Vísir - 30.10.1913, Blaðsíða 3

V I S I R
f
verður haldið við
fimtudaginn þann 30. þ. m. kl. 4 e. m.
í álnavörudeildinnij
og verðnr jjá seld margskonar
álnavarao
OXIir’ TIS®
SigurjónJönsson Ph. Bv Á. M.
frá háskólanum í Chicago,
kennir ENSKU. Garðastræti 4,
Eggert Claessen
Yfirrjettarmálaflufningsmaður.
I’ósthússtræti 17.
Venjulega heima kl 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
Borðið aðeins Suchards
súkkulaði. Án efa besta át-
súkkulaðið. Fæst alstaðar.
FÆÐI -ÞJÓNUSTA
Kaffi* í/g matsölu-húsið Ing-
óifsstræti 4 selur gott fæði og
húsnæði. Einnig heitan mat allan
daginn, ef þess er óskað.
geta 2 áreiðanlegir
snyrtimenn komist að
betra ma borði en almennt ger-
ist. Afgr. v. á.
Fæði f.est í Þingholtstræti 3.
Sömuleiðis efribekkja menntaskóla-
bækur.
Ódýrast fæði er selt í Þingholts-
stræti 7.
Gott fæði fæst á Spítalastíg 9
(uppi).
Fæði og húsnæði fæstá Klapp-
arstíg 1 A.
Gott fæði fæst í Pósthússtr. 14B.
Ágætur miðdegisverður og aðrar
máltíðir fást á Laugaveg 30A.
Fæði og húsnæði fæst á Klapp-
arstíg 1B.
Þjónusta fæst. Uppl. á Lauga-
veg 50 B.
/yicafflflfl. Góður heitur
iYm.clt<L91 . matur af mörg-
um tegundum fæst allan dag-
inn á Laugaveg 23.
K Johnsen.
Gott fæði fæst í Bárunni (uppi).
Eftir
H. Rider Haggard.
----- Frh.
Þeir vildu ekki gefast upp að
óreyndu.
Grái-Rikki sendi þá ör af streng
af boglist mikilli; flaug hún í gegnum
húfuna á höfði einum þeirra og reif
hana af kolli hans. Jafnslqótt lagði
Rikki aði;a ör á streng.
Þá lögðu þeir af sjer sverðin og
bogana.
vViljiö þið ekki leggja líka af
yki.ur hnífana og rýtingana, her-rar
mínir?« mælti Rikki.
Þá köstuðu þeir þeim, líka.
Nú talaði Hugi til manna sinna,
en þeir gengu þangað er hestarnir
voru dauðir eða í dauðaleygjunum
rifu af þeim gjarðir allar og móttök
og'tóku beislin út úr þeim og fram
af og bundu með þeim Kleifamenn
saman tvo og tvo og ljetu þá snúa
bökum saman. En> frakkneska ridd
arann bundu þeir einan sjer, vegna
viröingar fyrir stöðu hans, en tóku
fyrsí pyngju hans að herfangi. Huga
varð af tilviljun litið þangað er þeir
voru að þessu.
Hann brást við reiður tnjög og
mælti af móði miklum: »Eruð þið
gengnir af vitinu? Ætlið þið að
Igera oss alla að óvöldum erkibóf-
um og þjófum? Vopn þeirra og
herklæði eigum vjer að herlögum
rjettum, en þann mann rek jeg taf-
arlaust úr sveit minni er gerist svo
ósvífinn að stela fje þeirra!*
Honum var þegar skilað aftur
pyngjunni. Og er hún var aftur
komin á vísan stað í vasá riddarans,
heilsaöi Hugi honum að hermanna
sið og bað hann afsaka fólskuverk
þettn.
»En hvert er nafn þitt, herra?«
niælti hann.
