Alþýðublaðið - 16.01.1957, Síða 7

Miðvikudagur 16. jan. 1957
A1 þ ý § u b 8 a S i g
T
»?AfíNA8f:SRÐt
r r
ítöisk stórmynd í eðlilcgum litum í likingu við „Bcn
Húr“.
tveggja kemur að gagni við
mótun pesrsónunnar. En mér
þykir Þorsteinn fara of rtijúk-
lega að, reisn hermannskis úti-
blífur. Þess í stað leggur hann
of miidá áherzlu á heiinsp.eki-
legar vangaveltur Véfsjínins,
sem eru ekki eins merkilegar
/og Þorsteinn vildi vera láta,
í honum verður það á, sem Tsé-
| kov var ekki að skapi, svo vitn-
að sé í ágæta grein í Þjóðvilj-
anum á sunnudag, að tvlla per-
sónunni upp á ímyndaðan fót-
stall. Vérsjír.in er enginn stór-
spámaður byltingarinnar, og
með þeim skilningi raskast eðli-
legúr gangur leiksins; ef hug-
hreysfingarorð þeirra Vérsjín-
ins og barþnsins, gera Tsékov
að miklu byltingarskáldi, er ég
hræddur um að mörgum skáld-
ivm bæri sá heiðurstitill. Tsé-
kov er enginn predikari á palli,
hann .er skáld, sem er næmt á
þjóðlífið í kringum sig.
Helga Bachmann leikur Na-
samastað. Sá hlýhugur, sem
streymdi að félaginu á afmæl-
inu vekur vron um, að þess verði
ekki langi að bíða. Sjálfir eru
Leikfélagsmenn einhuga. Ein
leikkonan sagði afmæliskveld-
ið: Við heíðum eiginlega átt að
auglýsa: ,,Blóm og kransar af-
beðnir, en vinsamlega látið and
virðið renna í húsbyggingar-
sjóð,,. Þess er Leikfélag Reykja
víkur maklegt. Á því eru eng-
in dauðamerki, og því sendum
við engan kransa, en látum
andvirðið renna í húsbygging-
arsjóð.
Sveinn Einarsson.
¥0rksi
ÍFrh. af 4. síðu.)
um stað stóð, „Tyggið matinn
vel, er þér bprðið“.
Á einni klukkustund er erf-
Skjaidbrei
vestur um land til Akureyrar
hinn 19. þ.m. Tekið á móti flutn
ángi til Tálknafjarðar, Súganda
fjarðar, Húnaflóa og Skagafjarð
ar-hafna, Ólafsfjarðar og Dal-
víkur í dag. Farseðlar seldir á
föstudaginn.
„Hekla'
Aðalhlutverk: Gianna Maria Canale
(ný ítölsk stjarna, sem opnaði ítölsku kvikmyndahátíð-
ina í Moskvu fyrir nokkru).
Eenato Baldvini (lék í “Lokaðir gluggar“)
Danskur texti. •— Bönnuð börnum.
Myndin hefur ekki verið sýnd áður hér á landi.
Sýnd kl. 7 og 9.
t (Frh. af 5. síðu.)
sem leikkonan sagði setningar
sínar í, þ.e. innlifunar. En leik-
kpnan skipaði þó sinn sess
austur um land í hringfexð
hinn 22 þ.m. Tekið á möti
ílutningi til Fáskrúðsfjarðar,
Reyðarfjarðar. Eskifiarðar,
Sr-y ð í s fj a rðo.r,
Raufarhafpar,
Kópaskers og Húsavíkur í ds.g
og árdegis á morgun. Farseðlar
seldir á mánudaginn.
Ríkisskip.
, itt að gera sér.grein fyrir vinnu Horðfjarðar,
| gæðúía og framleiðsluafköst-1 ^>órshafnar '
... . . .. . um í verksmiðjunni, sem við
tosju af miklum tdþnfum, enps heimsóttura. j einum salnum
og vamr leikdomarar orða það. sáuni við sjáifvirkar vélar
En hun fmnur a drei retta ton- standa vlð hHðina á vélunv sem
mn. og eikur hennar er þvi voru ag ð nið Þar voru
ekki eðlilegur. Þegar svo fer i 8G manns v5ð vinnu, og var það
Tsekovleikntu genr enga s oð ótrú} fjMjj ; ekki stærri
agæt leikgafa. skaphiti þrottur sal Meiri hávaði var þar líka þar ræðu, og ræddi hann um
og fegurð pn her er ekki rett en maíSur gæti Ímyndað sér að barátíu verkamanna í Frakk-
væri í nvtízkuverksmiðju. jlandi, verkfallsréttindi þejrra
Er við'höfðum skoðað þessa 1 °?/^alsa samninga milli verlia.
