Vísir - 18.11.1913, Blaðsíða 2

I dag.
Háfíóð kl.8.3‘ árd. og kl. 8.27‘síðd.
A morgun:
Afmœli. !
Frú Ástríður Petersen.
Frú Friðrikka Briem.
Frú Margrjet Ólafsdóítir.
Gunnar Gunnarsson, kaupm., j
60 ára. \
Sigurður Hjaltested, bakari. >
Póstáœtlun. i
fá ekki betri gjafir, en hinar ágætu mynda-
bækur og sögubækur með myndum frá
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar.
œaauct w’wwaœrwsn.xKB
5kaum\)\suY.
er
Hafnarfjaröarpóstur kemur og fer.
Álftanesspóstur kemur og fer.
Þilskipa-ábyrgðarfjeSagsins við Faxafióa
verður haldinn í lðnó upp á lofti þriðjudaginn 18. þ. m., Jjl. 5 e. m.
Hetsta umræðuefni er um bætur fyrir sldpið »Ágúst*,
sem brann við Snæfellsnes hæstliðið haust.

Um vorið hafði verið ráðinn
til Grænlands-fararinnar með
Koch Vigfús Sigurðsson, bóndi á
Brekku á Álftanesi, alvanur ferða-
maður og kunnur að hinum mesta •
vaskleik, einkum hafði hann sýnt
mikinn dugnað við póstfiutning •
milli Seyðisfjarðar og Grímsstaða, j
er hann hafði á hendi um nokk- j
urt skeið.
í tilefni af þessari för brá Vig-
fús búi á Brekku og flutti með
konu sína og börn hingað til
bæarins.
Vigfús keypti þá um vorið 16
hesta til Grænlands-fararinnar,
alla í Eyafirði, og hafði þá þar
undir hendi um tvo mánuði áð-
ur Kock kom, vandi hann þá við
að jeta fóður það sem þeim var
ætlað á Grænlandi og lítilsháttar
fyrir sleða, en þá var sleðafæri
af, svo því varð ílla við komið.
Af þessum hestum varð síðar
frægastur „Gráni“ frá Bitru-
gerði. Hann lifði lengst allra
hestanna á Grænlandi og reyndist
ótrúlega þolgóður og þrautseigur
og voru tár felld yfir honum, er
þeir fjelagar neyddust til skjóta
hann, er þeir höfðú nærri lokið
ferð sinni, svo sem kunnugt er.
Koch dvaldi á Akureyri þann
dag er hann kom þar og hinn
næsta, en um morguninn föstu-
daginn 14. júní hófst ferðin frá
Akureyri. Voru í henni auk
Kochs og hinna tveggja útlendu
fjelaga hans, Vigfús og þeir nafn-
ar Sigurður Símonarson frá
Reykjavik og Sigurður Sumar-
liðason pósts frá Bitrugerði, en
hann hafði verið eigandi Grána
hins góða.
Veðrið var hið ákjósanlegasta,
sólskinsblíða og stafaði í sjóinn.
Farangur allur hafði verið sendur
áður sjóveg yfir að Veigastöðum,
svo þeir fjelagar höfðu að eins
lausa hesta til rekstrar. Voru
“hestarnir alls 27.
Eyafjarðará var mjög í vexti
um þetta leyti og varð að fara
hana á ferju inn hjá Gili, en er
yfir ána kom var heldur sprett
úr spori og farin þeysireið út að
Veigastöðum og þótti útlending
unum nóg um hraðann, en Is
lendingarnir voru hreyknir af
hestum sínum. Frh
Röntgenstofnun Mskólans
^ _ - i___ *b
óskar að fá ii\ leigu í a u s t u r bænum frá 1. jan
næstkomandi eitt herbergi, ca. 7x9 aínir, og tvo
lítil herbergi.
Menn snúi sjer tíí
Gunniaugs Claessens
Eæknis, , , _
Talsími 77. Bókhlöðust.g 10
Eggert Claessen,
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Pósthússtræti 17.
Venjulega heima kl 10—11 og 4—5.
Talsími 16.
stærsta og besta
er
Einars Árnasonar
Sími 49.
Aðalstræti 8.
Mikið úrva!
af
(gull, silfur og plett), ásarnt stóru úrvali af steinhring-
um o. fl. smíðisgripum mjög ódýrt
hjá
Birni Símonarsyni
gullsmið.
| Vallarstræti 4.
Minnispeningar
ágrafnir og leturgröftur á aðra hluti
ódýrast hjá
Jóni Sigmundssyni
gullsmið, Laugaveg 8.
