Vísir - 10.07.1912, Blaðsíða 1

341
9
Nærfótv
best og ódýrust í
ÖRUH'JSm U
Austurstrætí 10.
Föt og Fataefnl sSnnel
úrval. Föt saumuð og afgreidd á. 12-14 tímum.
Hvergi ódýrari en í ^DAGSBRÚN', Sími 142
Kemur venjulega út kl. 12 alla virkadaga.
Afgr.í suðurendaá Hótel fsl. lH/j-Sogö-?
25 blöð frá 1. júlí kosta: Áskrifst.50a.
Send út um land 60 au. — Einst. biöð 3 a.
Skrifstofa í Pcsthússtræti 14A. Venju-
lega opin kl. 8—10, 2—4 og 6—S.
Langbesti augl.staður í bænum. Augl.
sjeskilað fyrir kl.3 daginn fyrir birtingu.
Miðvd. IO. júlf 1912.
Háflóð kl. 1,2‘árd. og kl. 1,43 síðd.
Háfjara hjer um bil 6 st. 12‘ síðar.
Afmœli.
Frk. Hólmfríður Gísladóttir for-
stöðukona.
Guðm. Magnússon næturvörður.
Carl Finsen, verslunarmaður.
Ólafur Jónsson, lögregluþjónn.
Páll Þ. Matthíasson, skipstjóri.
k morgun:
Póstar.
Ingólfur fer til Borgarness.
Botnia kemur norður um land.
Þingvallavagn kemur. -
Veðrátta í dag.
Loftvog £ ti Vindhraði > e 0« ffQ ÍL p
Rvík. 742,2 9,3 SA 2 Ljettsk.
ísaf. 746,3 8,5 A 3 Alsk.
BI.ós Akureyri 745,1 10,0 0 Hálfsk.
Grímsst. 711,7 10,0 S 1 Ljettsk.
Seyðisf, 747,3 8,8 0 Hálfsk.
Þórshöfn 751,9 10,7 S 5 Regn
Vestm.e. 743,1 9,4 A 3 Ljettsk.
Skýringar.
N—norð- eða norðan, A —aust-eða
austan, S—suð- eða sunnan, V—vest-
eða vestan,
Vindhæð er talin í stigum þann-
ig: 0—logn, 1 —andvari, 2—kul, 3—
gola, 4—kaldi, 5—stinningsgola, 6—
stinningskaldi,7—snarpur vindur,8—
hvassviðri,9—stormur,10—rok, 11 —
ofsaveður, 12—fárviðri.
í/íkkiqfnpmir viðurkendu, odyru,fast
LmhlblUI Udl ávalt tilbúnar á Hverfis-
ötu g6.—Sími 93.—HELGl og EINAR,
Á föstudaginn koma foringjar
saman í Bárubúð kl. 8% og segja
þá frá því, sem á dagana hefur
drifið síðan ársþingið næst á undan.
Á sunnudaginn eru 3 samkomur;
þá er barnavígsla kl. 1 i í kastalan-
um, en samkoma á Austurvelli kl.
4. Á mánudaginn er fyrirlestur í
dómkirkjunni og eru seldir að hon-
um aðgöngumiðar á 35 au. er
renna til ekkna drukknaðra fiski-
manna. Á aðrar samkomur kostar
aðgangur 15—25 au., en aðgangs-
miði að öllu þinginu kr. l,oo.
Þinginu stjórnar majorTh. West-
ergaard.
Gefin saman í gærkveldi Sig-
urður Kristjánsson sjómaðurog ym.
Guðjónína Sæmundsdóttir, Njálsg.
40 B.
Vestri kom í gærkveldi úr strand-
ferð. Með honum komu: Halldór
Steinsson alþm. frá Ólafsvík, Mattías
Ólafsson alþm. fráHaukadal, Ólafur
G, Eyólfsson skólastjóri, Kreins
kaupmaður, Carl Groth leikari, Sig-
fús Sveinbjarnarson fasteignasali (alls
20—30 manns.
Þjóðverjar í landi.
Veðrið í gær var hið ákjósanleg-
asta og hafa Þjóðverjarnir getað
skemt sjer vel fyrir því. Þeir voru
nú fleiri saman hingað en áður og
betri móttökustaður þar sem stóri
salurinn í Iðnó var.
>
Ur bænum.
