Vísir - 04.10.1912, Blaðsíða 2

V I S I R
^eJnaBavvoifu-
vevst,
Ingólfshyoli,
hefur langmest úrval í
borginni af allri
Vefrmðarvöru.
Ljerefl frá 0,16.
Flónel, frá 0,21.
Tvisttau, frá 0,19.
Sirts, frá 0,26.
Sængurdúk, m. teg.
__ Morgunkjólatau.
FÓðurtau allskonar.
Vinmifataefni,
mjög gott.
Dömuklceði, frá 1,45—
2,90.
KIseo'i, frá 2,90:
Kjolatau. ullar, frá 0,65.
Káputau,
Svuntutau, m. teg.
Silki og Flauel.
Silkíbönd afarfalleg,
UllarbðiP, frá 0,65.
Sokl ar.
Vettlin£,ar.
Skí iinhanskar.
Rúmtef. [ti.
Va :Jtteppi.
Leggin|;rtr á kjóla og
ct i.ntur.
Broien’ngar.
Allar c. t ávörur mik-
if úrval.
Vetrarsjól.
Ká:i.r.
Gólften >1.
GóH vaxdúkur.
Saumavjelar.
Prjt navjelar.
Fiður :g Dúnn.
Best hjá
hTh.
Fyrirlestur
Hróalds Ámundasonar
---- Frh.
Þann 27. fórum við fram hjá
vistaforðanum á 80.gráðu suðurbr.
sem var í sinni röð og reglu. Þann
4. mars náðum við 81. gráðu —
þar ljetum við 1050 punda forða
og 3 menn sneru aftur, 5 menn
hjeldu áfram og náðu 82. gr, s. br.
hinn 8. mars og voru þar lögð
1250 pund vi5ia. 22. mars vorum
við aftur heima. Ennþá, og það
í síðasta skiftið, fórum við af stað
meö 2200 pd. af nýu selakjöti og
400 pd. af öörum vistum til forð-
ans á 80. gráða.
Vegna þess hvað ísflákarnir voru
eins alstaðar, þá var um að gera,
að merkja geymsluforðana þannig,
að hægt væri að finna þá aftur.
Því að ef við hefðum mist forðana,
þá vorum við búnir að vera. Slað-
irnir voru þá merktirán þenna hátt:
Út frá forðanum, sem miðpunkti
voru sett niður flögg í 9 kílómetra
langa röð, hvoru megin, eða í
18000 metra lengd frá austri til
vesturs, þvers um á Ieið okkar;
hvert flagg var sjerstaklega merkt
og vísaði á hvað langt við vorum
frá vistunum og í hvaða átt þær
væru. Þessi aðferð reyndist óyggj-
andi, þrátt fyrir kafniða-þoku hepn •
aðist okkur að finna vistirnar.
Áttavitar okkarog önnur verk-
færi voru Iíka rannsökuð, og við
gátum reitt okkur á þau.
Ferðirnar til vistgeymslustaðanna
voru okkur til stórgagns. Við feng-
um mikla reynslu, því að hitalág-
mark sumarsins var (-?-) 45 gráður
— svo að það var um að gera,
að hafa alt í röð og reglu. En
sleðar okkar voru of viðamiklir og
þess vegna of þungir, það varð að
gera þá Ijettari án þess að veikj,
þá um of. Og ennþá varð aö
gera ýmsar breytingar á útbúningi
okkar. Til þess átti veturinn að
brúkast.
Síðasta selveiðin, sem gaf af sjer
120,000 pund af kjöti handi okku.-
og hundunum, var nú eftir, áður eu
sólin hyrfi.
Við höfðum með okkur 10 stór
16 manna tjöld og þau brukuðum
við handa hundunum. Með því
að grafa undir þessum tjöldum 16f.
djúpar grafir tókst okkur að r.á þeirri
dýpt sem var nægileg til þess að
koma í veg fyrir hrímhjeluna, sem er
svo óþægileg fyrir hundana. Jafvcl
þegar kuldinn var mestur, fundu
þeir ekkert til hans þarna,' en var
þvert á móti mæta vel borgið. I
hverju tjaldi var rúm fyrir 12 hunda
og hver maður hafði sinn lióp að
passa.
Eftir að búið var að sjá fyrir
hundunum kom röóin að okkur
sjálfum. Náttúran, móðir okkar, rjetti
þá hjálpandi hönd með því að hylja
hús okkar í snjó strax í apnT). í
þessum nýfallna snjó grófum við
»neðanjarðar« herbergi meðgöngurn
bæði sín á milli og í sambandi við
húsið. Á þennan hátt bjuggum við
til úr eintómum snjó smiðju, verk-
stöðtil umbúðaogsauma og kjallara
fyrir' kol, olíu og vistir, — að ó-
glymdu baðherbergi eftir nýustu
týsku með steypibaði og gufubaði,
allt þettað undir ísnum. Hvers geta
menn óskað meira?
