Vísir - 26.03.1911, Qupperneq 2

86
V I S I R.
allskonar
ÁTEXTI
með lægsta verði í bænum.
Lög um vita, sjómerki o. fI.
Afgreidd frá þinginu í gær.
Það eru önnur lögin frá þessu
þingi og hljóða svo:
1. gr.
Vita, leiðarljós, sjómerki, dufl eða
önnur leiðbeiningarmerki fyrir skip
má ekki setja upp nema með leyfi
stjórnarráðsins. Sá, sem óskar að
koma upp einhverju þesskonar leið-
beiningarmerki, hvort sein það er
hafnarnefnd, sýslunefnd, hreppsnefnd
eða einstakur maður, verður að
senda stjórnarráðinu beiðni um leyfi
til þess, ásamt nákvæmri lýsingu á
hinu fyrirhugaða merki, legu þess
og tilgangi.
Stjórnarráðið bindur leyfið þeim
skilyrðum, er þurfa þykir, eða neyt-
ar um það, ef merkið telst skaðlegt.
2. gr.
Eigandi eða umráðandi Ieiðbein-
ingarmerkis ber ábyrgð á því, að
merkinu sje ávalt haldið í góðu
standi og það fullnægi skityrðum
þeim, sem sett voru þá er leyfið
var veitL Vanræki hann þetta, má
stjórnarráðið eftir atvikum láta taka
merkið burt á hans kostnað.
3. gr.
Leiðbeiningarmerkjum má ekki
breyta nema með leyfi stjórnarráðs-
ins og verður því umráðamaður,
sem breyta vill merki, að Ieita til
þess leyfis sitjórnarráðsins að minsta
kosti 2 mánuðum áður en hann
ætlar sjer Lð koma breyting-
unni á.
Nú vilja umráðamenn leggja niður
merki, sem eigi ber skylda til að
halda við áfram og skal þá
tilkynt stjórnarráðinu með tveggja
mánaða fyrirvara að minsta kosti.
Sje merki þannig burtu numið,skal j
það gert svo rækilega, að á því
verði ekki vilst á eftir.
4. gr.
Nú bilar leiðbeiningarmerki, og
skal þá eigandi eðaumráðandi senda
tafarlaust stjórnarráðinu tilkynning
um bilunina með símskeyti eða
hraðboða eftir atvikum, ogberhon-
um að koma merkinu í lagsemallra
fyrst. Þegar merkið er komið ílag,
skal hann senda stjórnarráðinu til-
kynning um það.
5. gr.
Ákvæði laga þessara um viðhald
og niðurlagning leiðbeiningarmerkja
ná einnig til merkja þeirra, sem til
eru, þegar lögin öðlast gildi.
6. gr.
Auglýsa skal í Lögbirtingablað-
inu allar breytingar, er verða á vitum
og öðrum leiðbeiningarmerkjum
fyrir skip, og ennfremur gerirstjórn-
arráðið ráðstafanir til, að þær verði
auglýstar utanlands, eftir því sem
þarf og á þann hátt, sem tíðkast
hefir hingað til.
7. gr.
Stjórnarráðinu er heimilt aðfyrir-
skipa eða gera það að skilyrði fyrir
staðfesting hafnarreglugerða ,að sett
sje við hafnir nauðsynleg leiðar-
merki á kostnað hafnarsjóðs, enda
sje kröfum um það hagað eftir
tekjum sjóðsins og efnahag.
Hafnarnefndum er skylt að Iáta
nema burt úr höfnum eða leiðum
inn á þær skipsflök eða annað, er
hefir sokkið þar eða rekið þangað
og getur valdið skaða skipum, er
þangað leita eða þar liggja.
Jafnan skal hafnarnefnd Iáta leggja
j dufl út til viðvörunar, þar svo er
ástatt, þangað til fullnaðarráðstöfun
hefir veriö gerð.
Kostnað þann, sem af þessu leið-
ir, greiðir hafnarsjóður. Fari kostn-
aður frani úr 300 krónum, greiðir
landsjóður það, sem umfram er, eftir
reikningi er stjórnarráðið úrskurðar.
Kostnað af duflum ber þó hafnar-
sjóður einn.
Nú verður ágreiningur um það
svæði, er telsf til hafnar eða leiðar
á höfn, og sker stjórnarráðið þá úr.
8. gr.
Nákvæmari ákvæði um starfrækslu
vila og sjómerkja, og um ráðstafanir
til að afstýra hættum og farartálm-
um á höfnum og skipaleiðum um-
hverfis landið, ska! setja í reglu-
gerð, er stjórnarráðið semur.
9. gr.
Þegar hafnsögumenn verða þess
varir, að leiðbeiningarmerki á því
svæði, þar seni þeir eru hafnsögu-
menn, eru í ólagi, ber þeim að
gera hlutaðeigandi lögreglustjóra
viðvart um það tafarlaust.
10. gr.
Brot gegn- lögum þessum varöa
sektum alt að 200 kr., og fer um
mál út af þeim sem um almenn
Iögreglumál.
Lofiskeytamálið á alþingi.
Á fimtudag sendi landssímastjór-
inn til útbýtingar í neðri deild al-
þingis prentað skjal allmikið þess
efnis, að ráða þingmönnum frá að
Ijá atkvæði sitt til loftskeytasam-
bands við Vestmannaeyar. Málið
var þá til 3. umræðu.
Stundu fyrir hádegi barst skjalið
í hendur Vilh. Finsen, sem undir
eins brá við og ljet prenta svar til
Forbergs. Hittist svo á að báðum
var útbýtt s a m t í m i s í deildinni
skömmu eftir hádegi. Er sagt að
landsímastjórinn hafi orðið »langur
í andlitinu«, þegar hann heyrði
þetta, og auðvitað var skjal hans
árangurslaust. V. F. er bæði fljótur
og fylginn sjer, enda er hann vanur
blaðamensku frá útlöndum.
Hallbjörn.
Skrítlur.
Þegar jeg verð lasinn fer eg til
læknis að leita ráða. Hann skrifar
mjer lyfseðil og egborgahonum—
læknirinn þarf að lifa.