Vísir - 03.11.1913, Síða 3

V í S 1 R
að Mignon Vorilaux hefði dáið
síðar en móðir hennar, og þá var
arfurinn eftir barnið til fallinn fjarj
skyldum ættiugium Vorilaux sál.
föður hennar samkvæmt frakkneskjj
nm erfðalögum.
En Bellmont gerði samt kröfu til
erfða eftir stjúpdóttur sína og er
hann hafði ráðfært sig við ýmsa
fræga og mikilsvirta lækna, fór liann
í mál og hjelt því fram, að hin
lögboðnu dánarvottorð væru röng.
Hann véfengdi að dauðaaugnablik-
in móður og dóttur væru í rjettri
röð í þeim. Hann hjelt því fram,
að Mignon litla hefði hlotið að
deyja þegar í stað, af því að dæma
hvers eðlis meiðslin voru, og það
fyrri en hún komst í sjúkrahúsið, í
öllu falli á undan móður sinni.
Mál þetta hefur vakið athygli
mikla víðsvegar, einkum þó með
iæknum, með því að á því veltur,
hvenær læknirinn getur fyrst sagt
með \issu að einhver sje dáinn,—
dauðaaugnablikið gengið í garð.
Og í máli þessu hafa verið lagðar
til grundvallar fyrir því skoðanir
hinna lærðustu lækna og lífeðlis-
fræðinga Frakka.
Frh.
Eftir
H. Rider Haggard.
----- Frh.
Hugi Ijet sjer það vel - líka og
reið hann með förunautum sínum á
eítir riddarasveit konungsins inn um
kastalahliðið. Var þessu veitt all-
mikil athygli, ekki síst Huga sjálf-
um, því Ambósíus riddari var ekki
vinsæll af hirðmönnum og þótti
þeim vei farið, að honum var steypt
á höfuðið í forina.
þeir komu nú hestum sínum í
hús og sneru þeir Hugi og Grái-
Rikki þá til hallarinnar, er þeipi var
heitið inngöngu í. Kom þá til
þeirra hirðriddari nokkur og mælti:
»Hans Hátign vill hafa tal af
þjer áður en gengið er til snæð-
ings, Hugi frá Krossik
Hirðmaðurinn leit á Rikka og
var auðsjeð að honum var ekkert
um liann. Hugi benti á hann og
bað þess að hann mælti verða sjer
samferða á konungs fund, því er-
indi þeirra kæmi honum jafnt við
sem sjer. Eftir nokkrar umtölur
fjekk hann því framgengt og var
þeim nú vísað inn um marga ganga.
Komu þeir þrír að salardyrum nokkr-
um. Vildi dyravörður taka boganii
frá Gr;.a-Rikka, en sá var nú ekki
á því að láta hann frá sjer.
»Boginn og jeg fylgjast allstaðar
að,« mælíi hann, »því við erum
maður og kona og sofum saman
sem gift værum.
í þv: bili er Grái-Rikki mælti svo,
kom Játvarður konungsson til dyra og
lauk þeim upp.
»Og sitjið þið líka saman til
borðs, vinur?« spurði hann bros-
andi, því hann hafði heyrt svar
Rikka.
»Já, herra! Við hjálpurtist að því að
náokkur í bráð,« svaraði Grái-Rikki
önugur, »eða svo mun sumura sýnst
hafa í Blíðuborgar mýri hjerna á
dögunum.*
»Þá sögu vildi jeggjarnan heyra,«
innlendar og erlendar, PAPPÍR og RITFÖNG
kaupa mertn í
BÓKAVERSLUN SIGFÚSAR EYMUNDSSONAR.
y Lækjargötu 2.
Síórt pakkhús með fbúðarherbergjum, er iigggur
vel við til fiskkaupa, ásamt rsýtísku meðaialýsis-
bræðslu er til leigu f Vestmanneyum frá 1. des. þ. á.
Lysthafendu snúi s|er tli undirritaðs sem gefur
nánari uppiýsingar.
Berenhard Petersen Lindargöfu 9. Heima kl. 12—1.
lirval
skúfhóikum
(gull, silfur og plett), ásamt stóru úrvali af steinhring-
um o. fl. smíðisgripum mjög ódýrt
<§£ Bsrni Símonarsyni
^ guHsmið.
•*tl Vallarstræti 4.
l mælti konungsson. »En með því
; að bæði föður mínum og mjer þyk-
ir mikið koma til góðra bogmanna,
þá.leyfið honum að hafa með sjer
boga sinn. En geymið örvar hans,
— því illa gæti farið ef bogi hans
skyldi taka það ráð að ieita sjer
bráðar hjér innan hallar og þykjast
hungraður orðinn.«
Þeir gengu nú inn í salinn og
fór konungsson á undan. Þar var
skraut mikið, loftið lagt gljátiglum
og fjöllit gler í gluggum svo að
Iíkast var sem í helgurn kirkjukór. En
þar er altari skyldi vera fyrir niiðj-
urn palli, var nokkurskonar hásætis-
pallur. Á honum voru eikarstóiar
með háu baki og stjakar marg-
ir að baki þeim, er há kerti voru
í með ljósum. Langeldar miklir
brunnu um salinn endilangan, og
varð bjart af um salinn allan.
