Vísir - 22.05.1914, Síða 1

Besta
verslunin { bænum hefur síma

Föstud. 22. maí 1914.
Háflóð kl.3,33’ árd. og k!.3,50’síðd.
»
A morgun:
Afmœli:
Frú Sophia Hjaltested.
Jón Hermannsson, skrifstofustj.
Jón Hinriksson, verslunarmaður.
Þorvarður Þorvarðsson, prent-
smiðjustjóri.
Póstáœtlan:
Hafnarfjarðarpóstur kemur og fer.
Keflavíkurpóstur kemur.
Veðrátta í dag.
Loftvog S3 £ < Vindhraðil t>Z) 3 >o >
Vm.e. 757,2 2,7 N 4 Ljettsk.
R.vík 759,8 2,8 NA 6 Hálfsk.
ísaf. 763,2 3,4 N 8 Skýað
Akure. 759,3 4,5 NV 4 Alsk.
Gr.st. 720,7 8,0 N 4 Alsk.
Seyðisf. 754,7 2,2 NA 3 Hríð
þórsh. 755,7 6,2 VSV 5 Alsk.
$\0| BfOGRA*Ph" Kb\0l
■ammwwA THEATER.
Sími 475.
ÁSTAR-RAUN. i
I Amerískur sjónleikur í 2 þátt- |
| um. Hinir aíkunnu Ieikendur |
Vitagraphs leika.
iLeó hjá nuddara. I
| Franskur gamanleikur. |
V ö r u h ú s i ð.
1—IBW
Nikkelhnappar kosta: j
3 aura tylftin.
| Öryggisnælur kosta:
| 6 aura tylftin.
Vöruhúsið.
Ifkklstur fást venjulega tilbúnar
á Hverfisg. 6. Fegurð, verð og
u gæöi undir dómi almennings. —
g»E«H Sími 93. — Helgi Helgason.
ÖR BÆNUM
Ceres kom í gærkeldi frá út-
^öndum, meðal farþega: Berrie
srórkaupmaður, Erlingur Pálsson
sundkappi, Gísli Johnsson kon-
súll frá Vestmanneyjum, o. fl.
SÍMFKJETTIR
, Kaupmannahöfn í gær.
Oeirðir f Albaníu.
/ Albaníu geisa um þessar mundir mjög miklar innanlands-
óeirðir. Hefur Albaníufursti rekib Essad Pascha i útlegð.

