Alþýðublaðið - 13.08.1949, Blaðsíða 6

ALÞYÐUBLAÐSÖ
Laugardagur 13. ágúst 1949.
Vöðvan
Ó. Sigurs:
tJNDIR HELGI
Eignalaus
aumingi
eins og milljóneri
á skattskrá
skelf ég á beinunum
maðurinn
sem ég á hjá peningana
sem hann
lofaði að lána mér
á laugardaginn var
er staurblankur
vegna þess að hann
keypti hundrað þúsund
króna lúxusbíl
í gær
annars væri þetta
guðvelkomið
og annar kunningi minn
var að kaupa liús-------
ef ég kemst ekki
í eitthvert vín-andaríkið
fyrir liádegi
þá--------
þetta er kreppan
Leifur Leirs
(poet þorst.)
Frú Dáríffur
Dulheima:
flokka og efndum til kosninga-
baráttu og byðum fram. Þessi
uppástunga mín vakti aldeilis
geysilega hrifningú og var sam-
þykkt í einu hljóði með öllum
greiddum atkvæðum að um-
ræðum loknum. í dag erum við
í óðaönn að búá undir þessar
kosningar, stofna flokka o'g
semja stefnuskrár fyrir þá og
svoleiðis. Þetta er aldeilis
geysimikil vinna, og svo eigum
vð eftir að velja alla frambjóð-
endurna. Magisterinn segir, að
Naomi Jacob
GÁML
STVTT BRÉF AÐ HANDAN
Nú hafa merkilegir aburðir
gerzt í sumarbústaðaþorpinu.
Þið kannist öll við herra Gall-
hupp, þennan sem skoðar skoð-
anir manna víðs vegar um heim
og segir fyrir hvernig öll stór-
mál muni fara, eins og til dæm-
is kosningar og annað þess hátt-
ar. Magisterinn hélt fyrirlestur
um herra Gallhupp og starf
hans í gærkveldi, og svo voru
umræður um það mál á eftir.
Og þá var það ég, sem stakk
upp á því, að við hefðum eina
Gallhupptilraun hérna í sumar-
bústaðaþorpinu og efndum til
kosninga. Auðvitað svona bara
grínkosninga og byggjum til
Í4 =** J. ~ f ð © ... * >* » U i* £ C í%
þetta muni verða ákaflega'
merkileg vísindaleg tilraun og
þess vegna verðum við að (
vanda til hennar eins og unnt
er.
Hamlet hefur nú verið Ieik-
inn alls tvisvar sinnum.. Ég varð
svo hrifin, bæði af því að sjá
þetta mikla listaverk og eins af
því að gera mitt til að flutning-
ur þess yrði sem á’hrifaríkastur,
að ég er farin að semja harm-
leik í fimm þáttum. Ég er hálf-
deig við að ráðast í slíkt stór-
ræði, en ég verð, — af innri
þörf.------
í andlegunf friði.
Dáríður Dulheims.
REIKNIN G S ÞR AUT
Ef hárgreiðan kostar sextíu
krónur á svörtum markaði,
hversu mikið má þá rakari taka
fyrir að greiða , syart hár í
svartamyrkri með .svartri hár-
greiðu keyptri á svörtum mark-
aði?
FYRIRSPURN TIL STEFS
Ef maður syngur t. d. vöggu-
ljóð eftir vissan höfund og
syngur það falskt, er þá hægt að
telja, að það hafí éinmitt verið
þetta lag eftir þennan höfund,
sem maður söng? Og hvað
falskt þarf maður að syngja
lagið til þess að það geti ekki
talizt viðkomandi lag og söngv-
arinn þurfi ekki að greiða STEF
ómakslaunin? Og ef einhver
náungi syngur svo iíia, að hon-
um er sagt upp húsnæðinu, hve
háar prósentur þarf hann þá að
greiða til STEFS af húsaleig-
unni, sem hann sleppur við að
greiða?
ÚlbrefSIS
&lþýSubiáðiS!
enda tekur þetta langan tíma“.
