Vísir - 08.07.1914, Síða 2

Frumvarp
til laga um viðauka viö lög nr.
30, 22. okt. 1912, um vörutoll.
Flutningsmenn: Pjetur Jónsson,
M. J. Kristjánsson og Matth. Ól-
afsson.
Allar íslenzkar vörur, sem end-
ursendar eru til landsins' frá út-
löndum, eru undanþegnar vöru-
tolli, þó'því aö eins, að þær sjeu
endursendar í hinum sömu um-
búSum, sem þær voru sendar í ;
frá landinu. ,
Afhenda skal gjaldheimtumanni i
iandssjóSs á -þeim staS, þar sem i
heimsend vará er sett á land, vott- í
orS frá tollgæzlustöS, þar sem var- \
an er flutt á skip til heimsending-
ar. um aS hún sje íslenzk vara.
Frumvarp
til markalaga.
FlutningsmaSur: Jóh. Eyjólfsson. ;
!• gr- j
Allar sýslur á landinu og allir '
hreppar á Islandi skulu hafa lög- i
ákveSiS mark á sauöfje og hross- ■
um og svo á öörum búpeningi, ef
markaöur er, svo sem á kúm og
geitfje. Á hægra eyra skal marka
sýslumörk og hreppamörk, en á
vinstra eyra skal marka eignar-
mörk fjáreiganda.
11. gr.
VoriS 191*5 skulu öll lömb í
landinu mörkuS eins og lög þessi
skipa fyrir, og í fardögum 1916
skal hver maöur sömuleiöis hafa
merkt allan fjenaS sian samkvæmt
lögum þessum, eins og aSkeyptur
fjenaSur væri.
Frumvarp
til laga um mælingu og
s k. r á s e t n i n g u lóða og
landa í lögsagnarum-
dæmi Reykjavíkur.
Nl.
6. gr.
Mælingamaður sendir formanni
merkjadómsins uppdráttinn aflóð-
unum, sem þrætan er um, og
skýrslu um í hverju ágreiningur-
inn sje fólginn. Merkjadómurinn
kveður þá málsaðila á fund brje-
lega með hæfilegum fresti, sem
venjulega sje eigi lengri en 3
sólarhringar. Leggja málsaðilar
fram á þeim fundi skilríki sín,
og að þeim athuguðum ganga
merkjadómendur á merki, ef þeim
þykir þess þurfa, ákveða síðan
hver merkin skuli vera, og til-
kynnir formaður það málsaðilum
og mælingamanni, en hann afmark-
ar á uppdrættinum lóðina, eins
og merkjadómurinn hefur ákveð-
ið hana, og innfærir í lóðamerkja-
bókina.
Merkjadómurinn ákveður og
hver greiða skuii kostnaðinn við
málið.
7. gr.
það er fullnaðarúrskurður um
merki, er merkjadómurinn gerir,
nema annarhvor málsaðila hafi,
innan þriggja vikna frá því hon-
um voru gerð kunn úrslit merkja-
dómsins, lagt málið undir úrskurð
dómstólanna. Skulu þau mál háð
almennum rjettarfarsreglum.
8. gr.
þegar lokið er merkjasetningu
og mælingu allra lóða og landa
í kaupstaðarlóðinni, skal bæjar-
arstjórnin láta skrásetja allarlóð-
ir og lönd með framhaldandi
númerum i bók, sem þar til er
löggild af stjórnarráði íslands.
V í > t P
Ef þið viljið eignast
ás:ætaii reiðhest
• þá skulu þið snúa ykkur fyrir 13. þ. m. til
V. Knudsen
adr. Nathan & Olsen.
Stjörnarráðið setur, að fengnum
tillögum bæjarstjórnarinnar, regl-
ur um, hvernig skrásetningunni
skuli hagað.
9. gr.
í skrá þessa og á aðaluppdráttum
skal jafnóðum rita breytingar þær,
er verða á lóðum og húsum, og
skipar bæjarstjórnin mann til að
hafa starfa þenna á hendi.
