Alþýðublaðið - 15.08.1957, Blaðsíða 6

AEþýðubiaðiö
Fímmtutlagur 15. águst 1957.
GAMLA BÍÓ (
Sími 1-1475.

Með báli og brandi
(Cattle Queen of Montana)
Bándarísk litkvikmynd.
Barbara Stanwýck
Konald Keagan
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
NÝJA BÍÓ
11544
„kökk“-hátíðih mikla.
Skemmtilegasta og víðfræg-
asta músikgarnanmynd sem
fí-amleidd var í Ameríku á
siðasta ári. Myndin er í lit-
dín — dg
CINEMASCOPE
Áðallilutverk:
Tom Ewell,
Edmond O’Brien
og nýja þokkagyðjan
Jane Mansfield '
E«nfremur koma fram
myndinni ýmsar frægustu
Rock n’ Roll hljómsveitir og
söngvarar í Ameríku.
Þetta er nú mynd sem
segir sex.
Sýnd kl. 5, 7 og 9. '
Síffasta sinn.
Sala hefst kl. 1.
í
STJÖRNUBÍÓ
Sími 18936.
SAME JAKKI
(Eitt ár siaeff Löppum)
Hin fræga og bráðskemmti-
lega litmynd Per Höst, sem
allir ættu áð sjá.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Guðrún Brunborg.
HAFNAR-
FJARÐARBiÓ
Sími 50249.
Sársauki og sæla.
Mjög athyglisverð amerísk
mynd. Aðalhlutv.:
Wiiliam Holden
Ðeborah Kerr
Sýnd kl. 7 og 9.
Swmi 22-1-40.
Svaría tjaldið
Spennandi og afburða vel-
gerð og leikin ný ensk mynd
í litum, er gerist í Norður-
Afríku.
Aðalhlutverk:
Anthony Steel
Donald Linden
og hin nýja ítalska stjrna
Anna Maria Landi.
Bönnuð börnum.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Sími 16444
Draugahöllin
Ný „Francis“ mynd:
Francis in the haunted home
Sprenghlægileg ný amerísk
gamnnmynd.
Mickey Roohey.
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
TRIPOLIBSÓ
Vera Cruz
Heimsfræg ný amerísk mynd,
tekin í litum og
SLPERSCOPE.
Gary Cooper
Burt Lancaster
Ernest Borgnine
Denise Dancel
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuð innan 16 ára.
FÉLA6SIÍF
Sími 32075.
3 með Jamic Dawn
(3 for Jamie Dawn)
Ferðafélsg
fsiands
Sérstæð og vel leikin ný am-
erísk sakamálamynd með
Ricardo Montalban og
Larina Day.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
I
S
l
I
s
Synnövfí Chrhtensen:
ÁUSTÍJR-
Maðurinn, sem hvarf
Óvenju spennandi og snilld-
arvel gerð ný ensk kvik-
my.nd. Danskur texti.
Trevor Howard
Alida Valli
Bönnuð innan 12 ára.
Sýnd kl. 9.
fer fimm daga skemmtiferð um
Kjalveg og Auðkúluheiði.
Lagt af stáð á laugardag og ék
ið til Kerlingarfjálla, gist þar
í sæluhúsi félagsins. Á sunnu-
dag er gengið á fjöllin, ef veð-
ur leyfir. Um kvöldið ekið til
Hveravalla, gist þar. 3 dag ek-
ið norður Auðkúluheiði til
Blönduóss. 4 daga suður byggð
ir, sennilega nýja leið umhverf
is Vatnsnes og í Reykjaskóla.
5 dag suður um Holtavörðu-
heiði og Uxahryggi til Reykja-
víkur.
Upplýsingar í skrifstofu fé-
lagsins, Túngötu 5, sími 19533.
KAÍFWAB FlRÐf
Sími 501
Frönsk-ítölsk verðlaunamynd eftir skáldsögu Emil
Zola „Thérése Raquin".
Aðalhlut-v erk: Sirnone Signoret, Raf Vallone.
Sýnd kl. 7 og 9.
Myndin hefur ekki verið sýnd áöur hér á landi,
Danskur texti. — Bönnuð börnum.
Auglýsið í Alpýðuhlaðiim
Nú var henni svo kalt, en fyrir skammri stundu hafði hún
þjáðst af áköfurn hita.
Þegar hún op.naði ' augun sá liún Bíbí litlu stancia við
rekkjustokkinn og ruhnu tárin niður vanýa henni. Hamingj-
an góða, — að ung stúíka skyídi geta gratið svo.ákaft. Það var
mikið sem manheskian gat Vrát'ið áðúr en táralináin þórnaði.
Anna PerníÍía teygði hendurnar undan sænginni tjl henn'ar, að
hún mætti skilia að hún sæi 'haria. Hún lagði aðra hendina um
háls henni og sveigði hana áð- sér uns hún gat lagt svala, tár-
vota kinn hennar að sóttheitum vanga sér. Éinkennilegt var
það, en þessa stundina þótti henni sem Bíbí væri sitt eigið
barn.
En nú tóku rósírnar enn að senda rauða logaglampa sína
um salinn og loks hvarf hénni allt aftur í þessu roðaskini. Og
ekkert var illt Íengur. Hún var skyndilega komin lieim að
Grogstað. Faðir Íiérinar leiddi hana ýið hönd sér. Þau voru að
leita að fjórlaúfa sriiára. Það mundi hún ljóst,
Næst var hún stödd heima í húsinu í Saridfirði. Móðir
hennar var úti í garðinum ög klippti rósir og Kari var þar'líka,
klædd gráa vaðmálskiólnum og það var af henni svitalykt að
vanda.
