Alþýðublaðið - 11.07.1953, Page 6

6
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Laugardaginn 11. julí 1PS'3
VöSvsa
Ó. Sigurs
IÞKOTTAÞATTUR.
Austuxríkismennirnir eru nú
farnir. Þetta voru ágætir knatt-
spyrnumenn og aflaust hefð-
um við getað margt af þeim
iært. Sumir ssgja iíka, að við
geum lært eitt og annað í
knattspyrnu af Akranesingum,
og það getur vel verið. Annars
finnst mér það ekki aðalatr-
iðið, að við lærunr Við iðkum
ekki knattspyrnu til þess að
■sig.ra og setja mörk, heldur til
Ííkamlegs, og þó vitanlega sér
í iagi andlegs þroska. Oð nú
vitum við öll, jafavel þó við
séurn ekki sérfræðingar, að
ofurefiið er þroskandi fyrir
líkamann og mótlætið fyrir
sálina. Þess vegna böfum við
betra af því að tapa, hvað
snertir heilbrigða sál í hraust-
um líkama og allt það.
Og nú erum við búnir að
fresta ísiandsmótinu þangað
til í haust, bravó, bravó! Þá
koma Akranesingarnir óþreytt
ir og ómeiddir af síldinni, því
að allt er þetta fyr.ir þá gert.
Þá verður ekki hægt að kenna
því um. að þeir hafi ekki getað
orðið íslandsmeistarar, vegna
þess, að við höfum haldið mót-
inu áfram, áður en þeir voru
búnir að iafna sig eftir Ieikina
hérna. Sumir segja kannske,
að. þeir verði ekki í eins góðri
æfingu í haust, en hvernig í
ósköpunum eigum við að. geta
séð við öllu. Aðalatriðið er
þetta, að ekki verði hægt að
segja annað um okkur, en að
við höfum á allan drongd.egan
og íþróttalegan hátt hjálpað
þeim til að ná meistaratign-
ínni, hvort sem þeir ná henni
eða ekki! Pravó. bravó, 1; *avó!
Og nú koma danskir á —»sf-
unni og breyta við ■'kkur
knattspvrnur Starkasta lið
D»og spnnilega sterkasta
lið á meginlandinu, — næst
Austurríkisraönnum, auðvitað.
Það er mikill heiður, að fá að
tapa fyrir slíkum görpum. auk
þess sem það er svo gott upp
á þroskann eins og áður er
sagl!
Virðingarfyllst.
Vöðvan Ó. Sigurs.
Cappie! Hann sveið í hjart-
að við tilhugsunina! Chappie
hefur Lance. Hún vill heldur
ekki neitt með mig lengur
hafa. Þarf mín ekki lengur
með Og það var það sárasia
af öllu. Hann varð að vita af
einhverjum, sem þurfti hans
með, sem þráði hann. Öll lífs-
orka hans, sem. fram til þessa
dags hafði ekki haft annað
mark og mið síðan Caprice
fæddist en búa í haginn fyrir
hana, hafði þá ekki notazt bet
ur en þetta! Hann skildi henni
ekkert eftir, og hún þurfti hans
ekki lengur við. Hún, sem þó
var eða átti að vera stolt hans,
hans hálfa líf, að honum látn-
um hans heila líf, tengiliður
milli hans og eftirkomendanna
Hann gruflaði og braut heil-
ann lengi, lengi. Hann minnt-
ist þess, þegar hún var lítil
stúlka, níu ára, miimti hann, j
og hann fór með hana út á
sundin að sigla. Hann átti bái- j
inn sjálfur lítinn fallegan og,
hraðskreiðan. Hann sat sjálf-{
ur við stýrið. Báturinn lét
mjög vel að stjórn. Hlvddi
hverri hreyfingu bans, Hairn J
mundi vel, hvað hun skemmti ^
sér vel, litli anginn. Hún var .
kafrjóð og sælleg. Svo sneri,
hún sér allt í einu að honum
og sagði:
Þú .... þú elskar mig mik-
ið, gerirðu það ekki, pabbi?
Jú. Spurningin kom svo ó-
vænt, ðð honum hálfhnykkti
við. Náttúrlega geri ég það.
Hvers vegna? spurði hún.
Af því að ég er lítil stúlka?
Litla stúlkan þín?
Já. Af því að þú ert litla
stúlkan mín. Og af því að þú
ert svo indæl og góð og falleg.
Þú ert það eina, sem pabbi
þinn á, sem honum þykir veru
lega vænt um. Það eina, sem
pabbi gamli vill alltaf eiga.
Og þú hefur alltaf elskað
mig_ pabbi?
