Alþýðublaðið - 19.12.1947, Page 6

6
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Fosíudagur 19. cles. 1947.
Sagan af Mary O’Neill
II, bindi
eftir hinn heimsfræga hrezka skáldsagnahöfund
Hall Caine
1 er komin í bókabúðir í takmöxkuðu upplagi.
Eins og vænta mátti seldist upplagið af I. bindi upp
'á skömmum tíma hjá forlaginu og hefur síðari bindis
verið beðið með mikilli óþreyju.
Nú eru fyrstu eintökin komin í bókabúðir, en ekki
er enn vitað hvort hægt verður að koma öllu upplag-
inu í bókabúðir fyrir jól.
Vegna mikilla eftirspurna í Reykjavík á fyrra bindi
bókarinnar, þá hefur forlagið afturkallað nokkrar bæk-
ur utan af landi og eru þær nú að seljast upp í búðum
í Reykjavík.
BÓKAÚTGÁFAN FREYJA.
Frá og með 1. jan. n. k. hættir Snorri
Hallgrímsson, læknir, að gegna heimilislækn-
isstörfum fj^rir Sjúkrasamlagið.
Þess vegna þurfa allir þeir, sem hafa
hann fyrir sjúkrasamlagslækni að koma í af-
greiðslu samlagsins, Tryggvagötu 28, með sam-
lagsbækur sínar, fyrir lok desember mánaðar.
Skrá yfir samlagslækna þá, sem velja
má um, liggur frammi í samlaginu.
Sjúkrasamlag Reykjavíkur
Ivær hjúkrunarkonur óskast
nú þegar eða um næstu áramót. Upplýs-
ingar hjá skrifstofu ríkisspítalanna, sími
1765 og hjá yfirhjúkrunarkonunni í Víf-
ilsstaðahælinu, sími 5611.
•/•i/ w)fQtmsfUd.idn$)Á(jiy
Auglýsið í Alþýðublaðinu
eitthvað ánn göngin, inn í her
bergið við endann á gang-
inum, herbergið, sem neglt
var fyrir gluggann á og þar
sem dyrnar voru með sljg
brandi.
Hún fór að skilja. Vörur
voru fluttar í vögrrum og af-
fermdar í Jamaicakránni.
Þær voru geymdar í læsta
herberginu. Af því, hve hest-
arnir voru sveittir, vissi hún,
að þeir höfðu komið langt að
— kannski frá - ströndinni,
og um leið og búið var að af-
ferma vagnana, mundu þeir
fara aftur af stað út í nóttina,
eins hljóðlega og skjótlega og
þeir höfðu komið.
Mennirnir í garðinum
unnu af miklum hraða, keppt-
•ust við tímann. Innihaldið í
einum af yfirbyggðu vögnun-
um var ekki borið inn í veit-
ingahúsið, heldur yfir í einn
af opnu bændavögnunum,
sem stóðu við hliðina á
drykkj arþrónni.
Vörumar virtust vera mis-
munandi að stærð og útliti;
sumt voru langir bögglar,
sumir voru litlir, og aðrir
voru langir og sívalir og vaf-
ið utan um þá liálmi og
pappír. Þegar vagninn var
orðinn fullur, klifraði öku-
maðurinn, sem Mary þekkti
ekki, upp í sætið og ók af
stað.
Vagnarnir, sem eftir voru,
voru affermdir hver á fætur
öðrum, og bögglamir voru
annað hvort settir í opnu
vagnana og ekið út úr garð-
inum eða bornir af mönnun-
um inn í húsið. Allt var gert
mjög hljóðlega. Þeir sömu
menn, sem höfðu æpt og
sungið fyrr um kvöldið, voru
nú stilltir og ódrukknir og
niðursokknir í það, sem fram
fór. Jafnvel hestarnir virt-
ust skilja, hve rík þörf var á
að þögn væri, því að þeir
stóðu grafkyrrir.
Joss Merlyn kom út á ver-
öndina og skransalinn við
hlið hans. Hvorugur var í
frakka né með hatt, þrátt
fyrir kalda loftið, og báðir
höfðu uppbre'ttar ermar.
,,Er þetta allt og sumt?“
kallaði veitingamaðurinn
mjúklega, og ökumaðurinn í
síðasta vagninum rétti upp
hendina.
Mennirnir fóru að klifra
upp í vagnana. Sumir þeirra,
sem komið höfðu fótgang-
andi, fóru með þeim og spör-
uðu sér að ganga eina mílu
eða svo á hinni löngu leið
heim. Þeir fóm ekki tóm-
hentir. Allir bám einhverja
byrði: kassa, bundna um öxl,
eða böggla undir hendinni og
skósmiðurinn frá Lannceston
hafði ekki aðeins hlaðið á
hest sinn troðfullum pokum,
heldur líka sjálfan sig, og
var nú helmingi sverari um
mittið heldur en þegar hann
kom fyrst.
