Vísir - 28.05.1913, Blaðsíða 2

V 1 S 1 K
um bolla detta af hillu í búri,
án þess að nokkur kæmi við hann,
voru þær þá í búri Ragnhziður
ogVaigerður. Líkavoru þeirstadd-
iríeldhúsi Davíð Kristjánsson og
Aðalsteinn í Hvammi og segist
Aðalsteinn hafa heyrt, er skál
fiell af hillu í búri, og sáu þeir
báðir að hún lá á hvolfi á gólf-
inu, og var enginn þá í búrinu.
Frú Borghild Arnljótsson sá
könnu kastast á gólfíð í baðstofu,
og var Ragnheiður þarhjáhenni;
en ekki sá hún það svo glögt,
að hún fuilyrði að það geti ekki
skeð.að Ragnheiður hefði ekki með
snarræði getað verið völd að því.
Líka sá Jóhann Ounnlaugsson
kommóðu velta um í baðsíofunni,
og var þá Ragnheiður þar og
engir aðrir, en ekki sá hann það
svo glögt, að hann fullyrði að
hún ekki hefði getað það, en þó
með snarræði, er jeg og fleiri, er
þekkjum stúlkuna, hugsum að
hún eigi ekki til.
Um kvöldið fóru allir þeim til ’
sín, jeg líka; hafði þá ekkert kom-
ið fyrir, nema það sama. Pó
segir Aðalsteinn mjer,að um kvöld-
ið, þegar Ragnheiður fór að mjólka
kýrnar, hafi hún haft með sjer
, ljós og krakka á 7. eða 8. ári;
kom hún þá með miklum flýti
inn í baðstofuna og var því lík-
ast sem það ætlaði að líða yfir
hana, en fyr segist hann ekki hafa
orðið var við svo mikla hræðslu
hjá henni. Háttaði hún svo straks
og fór upp í efri bæinn straks
morguninn eftir, og litlu síðar út
í Þórshöfn, og er þar hjá móður
sinni síðan.
Jeg skal geta þess, að tveir
menn, Stefán á Gunnarsstöðum
og Jóhann Tryggvason, sáu Ragn-
heiði kasta hlutum; sá fyrnefndi
sá hana kasta til steini í göng-
unum, og hinn sá hana kasta
flösku, sem brotnaði í göngunum,
en hvort hún hefur gert þetta
sjálfrátt eða ósjálfrátt, vitum við
ekki.
Þar á móti er flest af því, sem
jeg sá og heyrði, þannig lagað,
að hún gat alls ekki gert það á
nokkurn skiljanlegan hátt, og sama
má segja uin flest af því, sem
jeg hef talið hjer að framan og
aðrir hafa sjeð.
Jeg skal nú að síðustu taka það
fram, að í þessa 3 daga, er jeg
dvaldi í Hvammi, gat Jeg ekki
orðið þess var, að nokkur mað-
ur stæði í sambandi við þetta,
nema Ragnheiður, eins og áður
er á vikið.
Líka skal jeg geta þess, að jeg
stend fullkomlega í þeirri mein-
ingu, að henni sje samband þetta
ósjálfrátt, og það þykist jeg al-
veg viss um, að henni fellur þetta
mjög ílla; jeg tók eftir því, að í
hvert sinn, er einhverju var kast-
að eða högg heyrðist, hrökk hún
við eða tók kipp, enda hygg jeg
að hún sje ekki kjarkmikil.
Af því þessir kynlegu viðburð-
ir eru svo fátíðir hjer um slóðir,
myndast út af þeim ýmsar sög-
ur, sem svo breytast og aflagast,
mann frá manni, og verða því
að nokkrum tíma liðnum blandað-
PEESTSG-JÖLD
í
í
j íyrir fardagaárið 1912—1913 og orgelsgjöld fyrir 1912 fjellu í gjald-
\ daga 31. desemter 1912.
Gjöldunum verður enn veitt móttaka á skrifstofu undirritaðs,
i
Suðurgöíu 8 B. hvern virkan dag
k!. 4—7 síðdegis.
Vangoldin gjöld verða innan skamms afhent bæarfógeta til lögtaks.
K. Zimsen.
■ oddv. sólcnarnefnd.
EIR í þessum bæ, sem
jafnanlegu
fyrir haustið vilja fá sjer hinar óvið-
Mlðstöðvaloftlelöslu-vjelar
í hús sín, ættu helst a!Sir aö vera með í næstu pöniun og semja
við mig um útvegun þeirra um eöa fyrir lok þessa mánaðar, — til þess
j að þær komi í tíma og verði sem ódýrasfar. — Þær kosta hjer komnar,
1 2—300 kr. og þar yfir, til húsa, sem eru 5—6000* rúmfet að
stærð eða meira.
Kynnist, þeim, það kostar ekkert.
Reykjavík, Grettisg. 51, 17—5 —13.
S. B. Jónsson. •
* iijer hafði misprentast áður 600 í stað 6000.
öllum málavöxtum, það er ætíð gott,
að fleiri en einn segi frá«.
»Það er sjálfsagt« svaraði Ray-
mond »en jeg veit því miður ekki
anuað en það sem þjónarnir hafa
þegar sagt yður«.
Sagði haun svo frá hvernig þjónn-
inn hefði fyrstur orðið var við inn-
brotið og að peninga og dýrgripi
vanlaði í fjehirsluna, og bar þeirri
frásögn alveg saman við það, sem
þjónarnir höfðu sagt. Frh.
og notið ekki cement, nema þetta
skrásetta vörumerki
sje á umbúðunum.
Guðm. Pjetursson, massage-
læknir, er fluttur á Hveríisgötu 45.
(miðdyrnar.) Sínii 394. Heima kl.
