Vísir - 05.05.1913, Blaðsíða 2

'---JíS
aörir megi eigi flytia fólk um
bæinn byr'r borgun í stærri
vögnum en fyrir 8 manns.
3. Að einkaleyfið sje veitt til 25 ára
°g greiði leyfishafi i bæarsjóð
300 kr. fyrstu 5 árin, 500 kr.
næstu 5 árin og svo 1500 kr.
ár hvert úr því gegn því, að
fyrirtækið skuli þá vera undan-
þegið aukaútsvari. Viðvíkjandi
þessu gjaldi kvað hann I.R. hafa
farið fram á það, að fyrirtækið
og einkaleyfið yrði undanþegið
aukaútsvari; inn á það hafi
nefndin ekki viijað ganga; hafi
þá I, R. heldur kosið, að greiða
skyldi ákveðna upphæð til bæar-
ins ár hvert, hveldur en sæta
því, er kunni að verða lagt á
fyrirtækið í aukaútsvar.
4. Að einkaieyfishafi skuli hafa
rjett til þess að nota krana sína
við að láta vörur upp í spor-
vagnana og úr þeim.
5. Um gerð sporanna og viðhald
á þeim skyldi ákvæði tekin upp
í samninga.
6. Að bærinn skuli hafa rjett til
að kaupa sporbrautirnar með
vögnum og tilheyrandi fyrir
sannvirði, nær sem krafist yrði
af bænum. Með sannvirði væri
meint, að tillit væri haft til fyrn-
ingar á spori og tilheyrandi, þá
það væri keypt, í samanburði
við nýtt.
Ýniislegt fleira kvað hann að gæti
komið til athugunar t. d. hvað mann-
flutningar kostuðu með sporvögn-
unum; um það hefði verið rætt við
I. R. og mundi hann hyggja á
að hafa það líkt og gerðist í öðr-
um bæum nágrannalandanna eða
hámark (fulla leið) 10 aura á mann
en 5 aura fyrir hálfa. Um gjald
fyrir vöruflutninga hafði hann (I. R.)
gekki etað gefið svar, ekki verið
búinn að hugsa það mál nóg. Hann
kvaðst álíta rjett að ganga að þessu
tilboði 1. R., þar þörfin fyrir spor-
brautir í bænum yrði meiri og
meiri með ári hverju, sem liði, það
væri langt fyrir fólk að ganga í
gegnum allan bæinn t. d. til vinnu,
þar sem mundi vera í kring-
um 3 metrar frá Kirkjusandi fram á
Eiðsgranda. Eins væri með vöru-
flutninga, að mjög líklegt væri að
þeir vrðu miklir, þegar höfnin væri
komin, ínn um bæinn til kaup-
manna og til fiskverkunarstaðanna.
Hið eina, er á móti þessu gæti
mælt, væri að ökumenn mistu at-
vinnu sína, en svo væri jafnan, er
um einhvenjar endurbætur væri að
tefla, að þær yrðu keppinautar við
það, sem áður hefði verið. Þótt
þetta væri galli, væri hann ekki svo
stór, að hafna ætti tilboðinu fyrir
hann, enda mundi atvinnumissirinn,
er það hefði fyrir einstöku menn,
smá hverfa. Sagðist álíta, að bæ-
arstjórnin ætti að taka svo liðlega
í málið og fara svo sanngjarnlega
í kröfur sínar, að beiðandi sjái sjer
fært að ganga að þeim.
Auk þessa kvað hann Indriða Rein-
holt sækja um, að fá gegn hæfilegu
eftirgjaldi leigu á landi, 25 engjadag-
sláttu stóru eða sem næst 14 ha. á
Melunutn fyrir vestan íþróttavöllinn
með rjetti til að taka jarðefni úr því
landi ti! að hagnýta sjer til iðnaðar, er
V I
hann viil korna á stofn þar, einnig að ;
hann fengi leyfi að leggja þartgað j
vatn, er tekið væri úr vatnsveitu
bæarins. Hann kvað I. R. ekki hafa
getað gefið nefndinni upplýsingar
um í hvaða ástandi landið yrði
eftir slíka notkun og því hafi nefrid-
in heldur eigi getað ákveðið neitt
um leigu á því, en hvað vatn .
snerti fyndist nefndinni rjettast, að
það væri leyft og borgað eftir því,
hversu tnikið það væri notað.
