Alþýðublaðið - 24.12.1943, Blaðsíða 8

ODD..-WHEN WE TRIED
HER. ROON\, SHE 5AID SHE
HAD A SHOW TO DO, IN
FIFTEEN KAINUTES / wp
UOOK, CHIEF/
THERE GOE5 THAT
angr SINCER / w"
■eo'iifesl
SOWETHINO STRANGE HECE/
TWO OF VOU SHADOW HER /
THE REST WITH ME / WE’LL V
HAVE ANOTHER LOOK AT f
THAT DRESSING ROOM OF b
hmITI HERS / c=——
ALÞYÐHBLAÐIB
Föstudagur 24. desember 1943
ITJARNARBIOB
Glaumbær
(HOLIDAY INN)
Amerísk söngva- og dans-
mynd. 13 söngvar, 6 dansar
Bing Crosby
Fred Astaire
Marjorie Reynolds
Virginia Dale
Ljóð og lag eftir Irving
Berlin.
Annan jóladag kl. 3 — 5 —
7 — 9.
GLEÐILEG JÓL!
—Hvernig svafstit svo? Þú
hefir talið þangað ti.1 þú sofn-
aðir, eins og ég ráðlagði þér?
— Ég taldi upp í hundrað
þusund tuttugu og fimm.
,— Og hvað þá?
— Þá var kominn fótaferðar-
tími.
* * * *
— Hvað er að þér litli vinur?
Þú ert svo raunamæddur á
svipinn.
— Ég tapaði tuttugu og
fimm eyringi.
— Vertu ekki að gráta vinur
minn. Hér er tuttugu og fimm
eyringur.
— Jæja, svo að það voruð
þér, sem tókuð hann.
❖ * *
— Ég hugsa skarpara eftir
eina pípu af góðu tóbaki.
— Það er víst langt síðan
þú hættir að reykja.
* * sje
Það var verið að baka jóla-
köku.
— María, sagði mamma henn
ar. Farðu fram í eldhús og
stingdu hníf í jólakökuna. Ef
hann kemur hreinn út, er kak-
an bökuð.
— Já, gerðu það, væna mín,
sagði pabbi hennar —
'— og ef hann kemur hreinn út
úr kökunni, þá stingdu öllum
hinum hnífunum í hana líka.
Láki: — Hvað er stjórnar
skráin, Gvendur?
Gvendur: — Vsiztu það ekki
asninn þinn? Það er skráin,
sem landssjóði er lokað með.
— Ég hefi þekkt nokkra Gyð
inga, sem voru geðslegustu
menn, svaraði gamli maðurinn
af því takmarkaða frjálslyndá,
sem var einkenni þeirrar kyn-
slóðar, sem hann tilheyrði. Við
bjuggum um hann í herberg-
inu, sem Manfred hafði búið í.
Áður hafði Irmgard þvegið það
og hreinsað hátt og lágt til
þess að afmá öll spor eftir vesal
ings Manfred. Ég bakaði
Ibökuna handa Tillmann kap-
teini, en til allrar hamingju
var ég ekki búin að senda hana
á stað, þegar símskeyti kom frá
Tillmann kapteini þess efnis, að
hann væri á leið heim. Mér fór
eins og öðrum konum, sem
fá óvæntan boðskap um það, að
eiginmaður þeirra væri væntan-
legur heim. Ég flögraði um eins
og fiðrildi, tók upp barnið aftur
og aftur, þvoði nærfötn mín,
hreinsaði hárið, neri glyserine
inn í hendurnar á mér og síð-
asta vottinn af ilmvatni, sem ég
átti í eigu minni, bar ég bak
við eyrun. Að þessu búnu var
ég reiðubúin og girnileg eins og
drottningin af Saba, þegar hún
beið eftir Salomon konungi.
Að þessu sinni var Tillmann
kapteinn ekki særður. Hann
hafði aðeins fengið taugaáfall
og aðkenningu af gaseitrun. Ég
sá þegar, að taugar hans voru
gereyðilagðar. Undir venjuleg-
um kringumstæðum hefði þetta
verið talin snertur af geggjun
og honum komið á hæli, en á
stríðstímum var ekkert við
hegðun hans að athuga. Hann
leitaði skjóls í hvert sinn, sem
strætisvagn fór um götuna
fráman við húsið. Iiann var orð
inn grænmetisæta, og ef hann
sá kjöt, varð hann grænn í
framan og stóð upp frá borðinu.
