Alþýðublaðið - 17.03.1928, Blaðsíða 4

4
aCÞYÐUBHAÐIÐ
Veðrið.
Heitast í Grin-davík og Vest-
mannaeyjum, 6 stiga hit't. Kald-
ast á Isafiröi, 5 stiga frost. Djúp'
lægÖ yfir Suðvesturlandi og örun-
íur yfir Norðausturlandi á norð-
ausíurleið. Horfur: Suðvestur-
iland: Allhv.ass suðauistan, storm-
fregn. í -nótt sennilega hv.as'i
norðan. Faxaf lói: Stormfregn.
Hvass norðaustan og norðan,
hríðarveður. Hvass norðaustan á
Norður-, Vestur- og Austur-landi.
Stádeistafræðslan.
fræði, hafa mikla ánægju af aið
heyra prófessorinn segja frá þeim.
— Myn-dir munu verða sýndar til
skýringar.
0
„Sjá, hermenn drottins hníga“,
Svo nefnist ræða, sem séra Árni
Sigurðsson frítfixkjuprestur flutti
við útför sjómannanna, er fórust
af „Jóni forseta". Fyrir tilmæ-li
margra hefir séra Árni leýft, að
ræðan yrði gefin út sérprentuð
og sel-d til ágóða fyrir sam-skota-
sjóðinn. Kemur ræðan út í fyrra
málið og verður sel-d á götunum.
Kostar hún 1 kró-nu.
Kristjón Jónsson
hefir ort og g-efið út _ Ijóð til
minningar um þá, er drukknuðu á
„Jóni forseta". 'Ágóðinn af söl-
unni rennur til ekkna þeirra og
barna.
Söngskemtun
Tómasar Ba-ldvinsso-nar sðtti
fjöldi fólks, og létu menn vel af
hen-ni. Verður hún sennilega end-
urtekin.
Tíl minningar nm
100 ára afmæ-Íii Ibsens ætlar
Leiikfélagið að sýna „Villiönidina".
Mun Haraldur Björnsson stjórna
sýningu-nni. Dr. phiil. Guðbrandur
Jónsson hefir þýtt lei-kritið.
Á morgun kl. 2 talar próf.
Guðm. Thoroddsen -í Nýja Bió i;m
Ungir jafnaðarmenn!
„Bandorma og sulli.“ Margir vön- Munið eftir að kaupa aðgöngu-
ast eftir því, að dagar sullaveik- mið(a að kaffikvöl/diinu. Miðarnir
innar hér á landi séu nú bráðum
táldir, en það verður þó ekki með
neinu móti öðru en bví, að það
takist að fræða fólk um eðli orm-
verða seldir í Alþýðuhúsinu til
kil. 7 ’í kvöld.
Nýkomin
anna, sem valda veikinni, og aði
allur almenningur verði samhend-
ur um að varast þá og útrýma
þeim. — Bandormar eru til af
ýmsum t-egundum, og -munu einn-
ig þeir, sem hafa áhuga á náttúru-
er út bók, sem heijtir „Vaknið!
Börn ljó§sf-n5.“ Fært í letur af
tv-eim stadfsmönnum, þýtt hefir
frú Svava Þórhallsdóttir. Bóki-n
er prentuð í préntsmiðjunni
„Acta“ og frágpngur prýðifegur.
Grétar Ó. Feils
f-lytur fyxirlestur í Hafnarfirði
um „Nýhyggju" á morgun kl. 4
e. m.
Sjómannastofan.
Guðsþjónusta á morgun kl. 6
e. m. Allir velkomnir.
Nýyrði
Purveita, haft um ónýta áveitu,
þar sem vatnið flæðir ekki yfir
það svæði, sem því er ætlað.
Orðið notað á Miklavatnsmýrar-
áveitusvæðinu. (Eftir írásögn
Magnúsar sýslumánns Torfason-
tar í þingræðu.)
Valtýr setur hala á Ólaf Thors.
