Vísir - 27.03.1914, Page 1

Vísir er elsta — besta — út-
breiddasta og ódýrasta
dagblaðið á Islandi.

Vísir er blaðið jaitt.
Hann áttu að kaupa fyrst og fremst.

1
Kemur út alla daga. Sími 400.
Atgr. í Austurstr. 14. kl. 1 lárd.til 8 síðd.
Kostar 60 au. um mánuðinn. Kr. 1,80 Skrifstofa i Austurstræti 14. (uppi),
ársfj. Kr. 7,00 árið (380—400 tbl.) opin kl. 12—3. Sími 400.
Langbesti augl.staður i bænum. Augl.
sje skilað fyrir kl. 6 daginn fyrir birttngu.
I.O.O.F. 953279.
Föstud. 27. marsí984.
Biografteater
Reykja.íkur
í BRÚÐUB, DAUBAÍS.
Þýskur sjónleikur í 2 þáttum.
Aðalhlutverkiðleikur//e/z/ryPör/e/!.
INNBROTSPJÓFUR
1 BRÚÐARSÆNG.
Gamanmynd.
JtoUB
frá
Sendisveinaskrifstofunni.
'Simi 444.
IIy
?■
ð
\VM
TS
i»-^ ~r~é£-—^tga- ~ •t' • —io
l löS
L en og ódýrust í
V e i ð ar f æravei sliminni 1
,Yerðandi.5 |
Sími 28S.
Hafnarstræti 18. .
1
gr--^ grr..---------------------------------------------------i;--------ft)ó "1“ v ' —%)•« -->1 '»?T •" •'•"?)
*
Sfkklstur fást venjulega tilhúntr
a á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og
® gæði undir dórr.i almennings. --
SmmES Sími 93. — Helqi Helqason.
k Verslunin HLiF
J| (Greítisgöíu 26) jj|
iNi er vel byrg af flesíöiium nauðsynjavörum. ev
K Sfr
<|| Verðið óvenju lágt. Vörurnar einkar góðar. ||>
3 Brenn: og milað ka?fi H-
__
^ Kvergi ódýrara.
Óskaðlegt mönnum og húsdýrum,
Söluskrifstofa: Ny Östergade 2.
Köbenhavn.
Palladómar.
---- Frh.
Nokkuð þótti H. K. viðvanings
legur á þingi, og má það vart til
lýta færa, því »fár er smiður eð ;
fyrsta sinn«. Á það ætti beldur að
líla, að mönnum virtist sem hann
langaði til að faka þátt í þingstörf- j
unum, og láta eitthvert gagn að
sjer verða á þingi, og væri betur,
að það mætti á öllum tímum segja
um alla þingmenn.
Sumum þeim nýmælum hreyfði
H. K., er sjálfsagt munu til nokk-
urs nýt. Má þar undir telja breyt- i
ing á lögum um kosningar til Al-
þingis.
Breyting þessi fer því frarn, að
gera kosningarn3r vandaminni fyrir
kjósendur almennt. Með þessari
Hákonar rjettarbót er krossgerðin
á kjörseðlunum úr gildi feid, en
lögtekin í þess stað stimplun. Og
fleira er það, sem rjettabótiri sú
sýnist færa beldur í lag, enda fóru
hagar hendur um hana í þinginu.
Nefna mætti enn önnur nýmæli,
er H. K. flutti með öðrum; en
kosningarlaga nýmælið stóð bon-
um í al!a staði næst, og var víst að
mestu leyti lians verk í upphafi.
Það er álit manna, að H. K. hafi
sýnt sig í ýmsu þjóðrækinn. Og
þótti eitt bera bestan vott þar um.
Það var þá, er hann við 3. umr.
fjárlaganna í efri deild bar fram til-
lögu um 4000 kr. fjárveitingu, til
þess að gefa út á þýsku Riettarstöðu
íslands, eftir Einar háskólakennara
Arnórsson. Þetta þjóðræknis- og
þjóðmetnaðar-verk hafði ýmist lagst
undir höfuð eða vafist um hendur
þeim mönnum þingsins, er skyldara
átti að vera það og skiljanlegra en
Flákoni. Og er því fremur vert að
láta þess getið honum til vegsauka
og öðrum til þjenustusamlegrar eftir-
breytni.
Þá bar mönnum nokkuð saman
um það, að H. K. mundi vera
frelsisvin og framfara. Að vísu flutti
hann engin stiirmæli uniþærgrein-
ar þjóðmálanna, en mönnum virtist
orð hans og smærri tillögur votta
þetfa.
Enn má greina það, að H. K.
taldi sig vera sparnaðarmann á fje
landsins, og því trúðu allir. Skild-
ist mönnum sem hann hyggði það
eina af æðstu skyldum hvers þing-
mauns að vera »forstöndugur« í
þjóðarbúskapinum og framfylgja því
með krafti síns myndugleika, að
ekki væri farið órjelega nieð lands-
ins kassa, eða úr kassa þeim só-
Iundað í öktunar- og agaleysi með
frívilja- og fyrirhyggjuskorti. Held-
ur ætti að passa þar hvern eyri,
svo sem sjáaldur auga síns, nema
