Vísir - 07.05.1914, Page 3

V 1 S 1 R
aMMiMpiii
á öllu.
STURLA JÓNSSON.
Sími 281,
Klæöi
Dömuklæði
fjölbreytt og ódýrt.
Sturla Jónsson.
Sögubækur
*
Islenskar, Enskar og;
Þýskar, fást ódýrastar og
bestar hjá
Guðm. Gamaiíelssyni,
Lækjargötu 6, (kjallaranum).
Stráhattar
Og
telpuhattar
nýkomnir.
Sturla jónsson-
A. V. Tulinius
•
Miðstr. 6. Tals. 254.
Brunabótafjel. norræna.
Sæábyrgðarfjel. Kgl. oktr.
Skrifstofutími 9—3.
% 5^e^av\fi.
(aðeins fyrir kaupmenn og kaupfjelög)
meðal .annars:
Kaffi,
Hveiti (margar teg.),
Hrísgrjón,
Rúgur,
Rúgmjöl,
Fóöuríegundir (ýmiskonar),
Kartöflur,
Margarírie,
Vikingrnjólk,
Cacao,
Þakjárn,
Þakgluggar,
Saumur,
Baölyf,
Sápur,
Eldspítur,
Vindlar,
Vindlingar,
»CaramelIur«,
»Hessian«
og margt fleira.
Síórt sýnishorrtasafn af aiiskonar útlendum vörum.
Afgreiðslan fljót og viðskiftin viss.
w

*
örpnarvesti
Mattiesens einkateyfðu, TB8
þessi alþekktu og ágætu og ómissandi fyrir hvern sjórnann,
verð áður kr. 10,oo, seljast fyrir 14. maí fyrir aðeins kr.8,oo,
fást í versl. Verðanda, versl. Vöggur, í SEippnum
og hjá aðalútsölumanni flotfatafjelagsins,
Uoxja ‘&6mass$t\\,
Laufásveg 20.
■*:
:m
15°lo afslátt
gef jeg af ölíum regnkápum í nokkra daga. Flestar stærðir.
Ekkert gamalt rusl
Alveg nýar vörur í verslun
Jóns Zoega.
m
vauÍsfe\&fc\a.
Eftir
Rider Haggard.
---- Frh.
Leit vera þessi þá upp, skein
glampinn blóðrauður á andlitið,
ískalt eins og höggvið væri úr
steini, og náfölt eins og á liðnu
líki. Var það eitt hvítt í ölluin
roðanum. þá beygði veran sig
til jarðar og tók upp spjót Kat-
trína, sem lá þar eftir. Benti hún
fjórum sinnum með spjóitnu, í
austur, vestur, norður og suður.
Benti hún loks góða stund með
því á pallana, þar sem her-
toginn sat, og stórmenni hans,
en bak við þá er Feneyjaborg.
Skaut hún svo spjótinu til him-
ins, datt það niður aftur, kom á
oddinn og stóð þannig fast í
jörðinni. Dró þá skýhnoðra upp
úr hafinu, færðist nær, og seig
loks yfir veruna, en er skýhnoðr-
inn lyptist upp var hún horfin.
Tók rauði glampinn þá að
þynnast, og brátt sást til sólar,
og hafði það ekki verið áður þá
um morguninn. Skein hún gegn
um hulu er var á himninum.
þótt menn væru eins og þrumu-
lostnir af fyrirburðinum og undr-
um þeim er yfir höfðu dunið, var
þó eins og þeir varla tryðu því
er það var afstaðið. Fóru menn
þegar að hrópa um að hólmgang-
an ætti þegar í stað að hefjast.
Hugi bjóst þegar til atlögu á
ný, hugði hann að Kattrína væri
í nánd, þótt hann kæmi ekki auga
á hana,
Var þá blásið í lúðurinn í
þriðja sinn, og Hugi hvatti hest
sinn og hleypti á sprett, en brátt
hikaði hann við, því hann sá
engan koma í móti sjer. Leit
hann í kring um sig, en sá hvergi
óvin sinn, fjekk hann þá riddara
einum burtstöngina og hleypti á
harðaspretti að palli hertogans.
Staðnæmdist hann þar.
„Hvar er Kattrína?“ hrópaði
hann, og var all-reiður „hendið
þjer gys að mjer, kappa Engla-
konungs? Hvar er Kattrína? Kom-
ið með hann, svo að við getum
þegar gert upp sakir. Riddarar
Feneyjarborgar! Komið með hann
eða þolið ævarandi skömm!“
Stóð hertoginn á fætur og gaf
skipanir sínar, en menn hans
hlupu í allar áttir að leita að
Kattrína. Leituðu þeir alstaðar
þar sem mögulegt var að hann
gæti dulist, en það kom fyrir ekki.
Kattrína fannst hvergi. Koma þeir
við svo búið aftur og sögðu her-
toganum þetta, skömmustulegir.]
Hertoginn var afar reiður,