Út af ummælum í síðasta tbl.
Vísis, um felli á sauðfje í Brautar-
holti, skal þess getið, að herra
Daníel Daníelsson hefur verið ábú-
andi jaröarinnar þetta fardagaár.
P.
Tvíhjóluð bifreið.
Lundúnamenn forviða.
Rússneskur lögfræðingur.úfr.SÆú'ou'-
sky, hefur fyrir skemmstu látið smíða
bifreið með tveimur hjólum sam-
hliða, eins og kerru. Vjel þessa
ætlar hann helst til flutninga á þunga-
vöru og helst hún í jafnvægi með
lágrjettu hjóli, er hreyfist um hnig-
rjettan ás. Hafði Skilowsky hag-
nýtt sjer sama útbúnað, sem Mr.
Brennan hinn írski hefur á einteins-
járnbrautarvögnum.
Þriðjudaginn 29. f. m. var þessi
nýja bifreið sýnd í fyrsta sinn í
Lundúnum og vakti afarmikla eftir-
tekt.
Litlu fyrir kl. 3 safnaðist flokk
ur manna samati í Portmansquare,
voru það bifreiðastjórar, vje'ameist-
arar, vísindamenn, blaðamenn, Ijós-
myndarar og kvikmyndarar og biðu
furðuverksins með mikilli eftir-
vænting.
Á augnablikinu kl. 3 rann hinn ,
undarlegi vagn tignarlega fram á i
torgið og bar frumsmiðinn Skil-
owsky og Mr. Brennan, sem boð-
inn hafði verið þangað. Vagninn
sveimaði nú nokkra hringi um
torgið kvikmyndamönnunum til
hægðarauka. Hraðinn var ekki
nema þrjár enskar mílur á klukku-
stund. Hver hringferð um torgið
tók rúmar þrjár mínútur.
Enginn hávaði heyrðist af vagn-
inum nema gangur vjelarinnar.
Klukka hringdi einnig, til þess að
sýna hve jafnvægishjólið snerist
marga snúnínga.
Þegar vagninn staðnaði ruggaði
liann ofurhægt, líkt og skip sem
hallast hóglega fyrir lognsljettri
undiröldu.
Skilowsky hjelt síðan burt af
torgi þessu til Regents Park. Tók
hann þá tvo menn í bifreiðina, auk
þeirra er fyrir voru: Boys háskóla-
kennaraog'fregnrita frá »Daify MaiU
— Hreyfingar þessarar bifreiðar
eru alveg eins og liverrar atinarar,
rugg og hoss síst meira. Þunginn
var 6000 pend óg hraðinn ekki
meiri en 4 enskar mílur á klukku-
stund, eða líkt og gengið sje f
hægðum sínum.
A1 ir stóðu forviða af undrun
að horfa á nývirki þetta og var
það elt á röndum af hestvögnum,
sporvögnum, kerrum, biíreiöum og
hjólamönnum.
UR ,*T BÁGKLbFJALL-.
Effir Albert Engström.
----- Frh.
Að Galtalæk.
Mjrlk beint úr skilvindunni hefur
ekki verið neinn uppáhaldsdrykkur
minn hingað til, en það er skrítið
að veita þvf eftirtekt á sjálfum sjer,
hvað öll látlaus fæða á vel við mnnn
í þessu ágætis lofti. Gamli prest-
urinn styggede skraa og snakkede
dansk med mændene fra Svíþjóð«
og gaf fylgdarmönnum okkar góö-
ar upplýsingar um veginn, meðan
við snæddum morgunverð.
Með þessu lagi gengur ekkert á
nestið rkkar.
Af stað, drengir! í broddi fylk-
ingar ríður mr. Lawson esq. jakka-
laus í sólskininu og með báðar hend-
ur í buxnavösunum. Hann siiur
hið besta á hesíbaki. Hann hefur
frætl okkur á því, að hann væri
sama sem fæddur á hestbaki og að
hann sje ekki eins hneigður fyrir
neitt sem refaveiði á hestum. Hann
veit að við Svíar skjótum refi og
þykir að óskiljanleg grimmd.
Leiðin liggur suður á bóginn,
yfir heiðarlönd og græn engi. Ef
hjer væru trje, hjeldi jeg mig vera
í Suður-Evrópu, svo grænt er hjer,
og sólríkt. Við túnið á Berghyl,
s:m stendur fallega undir bröttu
klettabelti, förum við jfir Minni
Laxá; þar er harður sandbotn og
góður fyrir hestana. Við æjutn
hinum megin árinnar. Mr. Lawson
hefur bundið ljósmyndavjel sína við
hnakkinn, þótt við rjeðum honum
frá því, og þar fær hún að hossast
eins og henni þóknast. en nú fer
klárinn aö velta sjer.
»Damned brute!«*) Hann þýtur
*
Skrifstofa
Eimskipafjelags íslands, ]
Áusturstræti 7.
Opin ld. 5—7. Talsími 409.
||§|§gf§3|is|§-
upp og bjargar áhaldinu; það liafði
ekki skerrm>t, sem betur fór, Þetta
var eina skiftið sem jeg heyrði hann
bölva.
A!tur á bak! (En þó ekki a'turábak).
Um fagra grasfláka með djúpum
reiðgötum förum við og komum
að kirkjuslaðnúm Hruna. Þar stað-
næmist tnr. Lawson og er ófáanleg-
ur að fara að láðum fylgdarmann-
anna, sem segja, að við verðttm að
að halda vel á til þess að ná að
Gal a'æk áður eu niðdimmt sje
orðið. Öldungnum Jóhannesi ligg-
ur við gráti og Wulff bendir á, að
það geti komið okkur illa að fara
ekki að ráðum fylgdarmannanna;
en þrátt fyrir allt þetta situr Lawson
við sitin keip, segir aðeins »1 am
very sorry, but!« og heldur heim
að staðnum.
Pað var augljóst, að það var ekki
hægt að konta neinu tauti við hann,
Hann rjeð ferðinni. Viö tókum
saman ráð okkar, hvort við ættum
að slíta fjelagsskapnum, en loks
bauðst jeg til að sækja hann og
reið á eftir lionurn heim að kirkj-
unni. Þaðan heyrði jeg hávaða
mikinn. jeg fór af baki ogleit inti.
Mr. Lawson óð þar um allt og tók
myndir.
í bæjardyrutium stóð prestskon-
an, sem var ein heima, því allt
fólkið var úti að heyvinnu. Mr.
Lawson hafði gert hana' forviða
nteð framkomu sinni, en hún hafði
getað skilið það, að hann vildi fá
kirkjulykilinn og hún hafði ekki
þorað að neita honum. Þegar jeg
bað utn vatn að drekka, bauð hún
mjer inn að fá kaffi, auðsjáanlega
af því hún áleit mig dálítið skyn-
samari en Englendinginn. Jeg af-
þakkaði boðið og lofaði að flytja
hann með mjer frá þessum stað,
lífs eða dauðan. Eftir nokkurt þjark
fjekk jeg loks komið honum út,
þegar liann fór að sjá það, að f
Hrunakirkju var ekkert það, sem
veit væri að taka myHdir af. Auk
þess hafði hann ekki stillt vjelina
rjett og gleymt því, að í kirkjunni
var ekki nærri nógu bjart til aö
taka augnabliksmyndir þar.
Það er í munnmælutn, að áður
fyrri hafi kirkjan í Hruna staðið
uppi á hæðinni fyrir ofan, en suntiu-
dag einn hafi hún sokkið í jörð
niður með prest og kirkjusöfnuð,
fytir syndsamlegt líferni sálnahirð-
isins.
Landslag er hjer fagurt, smáfjöll
og hálsar og grænir dalir á milli.
Frh.
) Bölvaður óþokkinn!