Alþýðublaðið - 22.03.1947, Blaðsíða 3

Laugardagur 22. marz 1947.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
Prú Sigrúii Sigurjónsdéttir:
Tveir uppáhaldsleikairar
Reykvíkinga: Ingrid Berg-
man og Gary Cooper í kvik-
myndinni „Saratoga“.
AF BAZAR FELAGSINS 14.
þ. m. var hinn bezti árangur, og
var hann að öllu leyti féiaginu
til sóma. Langflesta munina
höfðu konurnar sjálfar unnið af
hinni mestu prýði.
Þessa dagana stendur yfir
innan félagsins inámskeið í
hjálp í viðlögum. Kennari er
hinn ágæti leiðbeinandi á því
sviði, Jón Oddgeir Jónsson, full
trúi. •—• Allir ættu að telja sér
skylt að leita sér hagnýtrar
fræðslu í þessum. málum, það
getur komið sér vel fyrr eða
síðar. Kvenfélagið vill halda
fleiri slík námskeið fyrir með-
limi sína.
ÞAÐ er stór viðburður í
llífi. harns, þegar það byrjar
skólagöngu. Og rniklu varð-
ar, að því ,lærist istrax að
skoða námið sem Ijúft skyldu
starf, jiafn sjálfsagt og óhjá-
kvæmilegt og störf pabba og
mjömmu. Það gegnir sama
máli um inámsstarfið og önn
ur störf, að nemandinn þarf
að rækja það af skyldu-
rækni, alúð ov dugnaði, ef
vænta á góðs árangurs. En
það verður ekki sneitt hjá
þeirri staðreynd, að börnum
er misljúít að lúta þeim
skyldum, sem skólinn leggur
þeim á herðar. Lítið stoðar
að segja við dreng, þú átt að
vera stundvís, samvizkusam-
ur og duglegur að læra.
Skólagleðin fæst ekki með
valdboði, öðru nær. Það þarf
óhjákvæmilega að vera sam
eiginlegt áhugamál foreldra
og kennara, að vekja og við-
halda áhuga barnsins fyrir
skolastarfinu. Og það krefst
mikillar einlægni og velvild
ar beggja aðila. Smávægileg
óþægindi, sem barnið verður
fyrir í skólanum, geta stund
um valdið móðurinni mikl-
um erfiðleikum við að fá
það til að fara i skólann. Og
innibyrgð andúð á skólan-
um, kennaranum eða einstök
um félögum, getur rænt
barnið allri starfsgleði og
dregið mjög úr árangri náms
ins.
Samvsnna foreSdra
og kennara
Það er skylda foreldranna
að ræða slik vandkvæði við
kennarann, fyrstan manna,
GREIN þessi er kafli úr
erindi, sem frú Sigrún
Sigurjónsdóttir flutti í rík
isútvarpið á vegum Kven-
félagasambands íslands
31. janúar í vetur.
ef þeim tekst ekki sjálfum
að ráða bót á óánægju barns
ins. Oft hverfa leiðindin
eins og dögg fyrir sóilu eftir
hreinskilnar viðræður. Mest
þörf er á sívakandi nær-
gætni i þessum efnum fyrsta
skólaárið., því lengi býr að
fyrstu gerð. Að visu ber að
gjalda varhuga við tiðum
umkvörtunum barna, eink-
um er þeim vex fiskur um
hrygg. Tilefnin eru oft ilítil
og slikt getur hæglega orðið
leiður ávani til tjóns fyrir
börnin' og heimili og skóla
til óþæginda. En það þarf
sjaldan mikla glöggskyggni
til að komast að raun um,
hvort kenjar eða skiiljanleg
óánægja veldur umkvörtun-
um barnsins. Það varðar
miklu fyrir námsgengi þess
ög alla framtíð þess, að
einskis sé látið ófreistað til
að glæða áhuga harnsins fyr
ir náminu og skólanum.
Ég hef oft reynt að gera
mér grein fyrir þvi, hver á-
hrif áhugi og námsgleði hafa
á framkomu barna. Mér virð
ist áhugasömu börnin frjáls-
legri, prúðari og búa yfir
innra jafnvægi og getu til
að einbeita sér, sem er ómet-
anlegt i skólastarfi. Áhuginm
veitir hin óviðjafnanlegu
innri laun gtarfsins, vinnu-
gleðina.
