Alþýðublaðið - 09.03.1928, Side 4

»LB$ÐUBE3AS>1Ð
4 »
IBBI
3SII
seii
IIB
j Nýkomið: j
i
i
Morgunkjólar
frá 3,90.
I" Vinnusloppar
allskonar.
Svuníur, mikið úr-
I
val, fyrir börn
fullorðna.
- Mattliiíriur Bjornsdóttir. -
Laugavegi 23,
!.
IIBE
111!
Iflfl!
nú 46 ára. Fyrir |>essa íyrirætlun
sína jhueffir hann sætt ákúrum í
blöðum pjóðernjssinna. En til
þess að hefna sín á þeim heíir
hann bannað stranglega öll blöð
þieorra innan endimarka ríkis síns,
og lagt 3 ára fangelsi og 2000
íúpía sekt viö að vera með þjóð-
ernissinna-blað á sér eða hafa
það í fórum sínum.
fy ...
LéVjí . \
Bólan i Englandi.
Yfir fjögur hunidruð manns
sýktust af bólusótt í Englandi,
síðustu vikuna í janúar. Engin
hætta var þó talin á að ekki tæk-
ist að hiefta útbreiiðslu henna'r.
Vandrasði af dúfum.
Dúfurnar v.ið Pálskirkjuna í
Lumdúnum voru orðnar svo
margar, að bæjarstjórnin ákvað
að stytta miklum hluta þeirra
aldur — þær voru orðnar of
þungar á bæjarsjóði. Nýlega hefir
bæjarstjórniin í Feneyjum komist
að sömu niðurstöðu, hvað við-
víkur dúfunum við Markúsar-
kirkjuna frægu, að þær voru
orðnar of dýrar á bæjarsjóðl,
-----*: ....... 1 ■ . 1 —
,Favourite‘
pvottasápan
er buin til úr beztu efnum, sem fáanleg eru, og algerlega óskaðleg
jafnvel fínustu dúkum og víðkvæmasta hörundl.
Tii strákanna.
enda er talið að þær sóu ekki
færri en fimm milljónir. Þ>eir
Feneyja-bæjarfulltrúarnir vilja þó
ekfci drepa dúfurnar til þess að
fækka þeim, en hafa boðið öðr-
um borgum og þorpum á ítalíu
að gefa þeim dúfur, og hefir
fjöldi borga þegið það þakksam-
lega.
(Þó ótrúlegt sé, eru vandræði
af dúfuín í einurn kaupstað á
Islandi — það er í Vestmannar
eyjum. Eyjarskeggjar hafa lít'ið
annað vatn en regnvatþ af hus-
þökum sínum, en dúfumar, sem
éinstakir menn þar eiga, flögra
til og frá, setjast á húsmænana
og gena gráleit þökin — spilla
þannig drykkjarvatninu.)
Aukakosningar i Englandi.
Nýlega fóru fram aukakosning-
ar í Englandi (í Faversham). Er
það gamalt íhaldskjördæmi, hafði
íhaldið þar áður 5 þús. atkv/
meirihluta, en sigraði nú með að
eins 1500 atkv. meirihluita. Fékk
það um 13 þús. atkv., verka-
mannaflokkuirinn IU/2 þús., en
frjálslyndi flokkuriinn tæp 6 þús.
Kvikmyndir og fyrirlestrar
verða einnig í sambandi við sýn-
inguna.
Bifreiðaframieiðsla.
The Literary Digest segir, að
mikið fjör sé aftur að fœrast í
bifreiðaframleiðsluna, aðalega veg-
na vœntanlegrar framleiðslu nýju
Fordbifreiðanna. Aðrar bifreiðaverk
smiðjur búa sig og undir sam-
kepnina við Ford, einkanlega fram-
eiðendur Chevolet, Whippet og
Starbifreíða. Buast menn við, að
1 — 1 '/a miljnóir fleiri bifreiðar
verði smíðaðar á þessu ári en 19-
27. Býst vikuritið við, að þetta muni
bráðlega leiða til mikillar aukinn-
ar vinnu á ýmsum sviðum vestra
og víðar.
Strákagykkir stórbongar,
slæmt hjá ykkur taldi,
er þið flykkist óþokkar
Odds að skykkjufaldi.
Byrja lætin brátt við hann:
blekkja, tæta’ og æra.
Alt svo rætist yndisbann
erta græta og særa.
Vöðvar strengjast, byrjar blót,
böls í þrenging óður.
Mæti engin æsinig ljót,
er hann drengur góður.
Ykkur hafna „Auðna“ kann —
ei svo dafna megið!
Þekking safnið. Þið og bann
þegnrétt jafnan eigið.
Gef ég annars ykkur ráð —
æfið mannasiði,
lærið sanna list og dáð,
látið hann í friði.
Jósep S. Húnfjörð.
Til almennings.
Með því að „Félag Vestur-fs-
lendinga hér í bæ hefir, án þess
að hrekja eitt dnasía atriði í bók
minni um Ameríku, reynt í ©pin-
beru blaöi að spilla fyrir sölu
hennar, er hér með lýst yfir því
að meðlimir þessa félags, hvort
Nýkomið stört og fagurt úrval af
munnhörpum, mjög ódýrar, í verzl.
Þórðar frá Hjalla.
Graetaz-vé arnar þjóðfrægu, Gra-
etz-véla-kveikir, Graetz-marínugler
og ýmsir varahlutir ódýrast í verzl.
