Vísir - 28.04.1914, Qupperneq 3

VÍSIR
og hjer heima, þó er ekki skól-
agjald hátt, um 50 dali fyrir vet-
urinn.
SiðferÓi er þar líkt og hjer
heima, og virðist ekki menntunin
hafa nein sjerstök betrandi áhrif
á hegðun manna fremur þar en
hjer.
Um efnahag íslendinga í
borginni er það að segja, að ríkir
er útlit fyrir að verði 8—10 menn,
miljónerar engir enn, geta þó
orðið það, ef heppnin er með,
geta líka orðið efnalausir á
skömmum tíma, því þeir leika
nokkurskonar lukkuspil, láta
býggja hús, er þeir selja; heppn-
ist það, fer allt vel, en komi
óáran og eignirnar falli í verði,
getur allt kollvarpast. Efnamenn
eru þar nokkrir, 2—300, ereiga
hús sín sjálfir, og bjargálnamenn
enn fleiri, er keypt hafa hús en
standa í skuld fyrir þeim, verða
að leita sjer daglegrar vinnu og
fáist hún stöðug geta þeir komist
af, annars ekki. En langstærsti
hópurinn á hvorki til hnífs nje
skeiðar, er stunda þá vinnu, er
helst fæst, eru klæðlitlir fyrir
konur sínar og börn.
Frh.
SttwisanetagarYi
er best og ódýrast í
V eiðarfæraversl.
.VERÐANDI-
Kær-
fatnaðar
Ódýr Og góður í versl.
»Yon,«
Laugavegi 55.
J&lowvaá&wftuwww
er nýkominn, dósin kostar 60
aura. Einar Helgason.
Sögubækur
Islenskar, Enskar og
Þýskar, fást ódýrastar og
bestar hjá
Guðm. Gamalíelssyni,
Lækjargötu 6, (kjallaranum).
^vergi annað elns úrval
af
sjófatnaði
°g i
Veiðarfæraversl. !
-VERÐ AN Di«. [
I da or

Eftir
Rider Haggard.
Frh.
SIÐASTIDAGURINK
af hinu
STORA UPPBOÐI
í G-oodtemplarahúsinu,
byrjar kl. 4.
Miklar birgðir af Sápum, Ilmvötnum, Svömpum.
»Toiletvörum, o. m. fl. á að selja.
Auk þess seljast
TÖMIR KASSAR,
H
F
Sápuhúsið.
’Eaupmenn
og aðrir, sem þurfa að kaupa tunnur undir lýsi, hrogn o. fl., æltu
að kaupa þær hjá JÓNI JÓNSSYNI á Laugavegi 1.
Hvergi á landinu fá þeir vandaðri tunnur nje ódýrari.
Ennfremur viðgerðir á tunnum fljótt og vel af hendi leystar.
Allir, sem styðja viljt innlendann iðnað, kaupa hjá undirrituðum.
3óxv 3ÓWSSOW, «
HTJS&A&NADUEAE,
og DÍVANTEPPI, margar tegundir, mjög ódýrt.
GARDÍNUEFNI, stórt úrval, hjá
Jónatan Poratemsspi.
A. V. Tulinius.
Miðstr. 6. Tals. 254.
Brunabótafjel. norræna.
Sæábyrgðarfjel. Kgl. oktr
Skrifstofutími 9—3.
Bogi Brynjölfsson
yfirrjettarmálaflutningsmaður,
Hótel ísland.
Annari hæð. Herbergi M 28.
Venjulega heima kl. 12—1
og 4—6
Sími 250.
Þá gekk fram kallari hertogans
og las enn á ný hólmgöngulögin.
Hlustuðu þeir Hugi lítt á lestur
þann, var þó jafnóðum þýtt á ensku
og upp var lesið. Að því búnu
voru þeir spurðir, hvort þeir hefðu
nokkrar athugasemdir að gera, og
kváðu þeir það ekki vera. Ambrósíus
fann þó að því, að Rikki hafði boga
og örvar. Kallaði Rikki þá í Davíð
Dag og seldi honum í hendur bog-
ann, og bað hann geyma vandleg
meðan á hólmgöngunni stæði. » Falli
jegc, mælti Rikki, »fær þú Huga
begann, en föllum við báðir, skal,
þú fá herra Goðfreði hann«, og
lofaði Davíð því.
Tókst nú allmikið þras um hvern-
ig haga skyldi hólmgöngunum. Vildu
nokkrir, að þeir berðist allir í einu
og mætti hjálpa hver öðrum, er
þeir hefðu gert út af við mótstöðu-
mann sinn. En Kattrína aftók það
með öllu, því hann grunaði að Rikki
mundi fljótlega vinna á Ambrósíusi
og þá snúast í Iið með Huga og
verða ekki smáhöggur.
Þeir fjeiagar Hugi og Rikki kváð-
ust algjörlega leggja málið undir
dóm hertogans.
Eftir miklar málalengingar kvað
hertoginn upp dóm sinn, og var
hann á þá leið, að þeir Rikki og
Ambrósíus áttu fyrst að eigast við,
en að því búnu Hugi og Kattrína.
Hinir fyrnefndu áttu að berjast á
fæti, en riddararnir á hestum.
Var liðinn fullur hálfur tími fram
yfir stefnustund er málum þessum
var lokið. Gengu þeir Rikki og
Ambrósíus fram á völlinn og stað-
næmdust þar hver andspænis öðrum,
Biðu þeir eftir að merki væri gefið
aðJhefja hólmgönguna. Ljet Am-
brósíus all-óðslega, og var ekki
laust við að berserksgangur væri á
honum. Aftur á móti stóð Rikki
kyr og var ekki skapmikill að sjá,
horfði hann sljólega á mótstöðumann
sinn.
Merkið var gefið með því, að
blásið var snögglega f hvellan
lúður. Rikki stóð ennþá kyr í sömu
sporum, en er Ambrósíus sá það,
óð hann að honum og hjó til hans
af reiði mikilli með öxinni. Vjek
Rikki sjer til hliðar og missti högg-
ð hans. Ambrósíus hjó til hans
í annað sinn, en Rikki skaut fyrir
sig skildinum og hopaði lítið eitt
undan. Var helst að sjá að Rikki
væri hræddur, hopaði hann, fyrst
hægt, en herti brátt á flóttanum og
endaði með því að hann rann und-
an Ambrósíusi og hljóp í spretti.
Tóku menn nu að hrópa : »Bleyða,
hugleysingi, raggeit, Englendings-
úrþvætti,« öskruðu menn, en Rikki
herti heldur á hlaupunum. Skildi
Hugi ekki, livað hann fór, og var
með öndina í hálsinum. Óskaði
hann af heilum huga, að Rikki snjeri
sem fyrstámóti Ambrósiusiaftur. Liðu
svo nokkrar mínútur, fóru hrópin
í vöxt, en Ambrósíus elti Rikka og
var ekki þegjandi, veifaði hann öx-
inni, en náði aldrei til mótstöðu-
manns síns með henni.