Enn ar hún stödd heima að Grogstað og nú var það amma
hennar, sem leiddi hana. Það bar ekkert sérstakt til tíðinda,
það rigndi bar og grasið skein við þeim, vott og grænt. Þau
gengu fram hiá brunarústum gömlu smiðjunnar. Þar óx svo
tröllstór hvönn að aldrei hafði hún áður séð neitt því líkt.
Amma Kileman brosti. Eins og hún brosti svo oft, sennilega að
hugsun sinni. Þetta var öldungis eins og þegar hún dvaldist
sinni og fagnaði því með siálfri sér að enn mundi langt til
lítil telpa heima á Grogstad. En hún gekk þarna við hlið ömmu
kvölds. Já, hún var svo innilega- glöð af engu sérstöku. Glöð af
því að mega vera með ömmu sinni. Eða fyrir regnið. Eða vegna
þess hve grasið var grænt. Eða það voru liós sumarskýin, sem
glöddu svo hug hennar. Glöð var hún af hveriu sem það svo
var. Og hún rétti armana til himins í ljúfri þökk.
En þegar hún lauk upp augunum, láu báðar hendur hennar
máttvana ofan á snæginni. Hinn, friðsæli drarimáblær frá
Grogstað var horfinn. Hún hlaut að hafa legið lengi í óviti. Það
var orðið myrkt úti fyrir. Og riú hafði verið keikt kertisljós: á
ýllum stjökum þar inni. Engu líkara en að hún hefði þegar ver-
ið borin í kirkju. Hún lá þannig langa hríð, heltekin órq og kvíða
en gat ekki áttað sig á hvers vegna. En allt í einu varð henni það
ljóst. Hún var að deyja frá drengnum sínum. Það ar nú fyrst
a hún athugaði það. Hún heyrði hann gráta. Sá að brjóstamóður-
in sat með harin, það var ófríð og feit kona sem lag't hafði dreng-
inn hennar sér á brjóst. Þéssi sjon vakti með henni ákafa andúð
og hún var því fegnust að geta horft á Bíbí, méga.nióta fegur.ð-
,ar hennar og æskuþokka 'til áð.vega á móti áhrifunum, og. öðlast
styrk. Hún fann að'hún v'arð að búa drengnum sínum örvggi.
Fegin hefði hún viliað geta rætt það víð Óla. Hann varð að íinna
einhverja, sem unnao gat drengnuiri henriar vegna, elskáð hana
í drengnum. EEinhveria, sem hugsaði um hann og annaðist hans
sem væri hann sitt eigið barn. Hann. mátti ekki alazt upp yið
þennan skvapfeita, ótrótlega barm ótótlegrar konu, sem gaf hon-
um að sjúga gegn gjaldi. Loks tókzt henni að hvísla nafn. eig-
inmanns síns. Þegar hann kom að rekkjustokknum sá hún að
hann hlaut að hafa dvalizt lengi í náíægð við sjúkrabeð henn-
ar. Haka hans var gróin þétturn skeggstubbum.
Hann tók um hönd henni báðum höndum sínum. Hún ósk-
aði þess, iafnvel nú, að það væru h.endur áririars. En hún vissi
vel að það var Óli, sem þarna stóð. Hann var góður unglingur.
Það var gæfa að eignast börn írieð honum. Hún hafði ekki þrék
til að segia það, sem hana fýsti, og óttinn og kvíðinn náðu æ
sterkari tökum á henni. En svo kom hún augá á Bíbí. Ungu
meyna með glóöina í stórum, bláurn augunum. En nú hafði
hún grátið svo mikið og lengi að það var engin sjón að sjá
hana. Óli ýtti henni frá og mælti:
-— Gráttu ekki svona, manneskja.
Þá tókzt henni með erfiðismunum að draga hönd sína úr
h'öridum ha.ns. Síðan þreifaði hún eftir mjúkri hendi Bíbíar.
— Hvað er'þáð, kiökraði stúlkan.með ekka.
Augu hennar störðu sþyrjandi í augu hinnar deyjapdi konu,
sem horfði á hana serii eískandi móðir. Hún fánn ]pað með
sjálfri sér áð þéssári stúlku hafði sér 'auðnast að ver.a eins Og
móðir. Einni manneskiu að minnsta kosti hafði hún þá nokkuð
gott gert.
■— Hvað er það, rhælti stúlkan dálítið hærra.
•— Drerigurinn minn, gat hún méð naumindum stundið upp.
Hún varð enn áð loka augunum vegná glampanna og glær-
inganna Sem dönsúðu fyrir sjáöldrum hennar. Og þegar hún
megnaði að ópna þau aftur, lá drengúrinn ofan á sséngin’ni, nak-
inn og öhrundsrauður, eins og þegar hún fæddi hann af 'sér.
Með kreþpt hrién, og b'áða litlú lófaria sína 'við nef sér, eiris og
hann vildi verma þáð.'Hánn var saddur, en starði á hana stór-
um 'augum. Það aúgnatillit veitti henni óværit þrek. Grét húri?
-■ii»aac:Haa*«BaaBiiBauiiiiaa«aBaBaaBBa»B«ff£Þi::?«|BBR«BBaiiaBaBBSMaBBi’MBiiBB']>|«aBK*',*ai!8aHiieaia«wa«aii«j:aaB9SBsai!BKank*«uNsaBBiaHiiM*itBWHigu*iBS'CBaBaiAi<?«aiiSB SUTS'*
**• M
: | xx x
[ WÁMKIW
tí/nrv dnrnrs TPMTCíCÍI £ « « « s • r * » S « s * U ■ b * « a a ■ » « a a B * « • b B I* B « S * m n « B * n w « ■ « a b b ■ n « a • » * » * w • b « % 8 M M * K u * K ■ a ■ » ■ * »
wa srfr'ir#^