6—7 síðd.
ar svo miklum ósannindum og
missögnum, að ómögulegt mun
að vita, hvað satt er eða ósatt,
og fanst mjer því rjett að færa
það í letur sem fyrst, eins og það
kom mjer og þeim, sem jeg hef
nafngreint, fyrir augu og eyru.
Álandi ytra 29. mars 1913.
Hjörtur Þorkelsson.
Að það, sem að framan er rit-
að, sje rjett hermt, hvað nöfn vor
áhrærir, vottast hjermeð.
Þorsteinn Þórarinnss. Þorlákur Stefánss.
fiuölaugur H. Vigfúss. Aðalsteinn Jónass-
Jóhanna Sigfúsd. Pjetur Metúsalemss.
Björn Guðmundss. Guðrún Björnsd.
Halldór Benediktss. Árni Benediktss.
Valgerður Friðriksd. Snæbjörn Arnljótss.
Borghild Arnljótss. Jóh. Tryggvas.
Jóhann Gunnlögss. Davið Kristjánss.
Jóhannes Árnas. Stefán Guðmundss.
Ekki er alt guíl,
sem glóir.
Skáldsaga
eftir Charles Garvice.
---- f:rh.
Seinna um daginn kom læknirinn,
sem gert hafði verið boð eftir frá
Lundúnum,og meðhonum tværæfðar
hjúkrunarkonur. Hann skoðaði jarl-
inn líka, en hann gat ekki sagt
annað en það, sem stjettarbróðir
hans var búinn að segja fyr um
daginn. . . . Jarlinn var vitskertur,
en livort sem það var um stundar-
sakir eða fyrir fult og alt, það var
ekki að segja að svo stöddu. . . .
Lundúnalæknirinn skipaði svo fyrir,
að enginn mætti dvelja í sjúkraher-
berginu nenia hjúkrunarkonan og
ungfrú Veronika og einnig hat'ði
húslæknirinn skipun um að láta hann
vita, ef nokkur breyting yrði á líðan
sjúklingsins.
Heyi var stráð á allar götur og
vegi umhverfis höllina og allar bjöllu-
hringingar úti og inni voru strang-
lega bannaðar.
Nú var einnig kominn lögreglu-
þjónn frá Lundúnum, en fyrst í
stað var Raymond lávarður svo
yfirkominn af harmi, að hann hafði
euga rænu á að heilsa upp á hann
» en þegar áleið daginn fanst honum
að hann gæti ekki dregið það leng-
ur og hresti sig því upp og gekk
inn í lestrarsalinn, þar sem lögreglu-
þjónninn var búinn að bíða afar-
lengi.
Þegar Raymond kom inn, íeit !ög-
regluþjónninn fljótlega á hann.stóð
svo fljótlega upp, lineigði sig kurteis-
lega og mælti:
»Þjer munuð vera Raymond lá-
varður. Er ekki svo?«
»Jú«, svaraði Raymond. »Gerið
þjer svo vel að fá yður sæti«.
Hann athugaði Iögregluþjóninn
nákvæmlega og komst að þeirri
niðurstöðu, að varla hefði lögreglan
getað sent lakari og einfaldari mann
en þennan, til þess að grafast fyrir
sannleikann í þessu dularfulla máli,
og líkaði honum það harla vel. Það
var ekki fyr en löngu seinna að
Raymond komst að raun um, að
hann var ekki eins sljór og hann
virtist vera.
»Eruð þjer frá Skotland Yard?*1)
spurði Raymond svo eftir litia þögn.
»Mjer þykir íeitt að jeg hefi látið
yður bíða, en jeg gat ekki komið
fyr, herra Fruser. Ef jeg get á nokkurn
hátt hjálpað yður við hið erfiða
verk, sem þjer nú eigið fyrir hönd-
um, þá fullvissa jeg yður um að
jeg er reiðubúinn til að gjöra hvað
sem í mínu valdi stendur, til þess
sannleikurirm sem fyrst verði leiddur
í ljós.«
»Þakka yður fyr« svaraði lög-
regluþjónninn, »það væri ef til vill
rjettast að þjer segðuð nijer frá
') Lögreglustöð í Lundúnum.
Ágætar
KARTÖFLUR
fást í versluninni »HERMES«,
Njálsgötu 26.
Fæði og húsnæði
fæst á Laugaveg 30. Hentugt
fyrir gesti, sem korna til bæarins
og dvelja langa eða skamma
stund.
KAUPSKAPUR
Saumavjel til sölu. Laufásveg 43.
2 dósir af Rotteratin er til sölu.
Afgr. v. á.
Áburð kaupir Laugarnesspítali.
Regnkápa er til sölu með tæki-
færisverði á Frakkastíg 4.
Kofort vönduð til sölu á Klappar-
stíg 4.
Barnakerra óskast keypt eða
Ieigð yfir sumarið. Uppl. á Hverfis-
götu 33. uppi.
Barnarúm til sölu. Laufásveg 43.
4 eða 5 herbergja góð íbúð
með eldhúsi og geymslu í mið- eða
austurbænum óskast frá l.okt. n. k.
Semjið sem fyrst. Afgr v. á.
Ágætt herbergi með sjerinngangi
og húsgögnum (fyrirtaks sumaríbúð)
er til leigu á Stýrimannastíg 10. nú
Þegar.
TAPAÐ-FUNDiÐ
Steinhringur hefur tapast frá
Aðalstr. upp í Bergstaðastr. Skilist
á afgr. Vísis.
Búi fundinn á Hafnarfjarðarvegi.
Afgr. v. á.
Innraver af sæng og kodda hafa
gleymst í Laugunum. Finnandi skili
á Frakkastíg 19. gegn fundarlaunum.
Útgefandi:
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Ostlunds-prentsmiOjl.