Hér um daginn talaði dóms-
málaráðherrann eitthvað urn
menn, se;m höguðu sér einis og
inegrar. Þetta fa-nst Valtý eiga á-
gætlega við um Ólaf Tho-rs, og
sannfærðist um að átt hefði ver-
iið við ha-n-n. En honum. þótti vist
ekki nógu djúpt tekið í árinni,
að kalla hann n-egra, því þegar
han-n. fór að skrifa um þetta í
„Mgbl.“ bætti hann „hala‘“ viði
og sagði á-ð dóinsinálarúðherrann
hefði kallað Olaf Th-ors „hala-
negra"!
Danzsýning Ruth Hanson.
Ruth Hanson. danzkennari er ó-
þreytandi í viðleitnl sinni að
kenna bæjarbúum nýtískuda-nza
eins og þeir ei-ga að vera. Tízku-
danzar eru fagrir og skemtilegir,
ef rétt er m-eð farið, og svo er
hamingjUnni fyrir þa-kkandi, að
vér Islendingar höfum sl-oppið við
siðleysi það og skrilshátt, sem oft
. h-efir iy-lgt dönzunum erl-endis og
óbikað má að miklu leýti þa-kka
það ungfrú Ruth Han-s-on. — Á
danzsýningu u-ngfrúarinnar á
taorgun í Gamla Bíó má sjá a-l-la
dapza þá, sem niotaðir eru útii í
Hólaprentsmiðjan, Hafnarstræð
18, prentar smekklegast og ódýr-
oat kmnzaborða, eröljóð og aíl*
Bmáprentmn, sími 2170.
Otsala á brauðum og kökum
frá Alþýðubrauðgerðinni er á
Framnesvegi 23.
Hin marij-eftii’-spiirðn,
snotru drengjafataefni, eru nú
komin í úrvali. Verðið mikið
lækkað. Guðm. B. Vikar klæð-
skeri. Laugavegi 21. Sími 658.
Notið Orchidée hiómaáburðinn
Umslag með peningum hefir
tapast frá uppfyllingunni fyrir
neðan Völund að Vitast. 11. skilist
þangað gegn fundarlaunum.
Söludrengir óskast fyrir íþrótta-
blaðið á morgun, sunnudag kl.
10‘Á á Klapparstíg 2. — Hæstu
sölulaun.
A ¥Itentúg 14. er gert við hjól-
hesta; vönduð vinna. Sanngjarnt
verð.
Karlmannsúr fuindið. Vitji-st á
Lokastíg 19, neðstu hæð, gegn
greiðs-lu þessarar auglýsingar.
heimi, alt frá „Ola Skanz“ og
„Rheinlánder" upp í „Flat Char-
leston“ og „Black b-o-ttom‘“. Við
sýni-niguna aðst-oða 2 systur ung-
frúarinnar og 18 nemen-dur, svo
menn geta búist við góðri og
h-ollri skemtun. — Ein-n liðurinn á
skránni- er ■ „látbragðal-ist“ („plais-
tffl|‘). Myndi mörgum góðum
landanum ekki v-eita af að temja-
sér þá list, svo óliprir s-em vér
'erum í allri framgöngu, fslend-
ingar. ho.
Riístjóri og ábyrgðarmaðui
Haráldur Guðmrmdsson.
Alþýðuprentsmiðjan.
Wiillam le Queux: Njósnarinn mikli.
flýtti för sinni, -s-em mest hann mátti til
þess að ná í hraðlés-tina til Calaiis. Hann
hafðii dvalið í Rómabiorg að ei-ns fimm
kl-ukkutímia.
Hans hágöfgi Claucare lávarður fór nú
af stað í skemtialiistuT um úthverfi borg-
arinnar og nágrennið í kring. Þes-s vegna
kva-ddi ég og reikaði um Vja Ven-ti Sett-
embre, hið iagra, tír-eiða stræíi. Meðfram því
er bústaður -s-endiherra Frakkiands.l
Útiitið var ískyggilegt. Enn einu sinni hékk
ægilegt, ófriðárský yfir Evrópu.