EKKI UNDIRTYLLUR
KARLMANNA
ENSKI IÐNAÐURINN fer
hamförum um þessar mund-
ir. í fyrrverandi vopnaverk
smiðjum innan skotheldra
veggja er nú unnið að alls
konar framleiðslu, svo sem
á vélahlutum, útvarpstækj-
um, úrum, vefnaðarvörum,
ryksugum, plastvörum og
mörgu fleiru.
í öllum þessum verksmiðj
um er umnið af ilátlausu
kappi, og það er eftirtektar-
vert, að á milli 70—80' af
starfsliði verksmiðjanna eru
stúlkur.
I kolanámuhéruðunum er
þó fjöldi kanlmanna atvinnu-
laus, af því að þeir þojajekki
námuvinnuma pg þessir somu
menn sækjast eftir þvi að
komast í léttari vinriu.,,ofan
jarðar“, eins óg verksmiðju-
vinnu, en þeir er þar neifað
um vinnu, því að þeir þýkja
ekki samkeppnisfærir við
stúlkur við óbrotin verk-
smiðjustörf.
VARIIUGAVERT HRÓS
,,Við viljum heldur hafa
istúlkur í vinmu en karl-
menn“, sagði forstjóri fyrir
stórri útvarpsverksmiðju við
Evu Bendix, höfund þessar-
ar greinar, ,,og það sama
-segja hun-druð annarra verk
smiðjustjóra á Englandi, én
i rauninni er það varhuga-
vert hrós fyrir stúlkurnar
sjálfar, að við sækjumst svo
eftir vinnu þeirra. En sann-
ileikurinn er sá, að reynslan
uefur fært okkur helm sann
inn um, að konur í verk-
smiðjum vinna eins og þær
væru sjálfar -vélar, gera ná-
kvæmlega það sem þeim er
sagt. Þær geta setið þolin-
móðar dág eftir dag og mán-
uð eftir mánuð við sömu
handtökin í óþreytandi na-
kvæmrii, án þess að þeim
detti í • hug að brevta. út aí
í peinu eða leitaí að nýjúm
starfsáðferðum.- ' Káririienn
aftur á móti láta'-'sér leiðast
við að tiaka alltaf sörnu hand
tökin. Þeir fara .að brjóta
heilann um riýjar starfsac-
ferðir til að vinna verkið, óg
virðast hugsa 'sjálfstæðar og
eru lika óstöðugri við vinn-
una.
Framhald á 7. síðu.
Heinriavinnan
En það hvila fleiri skyld-
ur á barninu en að sækja
skólann, skyldur, sem ekki
má heldur vanrækja. Það er
heimavinnan. Óhjákvæmi-
ilegt er, einkum þegar börn-
in eldast, að jallmikið af
skólastarfinu fari fram
heima. Það er því mjög þýð-
ingarmikið, að þegar í upp-
hafi myndist fastar venjur
um það, að börnin ljúki verk
efnum næsta d§gs i tæka. tið,
helz.t alltaf.á sama tíma.
Flestir foreldrar munu
kannast við feginsandvörpm
og brosin, þegar bókin eða
verkefnin eru lögð á vísan
stað og lestri lokið'. Gileðin
Ijómar af andlitinu yfir u nn
um sigri. Og fögnuður leiks-
ins verður fyllri, þegar barn
ið hefur lokið skylduverki
sínu. Én þvi miður er það
ekki alls staðar ófrávíkjan-
leg venjá, að ðáta börnin
Jjúka - heimaverkefnum á
vissúm tima. Það ér of al-
gengt að kennarar fái játn-
ingar sem þessar: „Kenriari,
ég gleymdi að lesa, ég fann
ekki bókina mína, ég var i
afmáelisbbði, ég fór í bió í
gær, eða það voru gestir
heima og ég gat ekki lesið.“
Slik tilsvör eru ekki siður
dómur á heimilið en barnið.
Hlýtt og fallegt vesti með heilu baki, prjómað á fáum kvöld-
stundum. Prjónið er slétt, en á jöðrunum ef mjór bekkur
(4 iykkjur) af períuprjóni (ein lykkja röng, ein lykkja
rétt; í mæstu umferð er rétta lykkjan tekin röng, sú ranga
rétt o. s. frv.), Snoturt er að sauma eða prjóna fangamark
sitt i vinstra boðunginn.