Ársþing heldur Hjálpræðisherinn
dagana 11. til 17. þ. m. og er það
hið 17. hjer á landi. Er von á all-
mörgum foringjum utan af landi
með Botniu á morgun til þess að
sækja þingið.
Maður var að bjóða Þjóðverjum
hesta á götu. Einn þeirra fór á
bak, snæri var hnýtt upp í hestinn
í beislis stað. Þjóðv. kippti ísnærið
en hesturinn stóð ýmist grafkyreða
gekk aftur á bak. Þjóðv. fór af
baki og sá hvers kyns var; hann
leit á snoppu hestsins, varð bálreiður
og bölvaði. íslendingurinn skildi
ekkert orð; hinn benti förunautum
sínum á munninn á hestinum og
snærið. Þeir hristu höfuðið og
gengu burtu. Þá kom annar ís-
lendingur með hest og bauð Þjóð-
verjanum. Hann hrisíi enn höfuðið
og labbaði upp á Laugaveg —
gangandi.
Fallegur kafli úr ferðasögu frá
íslandi, sá um snærið og snoppuna!
Inni á Laugavegi reið hópur
Þjóðverja. Fremstur reið maðut á
blesóttum hesti og mátti þar kenna
Blesa frá Biesastöðum sem hjer hef-
ur unnið verðlaun á kappreiðum.
Mikið fjör var í hestinum þó hann
sje nú nokkuð við aldur og var
auðsjeð að maðurinn rjeði tæplega
við hann.
Þarna geklc öldruð kona eftir
. götunni (á að giska sjötug). Hún
gekk hægt, fann sig örugga í skjóli
bæarreglugerðarinnar, sem bannar
harða reið á götunum.
En óðar en varir hefur Blesi
hlaupið á hana og hún hendist í
götuna.
»Þetta er góður hestur« segir
Þjóðverjinn, »hann þarf jeg endi-
lega að fá aftur í kveld.«
Unglingsstúlka þýsk reið í öðrum
hóp, ánægjan skein út úr henni,
þetta hefur líklega verið í fyrsta j
sinni á æfinni er hún reið íslensk-
um hesti og í söðli. Köttur hljóp
eftir göiunni og hesturinn stöðvaðist
snögglega, stúlkan hrökk af baki
og var komið niður í bát og flutt
| út í skip:
Niðurl.
bestir og ódýrastir
í verslun
Einars Árnasonar.
Hannyrðasýning við
Landakotsskóla
Að afloknu hinu munnlega prófi
var hinn 27. og 28. júni haldin
sýning á handavinnu þeirra barna
er gengið hafa í þenna ágæta skóla.
Sýmngin fór fram í stórum sal í
í sjálfu skóiahúsinu og var hann
fullskipaður til allra hliða með fjöl-
breyttum sýnisgripum.
Herra prestur /Ví. Meulenberg gekk
sjálfur ásamt Systranum um sýning-
arsalinn ogskýrði mönnum nákvæm-
Iega frá liinum framlögðu sýningar-
munum, o. s. frv. Inni ísýningar-
stofunni var alt svo hljótt, látlaust
og prútt, en þó jafníramt óþvingað
líflegt og Ijett.
Það sem maður alveg ósjálfrátt
rak allrafyrst augun í, varhiðsnildar-
lega fyrirkomulag og hin smekklega
niðurröðun á öllu, — smáu sem
stóru, hjer var alt fágað og hreint,
— og hjer sást, ef svo má að orði
komast, hvorki blettur nje hrukka
á neinu, — því alt var svo snoturt
og fínt.
Hjer voru sýndar allskonar teikn-
ingar á ýmsum framfara- og lær-
dómsstigum, auk þess undrafagrar
vatnslita-málningar af margbreyltri
gerð, hjer var línsaumur og prjóna-
vinna í afarfjölbreyttum myndum
og loks einkarfagrir og tilkoinumiklir
blómsaumar og málverkaútsaumar.
Hvað málverkaútsauminn snertir, þá
skyldu menn nær því frekar ímynda
sjer, að hjer hefði hin þaulæfðaog
þrautseiga listamannshönd unnið
verkið, en ekki hin æðloft titrandi
barnshönd, — en þess ber þó að
gæta, að þegar auga barnsíns er
skarpt og höndin er hög og hugur-
inn víðsýnn, þá er oft og einatt
nœstum ótrúlegt, hvað góðir kennarar
geta glætt hið góða og leitt hið
háa og fagra fram úr djúpi barns-
sálarinnar. Páll. (Ingólfur.)
