Alþýðublaðið - 03.03.1928, Blaðsíða 4

4
ALÞÝÐUBIJAÐIÐ
Alpílnprentsmiðjan,
Hverfisgotu 8,
tekur að sér alls konarltækifærisprent-
nn, svo sem erfiljóð, aðgöngumiða, bréf,
reikninga, kvittanir o. s. frv., og af-
greiðir vinnuna fljótt og við réttu verði.
Stór verðlækknn
Frá deginum i dag sel ég brauð
með lækkuðu verði:
Rúgbrauð óseydd hálf á 50 au.
Normalbrauð — á 50 au.
Franskbrauð heil á 50 au.
Súrbrauð — á 34 au.
Auk pess gef ég 10°/o afslátt af
öllum kökum og hörðu brauði
ef keypt er fyrir minst 1 krónu í
senn.
Reykjavik, 1. marz 1928.
Jóh. Reyndal,
Bergstaðastræti 14.
og með því að segja frá því, að
hann hafi talað í 2i/% tíma, en
liafa þó að eins eftir honum í
„þingtíðindunum“ tíu línur, ætti
ílóms rná lar á öherra eftir því að
liafa verið tvær mínútur að taia
hvert orð.
Gamla Bíó
sýnir í kvöld „Tengdasynina“
gamanmynd, sem ,Litli‘ og ,Stóri.
leika í.
Nýja Bió
sýnir í kvöld í fyrsta skifti gam-
anmynd, sem nýr skopleikari leik-
ur aðalhlutverkið í.
Um piáguna miklu
1402 -04 taJar magister Þorkell
Jóhajmesson á rnorgun í Nýja
Bíó fyrir St údentairæðsluna.
Plága þessi, isem köljuð var
„Svarti diauði", hafði feikna m,ik'il
áhrif á íslenzkt þjóðlíf, og má
fullyrða, að þjóðin væri nú að
mörgu leyti alt önnur en hún er,
ef þessi pest hefði ekki herjað á
hana. — Þorkell meistari er nú
manna fróðastur um j>etta efni,
og má vænta þess að allir, sem
vilja fræðast um mikilsveTð atr-
iði í sögu landsins, hrósi happi
yfir j>essu tækifæri.
Hljómsveitin
leikur ó morgun kl. 3 meðal
annars 5. sýmfóníu Schuberts, sem
aldrei hefir heyrst hér áður og
Coriolan — forleik Beethovens. —
Ungfrú Anna Péturss aðstoðar og
ætJar að leika á klaver „Carne-
val“ Schumanns. Auk þessa verða
’á skránni ýms smærri skemtileg
lög.
Nýja bifreiðastöðin
gefur í samskotasjóðinn 1 ;í hluta
peirrar upphæðar, sem kemur inn
fyrir akstur á morgun,
Hjáipræðisherinn.
Sainkoma kl. II árd. og kl. 8
sd. R. Nisisen kommandant
stjómar. Sunnudagaskóli kl. 2 e.
h. og opinber barnasamkoma kl.
5' i> sd. Allir velkomnir.
Fuilkomna leppmeusku
sannaði dóinismálaráðhe'rra á
Mágnús Guðmundsson með ræðu
sinni í þingitnu urn daginn. Jtar-
leg grein um „Shiellfélagið á Is-
landi" og leþpmensku Mágnúsar
kemur bráðum hér í blaðinu.
„Ráðherra brýtur lög“
stóð í „Morgunblaðinu". Héldu
menn, að átt væri við Magnús
Guðmundsson, þegar hann í
gróðaskyni gerðist formaður fyr-
ir féLaginu, sem leppar eignir
steinolíufélagsins við Skerjafjörð,
,Favourite‘
pvottasápan
er búin til úr beztu efnum, sem fáanleg eru, og algerlega óskaðleg
jafnvel fínustu dúkum og víðkvæmasta hörundl.
svo það getur nú farjð á bak við
íslenzk lög'. En það var ekki við
j>etta, sem „Mgbl.“ átti; það átti
við , ,lagabrot“ núverandi dóms-
málaráðherra, að hanu skyldi ekki
Láta skiþshafnir á tveim íslenzk-
um skipum fljóta óskrásettar.
Danzsamkomu
heldur st. Iþaka í Góðtemplara-
húsinu annað kvöLd kl. 8. Ágætur
hljóðfærasláttur.
Hljómsveit Reykjavíkur
heldur 3. hljóinleika sína í
GaffiÍá Bíó á morgun kl. 3 e. h.
Anglýsendur
eru vinsamllega beðnir að koma
auglýsingum í Alþýðublaðið eigi
síðar en ki. 10y2 þann dag, sem
þær eiga að birtast, en helzt dag-
inn áður, Símar 2350 og 988
Samskoíin.
Frá G. G. kr. 5,00, M. S. O.k'r.
15,00, J. kr. 10,00, G- kr. 5,00, A.
og K. kr. 15,00, P. E. kr. 10,00,
J. A. kr. 10,00, starfsfólkiv við
verzl. „Von“ kr. 40,00.
Sjómannastofan.
Guðsjijónusta á morgun kl. 6
síðd. Allir velkomnir. — Eftir
guðsþjónustuna gefst mönnum
kiostur á að leggja skerf í sam-
ViBBubnx-
nr, á
7,50 og 9,00
■" -.S____________ / * 1 1 "'i
5 í MAR 158-1958
Hólapreutsmiðjan, Hafnarstrasti
1S, prentar smekklegast og ódýr-
ast fcmnzaborða, erfiijóð og at!s
imáprentan, sími 2170.