sliipað í hlutverk, þótta leil
konunnar og reisn hæfir befur j
að vera ofar í mannfélagsstig- ;
anum. i
Hlutyerk menntaskólakenn-1
rússnesku verksmiðju. kom-
umst við að þeirri niðurstöðu,
. , ,, , að rekstur hennar borgaði sig
arans manns Mosju, er hejdur ðeins með því að borga verka.
rn _ekki b.tastætt fyrm goðan. fóikinu lág laun---------miklu
lýðsfélaga og stjórna verksmiðf
anna.
Frá sæti mínu á ræðupallin-
um fvlgdist ég með áheyrend-
um, og fannst, að þeir væru
^aphafpáríeikara Steindór ]æ j laun°en borguð eru { öðr. | ekki að klappa fyrir hinum er
Hjorleifsson svamlar i^ gegnum um iðnaðarlöndum. Þetta er ; lenda verkalyðsfulltrua af ein-
það á góðlátlegan hátt, en
ástæða fyrir því, að Kagano-
jskærri kurteisi (ræða hans var
leiknum með fullum sóma, því j leikur hans frábær. Gísli Hali-
veldur athyglisverður persónu- dórsson er leikari mikillar inn-
íejki hennar, gáfur og smekk- j ÍÍfunar, og samúðin er hans
vísi. Stundum var hún sú, sem j aðal.
næmust var á hið TsékovskaJ Ógleymdur er Brynjólfur
hljóðfall tilsvaranna, og áreið- ■ Jóhannesson (herlæknirinn).
anlega var hún það í hreyfing- Sú persóna, sem hann dregur
Seimurinn í framsögn hans, -b-ari ytuörmindsson og
hin tilbreytingarlausa tónhækk mund Pálsson, hvorugur veklur
un í enda setningar er mjög í til fulls hlutverki sínu. En
anda leikritsins, og svipbrigða- hvorugnr hefur þó áður sýnt
þroskaðri lejjc.
hvergi ristir leikur hans á nein ■ vich.Verksmiðjurnar og ;8rar, Þfdd jafnóðum). Ég furðaði mig
Jup. Sama er að segja um þa|slíkar verksmðjur gsta keppt,einnig a ÞVI: að eina skiptið,
Kai’l Guðmunasson 0£ Guö- • - — - -- - — .... “ CíQm VlArmníiii Ckt-L'i Trni*
við Bandaríkin, Svíþjóð og
Ýrnsu hefur verið fundið
hér að. Eigi að síður er manni
þessi sýning hugstæðari en
margar aðrar, sem minna mátti
um sínum og svipbrigðum. Þög-
ull baksviðsleikur hennar var
mj.ög athyglisverður, við viss-
um orðið heilmikið um þessa
konu áður en hún hafði sagf
órð. Og leikur Helgu Valtýs-
dóttur í fjórða þætti er sá á-
hrifamesti, sem ég hef séð tiljUndar og samúðar. Persónan
íslenzkrar leikkonu um langt, verður í senn kómisk og trag-
skeið. ísk, en um fram aut lifandi.
Kristín Anna Þórarinsdóttir j Leikur Brynjólfs í þriðja þætti
er Írína, sú yngsta. Hlutverkið jer svipmikill og raunsannur.
finna að. Þrátt fyrir allt ber
UPP fyrir okkur er sjálfri sér hún Leikfélaginu ágætt vitni FUIVDIR OG HÁTALARAíí
sem þeir klöppuðu ekki, var,
onnur lönFsém flytja* út“mikið. Phil.ip minntist á þjó.5-
af iðnaðarvörum til landa eins j n^tinSS ýmissa mikilyægra
og t.d. índands. Argentínu og j ]ónfyriitækja í l-.rakklandi.
