Vísir - 15.02.1914, Side 2

V I s I R
A. T. fyiöJier sokkinn.
Oufuskip frá Haugasundi í Nor-
egi með því nafni sökk við Nor-
egsstrendur 30. f. m. Hafði rekist
á sker. Hásetarnir, 13 alls, fóru í
björgunarbátinn, en er í hann kom,
sáu þeir að vjelastjórann vantaði.
Þeir rjeru þá aftur að skipinu og
skipuðu honum að hlaupa í sjóinn,
til þess að þeir gætu tekið hann
upp í bátinn. En hann neitaði að
yfirgefa skipið. Rjett á eftir sökk
skipið og vjelstjórinn með.
Eldur í kvikmyndahúsi
kom upp meðan á myndasýningu
stóð í Surabaya á Java 29. f. m.
Biðu þar bana 58 börn, 16 konur
og 1 karlmaður í troðningum þeim,
er urðu í húsinu, er allir ruddust
út í dauðans ofboði.
Konur
f suðurheimskauisför.
Prófessor Felix König, formaður
suðurheimskauts-Ieiðangurs þess,
er Austurríkismenn kosta, fór frá
Vínarborg 3. þ. m.; ætlaði hann til
Kristjaníu, en bjóst við að koma
við í Berh'n, Hatnborg og Kaup-
mannahöfn. í Kristjaníu ætlar hann
að búa allt undir ferðina. Hann
hefur þegar keypt 150 grænlenska
hunda. Með honum verða í förinni
alla leið nokkrar eskimóa-konur, er
best þykja kunna að skinnasautn.
Gas>sprenging
varð mikil á eimskipinu mikla,
Mauretania, nýlega á höfninni í
Liverpool. Pað er eign Cunard-
línunnar. Sprakk gashylki mikið og
skalf skipsbáknið stefna milli svo
líkast var, sem það myndi liðast
sundur. Fjórir menn biðu bana
og margir meiddust hættulega.
E!d þann, er upp kom við spreng-
inguna, tókst með hörkubrögðum
að slökkva.
Ekkja Wiliiam Morris,
mikla breska skáldsins, er nýlátin.
Hún var lengi talin fegursta kona
heimsins. Þau giftust 1859, varhún
þá 19 ára, og komst hann í kynni
við hana, er hann og skáldið
Rosetti voru að ferðast um og
máia myndir, því þeir voru báðir
ntálarar jafnframt því sem þeir voru
skáld.
Sjómenn,
sem þurfa tóbak áður þeir fara
til sjós, skulu fá það ódýrast
á Laugavegi 5.
Komið þar áður en þið gerið
kaup annarsstaðar.
Palladómar.
--- Frh.
Engar brigður eru á það bornar,
að G. E. sje gáfumaður, Iærður
lögfræðingur og »stundi upp á bók-
aramennt*, þó það sje sagt, að
sumum þótti einstaka sinnum
frammistaða hans á þingi ekki eins
gáfuleg og þeir höfðu vænst eða
Söngvarnfr úr Ljenharði fógeta
eftir ÁRNA THORSTEINSSON
eru komnir út og fást hjá öilum bóksölum bæarins.
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar.
Til athugunar.
Ef þið viljið fá ódýrar og góðar vörur, þá komið í
„ H E R M E S Njálsgötu 26.
'ýrír sjómenn
allskonar rúrteppi með stórum afslætti. Einnig sjómannadýnur, vandaðar
og ódýrar hjá
Jonatan Þorsteinssyni,
Laugaveg 31.
Yerslnn
Jóh. Ögm.Oddssonar,
Laugaveg 63.,
er ennþá vel birg af flestallri matvöru, sem selst
með hinu velþekkta lága verði — jólaverði, t. d.:
Haframjel 15 aura. (Ódýrara í 10 pd.)
Grjón 15 — ( )
Hveiti frá 13 — ( -.- )
Margaríne frá 42 — (
Maís 10 — ( -,- )
Hsensnabygg 10 — ( -,- )
Ostar, sætt Kex, Kæfa og Kartöflur, sem
allt selst með vægasta verði.
Ennfremur talsvert af
*
Alnavöru,
sem selst með stórmiklum afslætti.
Virðingarfyllst
Jóh. Ögm. Oddsson, Langavegi 63.
best á kosið. Voru einhverjir að
geta þess ti! — af því enginn efaði
að vitið væri nóg af guði gefið —,
að þetta hefði átt sjer orsakir, eins
og allt annað í þessum veraldar-
garmi. Giskuðu þeir svo upp á,
að þetta hefði »komið svona út«,
af því að hann hefði kann ske
í fumi misskilið orð og ætlanir
foringja síns, ekki kunnað að vega
með vopnum þeim, er beitaskyldi,
. eða þá ekki valdið vopnunum, sakir
aflsmunaleysis, líkamlegs eða and-
Iegs. — En sá fer oft villt, er geta
skai. Og svo getur ósköp vel hafa
verið hjer.