Þórðar frá Hjalla.
Sokkap—Sokbar— Sokkav
frá prjónastofonni Malin era ís-
ienzkir, endingarbeztir, hlýjastir.
Brauð frá Alpýðubrauðgerðinni
fást á Baldursgötu 14.
Munið eStir hinu fölbreyfta
úrvali af vegfgmyndum ís-
lenzkum og útlendum. Skipa-
myndip og fl. Sporöskjurammar
Freyjugötu 11, sími 2105. Myndir
innrammaðar á sama stað.
Hóiaprentsmiðjan, Hafnarstræti
li, prentar smekklegast og ódýr»
ast imnzaborða. erfiljóð og aíla
imáprentan, sími 2170.
sem sumir þeirra kunna að vena
leyni-agentar Kanaida stjórnar eða
ekki, eru ósannindamenn, og að
aðferð þeirra hlýtur að skoðast
sem rógur.
J. Stefánsson. ,
Ritstjóri og ábyTgðarmaðui
Haraldur Guðmundsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillam le Queux: Njósnarinn mikli.
inlegu frænku hennar. Hún varð afar-reið
og skipaði baróninum að fara samstundis
út úr höllinni 0g koma aldrei fyriir augu
sín framar. Hann hlýddi skipun hennar mjög
nauðugur, aþ eins í þeim tLLgangi að koma
með því möti í veg fyrir opinbert og hávært
hneyksli. En hann hótaði um leið, að hefna
sín og launa henni með því þá ósvífni, er
honum fanst sér ger. Daginn eftir hvarf
hann og hefir ekki sézt síðan í Rómaborg.'
Ég þekti hann í sjón, — átti stutta samræðu
við hann einu sinni á Café Cordonna. Ann-
ars var hann með fádæmum orðfár maður,
talaði venjulega svo að segja ekki orð við
neinn og fór einförum. Annars bjó hanin yf-
irleitt á Grand-hótelinu að því, er óg bezt
veit.“
„Ó! Maður heyrir svo mikið af ýmsum
þvættingi, að miklu miinna en helmingi ætti
af því að trúa,“ sagði ég. „Það er jafnvel
meira þvaðrað þar en í Florence, og það er
þó mikið sagt.“
Að þessu var hlegið dátt.
Mér var nú sagt, að hinn auðugi, þýzki
barón héti Starzieh. Þjónarnir í Fiore-höJl-
inni höfðu rausað um þetta feiknin öll.
Þess vegna var fréttin almenningseign og
á 'allra vitorði.
í Peruzzi-höllinni sá ég í annað sinn hina
vinsælu Parísar-auðmey.
Hin gamla prinzessa með gula andlitið
og upplituðu tennurnar hafði skemtiveizlur
og heimboð mikil á hverju miðvikuidágsí-
kvöldi að vetrinum, og næstum alt var svo
„flott“ og íburðarmikið, að jafnvei veizlu-
höld hans hátignar konungsins voru að fáu
eða qpgu fremri. Allir, sem eitthvað áttu
undir sér, sátu veizlur hennar og voru að
hennar mannfagnaði. Var þar oft ærið sukk-
samt.
Clementine Beranger var klædd bláum
kjóli af fölvum lit. Gamla prinzessah ætiaði
að fpra að gera okkur kunnug, en komst
þá að raun um, að við vorum fcunnug áður/
Auðsæilega undraði það hana.
„Ha, ha! Minn kæri signor Vesey! Það er
svo sem rækalli gaman fyrir yður, að þér
þekkið alla og allir þekkja yður. Þér háfið
nú dvalist hér að eins tvo eða þrjá dagai í
Rómaborg, og samt þekkið þér hina fegurstu
mey, sem nú gistir borg vora. Ég sem sé
hélt, að hér væri eitthvað, sem kæmi. flatt
upp á yður.“
„Eitthvað, sem kæmi flatt upp á mig?“
át ég eftir og brosti. „Ónei. En þér vitáð,
að hér er sú gyðja, er sig'nor Lorenzo Casí-
tellani tilbiður mest, að minsta kosti nú
á dögum.“
Undrunin kom enn betur í ljós á hrukk-
ótta fmdlitinu á henni. Hún veifaði mjúk-
lega blævængnum sínum og sagði um leið
og hún leit brosandi beint framan í mqjg:
„Það er nú annars næstum því með öllu
vonlaust, að þér komist eða unt sé að koma
yður á rétta leið, signor Vesey! Mér. lízt alt
annað en byrlega á fyrir yður.“
„Nú; svo yður lízt þá svo sem ekki á
blikuna. Þér hafið áhyggjur minna vegna.
En þess þurfið þér ekki, — alls ekki. Ég
er nú breyttur maður, — gerbreyttur frá
því, er ég var í yðar húlsum síðast.”
„Og það til hins verra. En komið nú qg
rabbið við hina fögru Parginia," sagði hún.
Ég hlýddi skipun hennar. Ég óð í gegn
um ægilega mannþröng, unz ég komst alla
Leið til meyjarinnar frakknesku. Hún stóð
brosandi á fætur, þar sem hún sat, og tók
hlýlega í hönd mína og bauð mér að setjast
við hlið sér.
Hún var afar-skrautlega búin, og með því
að karlmönnum er oft ljóst, hvenær þeir
eru velkomnir eða óvelkomnir, þá gekk ég