Vísir - 24.07.1914, Page 3
V I S I R
Stumpasirs
nýkomið í versl.
.YON-
Laugaveg 55.
Fallegusí og best Karlmanns-
föt fást á Laugaveg I.
Jón Hallgrimsson.
góða frá Grund fæst
enn þá í versl.
„VON*
Laugaveg 55.
Rottur
Oskaðlegt mönnum og húsdýrum
Söluskrifstofa: Ny -Östergade 2
Köbenhavn
Skrifstofa^
j Elmskipafjelags íslands, j
Austurstræti 7.
^ Opin kl. 5—7. Talsími 409. JU
Ymsar
fágætar
gamlar
bækur
fást f bókaverslun
Gí-uðm. Gamalíelssonar.
Likkistur
og líkklæði.
Eyvindur Arnason
Pappír,
ritföng,
brjefspjöld
fást í bókaverslun
G-uðm. Gramalíelssonar.
argarmio gooa
nýkomið afiur í
versíun G. Zoega.
Stórt úrval af allskonar niðursoðnum
svo sem: Jarðarber, Kirseber, Plómur (grænar og rauðar),
Fruit Salat o. m. m. fl.
í stórum og sináum dósum
nýkomið í verslun
Sími 49.
Nyreyktan lax,
Islenskt smör
Sultu Kæfu og
Skornar pylsur
Er best að kaupa í
Matardeild
Sláturfjelags Suðurlands
í Hafnarstræti.
Xest
l
í smærri og stærri ferðalög stærst Og best úrval í verslun
v
^\wavs Jlvwa^owav
Sími 40.
Kex og Kaffibrauð
langmest og best úrval nýkomið í
NÝHÖFN.
Kenslubækur, fræðibækur,
L’ sögubækur, barnabækur
og söngbækur
fást i bókaverslun
Guðm. Gamalielssonar.
H.C. Andersens
Digte
sjerútgáfa óskast keypt eða
lánuð.
Gruðm. Gruðmundsson.
Berstaðastræti 52.
Liverpool
Sími 43.—Póstar 5. hverja mínútu.
Eftir H. Rider Haggard.
---- Frh.
„Nú hafa örvarnar sungið söng
sinn hinn síðasta“, hröpaði hann
og hló við „og er næst að grípa
til sverðs og axar.
Greip hann þá í hönd Huga.
„Verið sælir, húsbóndi", sagði
hann „tel jeg þetta fagran dauð-
daga og mun fám slíkur auðn-
ast. Mundi yður finnast það, ef
þjer væruð óbundinn eins og jeg.
En verið hugrakkur, hún mun
brátt koma á eftir yður inn
um hlið dauðans, þar sem
Murgur hinn mikli situr og tek-
ur sálirnar er framhjá fljúga“.
„Vertu sæll, vinur“, sagði Hugi
„hvort sem Ragna Rauðskikkja
er nú lifandi eður dauð, veit
jeg að hún telur þenna dauð-
daga minn sómasamlegan“! Æpti
hann heróp sitt, og rak sverðið
gegn um kverkar hermanns þess
er fyrstur varð upp á þak turns-
ins.------
Langur og harður hafði at-
gangurinn orðið á þaki hússins,
og lágu háir valkestir fyrir fram-
an þá Huga og Rikka, lagaði
blóðið um þakið og fossaði nið-
ur af múrunum. Mátti ekki á
milli sjá hver þeirra barðist hraust-
legrar en hvorugur dró af sjer.
Tunglið var komið upp ogvarp-
aði silrurlit yfir borgina. Voru
þeir fjelagar ósárir að mestu en
ákaflega móðir, en mátti þó ekki
á sjá, að af þeim væri dregið.
Eftir langa viðureign linaðist
atsóknin, og tóku foringjar óvin-
anna að talast við í hljóði.
„Hvað eigum við að gera“,
sagði einn „þetta eru ekki menn.
Engir menskir menn gætu bar-
ist þannig, og drepið okkur eins
og flugur á skjá, óþreytandi og
ósærandi"!
„Nei“, sagði annar, „og enginn
dauðlegur bogamaður hefði getað
skotið þrjá menn með sömu ör-
inni. En annað hvort er nú að
hrökkva eða stökkva og hjeðan