»Jeg er Pjetur frá Hamri, greifi
að nafnbót,« svaraði riddarinn á
frakknesku dapur í bragðú
»Jæja, Pjetur greifi frá Hamri!«
mælti Hugi. »Hjer verður þú að
bíðr og fólk þitt, þangað til ein-
hvern ber hjer að, sem leysir ykk-
ur úr böndum, sem að vísu getur
orðið í dag, en ef til vill ekki fyrri
én á morgun, með því að staður
þessi er afskekktur og ekki fjölfar-
inn að vetrarlagi. En er þú kemur
aftur til hallarinnar í Blíðuborg eða i
til Dúnvíkur, treysti jeg drengskap
þínum til þess að segja, að mjer,
Huga frá Krossi, hafi farist vel við
þig. Því þótt honum hefði verið í
lófa lagið að drepa ykkur alla, eins
og þið ætluðuð að drepa hann, ef
þið hefðuð getað, þá hefur hann
ekki snert hár á höfði ykkar. En
hesta þessa var honum uauðugur
einn kostur að drepa, til þess að
ekki yrðu þeir notaðir til eftirreið-
ar. Villt þú heita að skýra svo frá
íundi þesum og leggja þar við
riddara-drengskap þinn?«
*já« svaraði riddarinn. »Þvívjer
eigum göfuglyndi þínu líf vort að
þakka. En með leyfi þínu vil jeg
bæta því við skýrslu mína að vjer
voruin ekki af mönnum yfirunnir,
heldur af djöfli« — og hann kink-
aði kolli í áttina til Gráa-Rikka, —
»því fjarri fer því að tiokkur sá, er
aðeins er maður og ekki meira,
hafi slíkan undrafimleik í boglist og
við sáum til ferlíkis þessa í gær og
nú aítur í morgun. Meira að segja,«
— hann hjelt áfram að blína á haus-
inn á Rikka og ísköldu augun, er
stóðu galopin í þessu steingerfings
andliti, ekki ósvipað augum í hest-
unum í Suðurfylki; svo var hann
úteygður — »er það auðsjeð á svip
þessa manns, að hann er nátengdur
fjandanum sjálfum!* Frh,
LJtgefandi:
Einar Qannarsson, caad p'iU
Prentsm. D. Östlunds..
----- Frh.
Það er hreint kraftaverk, að jeg
skuii nú ekki liggja rotaður í mín-
um eigin skógum, meðan þú velt-
ir þjer hjer í völdum mínum og
auðæfum. 'Þú hefur freistað um
of forsjónarinnar, Arnold, og nú er
að skuldadeginum komið. En jeg
vildi að guð gæfi að einhver annar
en jeg ætti að krefja þig reiknings-
skapar!«bætti hann við og stundi
þungan.
Nú varð stundarþögn, svo hjelt
Godfrey áfram máli sínu og betui
á hvíta, úttaugaða andlitið jarlsins,
eins og hann vildi kveðja samvisku
þessa manns til vitnis gegn honum.
»ArnoId Ferrers! Jeg gaf þjer
nafn mitt og stö&u mína í mann-
fjelaginu. Jeg gaf þjer ailt sem
jeg átti og dró ekkert undan. Hvernig
hefur þú launað mjer það? Með
því að setja blett á nafn mitt, draga
það niður í svívirðingu, — með
því að nota tign þína og auðæfin
er henni fylgu til þess að tæla frá
mjer unnustu mína, — með því að
leigja argasta bófa til þess að drepa
m|g- Jeg» vinurinn, sem gerði þíg
auðugan, stóð í vegi fyrir þjer, og
þú blygðaðist þíii ekki fyrir að láta
taka mig af lífi og gera mig svo
að óheiðarlegum manni eftir lát
mitt, gera mig að þjóf í gröfinni!
Hvað hefur þú til málsbóta þjer
gagnvart refsidómi þeim er þú átt
skilið og verður kveðinn upp yfir
þjer?
Eitthvað af gamla glampanum brd
fyrir í gráum augum Arnold Ferrers,
— þau tóku að hvarfla eirðarlaus
sem áður fyrri. Haun stakk hend-
i