Vísir - 14.11.1913, Blaðsíða 3

V 1 S 1 R
í Kolasundi
hefur nú meö Ceres fengið miklar birgðir af allskonar
Leir- og glervöru
Þar má sjá margt fallegt og fásjeð, sem of Iangt yrði hjer upp að telja.
Meðal annars .sem komið hefur eru afar ódýr Bollapör, hentug á
barnaheimili, þar sem þesskonar hlutum er hætt við falli. —
Ennfremur':
Diskar
Könnur,
Vatnsflöskur,
Sykurkör af öllum gerðum
og yfir höfuð allt sem nöfnum tjáir að nefna.—
Lítið því inn
þjer, sem þurfið að bæta við í bú yðar. Þið fáið þar, flest sem hugurinn girnist,
og gjörið góð kaup
glímandi, en aðrir stóðu'og bljesu 1
mæðinni. |
í seinni tíð hefi jeg heyrt svo I
marga tala um, að íþróttalífið |
væri að dofna, allt af fækkaði j
þeim,sem tækju þátt í kappleikjum,
en mjer virðist þettajdæmi benda
til þess gagnstæða. í það minnsta
hvað snertir glímufjelagið »Ár-
mann«, sem nú heldur uppi
stöðugum útiæfingum, hvernig
sem viðrar, og ætlar að gera það
í allan vetur.
Nú vil jeg spyrja: Er ekki
hægt að Ijá »Ármanni», eða
þessum áhugasömu íþróttamönn-
um, eitthvert hús til æfinga?
Sýnum við ekki yfirleitt íþrótta-
mönnum okkar allt oflítinn
sóma? Er ekki ástæða til að
ætla, að þeir munu innan skamms
láta bugast? Þótt svo færi, væri
ekki hægt að kenna íþróttamönn- 1
unum það sjálfum, heldur fjöld-
anum, sem gerir háar kröfur, til
hvers sem þeir gera, en varast
að sýna þeim nokkra hjálpsemi
eða tillit til kringumstæðanna.
Þorsteinn Þorsteinsson.
Magdeborgar-Brunabótafjelag.
Aðalumbodsmenn á íslandi:
O. Johnson & Kaaber.
W _
»»«IWMa5í0W»(íW8S9t»Sfi8aB«8SS5í!?Wí8WS
■Kærur yflr tekjuskatts-
skránni sendist korgar-
stjóra fyrir 15. nóy.
Heil sett og einstakir
o § 3^ M 5 u
Smekklegast og ódýrast í
Vöruhúsinu.
— .... i — . .
Eftir
H. Rider Haggard.
----- Frh.
»Vel er skotið!« var hrópað.
Afíur skaut Rikki og fló ör sú
jafn löngu innar í rauða augað
hægra megin frá ör Græna-Kobba
sem hin.
»Þetta er bogaskytta!* hrópuðu
nienn. »En síðasta skot Kobba getur
hann ekki leikið eftir eða betur gert,
þótt fjandinn sjálfur gengi í lið
með honum.e
• Þegið þið nú, bannsettirU æpti
Rikki og eldur brann úr augum
hans.
»Já, þegið þið, þegið þið,« mælti
konungur. »Slíka boglist sjáum vjer
ekki dags daglega.«
Nú glennti Grái-Rikki sig, Iagði
ör á streng, hóf bogann þrisvar á
loft, og ljet hann þrisvar sígaaftur,
ef til vill vegna^þess að hann fann
vindblæ nokkurn bærast í lofti, en
til þessa hafði logn verið. Fjórða
sinni hóf hann bogann á loft og
benti hann nú ekki jafn órólega
sem fýrri, — dró hann strenginn
beint að eyra sjer og sleppti svo.
Örin var stiku-Iöng og þaut af
stað. Virtist hún fljúga lágt og ann-
an veg en örvar venjulega. Hún
klauf loftið og hæfði, og það varð
steinhljóð, því enginn sá hvað við
hafði borið greinilega, — menn
misstu sjónar á örinni. Þá hljóp
markvörður fram og hrópaði há-
stöfum:
>Þetía eru undur og fádæmi.
Hann hefur klofið með ör sinni
niiðör Græna-Kobba að endilöngu
og skotið beint ígegnum törgunal*
Nú ráku bogmenn upp hið venju-
lega gamla siguróp sitt: >Hann,
hann! hann, hannH en konungs-
son fleygði húfu sinni í loft upp
og konungur mælti:
»Slíkir menn vildi jeg að marg-
ir væru hjer á Englandi! Græni-
Kobbi, svo er að sjá sem þú sjert
sigraður.«
»Nei,« sagði Grái-Rikki og sett-
ist niður í grasið. »í þessum leik
erum við jafnir. En hvað skal nú
hafast að næst, herra?*
Hugi einn sá, — því hann gaf
honum nánar gætur, að stóru æð-
arnar bólgnuðu á enni hans, en
það bar vott um jafnan, að haun
væri í geðshræringu niikilli.
»Herleikinnmunum vjernúreyna,«
inælti konungur.
Þá gekk fram foringi bogmanna
og lýsti leik þessum. Skyldu þar
tveir reyna sig klæddir í leðurstakka
með hjálmgrímu fyrir andliti og
, skjóta hvor á annan með oddlaus-
um örvum, er krít væri borin á end-
an á, og skyldi sá talinn sigraður,
er fyrstur yrði fyrir því skoti, er
banvænt hlyti að verða, ef ör væri
ydd.
»Illa er mjer við oddlausar örv-
ar,« mælti Rikki, »og yfirleitt allar
aðrar örvar en mínar. Við hve
marga á jeg að reyna mig? Við þá
þrjá?«
Foringinn kinkaði kolli;
»Þá ætla jeg með leyfi þínu að
{ fást við þá alla í einu!«
| Frh.