Vísir - 13.08.1914, Qupperneq 3

V í S I R

SKRIFSTOFA
BORGARSTJÓRA
er í
Stö?&\)vsVó3uin\ ?SÁav<xavS®^u'
Opin kl. 11—3 og 5—7 á virkum dögum.
Borgarstjórinn er venjulega til viðtals kl. 12—3.
Ailir reikningar til bæjarsjóðs skulu framvegis vera tvíritaðir
og sendast ókvittaðir hingað á skrifstofuna.
Borgarstjórinn í Reykjavík 8. ágúst 1914.
K. ZIMSEN.

;veir litlir bátar
nýir eru til sölu.
NIC, BjARNASON
það hefur líklega frekar verið
lausaleiksbarn . . . ef til vill af-
kvæmi einhvers auðugs herra-
manns í nágrenninu og fátækr-
ar alþýðustúlku . . . við gerðum
þúsund áætlanir, en við fengum
aldrei að vita neitt! . . . Hund-
inn þekti heldur enginn; hann
var ókunnugur þar í hjeraðinu.
En sá, sem hringdi þrisvar sinn-
um við hliðið hjá okkur, hlýtur
að hafa þekt foreldra mína, þar
eð hann eða hann hún hefur ein-
mitt valið þau.
þannig kom ungfrú Perla í hús-
til okkar. — það var nú annars
seinna sem hún fjekk viðurnefnið
ungfrú Perla. Hún var skírð Mar-
ía Símona Klara.
þú getur nærri hvað það var
gaman þegar við vorum komin í
borðstofuna með litla barnið, sem
var nú vaknað og hvarflaði stóru
augunum órólega frá einu andliti
til annars. Svo settumst við og
kakan var skorin niður. Jeg varð
konungur og tók mjer, alveg eins
og þú áðan, ungfrú Perlu fyrir
drotningu. það kvöld hafði hún
lítið vit á þeim heiðri sem henni
var sýndur.
Jæja. — Barnið var tekið í
fjölskylduna. Hún óx. Árin liðu.
Hún var vingjarnleg blíð og góð.
Öllum þótti vænt um hana.
Mamma var kona, sem fylgdi
gömlu reglunni og breytti strang-
lega eftir reglum páfaveldisins.
Hún ætlaði að fara eins með Klöru ;
og sín eigin börn, en þó var j
eins. og hún legði ætíð mikla
áherslu á þá fjarlægð sem aðskildi
okkur.
þegar barnið var orðið nógu
gamalt og skilningsgott, útskýrði
mamma fyrir [henni kringumstæð-
urnar og reyndi á sem ástsam-
legastan og blíðlegastan hátt að
gera henni það skiljanlegt að hún
vissulega væri uppeldisdóttir
Chantals-fjölskyldunnar en þó
væri hún og yrði ætíð gestur.
Klara skildi þetta mjög vel.
Hún stóð sig svo yndislega velí
þeirri stöðu í fjölskyldunni sem
hún fjekk að pabbi gat varla tára
bundist. Og jafnvel mamma varð
svo hrifin af svona áköfu þakk-
læti þessarar litlu guðdómlegu
veru að hún var farin að kalla
hana: „dóttur sína“. Stundumþeg-
ar sú litla hafði framkvæmt eitt-
eitthvað gott, ýtti mamma gler-
augunum upp á ennið, (það sýndi
altaf að hún var í mikilli geðs-
hræringu) og tautaði fyrir munni
sjer aftur og aftur: „þetta er áreið-
anleg perla, þetta barn, sönn
perla“. Litla Klara hjelt þessu
nafni og varð, það sem hún hef-
ur verið okkur, ungfrú Perla.
Frh.
Plöntusmjörið
sem fæst nú í
Jí^öjtv
er
best og ódýrast.
STOFA
til leigu frá l.okt. á Laugav. 19.
Finnið
Guðmund í Nýhöfn.
IÐUN NAR-TAU
fást á
Laugaveg 1.
JÓN HALLGRÍMSSON.
og líkklæði.
Eyvindur Arnason
SKRIFSTOFA
Umsjónarmanns áfengiskaupa
Grundarstíg 7, opin kl. 11—1.
Sími 287.
^a$t\a vawí^VkVya
Eftir H. Rider Haggard.
---- Frh.
„þá vona jeg að við næðum í
hann* svaraði Hugi og brosti
„því jeg vil fá fregnir hjá honum
eður hvíld. Rikki! Heldur þú
að nokkurntíma hafi maöur farið
þennan veg hlaðnari sorgum en
jegnú? þaðerefinn sem er óþol-
andi, þessi efi sem er nær því
vissa um hið versta en þó ekki
alveg. Ef jeg væri viss um að
allt það er jeg átti hjer í heimi
væri tekið frá mjer, þá gæti jeg
þó snúið mjer að annari hugsun.
Basil hefur kannske logið, og
þótt grafin væri kona í rauðri
skikkju þá gat það verið önnur,
þótt fáar væri grafnar þannig
klæddar. það sem jeg óttast
meira en dauðann er að Akkúr
hafi náð henni á sitt vald“.
„Ekki er jeg hræddur um það“,
sagði Rikki, „jeg er í engum
efa, með sjálfum mjer“.
„Um hvað, maður, um hvað“,
spurði Hugi.
„Að jeg sje ungfrú Rögnu
áður en langt um líður“, svaraði
Rikki.
„í þessum heimi eða öðrum“,
spurði Rikki.
„í þessum“J sagði Rikki. Jeg
vil ekkert tala um annan heim
en þennan, eða hvað við sjáum
þar. Kannske við verðumblind-
ir þar og sjáum ekkert. Og jeg
get heldur ekki skilið hvaða
huggun tilhugsunin um þann
heim veitir yður, þar sem skrifað
er að þar megi menn hvorki
kvongast nje gefast manni held-
ur vera sísyngjandi englar. Jeg
hygg það Hugi að þjer væruð
enginn fyrirmyndar-engill, og
sama hygg jeg um Rögnu, að hún
væri of vereldlega sinnuð til að
lifa slíku
„Heldur þú þá að við sjáumst
aftur í þessu lífi?“ sagði Hugi
og hversvegna heldurðu það?
„Vegna þess að sá sem er
nefndur „hjálpari“ sagði það, og
hvað sem hann er, þá er hann
enginn lygari. Munið þjer ekki
draum Rögnu er hún sagði okk-
ur um kveldið er hún raknaði
við úr dáinu. það var enginn
draumur. það var sýn er hún sá.
Og munið þjer ekki það sem
sjera Arnaldur sagði okkur fyrir
löngu síðan um forlög okkar, og
sjera Arnaldur segir ekki meira
en hann getur staðið við“.
„Hvers vegna sagðir þú þetta
ekki fyr“, sagði Hugi, og var
málrómurinn breyttur, var hann
glaðlegur og eins og nýttlífhefði
færst í hann.
„Vegna þess, kæri húsbóndi“,
svaraði Rikki, að mjer leiðast
endurtekningar, og ef jeg hefði
sagt þetta við yður í Avignon þá
hefðuð þjer verið að tala um
það alla leiðina og við engan
engan svefn fengið nje hvíld. En
hvað er yðar eigin trú?“
„Hvað er trú Rikki?“
„Trú er að geta treyst ein-
' hverju og einhverjum", svaraði
o$ S2el$®V\^\)exst\xx\
er opnuð á
Laugaveg 5.
Komið og heyrið verðið.
Vörurnar mæla með sjer sjálfar.
% £. Sverúseu.