Vísir - 14.11.1913, Blaðsíða 2

V I S I R
◄SH3
ssaaág^ *■ jsbsebÞ'
lækur,
innlendar og erlendar, PAPPÍR og RITFÖNG
kaupa menn í
BÓKAVERSLUN SIGFÚSAR EYMUNDSSONAR.
9 L.ækjargöíu 2.
^aupati^ut -
Sí
‘g
ss
°Sí
s
p
«4*
5
cO
Karlmannafatnaðir
Dragtacfni
Svuntutau
Skófatnaður
einkum handa börnum.
Matvara allskonar,
epli,
appelsínur,
laukur á 12 au. pd, o. fl.
Maísmjöl
ódýrast hjer.
Saltkjöt
betra en annarsstaðar.
tfl
<0
I
LO
W»
153
°\
a*
9»
<5
O!
«<
2S
•jn cv
PEYSURNAR FRÆGU
og NÆRFOTIN erú nú komin
í Austurstræti 1.
Ásg. G. Gunnlaugsson & Co.
____Döm ukjólar,
blusur og pi 1 s,
ásamt mörgu fleiru, er nýkomið í
Nýu verslunina
Vallarstræti.
D OMUEE GrMÁPTJEN AE
eru loksins komnar. Fagrir litir, ódýrar
í Austurstræti 1.
Ásg. Gr. Grimnlaugsson & Co.
y
S dag.
Háflóð kl.5,9' árd. og kl.5,29’ síðd.
Afrnœli.
Marta Markúsdóttir, 80 ára.
«
A morgun
Afmœli.
Frú Guðrún Jónsdóttir.
Axel Andersen, skraddari.
Einar I. Erlendsson, trjesm.
Helgi Teitsson, hafnsögumaður.
Sólmundur Einarsson, kennari.
Pósiáætlun.
Ceres fer norður um land til
útlanda.
Ingólfur kemur frá Borgarnesi.
Vestan- og norðanpóstar koma.
Hafnaríjarðarpóstur kemur og
fer.
| RADDIR ALMENNINQSj
Sjómannaskýlið
á Hörgslandsfjöru.
Laugardaginn 9. nóv. tbl. 794.
stendur í Vísi grein um skipbrots-
mannahælið í Máfahlíðt
Af því grein þessi er ekki að
öllu Ieyti rjett1), og þar að auki
ónákvæmlega Iýst húsinu o. fl., þá
ætla jeg að skýra betur fra' því,
þareð jeg var við það starf frá
byrjun og þar til því var lokið,
og því öðrum fremur skýrt það
nákvæmlega.
Staðurinn, sem húsið er á, heitir
ekki Máfahlíð, heldur Máfabót, og
er fram undir sjó, 2—3 tíma reið
otan af Síðu.
Húsið stendur á 6 sementsstöpi-
um, sem steyptir eru rúmar 2
álnir ofan í sandinn, en eru það
háir fyrir ofan sand, að vel má
ganga hálfboginn undir grunn húss-
ins. Á þessum stöplum liggja 3
sterkir járnbitar, sem húsið hvílir á,
og eru járnboltar úr stöplunum
gegnum þá með sterkri »ró« á
endum. Húsið er hvítmálað með
rauðum krossi á hvorri hlið, og
mænir ca. 1 meter á breidd. Rúm
er fyrir 12 manns, fatnaður, alls-
konar matur, kol, olía, mikið af
smíðatólum.apótek, flugeldaro. m. fl.
f húsinu er 1 bátur, sem Ieggja
má saman, snildarlega gerður, og
má þannig bera hann á milli sín.
Tveir sleðar eru þar og 2 tjöld,
eins og áður er getið.
En auk þessa 1 báts eru 2 aðrir
við hvorn ós, (því húsið stendur
á milli Veiðióss og Skaftáróss,) svo
ef skip strandar fyrir austan eða
vestan þessa ósa, geta þeir komist
yfir þá til hússins, þareð bátarnir
eru til taks. En ef þeir stranda milli
ósa, er húsbáturinn til þess ætlaður
að komast á honum austur eða vest-
ur yfir ósana, svo strandmenn geti
fylgt stikum, er þaðan liggja til bæa.
Á þaki hússins eru kassar 2 fyrir
»Iugtir« þannig gerðir, að Ijósið
sjest til bæa, en alls ekki út á sjó,
sem gæti valdið misskilningi og
villu fyrir sjófarendur.