Kringumstæður mínar olM mér feikna-
áhyggju. Ég var umkring-dur af vandræðum
og erfiðiieikum, — fl-ækjum, sem virtust al-
gerlega vera að fjötra roig, en hvergi hin
minsta von um, aö n-oklcuö mynd.i úr þeiim
greiðast. Ö, að ég vi-ssi áritun Clare Stan»-
way! Ef tii vil-1 gæti ég með því að .rith,
henni veitt upp iir henni, hvers k-onar leyni-
legan óv.'n ég átíi nú við að etja, — piafn.
þessa hættulega, ótíalega rhann-s, sem a-llir
virttíst vara inig við — og búið.
En ég gat ekki með nokkru sýnilegu móti
komið bréfi til Clare Stanway.
Þótt ég sendi af stað bréf áritað til Clare
Stanway til alnrenmu ,viðtö'kustöðvarinnar í
Lundú-num, þá gat það ekki komiist til slúla
með því. Þar myndi hún ek’ki dirfast að
koma, enda myn-di slíkt leið-a hana b-eint í
klær lögreglunnar. Hún var niorðingi; því
varð -ekki n-eitað. Samt sem áður var hún
vinur mi-n-n. Ó! Hvað mig langaði nú til að
f-ara hdm aftur til Lundún-a og fást við
glæpinn, sem innanríkisráðunéytið og Scot-
land Yard v^iru ráðalaus taieð, — inorðið á
H-enry Whit-e, — umturna ölíu frá því, sem
það var, k-om-a falsla-iivitnaleiðslú fram til
sigurs fyrir málstað hennar og minn í
þessu máli og ieiða þannig frá henni allam
grun og sanna alþjóð á þann hátt, að hún
var sýkn saka.
Alt þetta gat ég, það er að s-egja, hejdi
ég getað gert, hefði ég ekki verið eins og
ég var: rígbundi-nn við hina áhættunniklu,
ábyrgðarríku og ægil-egu lífs-stöðu, sam ég
hafði af frjálsum vilj-a og algerlega ótil-
kva-ddur valið anér.
Annars var alt þetta ærið villandi, og.
mér fanst hugsunin um það fylla mig ein-
hvers konar tryllingi. Atburðurinn á diim-ma
undirborgarstrætinu í Sydenhann lá á mér
eins og mara og margþ-ætti hlekki um hugs-
an-ir mínar. Mér var ljöst, að í raun og
veru gat ég ekki vegna hugarslangurs til
CJare Stanw-ay og atburðarins, sem ásamt
ást minni ti-1 hennar fjötraði mig við hana,
léýst hlutverk mitt af h-endi með- þeirri:
framsýni, varúð og kænsku, sem mér var
svo eiginleg. Fyrirætlanir mínar runnu
saman í e-inia þvögu og urðu svo að reyk.
Eltkert gat ég rent gru-n í, hvað var bak við
hið dularfulla tjald ráðgátunniar miklu, seni
var milli mín og verulerkaus. Á móti anér
einu-m háðu tveir hinna mestu stjórnmála-
mann-a Evrópu leynilegan hildaSeik. Hvernig
gat ég vonast eftir sigri gegn öllu -slíku
ofurefli — í leymuin?
Tveimur dögum síðar fékk ég heimboð frá
-mada-me Dumont að borða hjá þeim kvöld-
verð-. Ég fór þangað þess fullviss, að kvöldi-
stund þessi myndi vexð-a m-ér mjög ánægjur
leg.
Hið stóra, hvíta hús v-ar eitt hið fegursta
stórhýsi í úthverfu-m R-ómaborgar. Þeir, sem
hafa faxið upp Pa-sseggiata Margherita yfir
Monte Giianicolö, þekkja stað-inn vel.
Franskur þjónn tók á móti mér, og með-
m-ikiili viðhöfn og virðingu lei-ddi hann mig
til hintnar skínandi björtu móttökustofu, þar
sem hin unga Parísiarauðmær tók á m-óti mér
alein. Hún var í Ijcmandi fögrum silkikjóli,