Sveinn Björnsson kvað það gleðja
sig, að þetta mál væri komið á
dagskrá, því það væri mjög þarft
að bæta samgöngurnar í bænum, og
kjörin, sem levfisbeiðandi byði, væru
aðgengileg hvað það snerti, að bær-
inn gæti, nær sem vildi, keypt alt
af honum. Um hin einstöku atriði
málsins áleit hann ekki hægt að
ræða að svo komnu, á meðan ekki
væri búið að athuga það nánar og
ekki komið fram greinilegra samn-
ingsuppkast, en kvaðst vilja greiða
sem best fyrir málinu.
Frh.
Undirritaður kaupir háu
verði
Rímur'
sem eru prentaðar fyrir 1890.
Bjamhjeðinn Jónsson.
Raddir
almennings.
Börn og lögregla.
R.vík 1. maí 1913.
Má jeg biðja yður, ritstjóri »Vís-
is«, að taka þessar línur til birting-
ar í yðar heiðraða blað:
Jeg var að ganga mjer til gam-
ans á götum borgarinnar á upp-
stigningardag. Veðrið var gott,
svo jeg lagði leið mína víða um
bæinn, þar á meðal gekk jeg inn á
Laugaveg. Þegar inn á götuna
kom, varð jeg var við tvo drengi,
sem voru að leika sjer að bolta á
götunni. náttúrlega er það ekki
leyfilegt, að jeg ímynda mjer, en
virðist vera saklaus skemtun, og
þegar eins og nú stóð á, að líti!
umferð var um aðalgötuna, því
flestir gengu gangstjettina það jeg
sá, enda hafa þessi blessuð börn
hvergi stað til að leika sjer á, og
því náttúrlegt að þeim verði á að
kasta bolta á götunni, því það virð-
ist ekki vera mikið hugsað um leik-
svið handa þessum krakkagreyum.
Það var nú samt ekki um leik-
völl handa börnum sem jeg ætiaði
að tala, heldur um atvik, sem fyrir
kom, óþekt að jeg held, þó leitað
væri heimskautanna milli. Mjer varð
litið inn á götuna, því jegvarkom-
inn inn fyrir Hansens-bakarí, og þá
sá jeg hvar einn lögregluþjónn kem-
ur með öðrum manni gangandi og
held jeg að mjer sje óhætt að segja
að jeg hafi ekki sjeð þennan lögreglu-
þjón slíta skónum þar innfrá, þó
meiri ástæður hefði veríð fyrirhann
að koma þar inneftir t. d. að líta
eftir keyrandi og rfðandi mönnum
i K
— en hvað haldið þið að hnnn
hafi gert. Hann gengur til drengs-
ina, sem var að leika sjer að bolt-
anum, ýtir við honum, tekur af
honuni boltann og sker hann í sund-
ur fyrirfátæka, umkomulausa drengn-
um, sem hljóp grátandi inn ti!
mömmu sinnar, sem er bláfátæk, og
hefir það víst kostað hana marga
svítadropa að geta gefið drengnum
boltan.
Flvað segið þið um þetta menn
og konur?
Finst ykkur þetta drengilegt?
Finst ykkur þetta mannúðlegt?
Haldið þið að þetta hefði verið
gert, ef það hefði verið embættis-
manns barn, sem átti hlut að máli?
Haldið þið að hann hefði gert
það barninu sínu?
Nei, jeg held ekki. En aumingj-
arnir, þeir virðast ekki vera rjett-
háir.
Og að endingu eitt orð »Vísir«
sæll!
Eru nokkur lög iil, sem leyfa
þetta. Gramur.
Ekki er alt guil,
sem glóir.
Skáldsaga
eftir Charles Garvice.
----- Frh.
Rayniond kraup nú aftur á knje
við hlið föður sfns, og sá nú að
lífsmark var með honum, hann var
aðeins í fasta svefni.
»Jeg er ljóti kjáninn« sagðihann
við sjálfan sig, »þetta var það, sem
jeg bjcst við, jeg ætlaðist sannar-
lega ekki til þess að hitta gamla
manninn glaðvakandi; jeg er eius !
og hjartveik kerling«; nú fór liann
að svipast að lyklinum, hann leií iði
fyrst í frakkavösunum, en þar var
»ekkert. Hann laut því enn á ný
niðurað hinum meðvitundarlausa
líkama föður síns og fann lykilinti
í vestisvasa hans. Hann flýtli sjer
nú aftur inn í herbergi sitt og fór
í snatri í fötin, sem Luke hafði út-
vegað honum.
»Þetta er alveg ágætt*, sagði hann
við sjálfan sig á eftir, um leið og
hann Ieit í spegil »jeg er viss um
að jafnvel faðir minn, hver sem
hann nú er, mundi ekki þekkja mig
í þessum ham«.
