Vísir - 20.09.1912, Blaðsíða 3
V I S I R
1k
zx íwnotfxlzoþ
að taka eftir
því, hversu
þau
fyrirtæki
blómgast,
sem fá Vísi
í lið með
sjer.
mewa
auglýsa
Yísi.
(jelymið eigi
að senda
afmæiisdagana
— fveim — dögum fyrir birtingu
og
augiýsingar
— fyrir kl. 3 — daginn fyrir birt-
ingu.
Reinh. Andersson.
Hornið á ,HóteI ísland’.
ip
Regnkápur. Hálstau.
Slipsi.
Mikið úrvai af fallegum og sjerlega
góðum
IMT Regnkápum
er nýkomið.
Hálstau og Slipsi
mikið úrval.
Ennfremur kemur mikið af nýmóðins
Fataefnúm
með ,Kong Helge’,
Reinh, Andersson.
Hornið á ,Hótel Island’.
Eggert Claessen
Yfirrjettarniálaflutningsmaður
Pósthússtræti 17
Venj^'lega heima kl. 10—11 og 4—5
Talsími 16
1 Norðlenskt
í októheriok fæ jeg töiuvert af
savxSaVýóVv,
sem margir hjer í bæviia af eigin reynsiu,
hversu bragðgott er.
Vegna þess, að kjöt stígur í verði er-
lendis, er hyggilegt fyrir þá, er þurfa að
byrgja sig með kjöt tii vetrarins, að snúa
sjer sem fyrst í versl.
Kaupang,
Lindargötu 41
JáU Svstasow. ^
verð að minnast þinnar góðvildar
það sem eftir er æfinnar,» svaraði
hún bæði í gamni og alvöru.
— »t>á munum við hvört eftir
öðru með ánægju«, sagði hann og
batt á sig töskuna, »Vertu nú sæi,
heillin, og þakka þjer kærlega fyr-
ir mig.«
— »Þakka þjer sjálfum», sagði
hún, »fyrir afsláttinn á hnífapörunum
og öll alúðlegheitin. Og vertu nú
sæll!« Lögberg.
CymMína
Mn fagra.
Eftir
Charles Garvice.
Frh.
Líkkistur og líkklæði
er best að kaupa í verksm öjr.nni
á Laufásveg 2. hjá
EYVINDI ÁRNASYNI.
Teppi lánuð ókeypis í kirkjuna.
IV.
Cymbelína North gekk niður
bröttu götuna sem Ieið lá aðjarls-
setrinu, með brjefið í hendinni og
hundinn Trygg á hælum sjer. Hún
fór niður Háastræti þar sem búð-
irnar voru og gamla gistihúsið og
svo aftur upp á við um hliðargötu
að jarlssetriuu.
Jarlinn sál. hafði verið nirfill, en
þó um Ieið stoltur og ríkilátur.
Þrátt fyrir ágirnd sína hafði harm
skilið við húsið og jarðeignina í
ágætu standi. Grasflatirnar voru
eins og flos og höllin var í ein-
hverjum fegursta garðinum á öllu
Englandi. Ekki hafði neitt hallast
þar þessa fáu mánuði frá því er
hann dó, og Bradworthy sagði það
oft, að svo væri frá öllu gengið,
að jarlinum unga væri vorkunnar-
laust að taka við öllu þegar hann
kæmi. Hvorki var þjónum fækkað
nje hestar seldir, og þegar Cymbe-
h'na gekk upp stórfenglega gang-
stíginn, sem lá í bugðum milli
linditrjánna í garðinum fagra, var
hún að hugsa um, hve ánægður
jarlinn ungi yrði, þegar hann sæi
fyrst þenna sælústað og vissi að
alt þetta væri hans eign.
Alt í einu hljóp hundurinn upp
urrandi og hann stóð grafkyr fyrir
framan Cymbelínu; Hún varð for-
viða og þó ekki síður, er hún sá,
hvað olli þessum Iátum hundsins.
Hann stóð sem sje urrandi og gelt-
andi á prúðbúinn mann, er sat á
steinriðinú upp að höllinni. Maður
þessi var tigulega klæddur og hall-
aði sjer aftur á bak með hendur í
vösum, eins og.hann væri að bíða