Vísir - 15.10.1911, Blaðsíða 2

62
V í S I R
■T
Prófessor Lárus H. Bjarnason.
GrÍStÍllÚSÍð í
skógiiium.
--- Frli.
Hann starði hugsandi fram fyrir sig,
en hrökk alt í einu við, því hann heyrði
að barið var að dyrum.
Frú Belosoff Ieit inn til hans.
»Hjer er kona úti,« sagði hún. »Jeg
sá hanakoma akandi í sleða. Ökumaður-
inn er í dýrri loðkápu, sem bendir á, að
konan muni vera einhver hefðarfrú. Jeg
mun eiga að láta hana koma hjer inn?«
Belosoff stóð snögglega upp úr sæti
sínu og strauk hárið frá enninu.
»Láttu liana bara koma hingað inn
nióðir mín», svaraði hann.
Hún fór og gjörði sem fyrir hana
var lagt.
Hún opnaði útidyrnar og sá úti fyrir
hefðarkonu klædda dýrindis loðskinnum.
»Má jeg spyrja, hvort Pjetur Belosof
á hjer heima?« spurði hún.
»Alveg rjett! sonur minn og jeg bú-
um í þessu húsi«,svaraði gamla konan.
»Pjer eruð þá móðirhins unga manns,«
sagði hefðarkonan og virti frú Belosoff
vandlega en ekki óvingjarnlega fyrir sjer.

Yfirdómari Halldór Daníelsson.
Dóceni Jón Jónsson.
»Svo er það, frú mín«, sagði frú Belosoff. »Görið þjer svo vel að konia inn. Sonur minn er \
herbergi sínu.« Konan skrautklædda gekk nú inn ganginn, og kom Belosoff þar á móti henni. Hann
sá strax að kona þessi var frú Irina Markowna. Hann gaf henni bendingu um að hún mætti ekki
láta móður sína vita hver hún væri, og var svo að sjá, sem Irina skildi þá bendingu. Hún gekk inn
í stofuna og sagði hálfhátt: »Jeg hefi mikilsvarðandi málefni að tala við yður um.«
Belosoff ýtti stól til hennar og bauð henni að setjast.
Frh.