Þannig héldu allir vagn-
arnir burt frá Jamaica,
skröltandi út úr gaðinum,
einn á eftir öðrum í ein-
kennilegri röð, eins og við
jarðarför; sumir sneru til
norðurs, aðrir til suðurs er
þeir komu út á þjóðveginn,
þangað til þeir voru alíir
horfnir og enginrí, var eftir í
garðinum nema einn maður,
sem Mary hafði aldrei séð
áður, skransal'inn og sjálfur
gestgjafinn í Jamaica krá.
Þá snéru þeir sér einnig
frá og fóru aftur inn í húsið,
og garðurinn var tómur. Hún
heyrði þá ganga inn göngin í
áttina að veitingahúsinu, og
svo dó fótatak þeirra út og
hurð var skellt.
Það heyrðist ekkert hljóð
nema urgið í klukkunni í and
dyrinu og þyturinn í henni,
þcgar hún ætlaði að fara að
slá. Hún sló þrjú — og fifaði
svo áfram með hryglukendu
ihljóði, eins og maður, sem er
að deyja og nær varla andan-
um.
Mary fór frá glugganum
og settist á rúmið. Kalt næt-
urloftið lék um axlir hennar,
og hún skalf.
Hún náði í sjalið sitt.
Henni var ómögulegt að
hugsa til að sofna. Hún var
alveg glaðvakandi, hver taug
var þanin, og þó að viðbjóð-
urinn og óttinn gagnvart
frænda hennar væri sterkari
en nokkru sinni, þá var samt
vaknandi áhugi og forvitni
honum yfirsterkari.
Hún skildi dálítið, hvernig
viðskiptum hans var varið.
Það, sem hún hafði orðið
sjónarvottur að nú i nótt, var
smygl í stórum stíl. Það var
enginn vafi, að Jamaicakrá
var mjög vel í sveit komið til
þeirra hluta, og hann hlaut
að hafa keypt hana eingöngu
þess vegna. Allt talið um að
hann hafi viljað vera á æsku-
stöðvunum, var auðvitað
þvaður. Veitingahúsið stóð
þarna aleitt á aðalþjóðvegin-
um frá suðri ,til norðurs, og
Mary gat vel séð, að það var
hægðarleikur fyrir hvern,
sem hafði hæfileika til að
.skipuleggja, að koma af stað
hópi af vögnum frá Tamar ár-
bökkunum og hafa krána
sem viðkomu og geymslustað.
Njósnara þurfti að hafa úti
um sveitina til þess að þetta
heppnaðist; þess vegna kom
sjómaðurinn frá Padstow,
skósmiðurinn frá Lannces-
ton, sígaunamir og flakkar-
arnir og ógeðslegi litli skran-
salinn.
Og þó, — hafði Joss Mer-
lyn, þrátt fyrir persónuleika
sinn, dugnað og óttann, sem
hinir feikilegu kraftar hans
vöktu hjá félögum hans,
nauðsynlegar gáfur og slótt-
ugheit til að stjórna svona
framkvæmdum? Ráðgerði
hann hverja ferð og hverja
brottför, og hafði hann verið
að undirbúa verkið nóttina í
síðast liðinni viku, þegar
hann var í burtu að heiman?
Það hlaut svo að verá.
Mary gat ekki komið auga á
neitt annað, og þó að viðbjóð
ur hennar, á gestgjafanum
ykist, þá gat hún þó varla
annað en hálfpartinn dáðst að
stjórnkænsku hans.
Það varð að hafa eftirlit
með öllu, og hjálparmennirn
ir valdir úr, þrátt fyrir rudda
lega framkomu þeirra og út-
Iit, annars hefðu þeir ekki
getað umflúið löggæzluna
svona lengi. Yfirvald, sem
hafði grun um að smygl ætti
sér stað myndi hafa haft grun
um að slíkt ætti sér stað
Hellen Keller:
í þýðingu Hólmfríðar Árnadóttur.
Saiga blindu og mállausu stúlkúnnar heimsfræ.gu, sem enn er á lífi, 67 ára að
•aldri og starfar nú að því a'ð vekja áhuga fyrir fötluðum mönnum, sem sviptir
voru hteilisiu og 'kröftum í Isíðasta stríði.
■ , ’• ý , . . . •' ) .
Þetta er ,góð og faileg jólagjöf.
Áðaíúfsala Helgafells, Garðastræíi I/.
* v h s * H #%•

\