VI. KAFLI.
Kitty Hallam var í þungu
skapi þegar hún var að stoppa
í sokka af Oliver. Þetta hafði
verið erfiður dagur. Fyrst var
það Clive, sem hafði farið að
tala um að kasta trú sinni, og
hann hafði talað svo undarlega
eins og það hefði þegár skeð.
Kitty hafði enga greinilega
hugmynd um það, hvernig folk
tídaði uri trúmál, Hún hafði
varla nokkurn tíma talað am
sína eig'n trúarskoðun, og
samtalið við Oliver var það
iengsta, sem hún hafði nokk-
urn tíma átt um þetta efni.
Ekki svo að skilja að hún
hefði nokkuð á móti kaþólsk-
um mönnum. Hún hafði þekkt
nokkra af þeim, og það höfðu
verið ágætir menn. Henni
hafði virzt trú þeirra vera eitt-
hvað, sem byggt væri á æva-
gömlum erfðavenjum, en hún
hafði haldið, að sú trú gæti
ekki gripið huga ungs fólks,
sem tilheyrði algerlega ólík-
um trúfélögum.
Clive hafði ekki sagt, að
hann hefði „séð nýtt ljós“, eða
hann hefði „höndlað sannleik-
ann“, heldur talaði hann eins
og hann var vanur. Hann hafði
ekki einu sinni haldið því
fram, að herpresturinn væri
„ágætur félagi“ eða „sann-
kristinn“. Ef Clive hafði veru-
Iegan áhuga á þessu var hún
að hugsa um að skrifa prestin-
um og skýra það fyrir honum,
’ að Clive væri verulega greind-
ur. Hún gæti á hógværan hátt
bent á það, að það, að Clive
Hallam breytti um trú, gæt-i
ekki einungis orðið vatn á
myllu prestsins heldur og
kirkjunnar.
Hún andvarpaði, vafði sokk-
ana saman og ákvað að bíða,
þangað til hún heyrði eitmvað.
frá Clive. Hún var að velta
því fyrir sér, hvað Oliver
mundi segja. Oliver var svo
frjálslyndur. Honum fannst,
að fólk ætti að gera það, sem
veitti því hamingju. Hún hafði
svo oft heyrt hann segja það.
Já, það var bezt að bíða og
vita hvað Clive segði. Svo var
það Bar. Bar, sem hafði kom-
ið inn í svefnherbergi til henn-
ar, þegar hún var að hafa fata-
skipti í gær og sagt: „Mamma,
get ég fengið að tala við þig?“
„Auðvitað elskan. Hvað var [
það?“ i
settist á stól, sem á var
sem Kitty hafði saum-
sveiflaði liprum fótunum
og hikaði. En hvað
t vel út — þessi þjálfun
eiga vel við hana. Hár-
á henni hafði aldrei verið
og húðin aldrei s/ona
varð dálítil þögn og
Kitty reyndi ekki að rjúfa
elskar hann einlæglega. Það
ráðlegg ég þér, elsku Bar“.
„Hann var að rexa í mér í
dag að koma með sér til móð-
ur sinnar. Hefurðu séð hana
mamma?“
„Já, einu sinni“.
Barbara hló. „Mér sýnist svo
sem þér lítist ekki á hana. Ég
skil það. Ég held hún sé hræði-
leg — að minnsta kosti finnst
liana. Að lokum sagði Barbara: mér það liggja í loftinu. Hano.
„Lífið er fjandans hrærigraut
Úr! Finnst það ekki?“
y. „Ek'kan mín, þarftu endi-
léga að blóta?“ sagði Kitty
blíðlega „Það virðist ekkert
!örð geta lýst því,“ svaraði Bar-
jbara dapurlega. „Ég á við það,
að áður fyrr var allt á réttum
li'íli. Maður vissi hvar maður
Var staddur. Nú er allt breytt.
Clive var til dæmis að segja
mér ,að hann vildi — eða hélt
að hann vildi — verða kaþólsk
ur, Það er ekki líkt Clive.
