Vísir - 11.09.1912, Side 3

V 1 S 1 R
slwp
frá Brauiarholti
í bakaríi mínu,
verður framvegis selt
—V allarstræti 4.
í kaffisölusiofunni í sama húsi verður selt skyr og rjómi á diskum.
Kristín B. Simonarson.
þá datt mjer í hug ræðustúfur, sem I
sjera Sigurður nokkur Torfason á
Melum hjelt einn sunnudag; er hann
þrumaði á móti galdramönnurn í
sinni sókn seint á 17. öldinni og
hljóöar þannig:
»Það eru stór undur og mikið
furðandi náðargæska vors guðs, að
jörðin ekki upplýkur sjer og kvika
í sig svelgir til helvítis niður þessa
ráðgjörnu drottins spottara, og það
að helvíti ekki öndinni vítt í sund-
ur slær og gininu upplýkur, að gleipa
í sig og í sig svelgja þessa sví-
virðilegu galdrakroppa, sem svo
hneyksla söfnuðina.«
En þegar búið er að gera skrokk-
ana til, eru þeir látnir hánga í ís-
köldum klefum (frystivjelar) og síð-
an eru þeir sendir með járnbraut-
inni til Esbjerg og þaðan til Eng-
lands. Margt fleira, en það sem
jeg nú hefi lýst, er aðhafst í slát-
urhúsinu — búin til bjúgu, saltað-
aðar garnir, brædd feiti o. m. fl.,
en um það nenni jeg ekki að fjöl
yrða frekar.
Sjö furðuverk
að fornu og nýju.
---- Nl.
6. Vitinn á Pharos. Pharos er
eyja á Alexandríu höfn í Egyfta-
landi. Þar Ijet einn konungur
reisa stöpul, 450 feta háan, af hvít
um marmara er sagt er, að sjest
hafi um hundrað mílur af hafi. Eld-
ur var kyntur uppi á turninum allar
nætur, með því að innsigling var
óhrein til hafnar. Svo er sagt, að
það hafi kostað konnng þennan
800 »talentur« að bvggja turninn,'
en það er á aðra miljón dala í vþr-
um peningum. Sá konungur, sem
ljet gera vitann, Ijet klappa nafn
sitt á marmarann og það með, að
vitinn væri reistur »hollum goðuin
handa sjófarendum«, Síðan ljet
annar konungur setja múr utan um
marmarann og klappa þar á hið
sama, nema sitt nafn í stað hins.
Þegar aldir liðu, hrundi múrinn og
kom marmarinn í ljós, og þá fundu
fornfræðingar hið eldra letrið.
7. Hof Díönu í Efcsus. Það var
425 fet á lengd og 200 á breidd.
Þakið hvíldi á 127 súlum, 60 feta
liáum, en konungar Ijetu smíða
súlurnar, eina hver, og voru sumar
^aglega skornar. Feikna mikill
auður safnaðist í hofið af ýmsum
löndum. Sá maður brendi það, er
heldur vildi halda nafni sínu á lofti
með ódáðaverki, heldur en að gleym-
ast. Sá bruni varð nóttina, sem Alex-
ander mikli fæddist. Sá, sem spell-
verkið vann, náði tilgangi sínum að
því Ieyti, aO síðan eru slík óhæfu-
verk kend við hann. Alexander
bauðst til að láta byggja nýtt hof,
ef það letur fengi að standa á því,
fæst ,ekki,
en spara má hana með því að nota
~~K7:
KRONOS-LJOS.
Ef þjer undanfarið hafið notað
15“‘dreifarabrennara, þá getið þjer
sparað steinolíu svo nemi kr. 5-6.oo
yfir Ijóstímann, nieð því að nota
einungis
KRONOS-LJÓS,
en fáiðþóvið
breytinguna
ferfalí 1jós-
mngri.
En ef þjer
hafið notað
20“‘ dreifara-
brennara, þá
getið þjer
sparað stein-
olíu.svonemi
kr. 7-8.oo
yfir ljóstím-
ann, en fáið
þó um leið þrefalt ljósmagn.
Ef þjer því fáið yður Kronos-brennara,þá borgar
hann sig á einum vefri.
Kronos-brennara má setja á alla steinolíulampa, sem hafa
14‘“ skrúfuhringi.
Kronos-ljós er ódýrara en gasljós!
Kronos-Bjós hefur fengið meðmæli fjölda hjerlendra manna.
Meðmælin til sýnis og upplýsingar Kronos-ljósi viðvíkjandi
geta menn fengið í
Blikksmíðavinnustofu
J. B. PJETURSSONAR.
e
\
fæst frá 1. október
í
Kirkjustræti 8.
Grott og1 ódýrt.
u

