Vísir - 21.07.1914, Blaðsíða 3

V I S I R
ve ksmiðjan
Akureyri
hefar mjög fjölbreytt úrval af
allskonar fataefnum karla og kvenna
allt nýjar og fallegar tegundir.
Gefjunardúkar eru fallega tir, haldbestir
og ódýrastir.
Fijót og góð afgreiðsla.
Umboðsmaður í Reykjavík sem tekur á móti ull og tuskum til að vinna úr ofannefnda dúka er
*
kaupa allar hyggnar
húsmæður í
Liverpool.
Simi 43.—Póstar 5. hverja mínútu.
Nýjasta útsalan.
Besta útsalan
Vegna flutnings seljast allar vörubirgðir
með 15-40 afslætti
MORGUNKJÓLAR — BARNAKJÓLAR
Kaupið því allt er þjer jsarfnist á útsölunni, — þjer fáið hvergi
nokkursstaðar betri kjör en í
Versíuninni á Laugaveg 19
Eftir H. Rider Haggard.
----- Frh.
XXVIII.
í sniærri og stærri ferðalög stserst Og best úrval í verslun
9
Sími 40.
Sjö langir og erviðir dagar voru
liðnir og enn þá voru þeir Hugi
og Grái-Rikki ósigraðir í húsi
sínu. Voru þeir ennþá ósærðir,
en ákaflega þreyttir, því þeir urðu
að standa á verði dag og nótt til
skiftis, og vegna stöðugra áhlaupa
var aldrei næði til svefns nema
augnablik í senn.
Eins og þeir höfðu sjeð fyr-
ir, var húsið afar torsótt vegna
skurðsins sem var grafinn kring
um það og hóls þess er það stóð
á. Og sjerstaklega þó vegna þess
hversu ramlega það var byggt og
beinlínis til þess aö verjast í því ^
fyrir ofurefli. þeir fundu örva- !
birgðir miklar í vopnaskála húss-
ins, og boga ailvæna, tók Hugi
besta bogann. Stóðu þeir fjclag-
ar með bogana í skotaugunum
og skutu á óvini sína er þeir sáu i
þá. En ef bogarnir dygðu þeirn
Saltkjöt
fæst nú besí og ódýrast hjá
Versluninni Björn Kristjánsson.
Vatnsglösin ? Líkkistur
ódýru’ Bollapör, Eggja- Mkarar, Diskar ogr
Skálar og líkklæði.
nýkomið í Kolasund. > Eyvindur Arnason

ekki ætluðu þeir að verjast í mið-
turni hússins til þrautar.
þrisvar sinnum hafði verið ráð-
ist á þá, og virtist þeim óvinir
sínir vera mörg hundruð saman
Lá þeim við að halda að hálf
Avignonborg væri í herför á móti
sjer. En í hvert skifti hörfuðu
menn undan skeytum þeirra, kom
varla fytir að þeir hefðu ekki
mann fyrir sjer með hverju skoti
því Hugi var einnig ágætur bog-
maður. Eitt sinn var ráðist á
framhlið hússins um miðnætti.
Yfir húshliðinu var útskot efst á
múrnum, var þar hrúga af stór-
grýti. Veltu þeir því niður á
óvini sína, og varð mannfall mik-
ið, en óvinirnir ljetu þegar undan
síga, í það skifti.
Svo var að sjá sem hatur borg-
armanna færi í vöxt með hverjum
degi sem leið, án þess að að þeir
gætu unnið á þessum tveim Eng-
lendingum. Sáu þeir fjelagar presta
standa og prjedika og benda á
húsið, og vissu hvað þeir voru að
prjedika fyrir borgarmönnum.
Er dagur reis að morgni hins
áttunda dags frá því er umsátin
hófst, voru þeir Hugi og Rikki
að biðjast fyrir á hnjánum uppi
á húsmúrnum, hver á sinn hátt.
Báðir voru þeir að biðja guð að
fyrirgefa sjer syndir sínar, því
þeir voru dauðþreyttir og bjugg-
ust við að þessi dagur yrði hinn
síðasti.
„Hvers baðst þú guð, Rikki,“
spurði Hugfog leit framan í Rikka.
Var Rikki fölur sem nár, ennþá
fölari en vanalega og harðneskjan
í andliti hans og augum óvana-
lega agaleg.
„Hvers bað jeg guð“? svaraði
Rikki, „fyrst er að vita hvort
það var guð, eða eitthvert annað
afl sem sendi mig til þess að
vinna í sínar þarfir hjer á jörð-
unni. En jeg get sagt yður hvers
jeg bað hið mikla afl. Jeg bað
þess, að fleiri Frakkar yrðu okk-
ur samferða til hininaríkis eða
helvítis en nokkurn tíma hafa fall-
ið fyrir tveim Englendingum.
Jeg veit að þeir ráðast á okkur
í dag, og jeg vona að hamingjan
gefi okkur styrk til þess að forða
því að þeir komist allir inn í
þetta hús“.
„Heldur vildi jeg kjósa mjer
friðsamlegan dauðdaga", svaraði
Hugi, „en þó hygg jeg ekki að
blóð þessara mannhunda komi
yfir okkar höfuð, þar sem við
eigum hendur okkar að verja og
okkar eina sök er sú að við
björguðum vesælli konu og börn-
um hennar úr morðingjahöndum.
það eitt hvílir nú þungt á mjer
að vita ekki hvernig Rögnu rauð-
skikkju líður og sjera Andrjesi,
eða hversu þeim tekst að hafa sig
úr nauðum þessum“.
„Jeg vona að við fáum að vita
um þetta áður en dagur rís á
morgun, og margt fleira. Sjáið
mannijöldann sem ryðst fram til
áhlaups, — nei, þeir bíða eftir
myrkrinu. Skulum við nú reyna
að eta kveldverð, mun ekki seinna
vænna að matast". Frh.