Alþýðublaðið - 18.07.1952, Síða 6

Filipus
Bessasou
hreppstjóri:
Cíaude Anets 2. da^ur
ARIANE
s
s
s
s
s
s
s
s
einasta orð.
Ariane Nicoaevna staönæind
ist litíu síðar fyrir íroman
stórt tveggja hæða timburhús.
Á neðri hæð þess voru verzl-
aiiir. Hún læddist upp á loft,
tck lykil upp úr tösku sinni og
opnaði dyrnar varlegi.
Inni fyrir heyrðist ekkert
nema tifið í stórri veggVlukku
í borðstofunni. Hún læddist á
tánum eftir löngum gangi og
opnaði hurð fyrir enda hans.
Þar svaf vinnustúlka nálfklæcld
í mjóu rúmi, munnurinn háif-
opinn
„Pacha, Pacha“, sagði hún
Vinnustúlkan vakiaði og
reyndi að rísa upp.
„Vektui mig klukkan níu,
Pacha“, sagði Ariane og ýtti
henni piður í r.úmið. „Klukkan
níu, skilurðu það? Ég á að fara
í próf í dag“.
Allt í lagi, Ariane Nicola-
evne, allt í lagi. Ég skal muna
ABSENT BRÉF.
Ritstjóri sæll.
Nú get ég sagt þér fréttir, sem
ég geri ráð fyrir að
korni þér á óværit; ég er í
þann veginn að leggja af stað til
höfúð-borgarinnar, kannske
lengra; það er ómögulegt að
segja hvar maður nemur staðar,
þegar skrið er komiö á mann á
annað borð.
Þannig er mál með vexti, að
ég hef. st-ofnað félag nokkurt, og
þó heldur félagsamband, því að
deildir úr þessum félagsskap!
verSa stofnaðar og ksráðar víða 1
um land. Hef ég og kosið sjálfan I
mig í stjórn, og sem slíkur hef
ég kosið sjálfan mig formann
sambandsins; reyndist ég lengi
tregur til að taka á mig þan-n
vanda, gamall og lúinn maður-
inn, en lét þó að síðustu undan
eindrégnum áskorunum mínum
og fortölum, og lét tilleiðast.
Nefndist fjlagssamtck þessi,
„Samband íslenzkra gorkúlu
ræktenda“, — skammstafað
„SÍGR“, og er héf um göfug sam
4ök og þjóðholl að ræða, sem lík
legt er að láti talsvert til sín
taka í íslenzku þjóðlífi, þegar
þeim Iijefur vaxið fiskur um
hrygg, og þingsályktanir þeirra
íaka að birtast í blöðum og út-
yarpi. Stefnuskráin er fyrir
hendi, svona í aðalatriðum; þar
-eð mikil hætta er á að sveitirn
,ar gereyðist að gorklum, sökum
sívaxandi samkeppni kaupstað-
anna, og þó einkum af hálfu hö-f
uðborgarinnar, hvað framleiðslu
slíks nytjagróðurs snertir og all
an aðbúnað hans, teija forustu
kraftar nefndra samtaka brýn
nauðsy-n bera til, að þarna verði
spyrnt við fótum með stofnun
almennra og öflugra félagssam-
taka, er vinni. að því, markvist
og án afláts, að dreifbýlið sé þar
«kki ger.t afskipt, né hlutur þsss
Æyrir borð borinn. Dylzt mér,
sem formaruni sambands þessa,
ekki, að þarna muni við ramm
an reip .að drag-a, einkum þar
eð of' seint er til viðnáms
stofnað, og gorkúlurækt höfuð
staðarins þegar orðin svo vold
ug og umsvifamikil, að stórra á
iaka mun við þurfa, eigi aðrir
aðilar að ná nokkurri fótfestu
á því athafnarsviði.
Engu að síður er ég hinn von
bezti um árangur þeirra bar-
áttu, sem nú er hafin fyrir minn
atbeina cg undir forustu minni.
