Alþýðublaðið - 19.01.1957, Síða 7

A1 fr ý5iiib 1 aSiS
l.augardagyr 19. janúar 1357
Ttölsk stórmynd í cðlilegum litum í Hkir.gu við „Ben
Húr«*
Aðalhlutverlc: Gianna Mariá Canale
(ný ítölsk stjarna, sem opnaði ítölsku kvikmyndahátíð-
ina í .Moskvu fyrir nokkru).
•Eenato Baldvini (lék í ‘'Lokaðir gluggar“)
Danskur texti. •— Bönnuð börnum.
Myndin há'fur ekki verið jsýiid áður hér á landi.
Sýnd kl. 5. 7 og 9.
!10
! ð n ó
, <•■>
■v->
m

w
í íðnó í kvöld kl. 9.
■
4
%
leika og syngja nýjusta dægurlögin.
Aðgöngamiðasaln kl. 4—8 og kl. 8 e. h.
- ■; Sími 3191.

FÉLA6SLÍF
Farið verður í skíðaskálana
um helgina:
Laugardag kl. 2 og kl. 6 e. h.
Sunnudag kl. 9 árd.
Afgr. hjá B.S.R. sími 1720.
| Skíðaféiögin.
I $aitið$9rtoMrt j
\ Slysavariiafélags 3áUt»cts:^
i feaupa fíestii'. Fást bjc ^
\ slysavaraatreildmn ass^
5 laöd «Ut. 1 Rcýkjavft (
i aanuyrfávajrzluniEBii ” (
| Sankastr. 8, 'Veral. Gsjkb- ■.
/ þóruimar Halldórsá. i 1
ý íilarifstcfu féiagstu*, 3.röí (
{ in 1. Afgreidd í. síma 4B.«“ ‘
c Heitið & Slyaavarnafékg-1
S sö — Það bregst ekiö
'iV' *>*✓*✓
(Frh., af 5. siðu.)
tók því með þakklœti boði
Blythes um að sitja í bifreið
hans til Hegy esha 1 om, þar
sem hann ætlaði a.ð slást í íör
með félaga sinum, Barber.
Kvöldið áður hafði Barber
lag't einn af stað til
og komizt inn fyrir landamær-
in. og Blvthe taldi auðsætt að
ég gæti einnig fengið far með
honum. En þegar til kom
hafði Barber ákveðið að ferð-
ast nokkuð um Vestur-Ung-
verjaland: Hann var manna
hugdjarfastur, hlaut- rúss-
neska byssukúlu í öxlina, og
lá lengi rnilli heims og
í sjúkrahúsi.
Við Blythe höfðum þvi
af stað frá, Vín og náðurn
Nichelsdorf, austurrísku
landamæraborgarinnar, um
níuleytið að kvöldi. í>ar var
fyrir margt blaðamanna og
Rauðakrossliða. í varðstof-
unni ræddi stúlka æstum
rómi í símann um það, að
„tvö hundruð væru særðir“
og að bráð þörf væri „fyrir
allt það magn af blóðplasma, |
sem unnt væri.að senda“.
„Frá Budapest“, tautaði
hraðhentur austurrískur for-
ingi, er hann tók við vegabréfi
mínu og mundaði stimpilinn.
„Nei, ég sagði til Budapest“,
Hann starði á mig furðu lost-
inn. „Þér komizt ekki til
Budapest“, varð ungum manni
að orði. „Ég revni hvað ég
get“, svaraði ég. „Þér verðið
drepinn“, sagði hann. „Þetta
er sama og að. fremja sjálfs-
morð“.
Kvikmyndin „Bannfærðar konur“
sem tekin er í Róm, hefur verið
sýnd í Hafnarfiarðarbíói samfleytt frá því annan jóladag,
með hinum þekktu leikurum Lindu Daniell og Anthony Quinn.
■ Það tók mig
nokkra stund að sannfæra
þá um að þetta væri
ásetningur minn. — Þeir
störðu á ungverska landvist-
arheimild mína, stimpluðu
vegabréf mitt en var það ber-
sýnilega á móti skapi, og létu
tvo vopnaða hermenn sitja í
bifreið okkar á meðan við ók-
um vfir hlutleysissvæðið í
myrkrinu og regninu til Heg-
yeshalom. Austurrísku her-
mennirnir kvöddu mig með.
handabandi þegar ég steig út!
úr bifreiðinni. Ég er viss um j
að þeir töldu mig vitskertan. |
Þar með var ég korninn aft- j
ur tii þess lands, sem ég hafði (
heimsótt fyrsí erlendra landa,'
til þjóðar, sem ég unni og þar •
sem ég taldi mig öruggan með-1
al vina. Til lands. þar sem öll j
þau hugsjónatákn sem ég,
hafði gert að mínum síðast-
liðin fjórtán ár, voru í heiðri
höfð, þar sem hin rauða
stjarna Sovétríkjanna var og
merki hinna opinberu vald-
hafa. Lands, þar sem „við“
réðum ríkjum. Þar sem nýtt
líf var hafið, þar sem verka-
mennirnir fóru með völd; þar
sem, eins og Rákosi sagði fyr-
ir nokkrum árum, „erfðaböl
allt var úr sögunni, og verka-
niennirnir líta rólegir fram á
leið, og byggja sitt eigið,
frjálsa sósíalistaríki sam-
kvæmt farsælli áyktun, í ör-
uggri vissu um batnandi fram-
tíð“.
Ég átti eftir að vakna við
vondan draum.
1»
(Frh. a£ 5. síðu.)
öðru fremúr dregur unga, nor-
rsr.a iistamsnn að grafískum
listgreinum er það, að þær gera
þeim kiaift að ná fram áhrifum
í svörtu, hvítu og.öðrum lit-
um, sern ekki er unnt að ná á
annan hátt. hvorki í iistmálun
né teiknun."
Walter Schvvartz segir í ,,Po-
litiken“, að svo, virðist sem all-
ar þær f:mm þjóðir, er að sýn-
ingunni swnda, séu jafnlagnt
komnar í grafískum listum, og
1 að listamenn þeirr.a vinni af ai-
vöru og dug. Öll londin hafi tafc
\ markað tölu þátttakenda sinna
I af fremsta megni, en lagt ália
áherzlu á gæði rnyndanna. I
1 grein sinni nafngreinir
' Schwartz aoeins einn listamann
j anna og segir: „Fultrúi íslands
er aðeins einn, hinn kornungi
’ en stórsnjalli listamaður Bragi
J Ásgsirsson.11
I I „Social-Demokraten“ ritar
J.M.N. m. a.: „ísland, já, ís-
land, á hér aðeins einn fulltrúa,
I Braga Ásgeirsson, sem er ung-
ur svartlistarmaður. Tjáning
hans í lítógrafískum. módelstúd
íum er mjög sterk: þróttmikiíi
expressionismi, mikill uppreisn
arandi.“
Bragi Ásgeirsson stundaði
nám í myndlistardeild Handíða
og myndlistarskólans í þrjú ar.
Var hann síðan í önnur þrjú ár
við mvndlistarnám í listahá-
skólunum í Kaupmannahöfn og
Ósló. Síðan hefur Bragi farjð
margar náms- og kynnisferðir
um, mörg lcnd álfunnar, m. ia.
um Spán, ítalíu og Frakklandi.
Nú er Bragi kennari í graf-
ík, — steinþrykki og tréristu,
— við Handlða- og rnyndiisiar-
skólann.

