Vísir - 04.04.1914, Qupperneq 3

v»ai p
m
*
Palladómar.
---- Frh,
Þ. J. er bóndi, eins og mcnii
vita, og skal þess þegar getið, að
óskandi væri, að aldrei væri send-
ur tilkomuminni bóndi á þing en
hann. Bóndans gætir fyllilega og
um leið heiðarlega hjá honum.
Hann hefur ólokuð augu fyrir öllu
því, er veit að hag alþýðunnar, og »
jafnframt Ijósan skilning á mörgu \
því, er miðar alþýðunni til fram- '•
fara og hagsmuna, |
Allt það, er á einhvern hátt varð-
ar búnaðarmálin, mun Þ. J. því
hugstæðast. Það hefur líka sýnt sig ‘
í því, að hann hefur með öðruni -
flutt nokkur þau nýmæli, sem hjer
að lúta, jafnt og þess mun lang-
oftast hafa þótt gæta, að hann vildi j
vanda allar tiliögur um búnaðar- ]
málin. I
Þ. J. mun vcra þjóðholiur, eins ]
og fólk orðar það almennt, og |
jafnfamt mun hann vera hlynntur
framförum í heild sinni. Með þjóð-
hollustunni mun vera meint, að
menn vilja reyna að koma því
fram, sem þjóðinni, ekki síst al-
þýðu manna, er til góðs, er holit
þjóðinni. Og með framförunum eiu
vitanlega meintar þær breytingar á
núverandi ástandi og þær nýungar,
er auka hagsæld og önnur gæði
fyrir mannskepnuna. En kröfurnar
í þessum efnum eru harla mis-
munandi. Sumir eru lítilþægir, aðr-
ir eru mjög kröfufrekir og loks eru
þeir, er vilja sníða þetta allt við
brýnustu þarfir og fylla þær einar
kröfurnar, sem eru óhjákvæmilegar
og um leið ekki ofvaxnar gjald-
þoli almúgans. Það er því mjög
mismunandi, hvað menn kalla
þjóðhollustu og framfarir. Ln sætti
menn sig við gætilegar og hyggi-
legar framfarir, nokkurn veginn
sniðnar við burðmagn alþýðunnar,
gjaldþol hennar, þá munu menn
vonandi vera ánægðir með fram-
farahug Þ. J. Framfaravilji hans
mun í flestu eiga stoöir sínar í
hyggindum og gætni.
Ekki væri rjett að bera Þ. J. það
á brýn, að hann vilji fara gálaus-
lega með fje landsins. Hann mun
reyndar vilja gefa nokkuð naumt
fram á garðana, þegar leysa á
hverja tuggu úr landssjóðsstálinu.
Þó er þetta ekki svo að skilja, að
hann viljt gefa svo naumt því, er
fóðra skal á landssjóði, að nokkur
skepna fari að berhnota, undan taki
nyt eða ekki sje allt terðafært, hve nær
sem með þarf. Sei, sei, nei! Hann
vill fóðra allt búmannlega og hyggi-
*ega» og ekki vera svo naumur, að
við það skarðist á neinn hált nauð-
synja- og nytsemda-fyrirtæki, hvort
sem það varðar þjóðina alla eöa
einstök hjeruð. Ogsatt að segja þykir
mönnum hann skratti ýtinn og áleit-
inn um allt það, sem Húnvetning-
um rná vera til framfara, þægöar og
þrifa.
Væri nú svo, að Húnvetningar S
vildu hafa á þingi bónda og Bænda- |
flokksmann, er • jafriframt væri ósvik- :
inn sambandsmaður, og svo þann 1
mann, sem reyndar væri að uokkuð 1
góðu á þingi, þá dettur mörgum f f
hue, að þeir rnuni senda Þ. I. enn •