10. gr.
Afsal fyrir skrásettri eign er
þá fyrst löggilt, er á það er rit-
að vottorð um að eigendaskift-
anna sje getið í lóðaskrá.
11. gr.
Lóðaskrárritari lætur þeim, er
þess óska, í tje staðfest eftirrit
úr skránni og einnig af uppdrætti
lóðarinnar. Fyrir hvert eftirrit
greiðist 2 kr. Sama gjald greiðist
fyrir vottorð þau, er ræðir um í
10. gr.
12. gr.
Bæjarstjórnin getur á sama hátt
látið skrásetja og mæla lóðir og
lönd utan kaupstaðarlóðarinnar,
en innan iögsagnarumdæmis, er
þá færist á aukaskrá. Um auka-
skrána gilda hin sömu ákvæði
sem hjer að framan eru sett um
aðalskrána.
13. gr.
Allur kosnaður við mælingu og
skrásetningu lóða greiðist úrbæj-
arsjóði, sbr. þó 6. gr.
14. gr.
Lög þessi koma til framkvæmda
þegar bæjarstjórnin veitir fje það
sem til þess er nauðsynlegt.“
Frumvarp
til laga um stofnun gras-
b ýl a.
Flutningsm. Jóhann Eyjólfsson.
L gr.
Grasbýli má stofna á ís-
landi samkvæmt lögum þess-
um, og veitist landsstjórninni
heimild til að lána úr landssjóði
til að Stofnsetja allt að 10 slík
býli á ári, samkvæmt því, er
segir í 10. gr. Ef fleiri menn á
ári sækja um þessi lán til lands-
stjórnarinnar, skal fara eftir fyr-
irmælum þeim og reglum, sem
sagt er í 9. gr.
2. gr.
Skilyrði fyrir að grasbýli verði
stofnsett og fái grasbýlisrjett og
njóti styrks samkvæmt lögum
þessum er:
a. að nógu stórt land fáist til
grasbýlis samkvæmt 3. gr.;
b. að landið sje eftir áliti virð-
ingarmanna sæmilega vel fallið
til túnrækiar og garðyrkju, og
skulu virðingarmenn að af-
lokinni skoðun gefa ná-
kvæma skýrslu um landið,
um kosti þess og ókosti,
hve langt það liggi frá góðum
akvegi og úr hvaða landi
það eigi að byggjast og í
hvaða hreppi.
c. að grasbýlisstofnandi eigi ekki
minni eigindóm að frádregn-
um skuldum en 2000 krónur,
samkvæmt mati virðingar-
manna;
d. að sýslunefnd taki ábyrgð á
láni því, er veitt er til gras-
býlis, alt að Vs á móti lands-
sjóði.
3. gr.
Ekki má stofna grasbýli með
minna landi en 10 hekturum. Ef
samkomulag fæst við jarðeiganda
um að grasbýli sje stofnað í landi
hans, skal þá þegar ákveða stærð
landsins, og glögg merki um það,
og ef land þetta fær svo lögleg-
an grasbýlisrjett, þá getur jarð-
eigandi krafist þess, að grasbýl-
isbóndi girði þetta land strax á
fyrsta ári, með góðri og fjár-
heldri girðingu, samkvæmt gild-
andi girðingarlögum. Grasbýlis-
bóndi er einn skyldur að gera
slíka girðingu og halda henni
við.
10. gr.
Hver grasbýlisbóndi, sem gras-
býlisrjeti hefur fengið, getur feng-
ið -lán úr landssjóði:
a. Til húsabygginga alt að 1000
krónur, þó aldrei nema það
hálfa af virðingarverði hús-
anna,
b. Til girðinga um tún, engi,
akra eða beitilönd alt að 2/s
kostnaðar í löggilti girðing;
c. Til ræktunar, hvort heldur
túnræktunar eða garðrækt-
unar, alt að 300 krónur fyr-
ir hvern hektara;
d. Til flóðgarða alt að 2|s af
því sem verkið kostar eftir
mati virðingarmanna.
