Vísir - 23.02.1912, Side 2

26
V I S I R
Verði kulda vor hjer á eftir,
væntanlega heyrast þær frjettir:
Fjenaöi á fóðrunum ljettir,
ferst alt, — nem hundar og kettir.
Þá er betra suður með sjónum
silfrið menn þar bera í skónumí
magann fylla’ af melís og grjónum
meöan við hjer Iifum á snjónum.
Misjafnt er hvað maðurinn hefur,
misjafnt er hvað drottinn oss gefur;—
sig í mestum munaði vefur
margur sem er fullkominn refur.
Nægjusamur vildi jeg vera,
en við því ekki hægt er að gera,
ofur liði alt kann að bera
öfundin, sem margan vill skera.
Væri sífelt sumar og dagur,
sígræn jörð og himininn fagur,
engin nótt og ekki neinn vetur,
enginnsvefn, — já, þá liði’ oss betur.
Heyunum þá hægt væri’ að safna,
hjá oss mundi fjenaður dafna,
auður gjöra oss alstaðar jafna;
í honum svo mættum vjer kafna!!
Vísur þessar urðu til hjá einum
sveitakarlinum í þorrahretinu ádög-
unum, þegar hann ætlaði að drepast
á loppunum af bannsettum kulda.
En svo skifti um, að þegar hann
var búinn með seinustu vísuna, var
komið logn ogsólskin, veþjan komin
aftur í fjöruna og þrösturinn farinn
að syngja og Inólfur að Iofa skap-
arann fyrir alla dýröina.
Plausor.
Ensk skólasaga
eftir
F. W. Farrar.
■--- Frh.
Hún hafði oft hugsað til þess
tíma, er hann vaeri orðinn full-
orðinn maður og ellistoð hennar,
en nú iá fyrir henni að loka aug-
um hans, er hann sofnaði hin-
um langa svefni, halda svo áfram
göngunni, alein og óstudd, í þessa
heims dimmu dölum. Ouð
styrki hjarta hverrar sorgmæddr-
ar móður.er verður fyrir slíkum
harmi!
Svefn vesalings Daubenys var
bágborinn. Hann var veikur af
heilabólgu og henni fylgdi sem
Ganilar skóhlífar og
■
prjónatuskur úr u!I
'*■. ; ' % y ,y:
alt vel lireint er keypt fyrir 10 an. pnndið í
Vöruhusinu
lO Austursiræii 10. Sími 158.
í KAUPANGI
fæst enn:
uovMeusM saftbyót, suÆ, \st, sm\öv,
foá&avt, &æ$a, o,
Ennrremur munntóbak
pundið 2,70, skófatnað-
ur og karlmannaföt Petri
og óaýrari en hjá öðrnm,
kaffl sykur o. fl. með jóla-
verði.
títt er óráð. Af því er hann tal-
aði í óráðinu mátti heyra, að hugs-
anir hans voru líkar því sem í
vöku og bundnar við daglegt
líferni.
»Jeg veit að jeg er heimskur,
en að því fæ jeg ekki gert. Jeg
legg að mjer eins og jeg get og
, var á fótum í morgun kl. 5, til
■ að Iesa. Jeg skal ávalt vera ið-
inn. Ó — Power jeg vildi óska
að mjer væri eins ljett um að
læra og þjer, og mjer væri aldrei
niðrað.y
Nokkru seinna mátti heyra af
því, er hann sagði í óráðinu að
hann þóttist staddur úti á skóla-
gangi undir stóra lampanum og
vera þar að fara yfir lexíur sínar
— iangar latneskar romsur, sem
honum hvað eftir annað fipað-
ist f.
»Þarna er jeg kominn í mát«
sagði hann með tárin í augunum.
»Það fer eins þó þú sjert að
hjálpa mjer Power, jeg get ekki
lært það.«
Móðir hans var alveg frá sjer
af að hlusta á hugarstríð hana.
Hættu nú þessu í kvöld elsku,
drengurinn minn, og geymdu það
til morguns.«
»Hvað á jeg að gera« sagði
hún ennfremur og snjeri sjer að
hjúkrunarkonunni, »jeg þoli ekki
að heyra hann tala svona.«
»Verið hughraustar frú« sagði
hún og þurkaði sjer um augun;
»hann er góður og guðhræddur
piltur, og verður með ráði áður
en hann deyr.«
»HaIdið þjer að hann deyi«
spurði hún skjálfandi.
»Góða frú, við vitum ekki
hvað guð hefir fyrirhugað af náð
sinni, en hvernig, sem fer þá
verðum við að beygja okkur
undir guðs vilja, F.n betur er
þetta barn búið undir að deyja,
en margir fullorðnir og er það
vel farið. Ef aðeins hann væri
ekki að hafa yfir þessar heiðnu
latínu klausur.«
Daubeny hjelt áfram að hafa