við neglur útgiftirnar, ef þær horfðu
ekki til þrifa almúga landsins, og
hafa járngreipar laganna á allri
heimtu á kassans inntekt. Þá mundi
eðlilega svo komið innan skamms
hag kassans, kistuhar.draða lands-
ins, að hægt væri tír honum að
bítaia eitt og annað í aðskiljan-
legunr framfara-innrjettingum þjóð-
arinnar, Barðstrendingum og öðr-
um til gagns og gamans.
Á þessum rökum og öðru fleiru
| sögðu menn það reist, að H. K.
vildi fella niður 500 kr. fjárveitingu
til hvors þeirra, sýslumanns Barð-
streninga og hreppstjórans íHergilsey,
»í viðuikenningarskyni fyrir góða
framgöngu við tilraun til að hefta
botnvörpungo. Það liafi svo sem
ekki leynt sjer, sögðu menn, að
hann gæti unnað þeini yíirvöldum
, fjár, frægðar og fullsælu. En hann
S hafi ekki liugað þá svo aðþrengda,
| að skapa niundi þeint aldurtila biðin
eftir því, að eitthvað svo lítið safnað-
ist í kistuhandraöa landsins, Og
svo gátu menn sjer þess til, aö hjer
hefði ráðið eðlilegur og reyndar
lofsverður metnaður hjá Hákoni.
Honum hafi þótt þessar 500 kr. til
hvors þeirra »í virðirigarskyni« fyrir
slíka »íramgöngu«, hálfgerðar hunds-
bætur, bara af því að hjer áttu í
hlut yfirvöld í kjördæmi hans.
Frh.
Massage-læknir
Guðm. Pjetrsrsson.
Heima kl. 6—7 e. m.
Spítalastfg 9. (niðri).
Sími 394.
Eflir
Rider Haygard.
. ----- Frh.
»Já,« svaraði Rikki. Eklci bar á
að-hin drungaíega nótt hefði nein
áhrif á liann. »!-|jer rnun riddar-
inn með langa natninu deya og hjer
mun Svisslendingurinn deya, og
munti þeir stíga niður til þess staðar,
sem er kannske enn heiíari en þessi
Feneyaborg. Hafa þeir þá litiar
frægðarsögur að segja undangengn-
um forfeðrum sínum. Við Sánkti
Georg! Jeg vildi aö klukkan væri
orðin níu á morgun!«
»Guð!asta þú ekki, Rikki,« sagðr
Hugi og brosti raunalega, »stríð er
viðsjál! leikur, og enginn veit hver
okkar sjer forfeðurna á morguti og
hver þarf að biðja skaparann misk-
unnar.«
Að svo mæitu fóru þeir burtu og
niður að sjónum. Voru þar stórir
stöplar fram með steinstjettarbrún-
j unum, er notaðir voru til að binda
við hafskip, því þetta var ein af
höfnum borgarinnar. Ekkert skip
lá þar þetta kveld, en eitt var að
koma. Stoð hópur af mönnum á
bryggjunni og horfði á það.
»Það er í meira lagi kynlegt
hvernig þetta skip hafnar sig«, sagði
Grái Rikki, »Það sigiir afturábak!«
Hugi virti skipið fyrir sjer, og
sá hann að.það var stór galeiða,
há að fratnan og aftan en lægri
ntiðskipa. Var það hafskip mikið
og margróið. Undarlegt var það
að enginn sást undir árum, hreyfð-
ust þó árarnar aftur á bakogáfram
óreglulega, og voru margar þeirra
brotnar eða brákaðar. Fáein segl
löfðu ennþá á ránum, flest voru
þau rifin. Þó voru nokkur heil,
stóð næturgoían í þati, svo skipið
þokaðist áftam. Ekkert ljós var
tendrað á skipi þessu og enginn há-
vaði heyrðist frá því, svo sem skip-
unarhróp stýrimanns og hljóðpípa
bátsmanns, sem vant' er að heyrast,
er stór skip hafna sig. En þó var
eins og einhver ósýniieg stjórn þok.
aði skipinu hægt og hægt að
bryggjunni.
Flestir þeirra, er á bryggjunn!
stóðu, voru sjómenn, þó voru nokkr-
ir borgarar sem hitinn hafði hrakið
út. Tóku þeir að tala ^saman um
skipið. Þeir töiuðu í hálfuin hljóð-
um, og voru auðsjáanlega óttaslegn-
ir, enda var eíns og nóttin væri
þrungin ótta, og einhver skelfing
vofði yfir. Jafnvel þessir grimm-
úðugu sjómenn voru nú veikróma
og skelkaðir eins og konur.
»Þetta er ekkert skip«, sagði
einn. »Þetta er skipsdraugur. Þegar
jeg var unglingur, sá jeg slíkan
draug í Indlandshafi, og litlu síðar
fórst skipið, sem jeg var á, og
drukknuðu allir, nema jeg og mat-
sveinnintr.«