Vísir - 09.02.1914, Blaðsíða 3

V í S I R
Veislun
Jóh. Ögm.Oddssonar.
Lang’aveg 63.,
er ennþá vel birg af flestallri malvöru, sem selst
með hinu velþekkta lága verði — jólaverði, t. d.:
Haframjel 15 aura. (Ódýrara í 10 pd.)
---)
-
-
-
- (
- ( -,---------)
Kartöflur, sem
------------)
------------)
Grjón 15
Hveiti frá 13
Margaríne frá 42
Maís 10
Hænsnabygg 10
Ostar, sætt Kex, Kæfa og
allt selst með vægasta verði.
Ennfremur talsvert af
Álnavöru,
sem selst með stórmiklum afslætti.
Virðingarfyllst
Jóh. Ögm. Oddsson, Laugavegi 63.
Sjómenn!
Bestu og allra ódýrustu olíufötin
eru
í
Vöruhúsinu.

Netagarn
(í r s kt)
5- og 6-þætt.
Hið 6-þætta er sjerstaklega gott í selanætur.
Veiðarfæraverslunin „VerðandiL
■.. .. >1tIW?
Magnús Sigurðsson CAaessetv
Yfirrjettarmálaflutningsmaður. Yfrrjettarmálaflutningsmaður,
Pósthússtræti 17.
Kirkjustrœti 8. Venjulegaheima kl. 10—llog4—6,
Venjulega heima kl. 10—11 Talsími 16.
Aldursár
1 ár
2 —
3 —
4 —
5 —
10 —
15 —
20 —
25 —
30 —
35 —
40 —
45 —
50 —
55 —
60 —
70 —
75 —
80 —
85 —
90 —
Úr Manntalsskýrslunum.
---- Frh.
Manndauði.
Karlar Konur
Dánarlikur Eftirlifendur 'c3 1 cö O <U £ Dánarlíkur Eftirlifendur '03 « O d> £
10000 48,3 10000 53,1
1208 1046
8792 53,8 8954 58,3
299 288
8529 54,5 8696 59,4
151 147
8400 54,3 8568 58,9
100 97
8316 54,0 8485 58,4
70 71
8258 53,2 8425 57,8
8100 49,2 8248 54,0
172 222
7961 45,0 8065 50,2
338 262
7692 41,5 7854 46,5
467 323
7333 38,4 7600 43,0
525 350
6948 35,4 7334 39,4
422 315
6655 31,8 7103 35,6
445 341
6359 27,2 6861 31,8
604 373
5975 24,9 6605 27,9
642 363
5591 21,4 6365 23,8
830 586
5127 18,1 5992 20,2
989 714
4620 14,8 5564 16,6
1342 1171
• 4000 H,7 4912 13,4
2317 1549
3073 9,5 4151 10,5
2936 2731
2171 7,4 3017 8,5
4044 3573
1293 5,6 1939 6,7
5645 4585
563 4,7 1054 5,3
6695 5857
186 4,2 435 4,2
6506 6689
Frh.
Violanta.
Framhald af Cymbelínu.
---- Frh.
»Getur vel verið, en jeg held
jeg fari ferða minna fyrir því.«
»Slíkt er auðvitað á yðar valdi,
I en jeg myndi í yðar sporum fara
varlega og ekki vera einn og vopn-
laus á ferð hjer að næturþeli eöa
að kvöldi dags, síst í afviknum
götum.«
»Jeg þakka yður kærlega,« mælti
René og tók innilega í hönd Bret-
anum. »En jeg er »hvergi hrædd-
ur hjörs í þrá«.«
»Yður er lítiö lið í fylgd minni,
en msetti jeg ekki bjóða yðurfylgd
mína í kvöld, ef þjer ekki reiðist
boöi mínu, — jeg hef ekkert sjer-
stakt að gera, er bara úti mjer til
hressingar og vil feginn vera yður
samferða.«
»Jeg þakka yður boðið og mjer
er það ár.ægja, — jeg tek því feg-
insamlega!« mælti René.
Þeir gengu nú samati út á gang-
stjettina og eftir henni um stund.
Lee kvað þeim snjallast að kom-
ast sem fyrst á einhverja aðalgöt-
ima, þar sem bjart væri og mann-
ferðin niest, væri þar síður hætt við
árásum. En í götu þessari var
fremur skuggsýnt, og skyggði því
meir, sem þeir hjeldu lengra áfram.
Svo urðu þeir þess varir, aö gatan
þrengdist og húsin við hana voru
lág og óþrifaleg, gluggar víða
brotnir og rusl á strætinu.
»Við höfum gengið aöra leið, en
jeg kom«, sagði René Vancour, »og
því fjarlægst aðalgötuna, en eflaust
komum við brátt á aöra götu breið-
ari innan skamms.«
Þeir hjeldu enn áfram nokkrar
mínútur. Sáu þeir þá, þólt lítið væri
þar um ljós og all-skuggsýnt nema
af gluggatýrum í húsunum, að gata
þessi endaði í Cul de sac, dimmt
og stórt vörugeymslu-byrgi eða
eitthvert slíkt stórhýsi lukti fyrir
enda hennar. Skammt þaðan lá þó
til hliðar öngstígi eða skot-rangali
einhver milli tveggja húsa.
»Hjeðan skulum við hraða okkur
sömu leið sem mest við megum!«
mælti Bretinn. »Það er mikii guðs
mildi, ef við sleppum hjeðan ó-
meiddir. Slíkar götur eru aðsetur
hinna verstu bófa borgarinn?r, og
I hjer er aldrei óhult að vera einn á
! ferli, — eina bótin, að við erum
' tveir saman!«