Vísir - 18.10.1912, Blaðsíða 1

427
20
Dstar bKtiM°5iundSrast"' \J D ULhi Ejnars Árnasonar ^D\s\t Föt og Fataefni HÍSTnJtí úrval. Föt saurnuð og afgmidd á__ 12-14 tímum Hvergi ódýrari en í ,ÐAC-3SBRÚN‘. Sími142.

Kermir venjul.út alla daga nema laugard, Afgr.í suðurenda á Hótel ísl. ll-3og4-ó. 25 blöð trá 26. sept. kosta: Á skrifst.50a. Skrifstofa í Pósthússtræti J,4A. Venju- Send út um land 60 au. — Einst. blöð 3 a. lega opin kl. 2—4 og 6—8 . Langbesti augl.staður í bænurn. Augl sje skilað fyrir kl.3 daginn fytir birtingu.

Lúkasmcssa.
Háflóð kl. 11,6* árcLog kl. 11,44‘siðd.
Háfjara hjer um bil 6 st. 12' síðar.
marx ~>' w wwMri snow.'waanw.-e*:
Jón Þorvaldsson, cand. phil.
Tryggvi Ounnarsson, bankastjóri..
Frú Lilja Kristjánsdóttir.
Magnús Stephensen, fv. landshöfðingi.
Á morgun.
Póstar.
Hafnarfjarðarpóstur kemur og fer.
Veðrátta í dag.
Loftvog £ Vindhraði Veðurlag
Vestm.e. 729,3 6,9 S 6 Skýað
Rvík. 725,4 7,8 S 4 Regn
Isaf. 726,9 5,7 0 Alsk.
Akureyri 729,1 5,5 s 6 Hálfsk.
Grímsst. 695,3 4,0 s 5 Ljettsk.
Seyðisf. 733,0 6,2 0 Skýað
Þórshöfn 749,2 7,7 SSA 7 Regn
Skýringar.
N—norð-eða norðan, A—aust-eða
austan, S—suð- eða sunnan, V—vest-
eða vestan.
Vindhæð er talin í stigum þann-
ig: 0—logn.l—andvari,2—kul, 3—
gola, 4—kaldi, 5—stinningsgola, 6—
stinningskaldi,7—snarpur vindur,8—
hvassviðri,9—stormur,10—rok, 11 —
ofsaveður, 12—fárviðri.
Kuldi táknaður með skáletri.
Yakningasamkoma
í Herkastalanum í kveld kl. 8V2.
Leikið á horn og strengi.
Hjer með tilkynnist ættingjum
og vinum.aðjón Sæmundsson,
hreppstjóri frá Borgarfelli í
Skaftártungu, dó úr hjartaslagi
hjer í bænum aðfaranótt fimtu-
dags. Jarðarför hans er ákveð-
in að byrji með húskveðju á
Qrettisgötu 43. næstkomandi
laugardag kl. 11V2-
Þess eróskað, að þeir,er kynni
höfðu af hinum látna, og sjer-
staklega Skaftfellingar, vildu
heiðra útförina nieð nærveru
sinni.
Staddur í Reykjavík, 17/10 ’12.
Lárus Helgason.
Flöskukeyti frá
»Titanie« fundið
hjer.
»Jeg er einn hinna
drukknandi manna á
,Titanic‘.
Harry Wilsort.*
Flaska með þessu skeyti fannst í
Skógarnesi i Hnappadalssýslu, föstu-
daginn 4. þ. m. kl. 4 síðdegis.
