Vísir - 30.12.1913, Qupperneq 3

V I S I R
þessum hættu!eg=i morövargi; far-
fuglinum fallega! Hvaða ágóði er
af drápi lóunnar? Al!s enginn. Hún
borgar ekki einu sinui skotið, auk
heldur tímatöfina við veiðina.
Þá kemur nú rjúpan, sem hann
vill ólmur ráða af dögum. Hann
vill láta ganga nrilli bois og höf-
uðs á henní, þegar hún rlýr í bjarg-
arleysinu frá háiendinu til manna-
byggða, mögur og hungruð, Eru
þetta mannúðlegar hugsanir? Nei,
þær eru ómannúðlegar nrjög og
týsa því miður manninum. Eða
liver er hugsunarháttur höfundar-
ins? Hann álasar þinginu fyrir að
friða örninn og þykir það skrítið
af því að ernir eyðileggi rjúpuna.
Jeg man ekki til að jeg hafi heyrt
annað athlægi meira sagt á prenti,
en að örninn elti rjúpuna til þess
að ná í hana sjer til viðurværis.
Örninn er svo hyg<jinn, að honum
dettur ekki í hug að fara í kapp-
flug við rjúpuna, þótt hann sje
stærri, — hann veit að rjúpan bíður
ekki róleg þess að hún sje hremmd,
enda veit jeg engin dæmi til þess,
að ernir elti rjúpur til þess að hafa
þær að bráð. Fáikann er öðru
máli að gegna um, — hann er
svarinn óvinur rjúpunnar og gerir
henni nóg mein þótt maðurinn
gangi ekki í lið með honum að
eyða henni.
Hvert stefnir annars slík hugsun
sem þessa höfundar? Hvað væri
hjer mikið af æðarfugli, ef lög-
gjafarvaldið hefði aldrei reist skorð-
ur við drápi hans? Hann væri far-
inn eins og geirfuglinn, eða iirein-
dýrin, sem nú eru horíin af Suður-
heiðunum. Fár verður ríkur af
rjúpnadrápi og margur efnilegur
maðurinn hefur bana beðið á rjúpna-
veiðum. Jeg er ekki viss um, að
allur arðurinn af rjúpnadrápinu gæti
borgað þau efnilegu ungu mannslíf,
er farist hafa af skotslysum, fallið
fyrir blýinu, er rjúpunni var ætlað.
Við megum ekki missa neinn fyrir
örlög fram, og byssan er ekki það
bjargræðis- og blessunartól, er bæti
og hefji þjóð vora og göfgi hugs-
unarháttinn með morði saklausra
fugla, er lítin arð eða engan gefa
í aðra hönd.
Jeg mintist þess í sambandi við
þetta, að jeg las það í einhverju
dagblaðinu hjer, að nauðsynlegt
væri að eyðileggja meiri partinn af
rjúpunni. Ástæður þær eru færðar
fyrir þeirri speki, að þær sjeu óþarf-
ar í harðindum og bresti viðurværi.
Þessi röksemda’eiðsla ersvosauðarleg,
að furðu gegnir,og mótmæli jeghenni
með öllu. Jeg hef dvalið á rjúpna-
stöðvum og staðhæfi þá hið gagn-
stæða. Því fleiri sem þær eru í hóp,
því fremur lifa þær í harðindum. —
Þær vinna nefnil. ísamvinnuað því að
krafsa snjóinn, þar sem þær vita af
viðurværi handa sjer undir honum,
og einmitt þær eldri og þroskaðri eru
duglegri og rífa ofan af lynginu og
grasinu, svo þær sem minni máttar
tru njóta góðs afog getafengið björg.
Þar sem ein og ein rjúpa er á
stangli, er henni miklu hættara við
að hún geti ekki náð sjer í næga
björg. Hjer er því um staðlausa
stafi að ræða. — Þó ber og að
líta á það, að rjúpnamorðinginn sær-
Gróð íbúð.
5 — 6 herbergja íbúð ásamt eldhúsi í eða nálægt miðbæn-
um og liggjandi móti sólu óskast til leigu frá 14. maí n. k.
Leigan borgast fyrir fram mánaðarlega.
Fjölskylda sú, sem hefur falið mér að útvega sér íbúðina,
er fámenn og sjerstaklega reglusöm.
þeir, sem kynnu að hafa tilboð í þessa átt, Finni mig fyrir
20. janúar 1914.
Jóh. jóhannesson.
Laugavegi 19.

tímanlega.
Kanaklukkur
ágæíar til sölu Iijá
Nic. Bjarrtason.
Reynslan hefur konum kennt:
kaffið ódýrt, malað, brennt,
best í jólabollann er,
bara’ ef Nýhöfn selur þjer!
Ctaesscn,
Yfirrjetlarmálaflutningsmaður,
Póslhússtræti 17.
Venjulegaheima kl. 10—11 og4—5.
Talsími 16.
Magnús Sigurðsson
Yfirrjettarmálaflutningsmaður.
Kirkjustrœti 8.
Venjulega heima k). 10—11.
ólaverð
á öllum vör-
um ennþá á
Laugav. @3.
Ögm. Oddsson.
Magdeborgar-Brunabótafjelag.
Aðalumboðsmenn á Islandi:
O. Johnson & Kaaber.
Lúðurikling’ur
hjá
Jöh. Ögm. Oddssyni,
Laugavegi 63.
LÆKNAR