Frá þeirri stundu að þú
fæddist. Þá hélt ég að ég gæti
ekki elskað þig meira en ég
gerði, en þú hefur með tíman-
um orðið meir og meir hluu af
mér, Cappie.
Orðiö iiLuti af þéi, pabbi ?
Hvermg;
135. DAGUK:
j Hann :ét augun fyrst hvarfla
| út yfir hafið og svo á litinn og
grannan iikama hennar Þegar
hann tók til máls á ný
röddin viðkvæmnisleg og
var
ó-
venju b.íð.
Eins og tré, sem vex á kíetti.
Ég er kletturinn, Cappie, en þú
ert tréð. Kletturinn hélt að
hann væri ósköp sterk.ur, að1
það væru ekki í hann neinar
sprungur. En það var í hann
lítil sprunga, agnarlítil. Og það
komst fræ ofan í sprunguna.
Það skaut rótum og óx og ox.
Það er ennþá lítið tré, en
seinna meir verður það stúrt
tré. Og ræturnar munu þrengja
sér dýþra og dýpra inn í
sprunguna og víkka hana
meira og meira út, þangað til
Þangað til hvað_ pabbi?
Það er alveg sama, tautaði
hann. Svarið var augljóst, en
hann kom sér ekki að því að
hugsa hugsunina til fulls, því
síður koma orðum að henm.
Ræturnar mytndu einn góðan
veðurdag sprengja klettinn,
kljúfa hjarta hans. .. . Eins og
nú var líka komið fram!
Því nú þarfnaðist hans eng-
inn framar. Ekki nokkur lif-
andi sál. Kletturinn næstum
sundraður, hangandi utan í
fjallshlíðinni, eigandi ekkert
framundan annað en falla ...
falla ... og eyðast. Ég er svo
þreyttur. Svo lifandi, ósköp
þreyttur ...
Hann lyfti höfðinu rétt sem
snöggvast og varð litio til dyr-
anna. Hallaði sér því næst út
af á ný.
Þetta er ekki líkí mér, hugs-
aði hann. Ég er Pride. Hinn
mikli Pride Dawson, sem aldr
ei hefu.r látið í minni pokann
fyrir neinum. Allra sízt núna
má ég gefast upp. . .. Esther
kemur bráðum heim. Allt og
sumt, sem ég þarf að gera, er
að biðja hana að lána mér pen
inga. Svo sem tvær milljónir
mundi vera alveg nóg. Þá ætla
ég að kaupa aftur eignirnar
mínar fyrrverandi í Millville
og láta þær bera sig. Það er
.vel hægt að láta þær skila hagn
aði. Ég hef bara aldrei sinnt
þeim svo sem vera ber. Mig
mundi líka langa til þess að

S
s
i Barna-
s
sportsokkar
s
íf Barna-hosur.
:V
'S
s
s
s
c
{
s
s
s
19.50 ^
16.50 s
Kven-ísgarnssokkar
Misl. silkisokkar
Nylonsokkar, Sternin 33,70 S
— Hollywood 51.10 S
— enskir 22,65 S
S
H. Toft, j
Skólavörðustíg 8. ^
Sími 1035.^
C
kaupa silfu,rnámurnar mínar
aftur. En um það tjáir ekki að
tala eins og stendur. Seinna
meir kannske verð ég maður
til þess. Já. Áreiðanlega verð
ég maður til bess.
Hann lagði við hlustirr.ar.
Það var efnhver að koma.
Hann þekkti fljótt. að það var
Esther. Létt fótatak hennar
frammi í forstofunni. Og rétt í
sama rnund heyrði hann skjáif
andi og veika rödd gamla
þjónsins hans Malcolm. Hann
hafði þá ekki gleymt skilaboð-
irai'.m, sá gamli. Hann heyrði
að snerlinum var snúið.
Hann settist upp og baið
þess er verða vildi.
Esther kom inn. Þegar hann
opnaði augun, stóð hún á
miðju gólfi fyrir framan hann
og starði á hann köldum aug-
um. Andlit hennar var sem
meitlað í stein.
Hvað? spurði hún.
Ég hélt að þú vissir það,
tautaði hann.
Já. Þú hefur tapað öllu. Það
hefur Joe líka gert. . .. Ég var
bjá honum, þegar hann frétti
það, bætti hún við kuldalega.
Svo — o-já. Hanri var-fast-
mæltur mjög. Svo þú átt þá vin
gott við hanm Joe litla?
Já, Pride. Það á ég. Og hef
átt lengi. Árum saman. Hverju
öðru gaztu svo sem búizt við?