Hann gat ekki sofið í rúmi. Ég
tók ihjög nærri mér að sjá,
hvemig síðasti veturinn hafði
leikið þennan góða, djarfa og
rólega mann, og ég hefði verið
fús til að fórna hægri höndinni
til þess að hann yrði sá sami
og hann var, begar ég kynntist
honum fyrst.
Ég mun aldrei gleyma fyrstu
nóttinni, sem Tillmann kap-
teinn var heima. Við vorum eins
og tvær ókunnugar manneskj-
ur, eða eins og sjúklingur og
hjúkrunarkona. Ég hafði alltaf
haft ógeð á svefnherbergishús-
gögnunum. Þau vom stór og
þung. Snyrtiborðið rninnti á
kastla með turnum og brjóst-
virkjum. — Er þér ekki sama,
þó að ég sofi á gólfinu': spurði.
Kurt, þegar við komum inn í her
bergið og höfðum lokað dyrun-
um á eftir okkur. Við höfðurn
eiginlega ekki verið ein saman
fyrr um daginn og það var hálf-
gerður ókunnugleikablær á
framkomu okkar. Hann hló
stuttum vandræðahlátri. —
Mér fellur ekki lengur að sofa
í rúmi. Það hefir vond áhrif á
I’M <301NG OUT FOR A
WHILE, ANTON/ REMEMBER ,
££{ ROOM-S EMPTY IF
ANYONE WANTS TO KNOw/
mig. Ég átti í svo rniklu striði
við eitt þeirra í krá, þar sem ég
gisti á leiðinni heim
Hann slökkti Ijósið áður en
hann fór að afkiæðast. Ég sat
á rúmstokknum og heyrði þrusk
ið í honum á mynkrinu. Hann tók
dýnu úr rúminu og lét á gólfið.
— Á ég ekki að búa um þið?
spurði ég. — Nei, þakka þér
fyrir, svaraði hann í myrkrinu.
— Þú veizt ekki, hvernig ég
vil gera það. Ég tíndi seinlega
af mér spjarirnar og vissi ekki
hvernig ég atu að koma fram
undir þessum kringumstæðum.
Bara að Klara hefði verið hér,
hugsaði ég og brosti í myrkr-
inu, af því að þetta var svo
skemmtileg hugmynd. Hún var
svo vel að sér um allt, er snerti
samband karls og konu, hugsaði
ég. Eftir stundarkorn varð ég
þess vör, að hann stóð við hlið
mína og laut niður til að kyssa
mig. Hann hafði tekið af sér
skóna og var kominn úr jakkan-
um, en var í buxunum og skyrt-
unni. Hann þrýsti vörum sínum
að mínum og skegg hans særði
mig á kökunni. Strætisvagn fór
framhjá. Ég fann hann kippast
til og hrökklast frá mér. — Það
er allt í lagi, hvíslaði ég og hélt
fast utan um hálsinn á honum.
— Þetta er ekki neitt. En hann
reif sig lausan, 'hnipraði sig
saman á gólfinu, hélt niðri í sér
andanum og hlustaði. — Skrýt-
ið, sagði hann, en þetta minnir
nákvæmlega á fallbyssurnar á
vígstöðvunum.
— Þú venst þessu. Þetta er
bara strætisvagninn, ságði ég.
Ég heyrði hann andvarpa og
teygja úr sér á beði sínu á gólf-
inu. — Þetta er ekki neitt,
sagði ég aftur. — Þú ert heima
og öruggur. Gleymdu þessum
fallbyssum og farðu að sofa.
— Heimskulegt, sagði hann,
Á vígstöðvunum dreymir mann
alltaf um þetta. Maður hugsar
um það á hverri nóttu; Ég ætla
að fara í bað, raka af mér skegg-
ið, fara úr einkennisbúningn-
um og ganga til hvílu. Og það
á að vera í rúmi, hugsar mað-
ur. Ég ætla að sofa á hreinum
rekkjuvoðum og hafa kodda
undir höfðinu. Ég anda að mér
þessari góðu lykt, sem fylgir
hreinu líni. Það heyrast ekki
neinar skotdrunur og enginn
hávaði og ég sef í rúmi. Þetta
er það, sem maður hugsar.. Svo
er maður sendur að baki víglín-
unnar til að hvílast. Þar er gott
rúm til að hvílast í. Og það
fyrsta, sem maður verður var,
er það, að Frakkar skjóta á
þorpið á næturþeli og maður er
gripinn buxnalaus. Eftir það
getur maður ekki so^ið í rúmi.
Skollinn má vita hvers vegna.
