Vísir - 16.06.1911, Blaðsíða 2

74
V í S I R
fjallaland, heldur og eldland. Dan-
mörk væri ekki skógi vaxin, heldur
skógi prýdd, en ísland væri nakið,
svo að á Suðurlandi fyndist aðeins
ein stór hrísla (8— 10 álna reynitrje)
og af þessari hríslu væri þeir svo
hreyknir, að þeir hefði spurt sig,
hvort hann hefði ekki sjebtrjeð! —
Og »skógarnir« væri svo, að þegar
hann hefði fyrir nokkru verið búinn
að ríða í gegnum einn, þá hefði
hann spurt, hvort þeir færi nú ekki
bráðum að koma í skóginn!
Hann talaði um stærð lands-
ins og um gífurleik jökla, sanda
og eldhrauna. Væri því ekki
undarlegt, að þessi stórfenga nátt-
úra gerði þjóðina ólíka öðrum.
Náttúrufegurð væri svo mikil, að
fjöll og dalir Noregs kæmi ekki til
jafns við. Dalirnir bjartir og breiðir
með Ijómandi á éftir endilöngu. —
Allra best gæti maður skilið fegurð
landsins á orðum Gunnars: »Fögur
er hlíðin.« (Þú mátt geta nærri
hversu áheyrendur skildu þetta vel,
eða hitt heldur).
Mikla áherslu lagði hann á það,
að íslendingar hefði aldrei kallað j
sig Norðmenn og vildi ekki vera '
Norðmenn. Talaði um landnám og
sagði, að engin þjóð væri af jafn-
hreinum aðli sem íslendingar, þ. e.
af norskum stórhöfðingjum og írsk-
um konungaættum (Mýrkjartan, Bjól-
an etc.) og væri því eðlilegt, að þeir
væri öðruvís skapi farnir en Danir.
Sagði, að Danir hefði aldrei skilið
íslendinga og aldrei reynt til þess,
enda bæri ísl. — því miður — ekki
hlýjan hug til Dana. Þ;tta kæmi
af tvennu: Danir væri ekki nógu
miklir til þess að ísl. gæti litið upp
til þeirra og ekki nógu vingjarnlegir
og svo þekkingarlitlir.
Hann taldi þó ótækt, að ísland
hefði ekki annað sameiginlegt við
Danmörku en konunginn, því að
konungur gæti ekki tvískift sjer.
Það »gæti ekki gengið.* Skilnaður
fanst honum líka óhugsanlegur(I) en
vildi þó viðurkenna ísland fjórða
landið á Norðurlöndum.
Skuggamyndir sýndi hann, þar á
meðal af Jóni Sigurðssyni ogjónasi
Hallgrímssyni. — Ennfr. af Safnhús-
inu og kvað það bygt af dönskum
»Arkitekt.« Var það auðsjáanlega
skilið svo af áheyrendutn, að við
værum altaf upp á Dani komnir.
Þeir þyrftu að »halda um hendina«
á okkur, eins og krakka, sem er að
byrja að læra að skrifa. — —«
Hálfdan.
| Vísir 1-56
^ (I—III flokkur)fæst innheftur.
Frá íþróttaveUinum.
Eg komst vestur á melaá sunnu-
daginn var — eins og margir
aðrir — og inn fyrir girðinguna,
sem umhverfis er íþróttavöllinn.
Nær öðrum enda vallarins var
lítill trjepallur lagður, ætlaður til
leikfimis sýninga. Fyrir öðrum
enda hans var nokkurum bekkj-
um raðað í hálfhring. Kl. 4 var
fátt manna komið. Sátu að eins f
fáeinar hræður á bekkjunum og
nokkrar stóðu á bak við þá.
Hugði jeg gott til glóðarinnar að
ná í sæti í sólarhitanum.