Finnst þér það? Svo er það
Michael. Hann vill, að ég trú-
lofist sér. Ó, þetta er allt svo
leiðinlegt og erfitt viðureign-
ar“.
„Ég mundi láta Clive einan
um að leysa sín eigin vanda-
mál------“
„Já, í rauninni er það nú
,svo, en við höfum nú haft svo
mikið saman að sælda. Ef hann
verður nú kaþólskur, verður
hann að biðjast fyrir öllum
stundum, og hann verður að
trúa álls konar furðulegum
hlutum. Svo er það Michael.
Mér þykir vænt um Michael,
en ég get ekki skilið, hvað það
á að þýða af honum að hanga
hér og drekka te hjá gömlum
kerlingum og prédika fyrir
sunnudagaskólabörnum. Hann
er að ráðgera limgirðingu
kringum húsið, sem hann og
móðir hans eru að taka á
leigu“.
Kitty lauk við að púðra sig
,og stakk púðurkvastanum nið-
ur. Hún studdi hendinni á
handlegg Barböru.
„Bar, — það, sem máli skipt-
ir er, hvort þú elskar Michael.“
„Það er nú einmitt það, að
ég veit það ekki. Stundum
finnst mér sem svo sé, en
stundum fer hann ógurlega í
taugarnar á mér, þannig, að
mér er ómögulegt að þola hann
stundinni lengur“.
,Jæja, elskan. Þú verður að
vddi láta mig lofa sér að gift-
ast ekki öðrum manni. Ég
sagði: Mig langar ekki til að
giitast neinum. Ég vil halda
áfram starfi mínu. Þá varð
hann sár og spurði, hvort mér
fyndist hann ekki halda síno
starfi dyggilega áfram. Þá
sagði ég: Jú, með limgirðing-
unni. Þá varð hann enn þá
meira sár. Ó,“ sagði hún og
sparkaði fótunum ákaft fram
og aftur. „Fari það bölyað allt
saman. Ég er alveg . að gef ast
upp á þessu!“
Nú var Barbara farin og
húsið virtist autt og einmana-
legt. Perryhjónin komu til
þess að ná í alls konar for.m
og eyðublöð. Þau ætluðu að
fara til London. Kitty bauð
reiðisvip matseljunnar og ill-
yrðum Mörthu byrginn og
sagði: „Haldið þér að þetta sé
nú viturleg ráðstöfun frú
Perry? Er það rétt að stofna
börnunum í slíka hættu? Bow
er ákaflega hættulegur staður,
er ekki svo?“
„Það, sem ég segi er þetta“,
sagði frú Perry. „Það er betra
að horfast í augu við þann djöf
ul, sem maður þekkir, heldur
en þann, sem maður þekkir
ekki. Ég er ekki að segja, að
þér hafið ekki reynzt mér vel
í alla síaði, en ég hef alítaf
verið ákaflega vönd að því,
hverja ég umgengst“.
Frú Carter sneri sér snögg-
lega við og andlit hennar var
kafrjótt. „Ef þetta á að vera
sneið til mín og minna, þá skat
ég hengja þig í greip minni“.
,.Éa hirði sneiðina, sem á
hana“, svaraði frú Perry.
Matseljan, sem bersýnilega
hafði gaman að þessum orða-
skiptum, sagði nú: „Svona,
svona! Þetta er nú nóg. Hús-
móðir mín vill ekki hlusta á
þetta dónalega orðbragð leng-
ur, fru Perry. Ef þér vilduð
gera s\ o vel að láta mig hafa
. m => oa it<a 6
bíða með að ákveða þig þang- skjölin þeirra, þá skal ég fylgja
að til að sá tími kemur, að þú—þeim úr hlaði“.
MYNDASAGA ALÞYÐUBLAÐSINS:
ÖRN ELDÍNG
óskir, og' hann hefur jafnan
reyhst okkur hjálplegur í viður-
eigninni við óvini og svikara.
RÍKISSTJÓRINN: í hofi . Durgs
berum við fram bænir vorar og