En maður hugsar um það á
hverri nóttu. Ég ætla að raka
mig, fara í bað og sofa í rúmi.
Það er hið eina, sem maður
hugsar um. Ertu sofnuð, væna
NÝJA BIÓ
Tónsnillingurinn
(„MY GAL SAL“)
V
Söngvamynd í eðlileg-
um litum, er sýnir
þætti úr ævisögu tón-
skáldsins Paul Dresser
Aðalhlutverk:
Rita Hayworth
Victor Mature
Carole Landis
Sýnd annan jóladag kl.
3, 5, 7 og 9. Sala hefst
kl. 11 f. h.
Gleðileg jól!
GAIVSLA BIÓ
Móðurásf
Jólamynd 1943:
BLOSSOMS IN THE DUST
Áhrifamikil kvikmynd tek-
in í ■ eðlilegum litum af
Metro Goldwyn Mayer.
Aðalhlutverk:
Greer Garson
Walter Pidgeon
Sýnd á 2. Jóladag kl. 5,
7 og 9.
Barnasýning kl. 3 á 2. Jóla
dag: — Teiknimyndin
Gulliver í Pufalandi
Aðgöngum. seldir sama dag
frá kl. 11 f. h.
Gleðileg jól!
mín?
— Nei, Kurt, ég hlusta.
— Ertu þreytt?
— Nei, vissulega ekki. En
þú?
— Já, mjög þreyttur. En ég
get ekki sofið. Við skulum
spjalla ofurlítið, eigum við ekki
að gera það?
— Viltu að ég hveiki ljósið?
— Nei, gerðu það ekki. Við
skulum tala um Martin. Hann
er dásamlegur, er það ekki. Á
vígstöðvunum er svo mikið tal-
að um það, að börnin okkar
svelti heima. En hann lítur ekki
úr fyrir að hafa liðið skort, er
það?
— Við höfum nóg að eta. —
Hafðu ekki áhyggjur af því.
— Og hann þekkir mig?
Heyrðirðu að hann kallaði mig
pabba? Hann er gáfaður, þessi
litli angi, bara ársgamall, getur
gengið og talað. Hvílíkur dreng-
ur litli herra Tillmann er!
'wzn/rvtx/rvnoL
MEÐAL BLAMANNA
EFTIR PEDERSEN-SEJERBO
IV,
Hjálmar sat inni í tjaldinu og huldi andlitið í höndum
ser.
Hvað myndi valda því, að hvar sem hann ól aldur sinn
gerði hann sig jafnan sekan um yfirsjónir og margs konar
mistök? Var það örlagadómur, að hann skyldi verða ógæfu-
bam ævilangt? Eða má það vera, að nokkur maður sé svo
slæmur, að honum verði allt til ills?
Hann hafði tekið þá ákvörðun að gera sér allt far um
að reynast félögum sínum sem bezt. Það var einlægur ásetn-
ingur hans að láta eitt hið sama ganga yfir sig og þá og
freista þess að koma sér sem bezt við þá. Þannig hugðist
hann vinna bug á háðinu og lítilsvirðingunni.
Hvers vegna höfðu þeir vanþóknun á honum? Hann
var þó af göfugu bergi brotinn. Faðir hans var óðalseigandi
og mikils virtur maður. En Englendingnum fannst mun
meira til um hásetann eins og væm þeir jafningjar. —Hann
hafði þó aldrei móðgað þá, svo að hann vissi til.
Honum var það svo sem vel kunnugt, að honum hafði
farizt verr við hundinn en skyldi. En einhvern veginn varð
maður að stytta sér stundir, og hundurinn var þó aldrei
nema hundur. — En um hitt mun þeim ekki hafa verið
kunnugt, að hann hafði oft verið hundinum góður. Hann
hafði meira að segja miðlað bonum af mat sínum. Honum
þótti mjög vænt um Bob.
Auk þess gátu þeir ekki lagt þungan hug á hann hunds-
ins vegna. En þeir voru miskunnarlausir í garð hans. Ó,
MYNDA
SAG A
STEFFI (hefir yfirgefið Örn):
„Anton, ég ætla að bregða
mér frá. Mundu að enginn er
í herberginu mínu, ef einhver
spyr að því.“
FYRIR UTAN. „Sjáðu —!
Þarna fer söngkonan. .. Skrít-
ið! Þegar viðtöluðum við hana
áðan sagðist hún eiga að
syngja eftir 15 mínútur. Þetta
er athugavert. Það er bezt að
tveir ykkar elti hana. Hinir
skulu athuga herbergið henn-
ar svolítið betur.
i