Alþýðublaðið - 11.02.1947, Blaðsíða 4

<9N
Þriðjúdai'ur,. ,11;':
1947,
3
Útgelaadi: AlþýðaflokkurinB
Bitstjóri: Stefán Pjetursson,
Símar:
Eitstjórn: símar 4901, 4902.
! -
Afgreiðsla og auglýsingar:
i 4900 og 4906.
| Aðsetur
í Alþýðuhúsinu við Hverf-
isgötu.
; Verð í lausasölu: 50 aurar.
Sett í Alþýðuprentsmiðjunni
i Prentað í Félagsprentsm.
Almannatnfgging-
í framkvæmd.
HIN stórmerka iöggjöf um
almannatryggingar, sem Al-
iþýðufilokkurkm gerði að skil-
yrði fyrir þátttöku sinnl, á
;fyrrverandi rikisstjórn, er
•nú að koma till framkvæmda,
«ins og forstjori tryggingat-
.stoínunar ríkisins, Haraldur
Guðmundsson, skýrði frá í
ýtarlegu útvarpserindi á
ssunnudaginn,
Þessi mikli lagabálkur
'verður íþó ekki framkvæmd
íur allur i einu. Hann er í
'tveimur böfuðþáttum, og
ifjjaftlar annar þeirra um
heilsugæzlu (þar undir
.-sjúkrahjálp), en hinn um
-tekjutryggingu (elHlífeýri,
♦örorkulífeyri, ekkjubætur,
fj ölskyldubæ tur, fæðirigar-
slijáilp og slysabætur), og er
-það þessi síðari þáttur al-
inannatrygginganna. sem nú
-er að koma til framkvæmda;
hinn verður ekki fram-
kvæmdur fyrr en á næsta ári
■«g halda hin gömlu sjúkra-
-samlög áfram störfum þang-
-að til.
*
v Það er mikið spor í áttina
’íil félagslegs öry-ggis með
þjóð okkar, sem stigið er
með framkvæmd aimanna-
trygginganna, senniilega
meira en dæmí eru til áður
hjá nokkurri þjóð; enda
’verðum við tvímælalaust x
i'öð allra fremstu þjóða, að
viþví er félagslega samábyrgð
•og samhjálp snerfir, þegar
.aimannatrygglngarnar eru,
■orðnar að fuHkomnum veru-
ileika.
Við megum vel vera stolt-
ir af slákri stöðu meðal þjóð-
■anna á sviði hinna félagslegu
framfara; éri þvá e,r þá held-
ur ekki að leym, að hver ein
.stakaing-ur með okkur og
þjóðin öll hefur með hinni
.nýju tryggingalöggjöí tekið
•á sig töluverðar fjárhagsleg
-ar kvaðir, sem skiiningslitlir
"óvildarmenn almannatrygg-
injganna meðaíi hinna efnaðri.
„stétta og ábyrgðaflausir ilýð
iskrumarar á sviði stjórnmál
anna munu sjálfsagt. reyna
að nota sér óspart þeim til
•óffægingar. Það fer til dæm-
is ekki Íágt, að. kommúnist-
sar gera nú, þegar byrjað er
-,að innh-eimta 'hin nýju ið-
gjöld, allt íhvað þeir geta til
•iþess að spiila fyrir ahnanna
tryggingunum og þeim.
iflokld, sem frumkvæðið átti
að þeim. En slíkri iðju ætti
fólk að vera farið að venjast
af þeiri'a hálfu. Þannig
reyndu þeir á sínum tíma að
irægja verkamannabústaðiina
sem „okurstofjxanirí;; og þá
Snjórinn og gestirnir, sem kómu með lionunx. —
Sagan um snjótitlingana, gestrisnina og eigingirn-
ina. —- Maður spyr og svarar sér sjálfur.
NÚ ER SNJÓR yfir allt.