Lánið veitist jafnóðum og bú-
ið er að vinna, en ekkert fyrir
fram. Ef grasbýlisland er 10
hektarar má veita lán til þess, ef
fyrir því er unnið, alt að 3000
krónur, ef það er 15 hektarar
alt að 4000 xrónur, og ef landið
er 20 hektarar, má veita alt að
5000 krónur. Ekkert grasbýli,
hversu stór sem það er, getur
fengið stærra lán en 5000 krón-
ur.
Fallegl, hvíti
púkinu
Eftir Guy Booíhy,
----- Frh.
Jeg fylgdi þjóninum ofan aðal-
stigann (síöar sá jeg að sjerstakur
stigi lá ofan til herbergja hefðarmeyj-
arinnar) eins og hann benti mjer.
Kom jeg þá í borðsal mikinn, þar
sem þrír skipsyfirmenn sátu að
málsverði. Til hliða í salnum voru
lokhvílur prýðilegar, Farklefinn minn
var næstur stiganum. í honum var
holur legubekkur, er opna mátti og
sofa í á nóttum, en sitja í á dag-
inn, laugarskál á fæti og fataskápur.
Fyrst rakaði jeg mig, fór svo í laug
sem annar þjónn vísaði mjer á,
sneri svo aftur til farklefans, bjó
um sár mitt, fór í ný, ljós sumar-
föt, lagaði mig til sem best og
sneri svo aftur upp á þilfar.
Stundvíslega kl. 1 kom þjónn-
inn að sækja mig ofan, sá er fyrst
kom til mín. Jeg fylgdi honum of-
an aftur stigann, var hann og gang-
urinn bæði gylltur og hvítsteindur
— og kom til herbergja hennrr
sjálfrar.
Þar var enginn fyrir og jeg skal
játa að mjer kom það vel, því þá
fjekk jeg tækifæri til þess að litast
um. í jafnfáum línum sem jeg má
verja í þessari bók til þess að lýsa
farrýminu, sem jeg var nú í köm-
inn, hlýtur lýsingin að verða hvorki
hálf nje heil. En svo betur skiljist
það sem hjer fer á eftir í sögu
minni, verð jeg þó að reyna að
koma einhverju nafni á að Iýsa því.
Jeg bið þá fyrst að gæta þess, að
gengið var rakleiðis úr stiganum
inn í saiinn sjálfann. En á stiga-
ganginn var breiddur þykkur dýr-
indis dúkur og tjöld dregin fyrir
stigadyrnar niðri og ljósop öll og
loftop. Fótatak heyrðist hvergi, því
sami þykki dúkurinn huldi gólfið
allt, — Ijós fjell inn frá Ijósopum
á hlið skipsins og úr skrautmáluð-
um, háum og hvelfdum þiljuljóra
uppi yfir. Neðri endinn á hásigl-
unni varð ekki til lýta, því hann
sást ekki vegna þess, að umhverfis
hann var raðað japönskum skraut*
speglum af mikilli list, er auk þess
að í þeim sást allt sem fram fór
umhverfis, brugðu birtu og fagur-
blæ á salinn allan.
Salurinn var þiljaður innan og
greypt i hvervetna gulli og fíla-
beini. Voru þar hillur margar og
hlaðnar dýrum smágripum af fjöl-
breyttri gerð, kínversku postulíni
og líkneskjum, en milli þeirra
hjengu fögur og dýr myndaspjöld.
En á víð og dreif um salinn voru
djúpir hægindastólar og hvíluset,
tyrkneskir og indverskir legubekkir
með dyngjum af mjúkum dún-
bólstrum í silkiverum, en glitábreið-
ur og dýrafeldir lágu á gólfi. Var
þar auðsæilega ekkert tilsparað að
veita þeim er þar átti bækistöð sina
öll hugsanleg þægindi og hvíld.
Frh.
Stúlku
vantar nú þegar
síðari hluta dags.
Ritstj. v. á
0stlunds-prentsmiÖja.