Frá Mexiko.
Brautryðjendurnir
í Virginíu.
---Niðurl.
Menningarblærinn er ekki inn-
bornu þjóðinni að þakka. Inn-
flutningur frá öðrum álfum hefir
átt bestan þátt í lionum. Ennþá
eru þar stór flæmi ónumin til
jarðyrkju. Norskir bændur eru
víða í grend við Newport News
og eru mjög ánægðir með af-
raksturinn. Fjórtán rastir fyrir
vestan bæinn er norsk nýlenda.
Hún heitir »Noregur«; hafa ný-
lendubúar skóla, kirkju og prest
útaf fyrir sig. Húsin eru norsk
og eru miklu sterkari en venju-
legu vindlakassarnir án grunns
og kjailara, sem víðast eru vest-
ur þar. Garðrækt er þar í blóma
miklum og jarðyrkja fyrirmynd
þar í landi.
Norðmenn stunda þar einnig
skipasmíð. Er verið að smíða
þar sem stendur tvo »óraga«
30,000 smálestir og vinna að
því 5000 manns. Þar er stærsta
skipasmíðastöð í Vesturheimi.
Hinumegin við Chesapeake-
flóann er helsta borg Virginíu
Norfolk, voldug hafnarborg, og
liggja þangað 6 járnbrautir. Borg-
in er með stórborgarbrag, þar
eru stór hvít hús nýbygð, skýja-
kljúfar og glæsilegar opinberar
hallir.
Margar miljónir dollara eru
þar í veltunni. Það er mesta
skemtiborgin í ríkinu. Gistihús-
ið ið stærsta í borginni heitir
Montecello—voldugt gímald, fullt
af Iistaverkum og vestheimsku,
óhófi. Leikhús eru þar mörg
og kvikmyndahús; leikrit Ibsens
eru leikin þar, en ekki sem best.
Þegar á alt er litið eru inn-
flytjendurnir brautryðjendurnir f
landinu.
Bæði í jarðyrkjurakuryrkju, jarð-
rækt og iðnaði hafa þeir bent á
nýar leiðir og rutt menningunni
til rúms. Margir þeirra Norð-
manna er þar búa, eru frábærir
dugnaðarmenn, er sjá glöggum
augum alt það, er verslun og
iðnaði má að mestu gagni verða.
Vjer höfðum tal af þeim mann-
inum, er þar er kunnastur í
borginni, A. B. Johnson stór-
kaupmaður, ungum nianni og
afar duglegum. Vjer leyfum oss
að birta hjer kafla úr samræðu
hans við oss, með því að efnið
snertir mikilsvarðandi verslunar-
mál.
»Eitt málefni vildi jeg sjerstak-
lega benda löndum mínum á«,
sagði hann — »það er tiibúning-
ur á niðursoðnum fisksnúðum.
Af þeirri vöru er allmikið flutt
frá Norðurlöndum. Hvað sem
því veldur, er vara þessi mjög
gölluð þegar hún kemur hingað.
í Noregi ern niðursoðnir fiski-
snúðar ágætir, en þeir sem oss
eru sendir eru als ekki boðleg
vara. Mjer er óhætt að fullyrða
að 75% af dósunum er skemd-
ur matur.
Oft er ekkert annað í dósun-
um en grautur, snúðarnir hafa
leystst upp. Jeg veit ekki ástæð-
una til þessa. En verksmiðju-
eigendur og úrflytjendur verða
að veita þessn athygli og bæta
úr skák utn tilbúninginn. Pví
Vesturheimsmenn eru farnir að
gera líkmgu eftir vörunni. Þeir
mala þorskinn og blanda hann
mjólk. Varasú er nefnd Shredd-
ed Codfish ogbúinn til í Nýju
Jórvík af firmaþvíer Beardsley
heitir. Vara þessi erskæðísam-
keppni, en getur ekki keppt við
reglulega góða norska vöru.«——
Viðstöðunni í Virginíu er lok-
ið. »Mexicano« leggur í haf,
fer á fieygiferð fram hjá furðu-
ströndum Floridaskagans inn í
dimmblátt megindjúp Mexícofló-
ans, yfir hvarfbaug krabbans, inn
í hitann, til hákarlanna, flugfisk-
anna, og svörtu flugdrekanna í
Vera Cruz.
(Frh. á öftustu bls.)