Tíminn var nú kominn og hann
læddist nú niður, til þess að opna
bakdyrnar og hleypa fjelaga sínum
inn, dyrnar voru mjög afsíðis og
var því engin hætta á að heyrðist
til þeirra. Þegar Raymond kom að
dyrunum, heyrði hann að fjelagi hans
var orðinn óþolinmóður og farinn
að berja lágt á dyrnar. Allra
snöggvast datt honum í hug, að
snúa við og vekja þjónana og láta
laka hinn ókunna mann fastan, en
svo varð honum litið á búning sinn
og hann sá nú að fjeiagi hans mundi
ekki hlífa honum, heldur segja jarl-
inum alt — — — — það gat
haft alt of miklar afleiðingar í för
með sjer. Hann opnaði því dyrnar
gætilega og hleypti Luke iun.
»Du!argerfið er gott«, sagði Luke
og tók upp Ijóskerið og aðgætti
Raymond nákvæmlega »en hvernig
stendur á því að þjef- komið svona
seint? Við megum svei mjer flýta
okkur!«
’Je2 ekki komið fyrri, jeg
var meira að segja, að hugsa um
að hætta við alt saman«. Frh.
Og
(Úr »Ýrns atriði úr lífinu í
Reykjavík fyrir 40 árum.)
Eftir K I e m e n s J ó n s s o n .
Jeg mintist á lestirnar áðan.
Já, þá var nú Iíf og fjör í bæn-
um. Óinögulegt að þverfóta fyrir
þröng í búðunum, bæði fyrir innan
borðið og utan,illmögulegt að kom-
ast áfram í Hafnarstræti fyrir hesta-
þvögu, og krögt af tjöldum á Aust-
urvelli. Á kveldin var þar oft gleði
og háreysti mikil. Við strákarnir
hjeldum okkur helst þar, bæði til
að horfa á það, sem kynni til að
bera, og svo var það líka tilgang-
urinn hjá mörgum að sníkja mat-
arbita, sem sveitamenn voru óspar-
ir á. Þar á Austurvelli hef jeg oft
borðað »kjúku« með nýu smjöri of-
an á hjá einum frænda mínum að
austan og þótti mjer það dýrðleg
fæða. Vegna þess að Austurvöllur
rúmaði ekki öil tjöld lestamanna,
var það mjög alment að tjalda í
Fossvogi, enda voru þeir þar nær
hesturn sínum. Reykjavíkurdrengir
gættu hestanna fyrir þá og fengu
ákveðna borgun fyrir hvern hest
um sólarhringinn, og höfðu marg-
ir drjúgan skilding upp úr því.
Stundum var líka tjaldað á Lækjar-
torgi, en það var fremur sjaldgæft.
Frh.
!<rí.óður heitur matur fæst
ailan daginn á LAUOAVEO 23.
H Ú S N Æ -Ð I £l
2 herbergi lítil ásamt eldhúsi
óskast til Ieigu frá 14. maí. Afgr.v.á
Stór ódýr stofa með sjerinngangi.
er til leigu, Grettisg. 20 A.
2 herbergi með sjerinugangi cra
til leigu frá 14. maí í Austurbæn-
um. Uppl. Hverfisg. 10 B.
2 herbergi og eldhús eru til
leigu 14-. rnaí (kálgarður fylgir). Uppl.
á Njálsg. 52.
Frá miðjum maí næstk. eru til
leigu 1—2 rúmgóðar samliggjandi
stofur með húsgögnum fyrir ein-
hleypa rnenn. Fæði og ræsting fylgir,
ef óskað er. Afgr. v. á.
TAPAÐ-FUNDIÐ
Kvennúr fundið. Má vitja þess
á Grettisg. 43. uppi gegn fundar-
Iaunum o.tr auglýsingargjaldi.
Kvennskór tapaðist á leið frá
Vesturg. inn á Hverfisg. Skilist á
Hverfisgötu 28.
Stúlku vantar í vist. Uppl. á
Laufásveg 4.
Ung stúlka óskast í búð 5—6
tíma á dag nú þegar. Afgr. v. á.
KAU PSKAPU R (jg§
Dömu- eða lítið herra skrifborð
úr mahogni eða hnotu óskast keypt
Afgr. v. á.
Orgel óskast til leigu frá 14.
maí til 1. okt. Afgr. v. á.
Útgefandi:
Einar Gunnarssou, can L ph I.
Prentsmiðja D. Östlunds.