Tvrklands Þvi miuur sendineficid
Eg leyfi mér að efast stór- okkar ekkert annað tækitærI
lega um, að forstjóri verksmiðj'hI hes! að ávarpa verkamenn
unnar, sem var afar hrevkinn,1 Sovetnkjunum. Russneskir
af þessari samkeppni, myndi i verkamenn og alhr aðnr íþuar
hafa viðurkennt þetta.
samkvæm, og ég hygg að Brynj um þroska og grósku, það er
ólfur skipti þar ljósi og skugg- þessi þroski og þessi gróska.
um svo sem höfundur ætlast til. sem gerir félagið ekki bara að
Xionum tekst það, sem fæst- nauðsyn. heldur gleðilegri nauð
um hinna leikarana tekst, að syn. Og þessum þroska og.þess-
halda jafnvægi milli háðs höf- ari grósku á að reisa verðugan
I lo.k heims.óknar okkar var
haldinn fundur (þar voru hátal
arakerfi, kvikmyndasýningar
og ræður).
And.ré Philip, sem var einn
af nefndarmonnum okkar. hélt lund.
þessa milda lands munu aldrei
geta séð sína eigin stjórn í réttu
Ijósi, fyrr en þeir vita meira
um umheiminn -— — það er
einangrunin, sem veldur því,
að þair vita minna um umheim
inn heldur en nokkur frjáls
maður getur gert sér í hugar-
6T viðkvæmt og Kristín Anna
fer um það rpjýkum höndum.
Ég hefði kosið að sjá Írínu
En flestum leikaranna dylst
hve oftlega Tsékov skoðar
mánnfóíkið af kímni. Árni
Ijóma sækrar í fyrsta þætti, lifa j Tryggvason bregður þó á loft
með meiri fögnuði, það hefði eins og út■ við sjóndeildarhring,
dýpkað þessa yndiskgu kven-
lýsingu. En leikkonan á gcðar
stundir á sviðinu, kannski nser
hún beztum tökum á leiknum
í þriðja þætti. Og það er at--
hyglisvert, hye oft hin hvers-
clagslegu orð fá á sig Ijóðrænu-
blæ í munni hennar. Og þarf
hún þó að íaka til athugunar
framsögn sína, sem er of mött,
röddin flytur tæpast næailega
langt. En samt er það ótrúlegt
ag gleðilegt, að svo ung leik-
kona skuli valda svo erfiðu
hlutverki.
-o—
hnitmiðaðri skopstæ.lingu á öllu
saœbandslevsinu, við það skýr-
ist heildarmyndin, verður
fyllri og litríkari, og einmana-
leikinn, sem Tsékov lýsir, fær
nú engum dulizt.
Emiíía Jónasdóttir er kannski
ekki sérlega Tsékovsk í hlut-
verki gömlu konunnar, en leik-;
ur hennar er innilegur, og til- |
FICKöXU frumðrættir. flugbeugir.
Öldum
svörin sem jafnan eðlileg. Og Éyrstu frumdrættir að flugvél: saman höfðu menn fleygt renni
hún sér glettni skáldsins.
eru gerðir af ítalska snillingn- j flugum, jafnvel flugþelgjum
um Leonardo da Vinci árið fylltum heiíu lofti. Árið 1851
Ekki get ég fellt mig við 1505. Hann grundvallaði teikn- tókst Henri Giffard að fljúga
skilning Þorsteins Ö. Stephen- ingu SÍRa á ílugfærum og svif- gufuknúnu loftfari. En slíkir
sens á Vérsjínin yfirforingia. tækni leðurblökunnar. Einnig flugbelgir voru engin Íausn til
FYRSTA TILRAUNIN. —
Vegna veðurs og ýmissa smáó-
liappa urðu þeir að fresta npkk-
uð fyrstu tilrauninni. TiIraurL
þeirra þann 14. desember Jauk
með því að fhigvélin féll til
jarðar eftir 3Vá sekúadu. Þeiin
Annars er það Gísli Halldórs- Vissulega er hann svipmikill gerði hann litlar renniflugur og langframa. ÞaS beið þeirra braeðrum tókst þó fljótt að lag-
son, sem skapar heilsteyptasta J og hefur „pondus“, sem fáir ís- fallhlifax-
mannlýsingu í þessari sýningu. I lenzkir leikarar hafa, og hvort
Wrightbræðra að finna hana.
«Hiibanc»»iiaiEiii *»«»«* miiSiiitiiíiHB Niiiisr mvbmm
■ 1111«!««i ■■ «m iiiiiiímihmi f I » *■ * ■* jm «1 •« a«« n a • ■ ** * f ■« • a «1 ji ■ a * ■ ■
færa skemmdir
henni urðu.
• ISIIIIIIIIIIIMIIII
þser, sem á
IBIIlll