Það sýndist mönnum á mörgu,
að G. E. vildi' láta fara nokkuð
fyrir sjer á þingi, og hjeldu sumir að
honum væri líka ætlað það af þeim,
sem yfir honum stóðu. Hann ljet
því margt til sín taka, og var stund-
um þar máihreifur, er menn hugðu,
að bagalííið væri, þó hann Ijeti af-
skiftalítið. Og ekki ljet hann á sjer
standa, að reyna að fiytja nýmæli
með öðrum. Má þar til nefna lög-
in um hvalveiðamenn. Ljet hann
sjer mjög annt um það lagasmíð.
En víst hefur það verið meiri-
háttar lygi, að hann bljesi Iíkast
hvölum af kvölum í því máli,
þangað til Matthías minntist á kett-
ina. Þá hafi hann fundið sig yfir-
unninn. Því kettirnir komu vitan-
lega ekki minnstu vitund við hvala-
kvölunum þeim. En fram komst
málið fyrir óþreytandi góðfýsi þings-
ins. Og það var vitanlega fyrir
mestu, ef svo landssjóður gæti orð-
iö útlagur um skaðabætur til ein-
hverra hvalveiðamanna vegna laga-
setningar þessarar.
Þá mætti svo sem nefna annað
nýmælið, er G. E. flutti með þing-
manni Seyðfirðinga. Það var tillaga
um atkvæðagreiðslu um að nema
bannlögin úr gildi.
G. E. er víst mestur fjandmaður
bannlaganna, þeirra er sátu síðasta
þing. Hann hefur því liklega gert
sjer það til hugarhægðar, að bera
fram tillöguna, og ekki búist við
lofi eða frægð fyrir það. Enflavarð
frægðin ærið kljen, því tillagan var
felld með öllum atkvæðum móti
tveimur. Það var heldur ekki við
öðru að búast. Hann liafði gert
þetta án lofs og liðsinnis foringja
síns.
Þær þingnefndir voru ekki all-
fáar, er G. E. skipaði. En ekki var
talið, að það stafaði einungis frá
ahnennu trausti til hans. Hitt var
fremur á orði haft, að nokkuð staf-
aði það frá flokksforingja hans.
Flokksforinginn hefur vitanlega vilj-
að þar í sýna góðfýsi, jafnframt
og hann hefur sennilega .viljað
sýna traust sitt á G. E., og loks
hefur flokksforinginn að sjálfsögðu
viljað nota sína menn, svo sem
frekast væri hægt.
í sumum nefndarstörfunum tókst
G. E. óaðfinnanlega að ganga er-
inda flokks síns og lýðhyllinnar,
svo setn í banaráðum við skatta-
málafrumvörp stjórnarinnar. (Sbr.
stökubrotið: »um iaun og skatta
iýðmálgur* o. s. frv.). Aftur voru
önnur þau nefndarstörf, er honum
þóttu fara í frekara lagi slundursam-
lega.
G. E. sat reikningslaganefnd neöri
deildar, og var gerður þar að skrif-
ara og framsögumanni. Það starf
þótti sem honum færi hvorki sköru-
lega eða málamannslega úr hendi.
Frumvarpið um samþykkt á lands-
reikningnum fyrir árin 1910 og
1911, með tillögum yfirskoðunar-
manna alþingis, og frumvarp til fjár-
aukalaga fyrir sömu ár, kom nefnd-
inni í hendur 4. júlí.1
Hve fljótvirk nefdin hafi verið og
skrifari hennar afkastamikill, sjest á
því, að nefndin skilar áiiti sínu um
fjáraukalögin 26. ágúst og um
landsreikninginn og tillögur yfir-
skoðunarmanna 27. s. m. Var þá
nefndin búin að liggja á lands-
reiknignum í 54 daga = 7 vikur
og 5 daga.
Það væri nú að sjálfsögðu sök
sjer, þótt reikningslaganefndin eða
skrifari hennar hefðu ekki verið
býsr.a skjótvirk, ef verk hennar eða
hans hefðu verið góð og gagnleg.
En hjer mun hafa verið að sumu
leyti öðru nær. Nefndarálitið um
tillögur yfirskoðunarmanna lands-
reikningsins (Alþ. tíð. 1913. A, þsk.
590) sýnir sig sjálft. Það er nærri
því eins og linjan og lyppuháttur
sje þar á hverju strái, ef svo má
j, orða það. Enda ljet annar yfir-
| skoðunarmanna landsreikningsins (L.
> H. B.) það ekki óvítt í neðri deild.
| Var það að vonum, því yfirskoðunar-
\ mennirnir höfðu eftir atvikum búið
■ reikningslaganefndinni vel í hendur.
| Og ekki dregur álit nefndarinnar
» um samþykkt á landrreikningum
(Alþ. tíð. 1913. A, þgsk.) hitt álitið
um garð. Það álit virðist sjer lík-
ast nærri því helst bera vott um
hroðvirkni, hlaufaskap eða fákænsku.
Breytingartillagan, sem felst í því,
mundi vera sæmilegur vottur uni
!) Tillögur yfirskoðunarmanna um
Iandsreikninginn fyrir árið fi1911
komu að vísu ekki nefndinni í
hendur fýr en 17.—20. júlí.