En í opi bekkjahringsins við
annað pallhornið sem að hon-
um vissi, mætti jeg kunningja
mínum og ávarpaði hann. Hann
ansaði mjer varla og virtist þurfa
að gæta að hverri mannskepnu
sem nálgaðist. Fyrst komu nokkr-
ir drenghnokkar og ætluðu auð-
vitað að setjast. »Ekki lengra,
strákar.,« hrópaði kunningi minn
og þreif óþyrmilega í tvo þeirra.
Jeg starði þeyjandi á leikinn.
í sama bili bar þar að nokkra
eldri — og heldri — borgara bæ-
arins. »Ekki lengra!«
Einn ráðunautur landsins varð
fyrir svörunum og sagði.: »Nú,
eru ekki auð sæti þarna?«
»Jú, en þau eru ætluð---------
bæjarstjórninni — og — land-
stjórninni — og — og öllum
sem er boðið.«
»Þakka ykkur þá fyrir boðið«,
sagði ráðunuturinn og dró sig
til hliðar.
Jeg gladdist í hjarta mínu, engu
síður en »herfólkið« yfir frelsi
sínu, að jeg, sem var kominn
þarn í sömu erindum, skyldi
losna við áminninguna. —
Eftir að kl. var orðin 4 stytti
hornaflokkur fólkinu stundir með
ósamhljómun sinni.
Fólkinu fjölgaði jafnt og þjett
og allir fóru sem næst pallinum.
Þar átti víst dýrðin að standa.
En þegar minst varði kom einn
leikenda og bað fólkið .að færa
sig fjær pallinum. Alla langaði
til að sjá hvað um væri að vera,
svo að í bili varð þröngin meiri
eftir en áður. F>ó rýmkaðist dá-
lítið til að lokum. En vegna
þess, að þarna varð rýmra, þustu
þeir nýkomnu því örar í skarð-
ið. Þvílík þrengsli!
Og þarna lenti nú blessaður
ráðherrann sjálfur í miðri þvög-
inni svo að ein frúin varð að hjálpa
honum til að komast áfram —
því að hún leiddi marga til sæt-
is — og jafnvel bauð honum að
koma úr þrengslunum upp á
pallinn — því að þangað vog-
aði enginn nema óartar drengir
og hún sjálf — af neyð auðvit-
að. Ef þið bara vissuð hve er-
vilt frúin átti með að kljúfa
þröngina og vísa ráðherranurr. til
sætis.
Ólafur ritstj. talaði nokkur orð
— vel en veikt — og hornin
hvinu hvert í kapp við ann-
að á undan og eftir. — Frh.
Lige.
ittötvAum.
Flugmanna-slys mega heita
daglegir viöburöir. Hinn 27. f. m.
fjell Vladímir Smith til jarðar ur
150 feta hæð hjá Pjetursborg og
fjekk bráðan bana. Hann var 21
árs.
Annar flugmaður fór frá Nice á
Frakklandi 5. þ. m. og ætlaði til
Corsika. Hann kom aldrei fram og
hefur vafalaust fallið í Miðjarðarhafið.
— Enn fórst ítalskur flugmaður hjá
Róm 8. þ. m.— Vjelin fjell úr 150
feta hæð til jarðar og var maður-
inn þegar steindauður.
Sagt er, að flugvjel hafi nýlega
fallið úr háa lofti niðurá hóp áhorf-
enda við Kursk á Rússlandi. Særð-
ust 5 menn til ólífis en 100 hlutu
meiðsl.,,
Stór farþegaskip tvö hefir
Hamburg-Arnerican-línan nú í smíð-
um. Hvort þeirra ber 50 þúsund
smálestir. Þau eiga að heita: Hmpera-
tor< og Evropa« og flytja fólk um
Atlantshafið.
Grfsklr ræningjar
náðu á vald sitt þýskum jarðfræð-
ingi, professor Edward Richter, 28.
fyrra mánaðar, er hann var á ferð
í Þessalíu og ætlaði að ganga upp
á fjallið Ólymp. Hinn 5. þ. m.
buðu bófarnir að sleppa professorn-
um gegn 370 þúsund króna lausn-
argjaldi.
Ráðuneytið í Belgíu lagði
niður völd 8. þ. m. vegna misklíð-