í gær morgun, nálægt kl. 9, andaðist
Frú Sigþrúður Pjetursson,
ekkja Jóns heitins Pjeturssonar háyfirdómara, í húsi tengdasonar
síns, Jóns Magnússonar bæarfógeta. Hún bjó hjá sonum sínum
á Hverfisgötu í húsi því, sem brann í fyrri nótt og skýrt er frá
hjer fyrir neðan. Hún meiddist á öðrum handlegg, er hún var
látin síga í rekkjuvoðum niður, en hræðslan og hin mikla geðs-
hræring fjekk svo mikið á hana, sem var orðin gömul og hjarta-
biluð, að það leiddi hana til bana. Fyrst kvartaði hún um
mikinn sársauka, en hann hvarf fljótt og hún var róleg og með
fullri rænu fram í andlátið, sem bar mjög hægt að.
Frú Sigþrúður var dóttir sjera Friðriks Eggerz. Hún
var fædd 19. mars 1830, ólst upp með föður sínum, þar til hún
giftist 1856 Jóni háyfirdómara Pjeturssyni. Var hún seinni konu
hans. Þau hjón eignuðust 6 börn, sem öll lifa, 4 dætur og
2 syni:
Arndís, kona Guðm. læknis Guðmundssonar;
Póra, kona Jóns Magnússonar bæarfógeta;
Sigríður, kona Geirs biskups Sæmundssonar;
Elínborg, ógift, nú í Khöfn;
Sturla og Friðrik. synir hennar, eru hinir góðfrægu kaup-
menn hjer,
Frú Sigríður var merkiskona, greind og stilt, hjartagóð og
hjálpsöm, yfirlætislaus og vel látin af öllum, sem þekktu hana,
og er hennar saknað af börnum, vinum og vandamönnum.
Bruninn á
Hverfisgötu.
Eins og skýrt var frá í Vísi í
gær brann hið vandaða hús þeirra
bræðra Sturlu og Friðriks Jónssona,
á Hverfisgötu 3 A,
Þá um morguninn laust fyrir kl.
3V2 varð fyrst vart við eldinn,
Álitið er nú helst, að kviknað hafi
í eldhúsinu, sem lá í miðju húsi,
út frá eldavjelinni, þar sem eldur-
inn virtist hafa læst sig mjög jafnt
um alt húsið, er slökkviliðsmenn
komu að.
Ekki var fólkinu hægt að kom-
ast út nema um gluggana. Sturla
Jónsson batt saman rekkjuvoðir til
þess að láta móður sína síga niður
í þeim, en þær biluðu á miðri leið,
svo hún datt niður á jörðina og
mun annar leggurinn í framhand-
legg hafa brotnað, en að öðru sá-
ust alls engin önnur meiðsli á lik-
ama hermar.
Sturla sjálfur rendi sjer á rekkju-
voðum niður og komst að mestu
óskemdur ofan.
Friðrik Jónsson braut rúðu og
henti sjer út um gluggann; skar
hann sig allmikinn skurð í aðra
hendina en brendist á hinni, en
sakaði ekki að öðru. Þau sváfu
öll á öðru Iofti.
Stúlkur allar voru vakandi niðri
í kjallara að sjóða slátur og varð
það þeim til lífs, því mjög er óvíst
að þær hefðu komist út, ef þær
hefðu verið sofnaðar, því svefnher-
bergi þeirra voru á hæsta lofti.
Húsið brann alt á svipstundu —
rúmum klukkutíma. — Hægursuð-
austan vindur var á, en gaspípurn-
ar sprungu og gasið streymdi út
og varð eigi stöðvað, fyr en búið
var að brjóta upp götuna og pípan
þar höggvinn sundur.og mun þett-
að hafa meðfram valdið hve húsið
brann fljótt.
Kjallarinn einn er að mestu ó-
skemdur, nema hvað vatn raim í
hann. Annars brunnu allir innan-
stokksmunir og varð engu bjargað.
Hjer voru margir mjög merkir
og dýrir munir, sem þeir bræður
höfðu sumpart tekið að erfðum og
sumpart keypt. Nokkrir af þeim
voru alveg einstakir í sinni röð og
er skaðinn að því leyti óbætandi.
Húsið var vátrygt svo sem önnur
hús í Peykjavík, en virðingin mun
hafa verið fremur lág.
