Vísir - 16.04.1914, Blaðsíða 3

VÍSIR
úti, en var búist við-. þeim heim
á hverri stundinni. Að lítilli stundu
liðinni fengum við nokkra steikta
silunga og hurfu þeir ofan í okk-
ur, eins og ofan í einhverja gjána.
Kaffið er ávallt gott á íslandi. Við
utðutn meira að segja svo lítil-
þægir, að fara að borða með því
sætabrauð, sem er að eins matur
fyrir konur, börn og ellihruma
menn. I
Og svo komu hin virðulegu Albi- ;
ons-börn æðandi inn í borðstofuna
og varð þá fljótt kliður þar inni.
Auðsjáanlega efnað fólk. Ferða-
klæðnaður þeirra var hinn besti
og konurnar voru af hinu rjetta
Burne-Jones-kyni, en karlmennirrtir
voru aftur á móti magrir og úti-
teknir, eins og kapphlaupatnenn. i
Jeg nærri því skammaðist trtín t
fyrir vaðmálsjakkann ntinn og sjó-
stígvjelin af Siglufirði, er jeg dáð-
ist að snyrtibúning þeirra. Frh. ;

Kosningin í (xullbr,- og
Kjósar-sýslu
lítur þannig út:
B B. og B. Kr. fengu 30 atkv.
— Kr. D. — 12 —
— M. Bl. — 79 —
B. Kr. - Kr. D. —. 367 —
— M. BI. 30 —
Kr. D. - — 22 —
Alls 540 atkv.
Björn Bjarnarson hlaut 121 atkv.
Björn Kristjánsson — 427 —
Kristinn Daníelsson — 401 —
Magnús Blöndahi — 131 —
19 seðla var engin Ieið að taka
gilda, og voru gailarnir á þeim
margvíslegir; stimplað við eitt
nafn, við ofmörg eða yfir auka-
augun líka, alveg utan við augun
aftan við nafn, og á einum seðli
voru nöfn mannanna svert, en ann-
að ekki. Fjöldamargir af þeim seðl-
um, sem gildir voru teknir, voru
allavega klestir og kámaðir. Virðist
svo sem einhverjar kjörstjórnanna
hafi lítið gert að leiðbeiningum,
eða skilningur sumra kjósenda verið
ærið takmarkaður.
Sumar kjörbækurnar voru ófornt-
lega og mjög ógreinilega færðar;
báru vott um, að kosningarlögin
mundu ekki alstaðar hafa verið
við hendi á kjörfundunum.
En í þessu efni er líklega víðar
»pottur brotinn«.
Viðstaddur.
Óliæfa.
Mjer varð gengið inn að Skerja-
firði utn daginn, Á leiðinni sá
jeg hrafn, vængbrotinti og meira
særður; hafði auðsjáanlega verið
skotið á hann, særður þannig, og
svo skilinn eftir hálfdauður út á
hjarninu.
Sæmilegra væri fyrir þá, sem skjóta
a hrafna sjer til gamans, að ganga (
hannig frá þeim, að þeir kunni ei \
tíðindum að segja, heldur en í
The Bí'itish Ðominions Genepal ínsurancG Go., Ltd„ London,
(með kr. 7,280,000)
vátryggir ódýrast gegti eldi hús, vörur og innbú.
»Btð þú hjer stundarkorn«, sagði
Rikki við hanu, »má vera að hús-
bóndi minn þurfi að tala við þig
nokkur orð bráðlega.«
Umboðsmaður fjelagsins á íslandi:
Garðar Gíslason.

\ Skósmiðir! Söðlasmiðir!
ggsmEPtaa (rrrrrTJKH w rjaaatMB BSggHHMBHMi WCMBIIBEBIB
Undlrritaður útvegar ykkur a!!t leður og allt
annað tilheyandi handverkinu
með snnkaupsverði.
Sýnishorn og verðlisti sendist ékeypis þeim,
sem óska.
Virðingarfylst
HJiGlsen,
Ausií.trstræti lO.

