Vísir - 12.11.1913, Blaðsíða 3

V I S I R
Mn fagra.
Frh.
Hún yppti öxlum óþolinmóð og
mælti:
»Hvað tjáir að hugsa um hann?
Slíkt líf er nú ljett á metunum móti
lífi Godfrey Brandon! Ó, komdu
nú, pabbi!«
í þeim svifum raknaði Slade við
og bröiti á knje.
Hertoginn var allt af úrræðagóð-
ur; hann tók gluggatjaidaböndin og
batt Slade rammlega með þeim á
höndum og fótum.
Slade var svo rotaður að har@f
gat ekkert viðnám veitt, og hertog-
inn dró hann út að arinnskörinni
og ljet hann liggja þar upp í loft.
Ungfrú Marion hafði horft mjög
óþolinmóð á þessar aðfarir hertog-
ans, greip hún nú í handlegg hans
og þau fiýttu sjer út. Hertoginn
gaf sjer þó tíma tilað loka vel hurð-
inni að útidyrunum.
Þau hlupu bæði við fót og voru
skammt komin áleiðis er ,glampa
brá fyrir í myrkrinu framundan
þeim, sem þau furðaði mjög á.
»Hvað er þetta? Sástu það, Ma-
rion?« spurði hertoginn.
»Já, já, jeg sá það! Jeg veit ekki
hvað það er. En flýttu þjer, flýttu
flýttu þjer, pabbi! — Guð hjálpi
Godfrey!«
*Sko, — þarna er það aftur!«
hrópaði hertoginn er öðrum glatnpa
og meiri brá fyrir.
Á næstu svipstund kvað og gall
við hár og hvellur klukknahljómur
í næturkyrrðinni, — á loftið sló
eldbjarma miklum og hrópin pg
köllin: »Eldur! eldur!« dundu og
ómuðu hvarvetna umhverfis þau að
því er þeim virtist.
»Guð minn góður! Jarlssetrið
brennur!« hrópaði hertoginn.
Ungfrú Marion var sem hún ætl-
aði að hníga niður og starði á
bjarmann náföl.
»Jarlssetrið, pabbi? Af hverju
heldur þú það?«
»Já, — af því það er ekki um
annað hús að ræða í þessari átt.
Hlustaðu, — þetta er turnklukkan
í Bellmaire!«
Þegar þau kornu lengra á leið,
var sem mannfjöldinn sprytli upp
úr myrki inu allstaðar umhverfis þau,
— allir á harða hlaupum eins og
þau og allir hrópuðu: »Það er að
brenna! Það er að brenna!«
Fám mínútum síðar voru þau
komin að hliðinu við jarlssetrið.
Það gnæfði þarna lýst upp af log-
um og hálfhulið reyk eins og ein-
hver risavaxin töfrahöll. Menn hlupu
inn og út í allar .áttir, konur og
börn æptu, hundar geltu og hestar
hneggjuðu. Frh.
Bestir og ódýrastir einnig net í
»Bray« Iampa hjá Jónasi Guð-
mundssyni gaslagningamanni Lauga-
veg 33 (uppi). Sími 342.
Útgefandi
Einar Gunnarsson, cand. phil.
Östlundsprentsmiðja.
1 i
£
&

cQ
i
- y aupatigut -
Karirtnannafa'tnaðir
Dragtacfni
Svuntuiau
Skófatnaður
einkum handa börnum
Rflaiwara allskonar,
appeisínur,
iaukur á 12 au. pd, o. fl.
IViaísmjöl
ódýrast hjer
Saltkjöt
betra enn annarsstaðar.
8»
4
&
«*S
co
&
&
o\
t-5
&
XZ ÍV