Mun ég, áður en langt um líður
birta ávarp til þjóðarinnar fyrir
hönd nefndra samtaka, og' skora
á alla þjóðhyllinga að fylkja
sér undir merki „gorkúluhreyf
ingarinnar".
En sem. sagt, — nú er það sam
bandsþingið, sem ég hef mestan
áhuga fyrir, enda krefst undir
búningur þess miktís starfs, ef
allt á vel að fara. Aldrei fór það
svo, að Filipus gamli Bessason
yrðí ekki boðinn til þingsetu í| Svo hljóp hann aftur út
l'það. En það er komún dagur
Því kemurðu svona seint heim?
í guðsbænum, gættu, þín. Lof-
aðu mér að hjálpa þér úr,“
sagði hun og reyndi enn að
rísa á fætur.
„Nei, Pacha Þú þarft þess
ekki. Sofðu svolítið lengur.
Þakkaðu guði fyrir að ennþá
get ég klætt mig úr og í‘‘,
sagði hún glaðlega.
Nokkrum mínútum síðar
ríkti kyrrð í húsinui í Dvoran-
skaya.
Klukkan er tíu þennan sama
morgun. í hinum fræga skóia
þar sem söguprófessorinn ma-
dame Známenskaya ræðu,r
ríkjum, stjórnar Pau.1 Paulo-
vitch prófunum með tvo að-
stoðarmenn sér við hlið.
Skólastofan er geysistór.
Gluggar á einni hlið frá gólfi
til lofts en veggir berir. Irsni
eru margar stúlkur. Þær tala í
saman í lágum hljóðum, skipt-
ast á fáorðum athugasemduim
með hvísli og pískri. Eftirvænt-
tingin skein úr fölum andlit-
unum. Nokkrar blöðuðui í ákafa
gegnum þykkar kennslubækur,
aðrar veittu nákvæma athygli
því, sem fram fór við kennara
borðið.
; Yfirheyrslan tók litla stu.nd
fyrir hvern nemanda um sig,
og á meðan fékk sú, sem koma
átti upp næst á eftir, að sitja
upp við borð ein sér og velta
fyrir sér verkefninu. Þarna var
Ariane Nicolaevna komin og
beið þess að verða tekin upp.
Hún vöðlaði litlum pappírs-
miða milli fingranna og hafði
ekki augun af Paul Paulovitch.
Þótt svefninn hefði ekki ver
ið langur, var yfirbragð hennar
eins og það átti að sér. Skær
frekar .lítil grá augun voru hálf
hulin undir löngum augnahár
um. Augabrúnirnar voru boga
dregnar og næstum mættust
yfir beinu, reglulega löguðu
nefinu. Munnurinn var falleg^
ur, varirnar lokaðar. Ariane
hugsaði ekkert um verkefni
sitt, hlustaði með athygli á
mglingsleg svör stúlkunnar,
sem verið var að yfirheyra. Grá
augu hennar sindruðu undir
dökkum brúnum og það var
auðséð að hún marði-st við þá
frejsting að koma stúlkukind-
inni til hjálpar.
Kennslukonan leit á klukk-
una og gekk síðan fram fyrir.
Að vörmu spori kom hún aftu.r
og skólastýran í fylgd með
henni. Prófdómendur stóðu á
fætur og buðu henni stól. Ma
dame Známenskaya bandaði
frá sér með hendinni og settist
á stól lítið eitt aftar í stofunni.
Skólastúlkurnar stungu ,sam
an nefjum og pískruðu í ákafa:
„Alltaf þarf hún að koma,
þegar Ariane er prófu,ð“.
„Þetta er hneyksli. Hún
heldur hlífiskildi yfir henni“.
Madame Zámenskaya var
varla setzt, þegar Paup Paulo-
vitch drap fingri létt á borð-
röndina og sagði við nemand-
ann:
„Þakka yður fyrir“.
Stúlkan gekk á brott og sett
ist á sinn stað í stofunni" Hún
huldi andlitið á bak við vasa
klút.
„Kou;stnetzova“, mælti
fessorinn hikandi röddu.
