Vísir - 04.01.1914, Blaðsíða 3

V 1 S I R
■*------
XS
xjaxs
daglega til sölu
\ wÆuxsvSvxv ex^xxvxS Jvxvwú.
Sími 447.
SÍMI 281.
SÍMI 281.
£. £tela$oxv
^e^avUi,
hafa birgðir af ýmsum vörum^iil heildsölu handa
baupmoYMttxm o$ iia\xp$Jetö$uxxv,
þar á meðal:
vinnuaiðinn, og ýniiskonar !
kostnað, er af því leiðir, að flytja
inn ti'búna liluti i slað efnisins
i þá).
f>að er sannarlega fagurt og
göfuglegt, að gangast fyrir þvi,
að veita munaðarleysingjunum
og fálæklinguiuun gefins máltíð
eina eða fleiri, og nnnan glaðn-
ing um jólin, sem og að gefa
nauðstöddum af gnægð sinni.
hvað þá af fátækt sinni, hve-
nær sern er, og ekki sízt um
jólin. — En hjer þarf vissulega
meira með, með því að ekki er
nóg að hafa nóg að borða og
gleðjast við um jólin, ef lítið er
til að borða aðra tíma ársins.
Göfugra og affarasælla mundi
því vera, að koma atvinnumál-
unum og viðskiftamálunum í
það horf, að allir sem vilja og
geta unnið, fái að vinna fyrir
sjer og sinum, svo að þeir þurfi
ekki, og vilji ekki, vera upp á
náðargjafir komnir neinstaðar
að. — Eða hvað hugsa miklu
mennirnir okkar um þetta ?
— Þeir vilja hafa hjer Qölmenna
og sjálfstæða þjóð, er geti borið
há og sívaxandi útgjöld til Iands-
sjóðsins og bæjarsjóðsins og allra
almennra þarfa. þeir vilja því
ekki, sem eðlilegt er, að fólkið
fari til Amerlku, eða hvað ? En
hvað á þá að gera við fólkið ?
Það vill helzt ekki vera i sveit-
unum, nema þá sem búendur,
sjálfu sjer ráðandi við bjarg-
vænleg lífskjör, en fær hvergi
jarðnæði nje peninga til að
að byrja búskap með, er hægt
sje við að lifa viðunanlegá, og
svo hrúgast það saman í sjávar-
þorpunum, og langhelzt þá í
Rvik. En hvað tekur þá við ?
— Það sýnir reynslan hjer. —
Hjer verður því eitthvað meira
og verulegra að gera fólkinu
til bjargar i bænum (og i land-
inu), en gert hefur verið, ef vel
á að fara. Og eitt af því veru-
legasta, sem unnt er að gera í
þvi efni nú þegar, er það, að
sjá almenningi (öllum) fyrir
nokkurn veginn stöðugri atvinnu
árið um kring, og að gera það
er aðaltilgangur AlvinnuQelags
Reykjavikur. Og til þess þarf
ekki afarmikið stofnfje fram að
leggja til móts við árangurinn,
sje vel á haldið. En lil þess
þarf þó nokkurt fje þegar í
byrjun, og umfram alll þó al-
mennan einlægan vilja.
Rvilc, 31. des. 1913.
Stefán B. Jónsson.
Grein þessi var skrifuð 14,—15.
þ. ro., en tapaðist ur prentsmiðj-
unni seni kuiinugt er. Framhald
þetta kemur þvi endursamið.
Höf.
xauísM&Ja.
Eftir
Rider Haggard.
---- Frh.
Síðustu daggeislarnir hurfu og
nú var inni birlan ein frá kerta-
Ijósunum á altarinu. Ragna hafði
nú loks raknað við og hljóðaði
í sífellu. Arnaldur klerkur laut
yfir hinuin föllnu mönnum á
Kaffi (baunir og export),
Melís (heilan og mulimn),
Cacao,
Ávexti (ferska og niðursoðna),
Sveskjur,
Döðlur,
Fíkjur,
„Caramels“,
Átsúkkulaði (Nestles),
Vindla,
Vindlinga (Three Castles),
Plötutóbak,
Osta (Mysu, Eidam & Gouda),
Víkingmjólk,
Kex,
Margarine (í stykkjum),
Sago,
Hrísgrjón (2 tegundir),
Hveiti (6 tegundir),
Haframjöl,
Baunir,
gólfinu, morðingjanum og hin-
um myrta, ef hann mætti heyra
játningu þeirra hina siðustu, áð-
ur en síðasta lifsmarkið hyrfi
með þeim, þvi hann hugði þá
báða dauða. Faðir og bræður
Huga og Grái-Rikki þyrptust að
honum og lyptu honum upp.
Klerkurinn með refstrýnið, sjera
Nikulás, hvíslaði einhverju að
Akkúr og riddurum hans i mesta
skyndi. — Akkúr kinkaði kolli
og gekk að Rögnu, sem i þeim
svifum fjell i öngvit. En í fall-
inu greip Grái-Rikki hana vinstri
hendi, því í hægri hendi hjelt
hann enn á öxinni.