Á einurn stólnum sat liguleg
hefðarfrú, var hún að sauma 'silki
dúk og íeggja rósum, en dúkurinn
var þaninn á grind. Þessi kona var
Filippa drottning, og við hlið henn-
ar stóö konungur og mælti við hana.
Konungur var hár mjög vexti, —
var hann í silki floskirtli er brydd.
ur var dýrindis skinni.
Frh.
Gyiíiljelína
hin fagra.
(tagl- og faxhár) er keypt afar-
háu verði í Þingholtsstræti 25
kl. 10—11 árd.
tímanlega.
FÆÐI - ÞJ Ó N U STA
Gott fæði geta 4 menn fengið
(í privat húsi) í miðbænum. Afgr. v.á.
Kaffi- og matsölu-húsið Ing-
ólfsstræti 4 selur gott fæði og
húsnæði. Einnig heitan mat allan
daginn, ef þess er óskað.
Góður heitur
iVlda.ua «maturafmörg-
um tegundum fæst ,al!an dag-
inn á Laugaveg 23.
K Johnsen.
• I
o " o
eru oftast til fyrirliggjandi hjá |
Birni Simonarsyni gullsmið |
Vallarstræti 4. #
Eggert Glaessen
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17. •
Venjulega heima kl 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
Borðið aðeins Suchards
súkkulaði. Án efa besta át-
súkkulaðið. Fæst alstaðar.
3í^fia.$Tvat-&a55\3*
Kaffið í Nýhöfn er indælt og ágætt,
Gott fæði fæst í Bárunni (uppi).
1 piltur reglusamur, gctur fengið
fæði og húsnæði í Þingholtsstræti
16 (uppi).
1—2 tnenn geta enn fengið fæði
á Hvefisgötu 4D.
Fæði íæst í Þingholtstræti 3.
Sömuieiðis efribekkja menntaskóla-
bækur.
Ódýrast fæði er seít í Þingholls-
stræti 7.
Gott fæði fæst á Spítalastíg 9
(uppi).
Fæði og húsnæði fæstá Klapp-
arstíg 1 A.
Gott fæði fæst i Pósthússtr. 14B.
Ágætur miðdegisverður og aðrar
máltíðir fást á Laugaveg 30A.
Fæði og húsnæði fæst á Klapp-
arstíg 1B.
Þjónusta fæst. Uppl. á Lauga-
veg 50 B.
ódýrt og bragðgott og ljúffengt og
breint,
malað og brennt, það er fyrirtaks
fágætt,—
fá þjer eitt pund, og þú iðrast þess
seint.
öxuvojtttvav-
fwUvcja*
eru smíðaðir fljótt 'ig
vel hjá
Birni Símonarsyni
gullsmið, Vallarstr. 4.
Skáldsaga
eftir Charles Garvice.
----- Frh.
»Hverju svarar þú til þessa?«
spurði Godfrey.
Arnold Ferrers hallaði sjer aftur
á bak að háum stól og krosslagði
handleggina á brjósti sjer. Svo rak
hann upp skellihlátur, — glampa
af þrjósku brá fyrir í augum hans
og svipur hans sýndi, að hann ætl-
aði sjer enn að bjóða öllum byrg- ^
inn.
»Það er alveg satt, allt saman!«
sagði hann. »Já, herra ‘jarl og lá-
varður! Nú er leyndarmálið komið
upp! Og nú skilur þú líklega, hvers-
vegna jeg hefði feginn viljað drepa
þig um morguninn, þegar jeg varð
þess vísari, að sá maður er jeg hafði
kallað vin minn, var sami maðurinn
og sá, er rænt hafði mig frumburð-
arrjetti — erfðarjetti mínum!«
»Rænt þig?« sagði Godfrey og
augun stóðu bókstaflega í honum
af undrun.
»Já, rænt, segi jeg!« urraði hann
og gnísti tönnum. »Jeg er eldri
sonur jarlsins. Þetta, — allt þetta,
tignarnafn, auðæfi og landeignir á
jeg að eðlibornum rjetti, að guðs
og manna lögiim! Hún,« — hann
benti á maddömu Slade, er huldi
andlitið í lröndum sjer í hnipri á
gólfinu, — -»hún þarna var konan
hans fyrir augliti guðs! Hann varð
leiður á henni og fjekk sjer aðra
konu — hana móður þína — að
lögurn mannanna. Lög guðs eru
mín megin, en nrannatrna lög eru
þín megin! Hvor eru gildari? Jeg
hataði þig frá því fyrsta að jeg vissi
hver þú varst. Jeg ætlaði rnjer að
drepa þig þá um morguninn forð-
um í gistihúsinu. Jeg reyndi að láta