Engu, kannske. Ég sama sem
óskaði þess af þér. Sama sem
bað þig um það. Skrýtið! Ef
þetta hefði verið fyrir tíu ár-
um síðan, eða kannske ekki
nema fimm árum, þá myndi ég
hafa gripið til byssunnar. En
ekki núna. Alls ekki. Ég held
að í raun og veru siandi mér
nákvæmlega á sama. Nú skuld
um við hvorugt hinui. Við get-
um sagt að við s'éum kvitt. Það
er dálítið, sem ég þarf að segja
við þig Esther. Mig vantar dá-
litla peninga. Ég þarf að koma
undir mig fótunum fjárhags-
lega, en til þess þarf ég pen-
inga. Vilt þú lána mér þá?
Nei, sagði hún þurrlega. Það
geri ég ekki.
Hamingjan góða! Estehr!
Hvað ertu að segja? Það er úti
um mig, ef . ..
Hún hallaði sér Iítið eitt á-
fram. Það lék létt bros u,m fag
urlega lagaðar varir henni.
Það er einmitt það, sem ég
vil, Pride Dawson! Sjáðu nú
til. Við erum ekki kvitt. Þú
kvaldir mig og píndir og lézt
mig þjást. Jafnvel Joe Fairhih
gat ekki bætt mér það upp. Það
myndi enginn elskhugi hafa
getað. Mér . . . ég hélt að það
myndi vera mér næg hefnd að
ég hvíldi í faðmi hans. En þaö
var ekki svo. Það fann ég strax
að myndi ekki nægja til þess
að hefna mín á þér. Ég þurfti
að fá meiri hefnd. Miklu meiri.
Hann glotti kuldalega.
Ég fæ þá bara peningana
einhvers staðar annars staðar,
sagði hann. Þá þarf ég beldur
ekkert að þakka þér . . .
Þau voru fyrir utan dyrnar,
Caprice o« Lance, og á leið
inn í stofuna. Caprice haíöi
þegar tekið um hurðarhúninn.
En í því b /i heyrði hún
mannamál inni fyrir. Hú'n hik-
aði. Sneri s^r því næst að
Ðra»vllS^erSIfe
Fljót og góð afgreiSsi*. i
GUÐL. GÍSLASQN,
Laugavegi 83,
sími 81218.
Smurt brauð
og snittur.
NestisDakkar» §
. I
Odýrast cg bezt. VIb- |
samlegast pantiS msí |
fyrirvara.
MATBABÍNN
Lækjargöíra 8,
Sínai 8034©„
SlysavaraafélEgg iBlanés!
kaupa flestír. Fást h;já j
alysavarnadeildum nm. \
land allt. í Rvik i hani? ■ !
yrðaverzkminnl, Banka-1
stræti 8, Verzl. Gunnþór- >
unnar Halldórsd. og s'krlí-
etofu félagsins, Grófin lr|
Afgreidd i síme 4897. -
EeitiS á slysavæmafélsgli. |
ÞaS bregst ®kM.
Nfia sencil-
bflastöðin h.f.
befur afgreiðslm í Bæjar-1
bílastöðinni í Aðalstr®tí £
16. Qpið 7.50—22. Á*
sunnudögum 10—10. — j
Sími 1395. §
Barnaspitalasjóðs Hringsúai
j eru afgreidd ! Hannyrða»
j verzl. Refill, Aðalstræti £1
j (áður verzl. Aug. Svenc-
! sen), ! Verzluninni Victcx,
j Laugavegi 33, Holts-Apé-
; teki, Langholtsvegi 84,
! Verzl. Álfabrekku vi8 SuS-
; urlandsbraut, og Þorsteúsi-
! búð, Snorrabrauí 61.
aús og
i
at ýmsuœ stærðum í j
fcænum, útverfum bæj«!
erins og Syrir utan bæ»;
ínn til sölu. — Höiuœ j
eínnig iU aöla jarðir,!
vélbáta, bífreiðk eg j
verðbréf.
l
Nýja fasteignasalasa.
Bankastrætt 7.
Sími 1518 og kl. 7,38- j
8,30 e. b. 81548. í
* » ö « »■» W *« » • b » « *•'» ■ * B) 9 n B is'«* xtf sraG*§©®
Lance og sagði: Nei, Lance.
Við skulum ekbi fara inn
strax- Ekki alveg strax . . .
Ég á ekki von á því, að þú
fáir nokkurs staðar peninga,
Pride hélt Estber áfram. í
raun og veru held ég, að þú
þurfir þeirra heldu.r ekki mþð.
Hvers vegna ekki?
Esther settist niður við,.end-
ann á skrifborðinu.
Til hvers þarftu að fá pen-
inga? spurði hún.
Það er vegna hennar Cappie.
Ég vil gera vel við hana. Ekki
get ég sent hana blásnauða únn
í hjónabandið.
Cappie? sag'ði Estehr spyrj-
andi röddu. Plún kemur þér
ekkert við.