.msm_______________
_ Fallogusíu likkisturnar fást
!hjá mjpr—altaf nægar birgð- ^
ir fyrirliggjandi — ennfr. lik-
klæöi (einnig úr silki) og lik-
| kistuskraut.
Eyvindur Árnason.
Hrosshár
(tagl- og faxhár) er keypt afar-
háu verði í Þingholtsstræti 25
kl. 9—10 árd.
HníMalsriklingiir og
úrvals harðfiskur
alltaf til sölu í pakkhúsinu austan
við steinbryggjuna hjá
GIJBM. GRÍMSSm
LÆKNAR.
1
| Guðm.Björnsson |
landlæknir. $j
j Amtmannsstíg 1. Sími 18 p
í Viðtalstími: kl 10—11 og 7—8. E
Sí
1
25 aura pundið
á Laugaveg 5.
Munið eftir hinu afar ódýra
Súkkulaðs, cacao og
ávöxtum í dósum,
sem alltaf eru nægar birgðir af og
aðeins fæst svo ódýrt
á Laugav. 5.
Guðmundur Hannesson
prófessor.
Hverfisgötu 2A. Sími 121. p
Venjulega heima eftir kl. 5. m
:•
Massage iæknir
Guðm. Fjeftursson.
Heima kl. 6—7 e. m.
Spítalastíg 9. (niðri).
Sími 394.
Gunnlaugur Glaessen
læknir
Bókhlöðustíg 10.
Heima kl. 1—2. Sími 77.
M. Magnús
læknir og sjerfræðingur
í húðsjúkdómum.
Viðtalstími 11 — 1 og 0V2—8.
| Sími 410.
Kirkjustræti 12. |
------------
lói. Gunnarsson |
é læknir
Lækjargötu 12A (uppi).
Liða- og bein-sjúkdómar 'j*
^ (Orthopædisk Kirurgi) ^
A Massage Mekanotherapi. S2
s Heima 10—12. Sí'mi 434. $
Þorvaldur PáSsson
læknir
sjerfræðingur í meltingarsjúkdómum
Laugaveg 18.
Viðtalstími kl. 10—11 árd.
Talsímar: 334 og 178.
il
^ Þórður Thoroddsen ^
M fv. hjeraðslæknir.
M Túngötu 12. Sími 129. (M
Viðtalstími kl. 1—3. M

Eftir
H. Rider Haggard.
---- Frh.
»Vel er það! Þegar erindisbrjef-
in eru fuilger, Ies ráðherra minn
þau fyrir þjer og gefur þjer allar
þær skýringar og nánari fyrirskip-
anir er þú kynnir að óska. En nú
höfum vjer einnar eða tveggja
stunda tóm meðan hestar ykkar
eru að eta, því vjer höfum eng»
nýa hesta óþreytta handa ykkur,
enda er það snjallast til þess að
velqa ekki grun, að þjð farið eins
og þið komuð, en sýnið þá fyrst
vald ykkar, ef einhverjum skyldi
detta í hug að taka ykkur höndum.
Látuni þá vera úttalað um þetta
alvarlega málefni, og skemtum oss
heldur um stund. Þjónn þinn hefur
látið sjer þau stóryrði um munn
fara, að hann þyrði að bjóða út
hverjum sem væri hinna ágætu ein-
valaliðs'bogmanna vorra. Erum vjer
nú reiðubúnir að ganga til leika og
láta karl þann sanna orð sín. Seg
þú honum samt, að þrátt fyrir orð
vor og ummæli í gærdag, skuli hann
í engu á finna sínum hlut þótt hann
hafi miöur, því margur maðurinn
af göfugri stjettum lofar meiru að
kvöidi en hann getur haldið að
morgni.«
»Jeg mun gerasem jeg get, herra!
— jeg get ekki betur gert!« svar-
aði Grái-Ríkki. En til þess vildi
jeg mælast að engum yrði liðið að
tefja mig eða hópast umhverfis mig
nje stríða mjer á skotmarkinu, því
jeg er maður einrænn og kæri mig
ekki um margmenni þegar jeg leik
list mína.«
»Svo skal vera,« mæiti konungur.
»Og skal nú hefja leik þennan.«
»Leik!« sagði Ríkarður í illu
skapi, þegar þeir Hugi voru orðnir
einir saman. »List mætti þetta frem-
ur kalla, — kysi jeg heldur annan
leik, en það er að hafa Játmund
Akkúr og riddara hans að skot-
spæni. Far þú til konungs, Hugi,
og sýndu honum frain á, að á
meðan við tefjum okkur við lítil-
ræöi þetta, getur greifirm sloppið
úr greipum oss til Frakklands eða
orðið valdandi nýrra og verri svika
og vjelabragða.«
»Jeg get það ekki, Rikki. Skjöl-
in eru enn ekki fullger og Hans
Hátign er mjög áhugamál að leik-
mót þetta fari fram. Þess skaltu og
gæta, maður, aö bogmenn þessir
hjerna, — og . jafnvel hinir fimari
þeirra — mundu segja að þú hefðir
flúiö og leggja þjer bieyðiorð á
bak, ef þú kæmir ekki til mótsins.*
»Nú, ætli þeir segðu það? —Já
Iíklega, — og það myndi hvorugur
okkar vilja heyra. Þeir skulu nú
aldrei það mæla! En það segi jeg
þjer nú samt, Hugi, að svo segir
mjer hugur. þótt ekki viti jeg hvað
því veldur, að betra myndi mjer
og akkur að þola hróp þeirra og
háð, en bíða hjer og halda eklci
þegar áleiðis til Dúnvíkur!«
»Hjá því verður nú ekki kornist,«
mælti Hugi og hristi höfuðið. »Þarna
koma þeir að sækja okkur!«
j — í flötu rjóðri í Windsor-skógi,
j rjett undir kastalaveggjunum, stóð
• Grái-Rikki, við enda á 25 skora