Innanstokksmunir, sem voru mjög
miklir, voru einnig vátrygðir, en að-
eins fyrir 8 þús. kr.
Úr bænum
Bráðkvaddur varð Jón Sæ-
mundsson, hreppstjóri frá Borgar-
felli í Skaftártungu, í fyrri nótt hjer
í bæ. Hann var mesti efnismaður,
27 ára að aldri.
Feðamolar
eftir
Sigurbjörn Á. Gíslason:
---- Frh.
Ljótar þótti mjer fúafjalirnar í
Sauðafellskirkju í Dölum, en þyngra
var mjer þó í skapi, er jeg í sumar
var að skoða gömlu sóknarkirkjuna
mína, Hólakirkju í Hjaltadal. —
Einu sinni var hún prýði Skagafjarð-
ar, og bar langt af öllum húsum
Hólastaðar, en nú er meiri rækt
lögð við skólann en kirkjuna, og
ekkert gjört til að bæta henni upp
öll þau miklu spjöll, sem hún varð
fyrir þegar nýtískumennirnir ætluðu
að gjöra hana *móðins* fyrir nál.
25 árum. Búnaðarskólinn fær hvert
húsið á fætur öðru fyrir landsins
fje, — í sumar var verið að reisa
þar vandað Ieikfimishús, — en landið
á ekki fje til aö halda hinni fornu
Hólakirkju við sómasamlega, enda
þótt við hana s;eu tengdar margar
helgar endurmiriningar fyrir hvern
góðan vin íslenskrar kirkju og ís-
lenskrar þjóðar. — Skólar eru góðir,
en kirkjulaus sk'jlamenning bjargar
ekki íslenskri þjóð fremur en öðrum
þjóðum. — Tvær sprungur voru
á loftinu um þvera kirkjuna á Hól-
um og víða er kalkhúðin farin að
detta utan af henni; en alt er það
látið afskiftalílið, — og þá má nærri
geta hvort verið sje að setja turn
á hana. Landið er nú fátækt, sem
kirkjuna á, og þo varpa sóknarmenn
allri áhyggju sinni á »blessaða stjórn-
inni«, eins og nærri má geta, eftir
fslenskum þjóðkirkju-vana.
Ýmsar slíkar endurminningar og
hugsanir vöknuðu hjá nrjer, er jeg
20. ágúst í sumar pá Grundarkirkju
hina nýju í fyrsta sinn. Jeg fann
en sárar til hvernig farið er með
sumar kirkjur þessa lands, er jeg
sá þess órækan og fagran vitnis-
burð um, hvað rausn og ræktar-
semi eins bónda fær til vegar kom-
ið.
Jeg ætla ekki að lýsa Grundar-
kirkju, mjer finst sem jeg mundi
skemma myndiaa, sem jeg á af henni
í huga mínum, ef jeg færi að reyna
að láta penna niinn koma henni á
pappír. Það er ekki aðeins feg-
urð hennar og stærð, sem gagntók
mig, heldur engu sfður hitt, að einn
maður í miðjrm skinsemistrúar-kuld-
anum skyldi byggja Guði slíkt must-
eri; og hve dýrðmætt væri að trú-
aður prestur skyldi fá þar tækifæri
tilað boðafagnaðarerindiðfyrir fjölda
manns, því að Grundarkirkja er best
sótt af öllum sveitakirkjum Eyja-
fjarðar og líklega þó víðar væri leit-
að sunnanlanris. Frh.
LeiSi'jetting.
í gær stóð í blaðinu, að ráðh.
íslands hefði selt prófessor Guð-
mundi Guðlaugssyni 500 ferálnir
af Arnarfellstúninu.
Þetta átti að vera: að ráðh. íslands
hefði selt próft ssor Guðmundi Hann-
essyni 500 feráhrir af Arnar/zo7stúni
og stóð svo í próförkum af blaðinu^