Vísir - 06.09.1911, Blaðsíða 2

58
V I S I R
Stór flokkur frá
Lapplandi
er kominn hjer og
Skemtir í Báruhúsinu
miðvikudaginn 6. sept. 1911 kl. 872 með hljóðfæraslætti, frakk-
neskum, spönskum og egiptskum þjóðdönsum með bendingaleik
Brúðkaup sýnt með presti og djákna.
Frk. Pursalína (20 ára) á að giftast Andrjesi Park (35 ára).
Þjóðsöngvar.
Aðgöngumiðar á 50 aura fást í Báruhúsinu frá
kl. lO árdegis til T síðdegis.
ext 2>ev^o\w, Jtofefesti&ú.
Skógareldarnir
í
Poreu Pine.
----- Nl.
Frá næsta bæ við brunasvæðið,
Golden City, voru strax sendir allir
bátar, sem í bænum voru til að
bjarga fólkinu frá South Porcupine,
sem næst var hinna brennandi bæa.
Fyrst var konum og börnum bjarg-
að,og bátarnir hlaðnir hröðuðu sjer
til Golden City, og svo aftur til
brunasvæðisins. En öllum varð ekki
bjargað, margir menn sukku, yfir-
komnir af þreytu, undir yfirborð
vatnsins, og komu aldrei upp fram-
ar.
Einn þeirra manna, sem var á
björgunarbátnum, segir svo frá, að
fólkið hafi staðið upp undir herðar
í vatni, með teppi yfir höfði sjer,
og beðið bátanna. — Sumir mann-
anna hjeldu ungbörnum á lofti, og
kölluðu ákaft til bátanna að bjarga
þeim (ungbörnunum) að minsta
kosti. En stundum vildí svo til, að
öldurnar höfðu skolað bæði mann-
inum og barninu í kaf áður en
bátarnir gátu komið til hjálpar.
Eymdarkvein þes«ara sárþjáðu ves-
alinga heyrðist langar leiðir, en þó
sýndi margur maðurinn fádæmahug-
rekki og hreysti.
Flest af fólki því sem bjargað var
til Golden City, var hörmulega út-
leikið: Sumir blindir eða hálfbiind-
ir, aðrir skaðbrendir á höfði og út-
limum. A sumum mönnum voru
hendur brunnar af upp undir oln-
boga, og andlit margra brunnin inn
í bein, og jafnvel beinin sviðin.
Einum manni varð bjargað með
báðar hendur brunnar upp að oln-
boga, en hann dó skömmu eftir að
til bæarins kom. Af fjölda manna
varð að taka hendur og fætur. Öll
hús í Golden City eru full af lim-
lestum og sárþjáðum aumingjum,
sem bjargað var af brunasvæðinu.
Annað, sem er átakanlegt, er það,
að líkum þeirra, sem dáið hafa, hefur
orðið að hola niður í jörðina, án
þess að slegið hafi verið utan um
þau. Enginn viöur til í líkkistur,
—aðeins hægt að fá spítur í kross-
mörk á leiðin.
Síðan að jarðskjálftarnir miklu
eyðilögðu San Francisco um áriö,
hefur ekki annar eins hörmungaat-
burður gerst í Ameríku sem þessi.
Tuttugu þúsundir manna misstu
heimili sín og aleigu og tvö hund-
ruð farast, og enn er ekki sjeð út
yfir, hve margir deyi af þeim, sem
liggja þungt haldnir í Golden City
og víðar af brunasárum.
Um —alt Canada og víða í Banda-
ríkjunum hefur verið byrjað að
safna fje til hjálpar hinu nauðstadda
fólki, og þarf naumast að geta sjer
annars til, en hver og einn einasti
maður skoði það sem skyldu sína
að leggja einhvern skerf í þann
hjálparsjóð.
Stærra nauðsyn hefur aldrei í
þessu landi verið á almennri hjálp
almennings.
Síðustu frjettir segja manntjónið
ekki eins mikið og áætlað var í
fyrstu. Hafa sumir af þeim, sem
álitið var að hefðu farist, komist
lifandi af,þar á meðal ítölsku námu-
mennirnir frá Big Dome. En mann-
tjónið nemur hundraði, og er það
ærið tilfinnanlegt, þótt bót sje frá
því, er áður var álitið að farist
hefði.
Brjef til Vfsis
frá Plausor.
Heyrðu »Vísir« sæll. Þú ert altaf
að kvabba á mjer að skrifa þjer
brjef, og jeg held kanske að jeg
hafi einhvern tíma dregist á það
við þig, að pára þjer línu; en nú
veit jeg ekki hvern fjandann jeg á
að klóra þjer, nema mína meinhægu
líðan, 1. s. g., og gefi mjer það
sama af þjer að sannfrjetta.
Jeg hefi verið á flakki í sumar
eins og aðrir góðir Reykvíkingar,
og tekið mjer tvo lystitúra upp á
Akranes.—Ó það var svo dæmalaust
skemtileg! Þú hefðir bara átt að
vera þar og láta strákana hrópa:
»Viljið þið kaupa Vísir,
því hann Iesa’ allir íslenskir grísir«.
Það eru nú nálægt 40 ár síðan jeg
varð Rvíkingur, og var það venja þá,
ogávalt síðan.að þeir.sem einhver ráð
höfðu og ekki voru alveg tímalaus-
ir, fóru á hverju sumri eitthvað út
fyrir borgina til að dusta af sjer
kaupstaðarrikið. Þá þektist ekki
Þingvalla-gjálífið og ljetu menn sjer
fyrst »framan af« nægja, að ríða
með pelann sinn í Kollafjarðarrjett,
og koma svo stauraður heim að
kvöldi, því á þeim árum voru það
lög, eða hefð, að enginn mátti sjást
ófullur í rjettum. Síðar fluttust
þessir rjettartúrar í Árnakrók, og
þar voru sannarlegar gleðinætur um
rjettirnar, og ekki sparað að dansa
þar á flötinni og kom þá fyrir að
suma reikaði á eftir svo þeir ultu
ofan í Iækjarsitruna, sem rennur þar
fram úr dalnum. Nú eru rjettir
þessar fluttar að Hafravatni og fara
þangað fáir nú, nema þeir, sem
erindi eiga að sækja rollurnar sín-
ar. — Venja var það áður fyr, að
Reykvíkingar tóku sig útreiðar »túra«
upp um Mosfellssveitogsjerstaklega
upp að Tröllafossi, sem álitinn var
fegursti staður á landinu í þá daga;
en nú eru túrar þessir fyrir Iöngu
fallnir »úr móö«, enda eru Mosko-
vítar búnir að girða lönd sín með
gaddavír, svo ómögulegt er að kom-
ast yfir þau nema í Ioftfari. Þá
var Marardalur alkunnugt sumarhæh
Reykvíkinga, en þangað rötuðu ekki