Börn þurfa' að vísu að hafa
nægan tima til frjállsra leikja
úti eða inni eftir ástæðum
og veðráttu. En þeim er brýn
nauðsyn að sökkva sér af al-
hug riiður i nám eða nytsamt
starf nokkurn hluta dagsins.
Foreldrar þurfa þó að vaka
yfir því með seinfær börn,
að heimavinnan þreyti þau
ekki. Þeim er oft heppiilegra
að ljúka verkefnunum í á-
föngum. Áhuginn getur dofn
iað, ef þau eru látin sitja of
lengi i einu yfir verkefnum,
sem reynast þeim erfið. Það
eru meiri líkur tiil að ein-
staklingurinn ræki störf sín
sem fulltiða maður af sam-
vizkusemi og dugnaði, ef
hann ilærir á unga aldri ,að
Ijúka verikefnum 'sinum á
réttum tima.
Börn og foreldrar eiga
kröfu á þvi, að kennarinn sé
stundvís, skyldurækinn og
áhugasamur. En kennarinn á
þá gagnkröfu á hendur for-
eldrum, að þau fyilgist með
þvi, að börnin vinni heima*
Skyinsamlegt aðhald í þeim
efnum verður að hefjast við
hlið fyrstu verkefnanna, Það
eru ekki alltaf gáfuðustu
börnin, sem ná mestum á-
rangri og eru mesti styrkur
og gleði kennarans i starf-
inu. Gáfuð börn geta sett
ljós sitt undir mæliker og
gera það stundum. Starfs-
glöðu og skilningsfúsú börn-
in eru oft ötulustu nemend-
urnir og ylgjafinn i starfi
kennarans. -
Nerrí'eodur- eigq a'ð
vinoa sjáifir
Vissuilega getur það vakið
aðdáun, með hvíilíkri alúð
.sumir foreldrar fyigjast méð
mámsstörfum; barna s'inna.''í
þvi felst aðeins sú hugsan-
legá. hætta, að of mikið !sé
unnið fyrir börnin. Þau
þurfa þroskia sins vegna að
gíima við að leysa þx’autirn-
ar sjálf, ef þess er nokkur
kostur. Geta nemandams vex
ekki við það að laðrir vinni
fyrir hann. Handleiðsla er
(að vísu) nauðsynleg. En eigi
nemandinn að vaxa með við
íangsefnunum, verður hann
að vinna sem mest að þeim
sjálfur. Flestar mæður munu
kannast við það, að oft getur
verið erfiðleikum bumdið að
fá barnið til að setjiast við
lesturinn. Leikirnir, gatan
og glaumurinn laða og toga
burt frá skyldunum. Það er
fjörugt og æsandi úti í leikn
um og erfitt að silífca sig laus
an. Hér er við ramman reip
að draga fyrir móðurina, en
mestu varðar,'iað hún missi
ekki tökin i upphafi, á með-
an veniurnar eru að mynd-
ast. Móðirin, eða foreldrarn
ir þurfa i þeim efnum oft ,að
beita kænsku, hyggindum,
sem i hag koma og fullri
einbeitni.
Það eir ekki velgerningur
við barmið að láta því líðast
að vanrækja námið. Það þarf
miklu fremur skynsamlegt
aðhald, uppörfun,, næði og
hófsamlegt lof, þegar við á.
| Vlnnii barnið af skerpu, get-
ur það haft nægan tíma til
leikja, en það má ekki leggja
skylduverkin á hilluna vegna
leikjanpa.
Skemmíanalíf
barna
Námið í efri bekkjum
barnaskólanna krefst mikils
tíma, ef það er stundað af
kostgæfni. •—
Það ei’ sorgleg staðreynd,
að f jöldi barna lýkur námi í
barnaskólum með mjög lé-
legum árangri, án þess áð
gáfnaskorti sé um að kerin'a.
En enginn kemur mér til að
trúa því, að‘ slíkt sé nema að
nokkru léyti sök skólanna.
Htð alltof almenna baknag í
garð ýmissa skóla þarf að
breytast í drengilega við-
leitni til samsíarfs við kenn-
arana. Því aðeins hafa for-
eidrar rétt til að deila á skól-
ano', að þau láti ekki sinn
hlut eftir liggja um að bæta
úr því, sem aílaga fer. Bætt-
Framhald á 7. síðu.