Veturinn gat komið með snió
*) Þess ber að gæta að veturinn byrjar
á suðurhelmingi jarðar um leið og fer
að sumra hjá oss. (Þý5.)
kulda og endalaust myrkur. Við
hugsuðum um hann alVeg hryllings-
laust.
Sem fyr ádrepið ætluðum við að
nota veturinn til þess að bæta og
fullkomna útbúnað okkar. Sleðar
okkar töpuðu þá tveim þriðju hlut-
um þunga síns i höndunum á
dugnaðarmanninum okkar Bjaaland.
Þar að auki gerði hann við skíðin
okkar. Að sama skapi var þunginn
á öllu minkaður. Hinum 42000
hlutum farangursins var snúið á alia
vegu áður en þeir fengu sinn rjetta
stað. Og svona var það með alt
og gaf það okkur nóg að starfa allan
veturinn. Með mikilli vinnu fylgdi
ágætt skap, liúsið var heíttog þurt,
heilbrigðin hin besta og í stuttu máli,
við lifðum eins og kóngar.
Veðrið var mjög hagstætt fyrir
Ioftrannsóknir okkar. Að undan-
teknum tveimur ekki mjög áköfum
stormum, þá bljes einlægt jafn vindur
frá austri.
Loftþyngdin var heldur lág en
stöðug. Ársins meðalhiti (~r) 25
gráöur er sá lægsti sem nokkurstað-
ar hefur verið mældur. I fimm
mánuði ársins höfðum við undir
~ 50 gráðum. Hinn 13. ágúst
var kaldasti dagurinn með + 59°.
Frh.
Áferðum Grafning.
Eftir Magnús Gíslason.
VI.
í síðastlíðin 25 ár liafa miklar
breytingar orðið á ymsu í Grafn-
ingi. Þá sást livergi járnþynna á
húsi, síðan hafa nær öll bæarhús og
baðstofur þar verið endurbygðar
miklu vandaðri en áður, með járn-
þökum og víða eldavjelum. Þá var
til heyhlaða á einum bæ, Villinga-
vatni (með trjeþaki), nú eru víðast
hvar heyhlöður fyrir allan heyskap.
Þá var lítið um túngarða eða
girðingar, nú eru þar flest tún girt
með gaddavírs-girðingum.
Fyrir nokkrum árum Ijetu Grafn-
ingsmenn gera akfæran veg frá
Sogs-brúnni, hjá AlviðrU í Ölftisi,
upp að Úlfljótsvatni; hann kostaði
1400 kr., fengu þeir hjá sýslunni
600 kr., 800 kr. lögðu þeir til, af
því voru 400 kr. teknar að láni,
400 lögðu þeir sjálfir fram. í síð-
astliðin tvö ár hafa þeir lengt ^eg-
inn upp að Villingavatni, og það
kostaði um 200 kr., ætla þeir þann-
ig að halda áfram með veginn,og
láta alla hreppsvegavinnu ganga til
hans, uns lokið verður.
Eins og áður er um getið, eiga
Grafningsmenn afrjett á parti af
Mosfellsheiði fyrir norðan Dyrafjöll,
aðra afrjett hafa þeir eigi, geng-
y&slmarms-
Jataueirs^.
TH. TH. & CO.
Hafnarstr. 4.,
% '
hefur mest af öllu, er karl-
menn með þurfa til
klæðnaðar, frá innsta
til ysta.
Alklæðnaði frá 14,50.
Veirarkápur.
Regnkápur.
Reiðjakkar,
Skinnjakkar og
Vesti.
Peysur.
Erfiðismannaföt,
Sokkar.
Nærfatnað, mikið
úrval.
Hálslín.
Mancheitskyriur.
Slipsi og Slaufur,
Harða og lina Hatia.
Húfur
og margt smávegis.
Faiaefni mjög falleg.
Sömuleiðis hefur versl,
Karimannsfaia
Saumastofu.
Best lijá
ur því fje nær alt í heimalöndum
bænda og eru þau smöluð til rjetta.
Áður höfðu þeir rjettir með Ölf-
usingum í Hveragerði, en þar eð
mönnum þótti andstætt, að reka fje
sitt úr héimahögum fram í Ölfus,
til að draga það þar sundur og
reka svo heim aftur, fengu þeir rjett-
irnar skildar og bygðu sjer sjálfir
rjettir 1910.
Standa þær í miðri sveit ááljett-
um völlum, er nefnast Selflatir. Segja
Grafningsmenn, að óvíða muni hjer
á landi fegurra rjettar-stæði. Flat-
irnar eru nokkuð stórar og svo
sljettar, að unga fólkið dansar eftir
þeim eins og húsgólfi, þegar það
er að skemta sjer í rjettunum á
haustin.