Ennfremur var byggt sjómerki
25^2 alin á hæð, allt úr járni, og
er það nær sjó en húsið, ca. 74
klukkutíma gangur. Það stendur
’) Hún er tekin eftir Lögbirtingablað
inu.
eins og húsiö á sementsstöplum, og
er sem pýramidi í lögun með stóru
tígulmynduðu eikarspjaldi efst, er
snýr að sjó. Merkið er málað rautt
og hvítt á víxl og frá því liggja 4
stikur upp að húsi, og er á hverri
stiku hvítt spjald með rauðri ör, er
bendir nákvæmlega í áttina á húsið,
svo ómögulegt er annað en að finna
húsið, þótt blindbylur sje. Frá merk-
inu liggja einnig stikur út yfir Skaft-
árós með samskonar örvamerkjum,
er stefna þá til bæa frá ósnum og
alla leið út að Steinsmýri f Meðal-
landi. f austur frá merkinu eru líka
stikur, sem liggja austur yfir Veiði-
ós, og svo þaðan alla leið upp að
Sljettabóli á Brunasandi, með eins
merkjum og þær fyrnefndu. Áslik-
ur þær, sem næstar eru ósunum,
og sem bátarnir eru festir viö, eru
kassar vatnsheldir með skjölum í
og allskonar leiðbeiningum á 3
tungumálum, er segja til, hverr betra
er að leita til hússins eða til bæa.
Hús þetta, og allt þar tilheyrandi,
er þess vert að því sje rjett lýst,
því það er án efa merkasta strand-
mannahæii, sem hjer hefur veriö
reist, og um leið einkennilegasta
hús að mörgu leyti.
Eftirlit meö húsinu hefur hrepp-
stjóri Þorlákur Vigfússon að Múla-
koti á Síðu.
Ritað 11. nóv. 1913.
Ágást Jónsson.
I
Ahugasamir
íþróttamenn,
Síðastliðinn sunnudag gekk
jeg árla morguns með kunningja
mínum inn fyrir bæ, og sá jeg
þá sýn, sem mjer þótti allmerki-
leg. Á túninu rjett norðan við
gasstöðina voru saman kornnir
margir menn (um 20) og glímdu
íslenska glímu af miklu kappi.
Jeg varð mjög undrandi, því kl.
var að eins liðlega 9, og jeg
hafði þá skoðun, að menn á þeim
aldri, sem 'þessir voru, svæfu út
á sunnudagsmorgnana, og hins-
vegar var jörðin svo freðin, að
hún virtist allt annað en henfug
til glímna, enda munu það engir
heiglar hafa verið, sem voguðu
sjer út á þann hála vígvöll. Jeg
stansaði og horfði á um stund,
gaf mig síðan á tal við einn þess-
ara’glímumanna og spurði hann,
hvers vegna þeir glímdu úti.
»Höfum ekkert hús,« var svarið.
»Ætlið þið þá að glíma þannig
í allan vetur?« »Já, — eða svo
oft sem hægt verður.« »Glímið
þið oft í viku.« »Þrisvar þessa
síðastliðnu, en framvegis verður
þaðvístekki nema tvisvar«. »Og
hvenær glímið þið næst?« »Þriðju-
dagskvöldið er rjettur æfingatími,
en við ihöfum eitt sinn orðið
að beigja okkur fyrir íllviðrinu
og svo getur hæglega farið
oftar.«
Á leiðinni var jeg að undra
mig yfir viljaþreki þessara ungu
manna, og hafði jeg orð á því
við fjelaga minn, að rjett væri
að geta þeirra í Vísi, en hann
var fremur vondaufur um þoh
gæði þessara kappa, sem jeg svo
nefndi, og jkvað mjer best að
bíða með það fram yfir þriðju-
dags-æfinguna, því jeg mætt
reiða mig á það, að þetta væri
bölvað mont og annað ekki, þeir
yrðu ekki fleiri en 4—5 á næstu
æfingu, svo væri allt búið. Við
deildum um þetta nokkra stund,
en ákváðum að lokum, að láta
þriðjudagskvöldið skera úr þræt-
unni. Þriðjudagurinn kom, með
frosti og fannkomu, og enda þótt
jeg ekki byggist við að glímu-
mennirnir teldu fært að glíma,
þá rambaði jeg samt inneffir og
bjóst við í það minnsta að sjá
þar fjelaga minn, sem hafði verið
á sunnudaginn. En það var hann,
sem ekki sást, en 20 glímumenn
voru þarna saman komnir, sumir