Gamalt gert nýtt.
Allskonar viðgerðir á orgelum og
öðrum hljóðfærum hjá
Markúsi þorsteinssyni.
Frakkastíg 9.
Mjaltakonu
vantar í Viðey nú þegar. Talið
við bústjóra.
' Stúíkur
geta fengið atvinnu við síldar-
verKun á Eyjafirði í sumar.
Uppl. í Fischerssundi 1.
Góð jörð
í Gullbringusýslu óskast maka-
skift fvrir húseign í Reykjavík.
Laust til ábúðar í næstu fardög-
um. Lysthafendur semji sem
fyrst v
Boga Brynjólfsson,
yfirrjettarmálaflutningsmann,
Hótel ísland, 2. hæð, herbergi 28,
Sími 250.
láta þá veltast hálfdauða og hungr-
aða um freðna jörðina.
Fuglavinur.
Yauðstufil^a.
Eftir
Rider Haggard.
----- Frh.
Að svo mæltu fór hann úr káp-
unni sem Davíð lánaði honum og,
fjekk Huga hana. Greip nann svo
árarnar og rjeri burtu. Heyrðu þeir
fjelagar, er eftir stóðu, aftur vængja-
þytinti, sem smátt og smátt dó út,
er báturinn færðist fjær.
En þögnin var stutt. Brátt kváðu
við óp, hræðsluóp og reiði, þaðan
sem leið Murgs lá, fyrst nærri en
smátt og smátt lengra burtu, þar til
þau einnig dóu út í fjarlægð.
»Herra Hugi*, stundi Davíð upp,
»hver haldið þjer að þessi ógur-
legi maður sje?«
»Dauði, hyggjeg, sje nafn hans*,
svaraði Hugi stilliléga, og Rikki
hneigði höfuð sitt til samþykkis.
»Þá erum við feigir«, sagði
Davíð og skalf rödd hans af geðs-
hræringunni, »en jeg er alls ekki
tilbúinn að deya.«
»Vertu óhræddur«, sagði Hugi«,
»líklega er að við sjeum ekki feigir.
Dauðinn fór fram hjá okkur í
betta sinn. Ger bú aðeins' sem
hann sagði þjer, að orða þetta ekki
við nokkurn mann.«
»Það veit sá sem allt veit að jeg
skal þegja,* svaraði Davíð; hann
skalf og nötraði af ótta.
Er þeir komu að húsdyrunum,
spurði Hugi Rikka hvaða skotspón
hann hefði haft í huga handa Murg.
Hafði hann orð á, að skotspónn
sá mundi hafa verið allfjærri, eftir
flugi örvarinnar að dæma.
»Ekki vil jeg segja yður þas,
húsbóndi«, mælti Rikki, »gæíi þá
vel farið svo, að þjer hyggðuð mig
ennþá ruglaðri en jeg er, og er
þó nóg komið af því í kveld. En
bíðum við, jeg mun segja Davíð
það, svo hann getur verið vitni
mitt ef á þarf að halda«. Kallaði
hann á Davíð lítið eitt afsíðis og
mælti lágt við hann.
Gengu þeir þá inn í húsið um
bakdyr einar, voru þá allir gengnir
til hvílu og varð enginn þeirra var.
Og þar eð enginn hafði heldur
orðið var við burtför þeirra, hugðu
bæði húsbændur og heimilismenn,
að þeir hefðu aldrei út farið og
væru löngu gengnir til hvíldar í
herbergjutn sínum,
Komust þeir brátt að dyrunum á
herbergjum sínum, og var Davíð
cmj, í fylgd með þeim, því hann
svaf við sama fran^ oo- þeir.
Kveiktu þeir á kyndlum, er vord
þar 11 taks, og gengu tnn í her-
btrgtð. Gekk Rikki þegar að glugg-
anurn, og glotti iítið eitt.
»Hann hefur ekki hitt«, sagði
hann, — »eða rjettara sagt,« bætti
hann við efablandinn, »skotspónn-
inn er horfiiin þaðan, sem hann
var.«
»Hvaða skotspónn?* spurði Hugi
þreytulega, því hartn var ákaflega
þreyttur orðinn, og langaði til að
fara að sofa. En er hann snjeri sjer
við að bvílu sinni með kyndilinn
í hendinni, lttökk hann aftur á bak
og rak upp óp af undrun. Á rúm-
stólpanum, sem var beint á móti
glugganum, hjekk hlutur sá, er
Huga varð svo hverft við að sjá.
»Hver hefur hengt hjálm sinn á
rúmstólpa trtinn?« mælti hann, »er
það áskorun frá einhverjum hjer-
lendum riddara?«
Rikki gekk fram og athugaði
hjálminn.
»Fyrirburður hygg jeg,« sagði
hann, »en ekki áskorun. Komið og
aðgætið þetta betur.*
Hugi gerði svo og sá þá furðu-
lega sýn. Hjálmurinn var sá hinn
sami, sem hann hafði tekið af Pjttri
riddara frá Hamri dauðum í orust-
unni við Crecy, — hjálmur Játmund-
ar Akkúr. Stóð ör í gegnum hann
og djúpt inn í glerharðan Sedrus-
viðinn í rúmstólpanum. Þegar Rikki
kom, þá um daginn, með herklæði
Akkúrs frá hertoganum, hafði hann
látið hjálminn í gluggann.
Þá er Rikki hafði um stund horft
á vegsummerki, gekk hann út úr
herberginu og kallaði á Davtð.
»Vinur,« sagði hann og stóð á
milli Davíðs og rúmstólpans, svo
Davíð gat ekki sjeð hjálminn. »Hvað
sagði jeg þjer að mjer hefði flogið
í hug, er Murgur þessi spurði mig,
á hvað hann aetti að miða ör þeirri,
er hann skaut af boga mínum?«
»Riddarahjálmur,« svaraði Davíð,
»riddarahjálmur, sem stóð í glugg-
anum á herbergi þínu í húsi sendi-
herrans. Skjaldarmerkið á hjálminum
var svanur.«
»Heyrið orð hans,« sagði Rikki,
»og koniið báðir og sjáið. »Hvað
er það, sem hangir á rúmstólpan-
um? Svara þú Davíð, má vera að
jeg sjái ofsjónir.«
»Riddarahjálmur,« svaraði Davíð
»og er skjaldarmerkið svanur á
sundi. Ör stendur gegnum hjálm-
inn.«
»Hvernig var ör sú er jeg fjekk
Murgi, herra Hugi,« spurði Rikki.
»Ör sú var með tveim svörtum
fjöðrum og einni hvítri, þó lítið
eitt móleitri, og með fjórum dökk-
um dropum,* svaraði Hugi.
»Þá er hjer komin sú hin sama,
sem Murgur sendi af streng meira
en mílu hjeðan ?«
Hugi skoðaði hana vandlega.
Þrisvar skoðaði hann hana, bæði
odd, skaft og fjaðrir.
»Svo er, sem þú segir,« sagði
hann.
Frh.