Vísir - 03.10.1911, Blaðsíða 2

V I S I
26
MT Útsala.
Það eru svo margir, sem hafa útsölu þessa dagana og bjóða
góð kaup, að VÍSI finnst, að hann skerist úr leik, ef að hann hefur
ekki líka útsölu. Er því ákveðin útsala á nokkrum eintökum frá
því sagan
GrlSTIHfrSE) í SKÓGrlNUM
byrjaði, en sú saga er nú að verða mjög »spennandi.«
Útsalan byrjar þegar.
Blöðin eru seld fyrir hálft verð.
Útsalan stendur meðan blöðin endast, en það verður varla
marga daga.
Stríð!
Gerist strax áskrifendur að
OVERSEAS DAILY MAIL,
(kostar aðeins 5 kr. um árið), ef
þjer viljið fá greinilegar ognýar
frjettir af því, sem nú er að gerast
í heiminum. — íslandsafgreiðslan
tekur við pöntunum.
Raddir
almennings.
Sauðfje 1 Kálgörðum.
Vikuna sem leið hafa margir
bæarmenn orðið fyrir stórskaða á
kálgörðum sínum af sauðfje, sem
farið hefur í garðana á náttarþeli
og etið gulrófur og aðrar káljurtir,
auk þess sem það hefur skemt trje
og blóm, þar sem þau eru í görð-
unum.
Mönnum þykir hart að verða fyrir
þessum búsifjum af sauðfje, ekki
síst þar sem það mun verða harð-
bannað að láta fje ganga laust á
götum bæarins. En því miðurvirð-
ist engin gangskör að því gerð að
framfylgja þessu banni.
Jeg vil nú spyrja hverjirþeirgóðu
menn eru, sem látið er haldast það
uppi að hafa kálgarða bæarmanna
að beitilandi.
Það er beint áskorun mín, að
lögregluþjónarnir hafi hendur í hári
þessara fjáreigenda, og Iáti þá sæta
þyngstu sektum fyrir brot á lög-
reglusamþyktinni, jafnframt því, sem
þeir ættu að greiða fullar skaða-
bætur þeim mönnum, sem orðið
hafa fyrir skaða af fje þeirra.
Garðar.
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Prentsm. D. Östlunds.
Eldlendingar.
—— Frh.
BátarEIdlendingaeru meðröng-
um úr trjeað innanverðu, klæddir
trjáberki og allir bundnir saman
með sinum. En svo lekir eru þeir,
að stöðugt verður að vera að
ausa þá. Leirhlóðir eru á botni
bátsins og kynt á þeim. Bátum
þessum er róið með einblöðuð-
um árum, stundum af kvenfólki,
en segl þekkja þeir ekki. Á
þessum kænum róa landsbúar ekki
aðeins um firðina og milli ey-
anna, heldur og stundum all-langt
á haf út, — til ystu hólma og
skerja, þar sem selurinn helst
við. Þarf til þess sterka heilsu
og karlmensku að vera á sjó í
stormi og sjógangi, slyddu og
rigningu allsber, nema með snep-
il af dýrshúð á herðunum. En
þetta þola aðeins úrvalsmennirnir
að hraustleika; hinir deyja, sem
óhraustari eru.
Það er uppi fótur og fit í kof-
unum á kveldin, þegar karlmenn-
irnir koma heim af sjónum með
veiði sína.en kvenfólkiðogbörnin
r skógunum — og búið er að
setja bátinn á land. Setjast þá
allir kring um eldinn og taka að
verma sig og jeta kveldverðinn-
Reyndar gengur maturinn nokkuð
ójafnt yfir; því karlmennirir jeta
fyrst alt hið besta, en kvenfólkið
börnin og hundarnir verða svoað
sætta sig við leifar og ogruður,
sem afgangs máltíðinni verða.
Þegar máltíðinni er lokið sest
svo fólkið við vinnu sína kring
um eldinn. Yfir höfuð lendir þó
mest af heimavinnunni á kven-
fólkinu, því að karlmennirnir
þykjast að jafnaði of góðir til
annars en laga vopn sín og veið-
arfæri. Áður voru ekki önnur
eggfæri til en flísar úr skeljum
eða steini, sem bundnar voru á
steinskaft eða beinskaft með
seymi; en nú hafa Eldlendingar
fengið sjer axir, meitla og hnífa
úr járni hjá ýmsum sjómönnum,
sem komið hafa að landinu.
Frh.
S&aatt aS sjáVSum
m\er.
Eftir Tom Murray.
(þýtt úr ensku.)
----- Frh.
Jeg hjelt eplasölunni áfram, en
þá var þaö einn dagerjeg var uni
13 ára að aldri, að stærsti kaup-
maðurinn í bænum stansaði fyrir
fratnan mig þar sem jeg var með
epli rnín, lagði hendinaáhöfuð mjer
ogsagði: »Þúert lieil mikill verslagi,
drengur minn, hvernig þætti þjer
að fá vinnu í búð minni?«
Mjer fanst mikið til um hrósyrði
af vörum kaupmannakonungs hins
litla heims míns. Jeg var í engum
efa og hljóp sem fætur toguðu heim
til móður minnar að segja henni
hvílíkt happ hefði borið fyrir sig.
»Hann segist vilja borga mjer 5
Sterlings-pund (um 90 kr.) í árskaup
fyrsta árið, og meira kaup næsta
árið sagði jeg.
Móðir mín hjelt því fram að jeg
ætti að vera áfram í skólanum því
mentunin væri fyrir miklu.
»Já« sagði jeg, »en hjá kaup-
manninum læri jeg að versla.«
Jeg fór til kaupmannsins ogfjekk
þar þýðingarmikla verslunarfræðslu
þó ekki á þann hátt er jeg hafði
hugsað mjer. Aðal lærdómurinn
var þessi:
Er jeg hafði verið um 2 mán-
aða tíma í búðinni, þá var jeg far-
inn að reikna miklu betur en jeg
hafði áður gert, og það hafði mikið
aðdráttarafl fyrir migað reikna. Hug-
urinn dvaldi mikið við það, hve
gott kaup jeg hefði, og einn dag
tók jeg örk af grápappír og fór að
reikna hvað mikið kaup jeg hefði
á dag. Jeg var hissa á útkomunni
á darminu. Það var þá kaup, 25
aurar á dag! Jeg ætlaði ekki að
trúa sjálfum mjer og fór aftur ná-
kvæmlega yfir dæmið til að vera
viss. Hugurinn hvarflaði til daga
þeirra er jeg hafði grætt 10 til 15
kr. á eplasölu.
Um kvöldið fór jeg heim með
grápappírsörkina og fór yfir dæmið
með móðir minni. Gæði kaupmanns-
ins virtust okkur ekki söm og okk-