Ariane gekk fram fyrir pró-
fessorinn. Hann spurði niður-
lútur:
„Hvað fenguð þér?“ '
„Nobgorod lávarð hinn
mikla“.
Hún beið ekki eftir að vera
spu.rð, heldur hóf máls ótil-
kvödd Mælska hennar var
undraverð. Hún gæddi viðburð
ina lífi, frásögn hennar var Ijós
°S skýr jafnvel í vandasömum
atriðum. Hún rakti rás atburð-
anna, skýrði orsakir þeirra og
afleiðingar án endurtekninga,
dró upp skýra mynd þar sem
ekkert virtist vanta í og engu
vera ofaukið.
Prófdómendurnir virtust
njóta frásagnar hennar engu
síður en væru, þeir að hlusta
á flutning listaverks á sviði
hljómlistar. Paul Paulovitch
hafði ekki augun af henni og
madame Známenskaya hlu.st-
'aði með undrun og aðdáun.
Augu allra hvíldu á Ariane.
„Hún fær tíu,“ hvslaði ein„
„Og svo fær hún verðlaun
og gullmedalíu" pískraði ön-nur.
„Sjáið þið Paul Paulovitch“
tautaði sú þjigja. „Hann dáist
bersýnilega að henni“.
„Það hef ég vitað lengú!
sagði föl og alvörgefin stúika,
Tíminn var liðinn og Paul
Paulovitch gaf Ariane Nicola
evna merki um að hætta.
„Þetta er nóg, Koustnetzova.
Þakka yður fyrir“.
Prófu.num var lokið litlu
síðar. Stúlkurnar voru að yfir
gefa skólann, Ariane beið eftir
að kasta kveðju á madame
Známenskaya. Nú voru þær
orðnar einar eftir. Madame
Známenskaya vék sér að Ari-
ane og sagði með þeirri við-
kvæmni í röddinni að hún varð
undrandi:
„Hvað sem um þig verðu,r,
Ariane Nicólaev.na, þá gleymdu
ekki að ég er vinur þinn“.
pro
Myndasaga barnanna. Bangsi og skátasfúikurnár.
höfuðborgnni .
Virðingarfyllst.
Filipus Bessason.
hreppstjóri.
eins og hinir. J skóginn, hitti Bodda broddgölt
og skátastúlkurnar og hélt síð-
an áfram til kongsins. Og
skátastúlkurnar komu með hon
um.
Kongurinn var himinlifandi,
þegar hann sá prjóninn sagði
að þessi væri enn fallegri enn
hinn og þakkaði Bangsa fyrir.
En Bangsi sneri við til Bodda
til að segja honum söguna.
Það biðu tvær stúlkur eftir
Ariane í anddyrinu. Þær pískr
uðu eitthvað eða flissuðu upp
yfir sig. Önnur var há og
grönn, föl og með gljáandi augu.
Hin.var ófríð, rauðeygð og með
fiatt nef en daðurleg og flökt-
andí. Þær höfðu hvorugar á sér
gott orð. Stundum skreyttu
þær sig djásnum, sem grunsam
legt þó.tti að þær hefðui getað
komizt yfir með venjulegum
hætti, því báðar voru af fá-
tæku fólki komnar. Þær slóg-
ust í fylgd með Ariane, skjöll-
uðu, hana og óskuðu henni til
hamingju með fögrum orðum.
„Heyrðu, Ariane“, sagði sú
háa. „Þú ættír að koma og
borða með okkur í kyöld. Við
ætlum í samkvæmi. Það á að
vera í nýja húsinu hans Po-
poffs.“ Popoff var einn af auð
ugustu mönnum bæjarins,
roskinn nokkuð og ekki vin-
sæll.
„Það er nú frumlegt, skal ég
seg-ja þér . . . Hugsaðu þér.
það er ekki einn einasti stóll
í öllu húsinu. Ekkert nema
legubekkir. Þú ættir bara að
sja‘‘,
Sú litla vildi ekki láta sitt
eftir liggja.