Svona mjallhvít og hrein hef
ur ReykjaVík ékki verið fyrr
í vetur,. Fólkið flyktist á skíði
og hundruð fóru á skauta á
tjörninni. Ég skemmti mér að
allega við snjótitlinga, sem
komu í stórhópum með snjón
um einhverstaöar utan úr
fjarlægðinni og flyktust um
húsín okkar, fyrir dyrunum
og við gliiggajja. Þegar snjór-
inn þekur állt éru þeim bjargir
bannaðar og þá léita þeir til
okkar mannanna. Ég held að
við ættum að vera gestrisnir,
taka vel á móti þeim, gleyina
þeim ékki, en gefa þeim allt,
! sem við mégnm.
| É-N ÞÉIR ERU ákafléga
skrítnir. Ég var að burðast við
það á sunnudaginn, að gefa
út unx opinn glugga. Ég muldi
handa þeim og stráði yfir
snjóinn, en þeir litu ékki við
því svo að ég varð þrey.ttur á
gestrisninni og gafst upp á því,
hvarf úr glugganum og var alls
ekki í góðu skapi. Dálítið síð-
ar, þegar ég var hættur að vera
,,fornemaður“ út í þá.fór ég aft-
ur í gluggann og þá var allt bú-
ið, þeir voru búnir að týna það
allt í litlu nefin. Ég sótti þá
meira og vildi nú fá að sjá þá
taka þáð, en það fór á sömu
leið. Þeir forsmáðu mig alveg.
jÉg hvarf því enn og fór að
! vinna, síðar kom ég aftur og þá
var allt farið. Og enn hóf ég
sama leikinn, en það fór á sömu
leið.
ÉG VAR AÐ hugsa um það
hvort þeir vseru feimnir. Mér
datt í hug að. hringja til kunn-
ingja mína, sem alltaf gat sagt
mér allt, sem mig fýsti að vita
um fugla, en þá mundi ég það,
að hann var horfinn og ég
mundi ekki eftir n-einurn sem
væri kominn í hans stað. Það
sat því við þetta. En það er al-
veg sama. Það er svívirðileg
eigingirni að gefa fuglum til
þess eins að hafa sjálfur ánægju
af því að sjá þá neyta þess. Þið
skuluð ekki vera eins vond og
ég. Ég er líka að hugsa um að
hætta því.
■■•■•■■
■ ■ »•■*•«•««■■#••■■-•■ «.u|.
f GÆR SAGÐI MAÐUR við
mig. „Hvað er gért við mann,
sem ekur á bifreið af þjösna-
skap og einberu kæruleysi og
skemmir hana?“ Ég er ekki
lagafróður, en ég svaraði.
„Vátryggingin borgar.“ Hann
sagði. „Já, ég er ekki að spyrja
um það. Ég er að spyrja um
hvað sé gert við manninn.“ Ég
svaraði eftir beztu sannfæringu.
„Það ér víst ekkert gert við
hann. Vátrygg'ingin borgár j
bara,“ Og þá hélt maðufirin,
heila ræðu yfir mér og Hún var
eitthvað á þessa, leið.
■ „JÁ, ÞAÐ ÉR einmitt það. |
Það er ekkert gert við hann.
Hann sleppur, nema hann
valdi slysi, drepi mann eða
limlesti. Þarna er gat í lögun-
um. Margir haga sér þannig á
götunum að þeir skeyta ekkert
um það þó að þeir valdi stór-
tjóni. Hér er aðallega unx þá að
ræða, sem eru með stóra vöru-
j bíla. Bílarnir þeirra skemmast
j ekki, þó að þeir reki pallinn í
j aðrar bifreiðar. Þeim stendur
því alveg á sama. Ég er búinn
að éiga bifreið í 10 ár og hef
! aldrei ekið á. neinn og aldrei
i lent í neinu. Fyrir fáum dögum
I lagi ég bifreið minni á lögleg-
an hátt við götubrún. Þegar ég
var aftur kominn í hana var
vöruflutningabifreið fyrir fram
an mig og bílstjórinn horfði á
mig út um gluggann um leið og
hann ,,bakkaði“. Hann skelti
sér á bifreiðna mína og stór-
skemmdi hana. Ég gat ekki fofð
að mér aftur á bak, enda var ég
í fullum rétti og það vissi bíl-
stjórinn. Einmitt vegna þess að
hann vissi að hann mundi sleppa
sjálfur var hann bæði ósvífinn
og kærulaus. Hann var hvorki
að hugsa um tjón vátryggingar-
irmar né það tjón, sem ég bíð.