»Nei, nei«, hvislaði Nikulás
og kippti í Játmund Akkúr.
»Lifið er meira virði en nokkur
kona«. —
Bankabygg,
Bankabyggsmjöl,
Hænsnabygg,
Hafra,
Fóðurtegundir (ýmiskonar),
þakjárn,
Saum (ýmiskonar),
Dósablikk,
Cement,
Baðlyf,
Umbúðapappír & poka,
Tvíritunar-bækur,
Eldspítur,
favottasóda,
Kerti (ýmiskonar),
Sápur (ýmiskonar),
Leirvörur,
Leirrör,
Rltvjelar,
Peningaskápur,
o. fi. o. fi.
í sömu svifum slökkti einhver
ljósin á altarinu, svo niðamyrk-
ur varð í kirkjunni, og enginn
sá er Akkúr og menn hans lædd-
ust út um skrúðhúsdyrnar og
hlupu á bak hestuin sínum, er
biðu þeirra söðlaðir inni i garð-
inum.
Söfnuðurinn flýði sem fætur
toguðu í allar áttir, allir voru
hræddir og náfölir af skelf-
ingu og hver þóttist beztur, er
fjærstur var höll Kleifamanna i
Bliðuborg. Fvi þeim fannst
glæpurhins dána lávarðar hvila
á sjer og báru kviðboga fyrir
því, að þeir yrðu^samsekir um
morðið á fulltrúa konungsins og
myndu svo verða hengdir fyrir
allt saman. Pessvegna voru
engir i kirkjunnisTnema menn
Huga, er ljósin voru aftur kveikt.
aFrakkar eru flúnir!« hrópaði
Grái Rikki. »Fylgið mjer. allir
minir menn«. Og hann hljóp
út með allan þorra þeirra og
lók að leita í höllinni. Fundu
þeir loks konu nokkra, er sagði
þeim, að Akkúr og menn hans
væru riðnir út um bakhliðið
fyrir nokkru og horfnir út í
myrkrið og skógana.
Rikki snjeri aptur til bænhúss-
ins með þessi tfðindi.
»Goðfreður frá Krossial mælti
Arnaldur klerkur, er hann heyrði
tiðindi þessi. »Farþu nú aptur
til Dúnvíkur með nokkra menn
þína og sker upp herör meðal
borgaranna, — jeg á reiði kon-
ungs og hana all þunga, ef land-
ráðamenn þessir sleppa lifandi
úr landil Sendið fljótt boðbera
til alira hafna! Látið þið njósna
um ferðir Akkúrs og eltið hana
með her manns og takið hann
höndum lífs eða liðinn, ef hann
verður á vegi ykkar. Bíð þú
eigi til andsvara, maðurl Far
þú þegar af staðl Neí, bið þú
við og vertu kyrr hjer, Ríkarð-
ur og þjer allir, er með voru í
Lundúnaförinni, þvl verið gæti
að Akkúr kæmi aptur og ein-
hverjir verða að vera hjer til
varnar, Rögnu og Huga, ef hann
skyldi ekki vera dauður, sem
ekki er enn þá sýnt«.
Goðfreður, synir hans tveir
og þjónar fóru og riðu þegar
til Dúnvíkur jafnvel hraðar en
þeir komu. En brátt sást, að
Akkúr hafði orðið þeim fljótari.
Þeir sendu menn til Hlunnavík-
ur, þvf þangað höfðu þeir fregn-
ir af að hann hefði haldið. En
er þangað kom, fengu þeir að
vita, að skip hans, er lá þar
albúið til brottferðar, var farið
út úr höfn fyrir þrem stundum
og höfðu þeir blásandi byr að
baki að sigla til Flæmingjalands.
»Já«, sagði Grái Rikki, er
hann heyrði þetta. »Til þessa
leiðir það, að eyða örvum i
ónýta skotspæni, er ættu að sitja
í hjarta slikra erkibófa. Fyrir
þessa þriggja stunda töf erum
við ofseinir að slá hring um
hunda þessa og drepa þá. Jæja,
svo fór um þetta sem fjandinn
vildi og mun hann nú hlæja
dátt, en hann hrósar varla sigri
að leikslokum, ef Grái Rikki
lifir«.
En er konungi bárust tfðind-
in, varð hann reiður rajög, ekki
Huga frá Krossi nje Dúnvíking-
um, heldur borgarstjóranum f
Dúnvfk, og þótt hann ætti ekki
beina sök á þessu, sviíti kon-
ungur hann embætti. Var eng-
inn skipaður i hans stað, svo
sem þeir geta sjeð, er rýna vilja
f forn skjöl og annála bæjar
þessa.
Frh.
s3aB»asa*G»isiuB®BMBffl
mm
t
uou. líkkisturnar fást
ir—altaf nægar birgð-
iggjandi — ennfr. lik-
einnig úr silki) og lík-
Eyvindur Ámason.