AXA
hafralím fóður er besta og
ódyrasta fóðurmjel handa kúin
—Efnarannsókn próf. Dr.ScmidtsíStokk-
hólmi er þessi: Eggjahvítuefni 8 9%.
fita 4°/0, kolvatnseldi 73,1%, vatn 8,5'%,
aska 5,5%-—Tekið á móti pöntunum í
versl. VON. Sýnishorn fyrirliggjandi.
HrossMr
(tagl- og faxhár) er keypt afar
háu verði i Þingholtsstræti 25
kl. 9—10 árd.
Jónas (juðnmndsson,
löggiltur gaslagningamaður,
Laugaveg 33, sími 342.
m Fallegustu líkkisturnar fást
g hjá mjer—altaf nægar birgð-
„ ir fyrirliggjandi — ennfr. lik-
| klæði (einnig úr silki) og lík-
Í kistuskraut.
| Eyvindur Árnason.
í blaðinu »Reykjavíi:« í dag
verið að segja frá draumvísum. Þeg-
ar jeg las greinarkorn þetta varö
það til þess, að mjer datt í hug að
framkvæma það, sem jeg reyndar
hafði ætlað mjer að gera einhvern-
tíma: að segja frá dálítið einkenni-
legum draumi, er fyrir mig bar í
fyrravetur á ísafirði, þótt ekki sje
heil vísa í.
Jeg lá vakandi litla stund en sofn-
aði svo aftur undir morguninn að-
faranótt hins 23. nóveinber 1912.
Mig dreymdi þá að jeg væri síadd-
ur á alfaraveginum fyrir austan
Ragnheiðarstaöi í Flóa. Veður var
mjög bjart og sá jeg langt upp í
Flóann, lengra miklu, að jeg held,
en unnt er að sjá af þeim slóðum
í vöku. Var hann að sjá grassljett-
ur miklar og man jeg ekki eftir að
jeg sæi þar nokkra mishæð. Frammi
við sjóinn fyrir neðan veginu sá
jeg geysimikinn garð, háan og
breiðan, úr steinsteypu að jeg hjelt,
og voru sumstaða.r augu á eða göt
niðri við grunn. Var garðurinn
breiðastur neðst en mjóstur efst og
þó allbreiður. Jeg sá ennfremurtvo
aðra garða af líkri gerð liggjasnið-
hallt upp Flóann, annan austan frá
Þjórsá, jeg hjelt, sniðhallt í
norðvestur og sá jeg ekki efri enda
hans; hinn nokkru fyrir vestan mig
frá sjó, sniðhallt í norðaustur; sá
jeg heldur ekki efri enda hans, og
talsvert bil var rnilli beggja norður-
endanna. Meðfram þessum görðum
voru grafnir geysimiklir skurðir og
var vatn í þeim báðum. Var sljett-
an, er við mjer blasti, eins og afar-
stór þríhyrningur, breiðastur til suð-
urs þar sem jeg var, en opin að
norðanverðu. Jeg var að furða mig
á þessu, en þóttist vita í svefninum,
að mannvirki þessi heyrðu til Flóa-
veitunni fyrirhuguðu, þótt ekki
skildi jeg vel í þessu. Þykir mjer
þá koma til mín ungur maður, á
að giska tvítugur, nokkuð hár, hvat-
legur mjög á fæti, í gráum »sport«-
fötum, með gular legghlífar og
enska húfu. Hann heilsaði mjer og
sagði að jeg þekkti sig líklega ekki,
kvaðst hann vera »bróðir Svein-
bjarnar búfræðings frá Hjálmholti
og þeirra bræðra«, en nafn hans
mundi jeg ógerla er jeg vaknaði,
— minnir þó að hann nefndi sig
Jón, og ekki man jeg glöggt and-
litsfallið, nema að hann var togin-
leitur og rjóður og drengilegur
mjög að sjá. Kvaðst hann vera
»ingeniör« og eiga að sjá um verk
þetta, og spurði, hvort mjer fyndist
ekki mikið breytt hjer. Jeg játti því
og ljet í ljósi eitthvað um mikils-
verðar framfarir. Hann svaraði fyrst
engu, en er jeg fór fleiri oröuni,
sem jeg man ekki, um þetta, jank-
aði hann aðeins, brosti undarlega
raunalega, varð niðurlútur og pjakk-
aði með keyri, er hann hjett á, ht-
ið eitt í jörðina, sem mjer þótti nú
vera sandur, þar sem viö stöðum.
Svo segir hann: »Þjer hafið gam-
an af kveðskap, er ekki svo?« JeS
játti því. «Á jeg þá ekki aö lofa
yður að heyra vísur, er ortar hafa
verið hjerna nýlega?« segir hann.