SVO VIRTIST sem forlögin
íðu ætlað Jane Addams að
ifa forustu um félagslegar um
etur. Sagt er að hún hafi ver-
sex ára er hún sá fyrst við
raða kjör þeir fátæku bjuggu,
; hafi hún þá haft við orð, að
:gar hún yrði fullorðin, skyldi
in kaupa hús með stórum
irði, þar sem fátæk börn gætu
ikið sér.
EFTIR AÐ hún lauk háskóla
prófi, ferðaðist hún í átta ár um
Ameríku og Evrópu. Þegar hún
kom í „Townbye Hall“, fyrstu
velferðarstofnun í þágu fátæk-
linga í Lundúnaborg, minntist
hún æskuheits síns. Þetta var
árið 1885, og var stofnunin í
Townb.ye Hall sú fyrsta sinnar
tegundar.
ÞEGAR Jane Addams kor.i
aftur heim til Chicago, hófst
hún handa um að gera heit sitt
að veruleika. Árið 1889 keyptí
hún, ásamt vinkonu sinni, Eil-
en Starr, skrauthýsi eitt á leigu,
sem áður liafði staðið eitt sér,
en fátælcrahverfi síðan myná-
azt umhverfis það. Að seíri
i þessu hófu þær stöllur síðan
! starfsemi sína.