O l
# i 10
X. ■ » M ■
U)
3 <•«

'JZ u
u V-
S
>•- a
ifl
« íÓ
*o
>
i-
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Kirkjusirœti 8.
Venjulega heima kl. 10—11 árd.
kl. 5—6 síðd
Talsími 124.
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17
Venj. lega heima kl. 10—11 og 4—5
Talsími 16
Östlunds-prenstm.
að hann hefði reist það handa
Díönu, en börgarmenn neituðu.
Síðan var hofið reist, skrautlegra en
áður, af fórnargjöfum trúaðra. Það
tr nú fyrir Iöngu hrunið og borg-
in liðin undir lok, svo nú veit eng-
inn með vissu, hvar hún stóð.
Það sjest strax, að öll þessi miklu
mannvirki fornaldar hafa verið gerð
til sýnis og prýði nema aðeins eitt.
Sum eru gerð fyrir fordildar, sum
af trúarhita, sum til þess að halda
tninningu þeirra á lofti, sem smíða
ljetu, Þau sjö undur veraldar,
sem nú þykja mest, miða öll til
hagnaðar eða velfarnaðar mannkyns-
ins. Þó að merkileg sjeu, má segja,
að þau sjeu aðeins hlekkir í keðju,
ávextir af sífeldri leit vísinda og
heilabrota manna; þau hafa öll
komist á loft á síðustu tveim manns-
öldrum, og sum á hinum síðasta.
áratug. Það er alveg vafalaust, að -
á næsta mannsaldri finnast önnur
»undur« ennþá nýstárlcgri, eða að
þau, sem hjer eru talin, skýrast og
leiða af sjer önnur aðdáanleg smíði
og uppfundningar. Þó að þessi sjö
hafi fengið flest atkvæðin, þá er
ekki þar með sagt, að ekki finnist
önnur ennþá merkilegri; þó sföur
sjeu kunn, þá getur vel verið, að
þau hafi enn þá meiri áhrif á hag
þjóðanna til vinnuljettis eðaannarar
gagnsemi. Frá þeim er tæplega hægt
að segja í stuttu máli, svo að nokkur
not sje að. Lögberg.
CymMína
hin fagra.
Eftir
Charles Garvice.
---- Frh.
»Þú fellur mjer betur í geð til
þessa en venjulegur umboðsmaður.
Þú skalt ganga í minn stað. Þú
skalt verða Claude Bellmaire, jarl
af Bellmaire og Forth Clyd og
barón af Drieloy!«
Arnold Ferrers titraði á vörun-
um.
»Þú, — þú gerir mig höggdofa,
Brandonc, sagði hann og augun
hvörfluðu órólega fram og aftur.
»Þetta tilboð kemur enn flatar upp
á mig en alt hitt! Jeg vona bara
að þú sjert ekki að gera gabb að
mjer.«
»Mjer dettur það ekki í hug!«
sagði Godfrey Brandon rólega.
»Hamingjan góða, — hver hef-
ur nokkru sinni komist í slíka freist-
ingu?« Arnold æpti og gekk um
gólf með. krosslagðar hendur.
Qodfrey Brandon kveikti í píp-
unni sinni og sat rólegur á borð-
brúninni.
»Það er of sterk freisting!« sagði
Arnold ennfremur. »í guðs bænuumi