„Það er hljómsveit í næsta
herbergi Maðu,r bara heyrir í
henni en sér hana ekki. Og
svo eru þarna voða miklir
menn. Það eru engin ljós nema
kerti, og svo deyr á þeim
smátt og smátt“
Ariane spurði:
„Og hverjir borða á þessum
iegubekkjum? Ekki langar mig
til að sitja við hliðina á hon-
u,m Popofí“.
„Vinir hans, afar fínt fólk.
Heyrðu annars. Hvers
vegna viltu ekki fara
til Popoff? Hann er bálskotinn
í þér og hvorki hugsar né talar
nema um Ariane Nicolaevna.
Þú ættir bara að koma með
okkur.“
„Nei. Þakka ykkuir kærlega
fyrir. Popoff er hræðilegur.“
„En það er svo gaman. Og
svo ættirðu bara að heyra hann
syngja . . . Hann er dásamleg
ur. Þú mundir ekki þekkja
hann fyrir sama mann,“
S
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
s
s
s_
s
$
\
s
s
s
s
s
s
s
S
s
s
$
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
Smurt Brauð. s
Snittur. *
Til í búðinni allan daginn. $
Komið og veljið.eða símið.\
Síld & Fiskur. I
________________ s
$
s
$
Ora-viðgerðir.
Fljót og góð afgreiðsla. ý
GUÐL. GÍSLASON,
Laugavegi 63,
sími 81218.
*
S
s
S
s
s
s
S
s
s
Ódýrast og bezt. Vin-
samlegast pantið með ?
fyrirvara. ^
S
Smurt brauð
ög snittur.
Nestispakkar.
MATBARINN
Lækjargötu 6.
Sími 80340.
S
5
s
s
!
s
s
s
s
s
s
s
s
s.
s
s
s
$
s
s
s
s
s
s
s
s
s-
s
s
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
$
s
s
S
s
s
s
s
s
s
s
___ £
s
Raffækjaeigendur l
Tryggjum yður ódýrustu S
og öruggustu viðgerðir á S
raftækjuin. — Árstrygg-S
ing þvottavéla kostar kr. S
27,00—67,00, en eldavéla ?
kr. 45,00. 3
S
Raftækjatryggingar h.f. ^
Laugaveg 27, Sími 7601. s
$
---------------------'S
s
s
$
s
s
s
s
____________________ s
s
Minningarspjöld ?
dvalarheimilis aldraðra sjó?
manna fást á eftirtðldum ?
stöðum í Reykjavík: Skrif-?
stofu Sjómannadagsráð* ?
Grófin 1 (ge igíð inn frá ?
Tryggvagötu) sími 6710,?
skrifstofu Sjómannafélags ?
Reykjavíkur, jdverfisgötu ?
8—10, Veiðafæraverzlunin?
Verðandi, Mjólkurfélagshús •
inu, Verzluninni Laugáteig?
ur, Laugateig 24, bóka-verzl •
uninni Fróði Leifsgötu 4,,
tóbaksverzluninni Boston,;
Laugaveg 8 og Nesbúöinni,,
KÖId borð og
heitiir yeizlii-
matur.
Síld & IFiskur.
Nesveg 39. —
hjá V. Long.
sendibííasföðin h.f,
hefur afgreiðslu í Bæjar
í Hafnarfirði >
V
=--------------s
S
s
V
V
S
s
$
S
bflastöðinni í Aðalstræti ^
16. — Sími 1395. ^
S
“ s
■ V
s
\
*
s
$
s
Minningarspjöld s
Barnaspítalasjóðs Hringslns S
eru afgreidd í Hannyrða- S
verzl. Refill, Aðalstræti 12. S
(áður vei'zl. Aug. SvendS
sen). í Verzlunni VictorS
Laugaveg 33, Holts-Apó- S
teki, Langhoitsvegi 84, $
Verzl. Álfabrekku við Suð- S
urlandsbraut, og Þorstein*- S
búð, Snorrabraut 61. 4
m§