Rjómi fæst allan daginn í Al-
þýðubrauðgerðinni.
Dívaaa og körfiustéla fá-
þér ávalt þezta i Húsgagnaverzlun
Erlings Jónssonar, Hverfisgötu 4,
sími 1166.
skotasjóðinn fyrir aðsíandendur
]>eirra, er fórust á J/>ni forseta.'
Ritstjóri og ábyrgðarmaðui
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillain ie Queux: Njósnarinn mikli.
héy í fyrsta sinni, og hér er alt svo ólíkt,
— svo óiíkt Pairís.“ 1
Gráu hestarnir, er voru fyrir vagninum,
ftrísuðu og næstum því stukku upp í loftið
á ftramfótunum.
Þessi óþreyja ungu, fjörugu hestanna varð
til þess, að ,hún sleit satnialinu fyrr en ella
hefðí orðið.
„Þér megið ,ekki gleyma því að vera á þeini
tiltekna stað, er j>ér hafið iofað mér að nnæta
mér á, pg verið viss um aö vera þar stund-
víslega. Það er áríðandi, að ég geti talað
nánara við yður. Já, signor CastelLani! Játib
ekkert hamla yður frá því að enda loforð
yðar við mig.“
„Ég hlýði boöi yðar, mademoiselle Be-
xariger! Efist ekki um j)að, að ég geri,
skyldu m,ína!“
Að því búnu þutu hinir eidfjörugu öku- ''
fákar af stað og hurfu brátt sjónum okkar
Castellani liðsforatogja og mtnum eigin.
„Hver er ]>essi unga stúlka ?“ spurði ég.
„Clemientine Beranger. Hún hefir verið hér
mánuð. Öil Rómaborg' er hrifin af hemii.“
„Hún er mjög Jagleg. Bn hver er Liúii
eiginlega 7“
„Dóttir gamla Berangers mLLljónamæriings,
eiganda sykurhreinsunarverksmiðja, sem dó
fyrir tyeimur árum. Hún erfðí öll auðteefin
og býr hjá móöursystur sinni i Fiore-lysti
holilinni, sem Ijórnar öll af dýrð og skrauti
hinum megin Monte Gianicolo, og hefir hún
hania á leigu. Eigandi hallarinnar er Borghese
prinz.“
„I Fiore-JystiíhölLinjni'!“ hrópaði ég. „Austur-
ríkiskeisari Liafði íbúð sína þar, þegar eg var
síðast hér i Rómaborg."
„Vissuiega! En þegar einhver kona hefir
]>rjár milljönir enskra p.untla í árstekjur, þá
faeíir hún ráð á þvi að sökkva sér niðua’
i aLLs konar munað og neita sér ekki um
neitt, hvað jnikið sem það kostar."
„Það lítur út fyrir, að þið séuð nákummg,
kærj signor Lorenzo!“ sagði ég dáiítíð giettn-
islega. „Sú iSíðasta, sem þér eruð sfcotinn í,
hrifi.nn til hjartans af, býst ég vwðJ“
„Hún er mjög yndisieg, regluLega töfr-
andi,“ sagði hann einlæglega og með áherzju.
„Ég er svo heppiran, ,að móö.uTsysti?' hepnar
líýöur mér á stundum tii miðdegisverðar,
og þá éru danzveizlurna'r J>eirra! — fig á
ÍHimboð þar í kvöid."
„Dálítið téte « téte (það er samtal i hJjóiðí
milli tveggja), og j>að er að drekka tvímeram
því, að Lorenzo va-r* sjálfur ítalskur maðuTi
l>esisu, en þá mundi ég alt / í einu eftir
fram á varir minar að hafa dáiítið arð á
samsteypum. Það var næstum því komið
kvæmiegum og gróðavænlegum hjúskajjar-
tekst að koma ár sirani fyrir borð iraeð hag-
frægir fyrir það, hv|e val sumum þeiTra
fyrir lítið, það er með léttu móti. Itaiir eru
sem ieitast vi,ð að fá auðæfi og hamilragju
svo sem auðvitað. Rómaborg ar full af þeim,
stúlku sfco-rti ekki vini og aödáara. Það var
auön og lijarn vinaleysiis ag einveru. SlXka
var ekki líkleg til að þurffi að einblma á
raámu |>remur milljóraum pranda árlega,
fögur stúlka, vellrík, —• með tekjum, sem
Ég gat vel trúað því, er haran sagði. Ung,
svona nnkium auði.“ >
sjaJdgæft, að svoraa mikii fegurð sé samfara
og hinum miMu tekjum heranar. Það er
meira og ininraa heLllaðir af yndi heranar
—. og peniraga. Nei; þeir eru legiónir, semeru
áiitlegra manna eða manna, sein eiska fagurð
miöur. Glementirae er umkringd af faundruðum
nú sairat viö, að það v-erði fledri gestir þvi
„Ef til vill,“. sa-gði hanra og hló. „Ég býst
efiir. Þér eruð eftiriætisbarn hamingjunnar!“
u líi fciQon Ualtenne (að ítölskum hætti) — á
ing í hœfilega léttum frönskum vínum —-