VYaTaTí"
Versíunin HLIF
(Grettisgötu 26)
er vel birg af ftestöllum nauösynjavörum.
Verðið óvenju lágt. Vörurnar einkar góðar.
Brennt og malað kaffi
== hvergi ódýrara. -------
*..... flfWTara-------~——
jo
GÓÐ KAUP
fást í dag og nokkra næstu daga í sölubúðinni, Hverfis-
götu 12, á álnavörum, alskonar fatnaði, hálslíni, glisvarningi
og ótal mörgu fleiru.
það verður virkileg útsala, því allt á að seljast, án
tillits til upprunalegs verðs.
þar verður eitthvað handa öllum, því ættu allir að koma,
sem einhvers þurfa.
þetta stendur skamma stund, því er áríðandi að koma
sem fyrst.
31. mars 1914.
Jón Ó. Finnbogason.
á þing. Og eklci þykir þetta nema
sennilegt, ef þeir þá sendu með
honum »tilbærilegan» mann, t, a.
m. prjeláta, levíta, tollheimtumann
eða bartskera. Þeir munu hvort
sem er hat’a úr einhverju að velja.
Frh.
vau8sW\^a.
Eftir
Rider Haggard.
Frh.
XII.

Drengja-
fermingarföt
ódýrust og best í
Kaupangi.
CACAO
fæst í
(juðm. Thoroddsen
læknir,
Vonarstrætl 12.
Talsími 461.
Heima kl. 1—3.
Kaupangi.
Verð: pd. 70 au.

PlfjSgfk
j.
Litið fyrst inn,
þegar á fatnaöi eða vefnaðarvöru þ ur
að halda,
Ásg. Q. Gunnlaugsson & Co
Austurstræfi 1.
Brennt kaffl
kostar í
Kr, 1,05. nr. od.
Þeir Hugi og Grái Rikki snjeru
aftur til mannsins, er þeir höfðu
unnið þennan auðvelda sigur. Mað-
urinn stóð ennþá í sömu sporum
og áður, og virtist vera mjög hugs-
andi.
»Hann er að þakka goðum sín-
um frelsi sitU, sagði Rikki, »ef hann
annars trúir á nokkra guði«.
Davíð var komin til vits aftur;
stóðu þeir því fjórir eftir á torginu
Við bryggjuna lá skipið með lík-
unum og varpaði tunglið geislum
sínum á þá hroðasjón. Það var
ofsaheitt og dauðaþögn yfir öllu,
að undanteknum hinum einkenni-
lega þyt í Ioftinu yfir austurlanda-
manninum.
Grái Rikki hóstaði til þess að
vekja eftirtekt mannsins á þeim, og
er það dugði ekki, tók hann stríðs-
öxi sína og ljet hana detta með
glamri miklu miður á steinstrætið.
Eu maðurinn tók alls ekki eftir því,
það var ekki að sjá að hann kippti
sjer upp ‘við slíka smámuni. Þó
þótti Rikka það verst, að honum
sýndist Hugi vera kominn í sama
leiðslu-ástandið, hann stóð grafkyr
og starði á manninn austræna. Stóðu
þeir Hugi þannig og einblíndu hver
á annan.
Rikka fór að renna drjúgum í
skap. Hann var ekki sem skapbest-
ur fyrir hitt og þetta. Olli því, að ör
hans hafði brotnað, og brotin sært
sjálfan hann, og rólyndi hans hafði
farið út um þúfur hvað eftir ann-
að þá um kvöldið. Hvorttveggja
var óvanalegt hjá Rikka. Hann rak
hnefann í síðu Davíðs.
»Segðu þessum útlendingi«, sagði
hann, »að húsbóndi minn og jeg
liafi bjargað lífi hans. Þessir ítölsku
fantar eru flúnir. Finnst mjer að
hann ætti að minnsta kosti að segja:
»Þakka ykkur fyrir«.«
Davíð hikaði við að skila þeísu,
en Rikki rak þá aftur hnefann í hann
og spurði hann hvort hann heyrði
ekki til sín. Davíð herti þá upp
hugann og ávarpaði manninn, nefndi
bann »yðar hágöfgi* eins og hann
væri að tala við hertogann sjáifan.
Endaði hann ræðu sína með auð-
mjúkri fyrirgefningarbón, ef hann
hefði ónáðað eða truflað -ohans há-
göfgi« frá andlegum hugleiðingum.
Þá var eins og maðurinn vakn-
aði af dvala. Hann Ijet sem hann
sæi ekki Davíð, en snjeri sjer að
Rikka og ávarpaði hann á ensku.
Talaði hann nákvæmlega það mál,
sem Rikki var vanur frá barnæsku
í sveit sinni í Dúnvík.
Frh,
I0$T SendiÖ auglýsingar
tlmanlee,a