ÞAÐ ÞARF ÞVÍ að breyta
lögunum, lögreg'lan g'etur allt ;
af með rannsókn sinni nokkurn l
! veginn slegið því föstu, hver ‘
j beri sökina. Það er ekki rétt að
j vátryggingin eigi að bera allt
jtjónið. Sá, senx veldur því, á
i Framhald á 7. siSu,
i gekk h-eldur ekki lítið á fyrir
; þeim, þegar þeir voru að
reyna að gera lalþýðutrygg-
, ingarnar óvinsælar í upphafi
: vegna iðgjaldan-na til þeirra.
En árangurinn af lýðskrum-
inu varð allur nrinni en við
!var búizt. Reynslan af verka
■ mxannabústöðunum og al-
þýðutryggingunum kenndi
fólkinu annað en það, sem
(k-ommúnistar viíldu segja
þvi; og svo mun reynslan af
almannatryggingunum einn-
, ig gera.
i
j Engu ,að síður er rétt að
‘ menn geri sér það vel ljóst,
— og það gerði Alþýðuflokk
urinn þegar í upphafi, — að
lögin um almannatrygging-
ar og framkvæmd þeirra er
miðuð við vaxandi fjárhags-
getu þjóðarinnar, góða at-
vinnu og þáekki ■ hvað j sízt
tilætiaðan árangur ,af..þeirri.
j mikllu nýsköpun á sviði at-
; vinnutlífsins i landinu, sem
j nú á sér st>að. Sú nýsköpun
j á rneðal annars að undir-
j byggj a almannatryggingarn-
• ar f járhagslega og skapa
‘allri þjóðinJxi, auk yaxandi
j atvinnu og batnandi afkomu,
; félagslfegt öryggi, sem hún
j hefur aldrei áður þekkl.
Svo náin tengsií eru með
j nýsköpuninni og almanna-
j tryggingunum, með fjárhags
1 afkomu þ j óðarheilda.rinnar
jOg félagslegu öryggi hvers
einstaklings. Enginn flokkur
gerir sér það Ijósara, en Al-
þýðuflokkurinn, sem átti
I frumkvæðið að allmanna-
j trygghxgunum. Hann mim
iþví vissulega nota þau auknu
áhrif, sem hatm: hefur nú
fengið á stjó,rn. landsins, tii
þess að leiða bæði þessi stór-
mál til vxmtnlegs sigurs fyr-
ir.þjóðina. ;1! " , .
miövikudag kl. 20.
gamanleikur eftir Eugene O’Neill.
Aðgöngumiðasala í Iðnó frá kl. 2 í
dag. — Tekið á móti pöntunum í síma
2191 kl. 1 til 2. — Pantanir Sækist
fýrir klukkan 4.
Sgr SSÍHWW -u
á ágætum stað við Bergstaðastræti, er til sölu. ,
Eih íbúðarstofa er laus strax. Söluverð húss-
ins ér sanngjariit. Notið peningana og kaupið
fasteignir meðan tími er til. Nánari upplýs-
ingar gefur
löggiltur fasteignasáli, Kárastíg 12.
Sími 4492. Viðtalstími kl. 1—4.
Sísalfiskilína, ódýr en þvælsterk.
Hamp-öngu3taumar.
Önglar nr. 6 og 7.
Togvírar fyrir vélbáta.
Fyrirliggjaridi.
Garðastræti 2. Sími 5430.
óskast sem deildargjaídkeri hjá stóru fyrir-
íæki hér í bæ. — Bókhaldsþeklíing æskileg.
Laun samkvæmt íaunasamningi við V.R. Til
mála gæti komið einhver, sem útskrifast úr
Verzlunarskólaíium í vor.
Slcriflegar umsóknir ásamt meSmælam, eða
öðrum lipplýsmgum sendist AlþýðuWaðinn
í síðasta lagi Í3. þ. m. merkt „GJALDKERI.“
E.tBf n
getur; fengið .atvinnu við ver?Iim ,mína. .Þarf
að hafa gagnfræðapróf eða. hliðstæða menntun.
iiiiter,
55 I
Austurstræti 17.
og svifflugmodélefni — margar tegundir.
rh
. 0 f

; .J SSí X
■htm.