1
Guðm.Björnsson
landlæknir.
Amtmannsstíg 1. Sími 18.
Viðtalstími: kl 10—11 og 7—8.
...........
Ol Gunnarsson
læknir.
Lækjargötu 12A (uppi).
Liða- og bein-sjúkdómar
(Orthopædisk Kirurgi)
Massage, Mekanotherapi.
Heima 10—12. Sími 434.
íí
§
I
I
§
i
M
Massage-læknir
Guðm. Pjetursson.
Heima kl. 6—7 e. m.
Spítalastíg 9. (niðri). Sími 394
M. Magnús,
læknir og sjerfræðingur
í húðsjúkdómum.
Viðtalstími 11 — 1 og 6^/2—8.
Sími 410. Kirkjustræti 12
Þorvaldur Pálsson
læknir,
sjerfræðinguri meltingarsjúkdómum.
Laugaveg 18.
Viðtalstími kl. 10 —11 árd.
Talsímar: 334 og 178.
Östiundsprentsmiðja.
m m
jjPj Þórður Thoroddsen js|g
fv. hjeraðslæknir. éw
jSvsj Túngötu 12. Sími 129.
.KS Viðtalstími kl. 1—3. £5)
..
Vindlar
bestir, ódýrastir,
mr Stört úrvat,
í versl.
ÁsgTíms Eyþórssonar
Austursttræi 18.
Fundasalir
fást leigðir í K. F. U. M
Stórisalur (tekur 300
manns) fæst alla rúm-
helga daga, sömuleiðis
aðrir minni.
ir einatt fleiri en hann drepur, er
hanu skýtur á hópinn, og fi cn ir þær
þannig frá haglendinu út á hjam
og kaldan klaka. Þetta hcf jeg sjálf-
ur sjeð ofíar en einu sinni, og tel
þeim áreiðanlega betur borgið, er
þær eru fleiri saman.
Það er ofur eðlilegt, að fá'.kinn
samkvæmt eðltsfari sínu ofsæki rjúp-
una og jeg áfellist hann ekki, en
jeg áfeliist mennina, sem vitið hafa
cg mannúðina eiga að hafa, en
gerast grimmir og kjartalausir sem
örgustu ránfugiar fyrir vesælan og
einatt ímyndaðan stundarhagnað.
Allirkannast við kvæði skáldsins Jón-
asar Hallgrímssonar »Óhræsið«,um
konuna sem drap og át horaða rjúp-
unu, er flúði undan fálkanum í
skaut liennar. Hún hefur litla samúð
hlotið í hjörtum íslendinga, konan
sú »gæðakonan góða«, sem skáld-
ið nefnir hana í nöpru háði og
gremju. Og ætli samúðin verði
ekki svipuð með þeim, er ólmir
vilja eyða rjúpunni með báli og
blýi? Jeg sje engan mun á kær-
leiksþeli þeirra og nugarfari kerl-
ingarinnar. Kvæðið kunna flestir
og er því óþarfi að birta það hjer,
en gott hafa allir af að rifja það
upp fyrir sjer, sem herför jvilja halda
gegn rjúpum og lóum. L. P.
^ac^a xa\x§sW\Ui\a.
Eftir
Rider Haggard.
----- Frh.
Frammi í miðkirkjunni var allí
íólkið á herrasetrinu og nábúar þess,
og allir störðu hljóðir á brúðhjóna-
efnin, er krupu þar frammi fyrir
altarinu.
Klerkurinn tók fyrst eftir þeim
Huga, er hann mælti síðustu bless-
unarorðin.
Hann hrópaði hátt"
»Hverjir eru þessir menn, er
voga sjer að vaða með alvæpni inn
í drottins hús og trufla heilaga at-
höfn kirkjunnar?«
Riddarinn spratt upp frá grátun-
um og leit við. Hugi sá að það
var Játmundur Akkúr. En hann sá
líka að kona sú, er kraup og klædd
var í skikkju Rögnu leit ekki við,
bærðist ekki.
Jón Kleifa-iávarður starði fram f
kórinn og allir snjeru sjer við og
horfðu á komumenn. Eu þeir Hugi
námu þar staðar, er mætist mið-
kirkja og kór. Hugi svaraði orðum
klerks og mætti svo:
»Jeg er hingað kominn með um-
boði og skipun konungs vors að
grípa höndum Játmund Akkúr,
greifa af Noyónu og flytja hann til
Lundúna til þess að svara þarfyrir
drottinssvik sín og landráð viðlán-
ardrottinn sinn og herra, hátíginn
Játvarð Englandskonung. Gefst þú
upp, Játmundur Akkúr.«
Þegar frakknesku riddararnir
heyrðu þessi orð, brugðu þeir þeg-
ar sverðum og slógu hring um for-
ingja sinn, en þeir Hugi brugðu
einnig sverðum í kirkjunni sam-
stundis.
»Hættið!« hrópaði öldungurinn
sjera Arnaldur svo hátt að glumdi
við í hvelfingu bænhússins. »Hell-
ið eigi út blóði í heilögu húsi
drottins. Heyrið þjer, Suöurfylkingar!