Vísir - 07.02.1912, Blaðsíða 3

V í S 1 R
79

áUPANGI
Trjesmíða-verksmiðjan
á Laufásveg 2
selur afar ódýrt: Hurðir, Glugga allskonar, Gerekil
og Lisia. ímiskonar plankar og borðviður svenskur
(þur og geymdur í þurkhúsi), alt fura, MJÖG LAGT
VEF?Ð. Ennfremur eru ávali fyrirliggjandi iilbúnar |
Líkkísiur og Líkklæði, af ölium gerðum og stærðum. (
Aíar fjölbreyii úrval af RammaEistum og Mynd- ’
um. Öll vinna, er að trjesmíði lýtur, fljétt oð vel af I
hendi leyst.
Menn utan Reykjavíkur þurfa ekki annað esi síma
til verksmiðjunnar, ef þeir þurfa á einhverju að
halda, sem verksmiðjan getur látið í tje.
, r
Utanáskrift: Eyv. Arnason
P. O. Box 65. Talsími 44.
Reykjavík.
Legsteina, Leiðisgrindur, Hurðarhúna, Ofna og
Eldavjelar útvegar best og ódýrast
f
Eyv. Arnason.
hann væri viss um að þeir hjeldu
rjettri stefnu.
»jé það held jeg«, sagði Walter
og leit á vasakompás sinn, sem
hann hafði drégið upp strax og
þeirfjelaparkomuíþokuna.»Víkina
höfum við ?. hægri hönd og jeg
er visé 'um að við höldum beinni
stefnu<.
»Jeg er þó hræddur við« sagði
Kenrick »að við höldum ofmikið
til hægri handarr.
Walter nam st^ðar. »Heyrið
piitar* sagði hann, »því er ekki
að leyna, að hjer eru tvær hæt'ur
á ferðum, annarsvegar Bardlyn-
gjáin, hinsvegar fjallshlíðin og
reyndar engin gjá eri —«
»Já jeg skil þú ert að hugsa
um gömlu námurnar*.
»Einmitt, jeg hef stefnt til hægri
handar af þvf jeg tél víst að við
auga á einhvern varð Páll að fara
ofan ög sækja hann til þess að hann j
i f. v |
yrði steiktur í Khriníyð. Frh. j
SktWinifred.
'Ensk skólasága
eftir
F. W. Farrar.
---- Frh.
Þeitn megin kam’bsins, sem
vissi að gjánni, hafði aldrei neinn
stigið fæti, því þangað varð eigi
komist nema í togi. Fjárhirðir
hafði hrapað, til þeirrar hliðar,
fyrir • ítKi'rgum'árum, og mátti en
sjá 'bein hans, fúin og skinn, fyrir
neðqn hamarin'n.
Power spurði Wallcr, hvcrt
munum hitta á gjána og að við
þá getum áttað okkur eftir henni
En ef við lendum of mikið til
vinstri handar, þá eigum við á
hættu að fara of nálægt gömlu
námunum 3 eða 4, og gæti þá
verið að við hröpuðum niður
eitthvert námuopið«.
»Hvað verður af okkur« sagði
Power og skildi hann nú fyrst
til fulls í hve mikilli hættu þeir
voru. Einsog er, þá má varla
sjá fótmál, og bráðum fer að
dimma. Svo er mjer hræðilega
kalt af því hvað við göngum
hægí«.
»Nemum staðar og hyggjum
að, hvað nú er til ráða«, sagði
Kenriek. »Hvað leggur þú til
Walter?«
»Pað er tvennt til. Annað-
hvort halda áfram með guðsfor-
sjá; eða sitja kyrrir og bíða þess
aö þokunni Ijetti«.
Pað er þú nefndir síðar.«
sagði Kenrick »er ótækt. því jeg
hef sjeð þokuna vera dögum
saman í Appenfel!i«.
Auk þess dettur myrkrið á
og nóttin nær okkur, ef við ekki
höldum áfram« sagði Power.
»Svo er það að athuga, að nótt
á Appenfelli, án matar og án
skýlis er ekki sjerlega fýsileg,*
Pað kom hrollur í Power.
>Fyrir alla muni,höldumáfram«,
sagði Kenrick, »það er þó betra,
en að svelta og ef til vill frjósa
í hel.«
Þeir hjeldu áfram í þokunni,
þangað t'l Waiter alit í einu kall-
aði með kvíða í rómnum:
j »Nemið staðar fyrir guðs skuld
það er ekki að vita, hvar við
erum staddir; mjer finnst ein-
! hvernveginn á mjer, að við sje-
utn úti á brún og lífshætta yfir-
vofandi. Stansið og heyrið upp-
ástungu mína.«
»Já, en það er orðið svo álið-
ið dags«, sagði Kenrick önugúr.
Hann tók upp vasaúr sitt og
gat því að eins sjeð á það, að
hann hjelt úrinu fast upp að and-
Iitið. »Eftir klukkutíma*, sagði
liann, »dettur myrkrið á oss og
þar með er öll von úti um að
bjarga okkur. Pað er þó vonin,
að halda áfram; en hitt að nema
staðar og halda kyrru fyrir, er
vís —«
»Dauði«, hvíslaði Power.
Walter kastaði stórum steini
til hægri handar og bað þá taka
j eftir. Þeir heyrðu, að steinn-
i