Vísir - 17.09.1914, Síða 3

Ví SIR
NÝJA VERSLUNIN
■— Hverfisgötu 34, áður 4 D —
Flestalt (utast og inst) til kven-
fatnaðar og barna og margt fleira.
GÓÐAR VÖRUR.
ÓDÝRAR VÖRUR.
K jólasaumastofa.
hana skýrari og lengur, en útlit
svipsins var breytt, aS vísu sá jeg
fyrst sorgar- og gremjusvip á and-
litinu, en seinna yfirgnæf'Si friö-
ar- og rósemissvipur á því.
svipsins.
I hvorugt skiftiö var jeg neitt
að hugsa um Bismark.
SögumaSur er greindur og á-
reiðanlegur maöur, hann kvað oft
bera fyrir sig svipi manna, bæöi
lifandi og dauöra.
Fyrirbrigði þetta, sem fiarsýni
heitir, er alþekt og mun Vísir ein-
hverntíma flytja ýtarlega ritgerð
um það.
Tomater, Asier.
KartöfLur
ágœtar.
itarverslun
Tðmasar Iðassonar.
OI911 af landi.
Akureyri í gær. (Símfr.)
4 mótorbátar við Höfða, eign
Höfðabræðra, sukku 14. þ. m. —
SkaSinn metinn 20 þús. kr.
200 þúsund tunnur af síld hafa
veriS veiddar í sumar viS Siglu-
fjörS og EyjafjörS. Síldarskipin
eru þar nú aS hætta veiSum.
ísafirSi í gær. (Simfr.)
Hvast veSur hjer og snjóhragl-
andi. Alhvítt af snjó nema lítil
ræma meS sjó fram.
Vík í Mýrd. í gær. (Símfr.)
ÁgætisveSur í dag og góSur
þurkur og blíSviSri 3 undanfarna
daga.
allskonar og’
Haframjel
nýkomiö til
Jes Zixnsen.
III sðlarinnar.
1
Þú jarSlífsins upphaf, þú eilifSar sól,
sem ylinn og ljósmagniS veitir,
hvaS mundum vjer án þín og bygSir og ból,
án bliSunnar þinnar? í jökulsins kjól —
alt dauSi og dimmunnar reitir.
Þú, sem ert lífgjafi alls lifandi’ á jörS,
frá lægstu til æSstu þess vika,
og skyld er þjer þrungnasta þakklætisgjörS
meS þegjandi lotning frá blómguSum svörS,
i sælu og söngvum þess kvika.
M. G í s 1 a s o n.
Qidtty tnnpnnnar.
Amerískur rithöfundur skrifar á
þessa leiS:
Gaumgæfilegt gát túngunnar er
afar mikils virSi, aS vita hvenær
beita skal alvöru og hvenær aS
vera viS öllu búinn. Gættu þess,
hvernig þú talar, því aS velgengni
þin er aS mestu undir því komin,
hvaS þú segir, og hvernig þú seg-
ir þaS.
Tala þú aldrei meSan þú ert
reiSur, annars getur svo fariS, aS
þú segir eitthvaS. sem þú síSar
vildir ekki hafa sagt. Vertu ávalt
rólegur, og láttu þjer aldrei verSa
þaS á, aS segja ósatt; því aS
þaS er framtíö þinni hættulegt, aS
þú ert þektur aS ósannindum, og
auk þess er þaö ljótt. Ef þú gerir
þig kunnan aS því aS segja ósatt,
þá verður þjer ekki trúaö, þegar
þú segir satt. Umfram alt ber .þjer
aS tala þannig, aS allir, sem hlusta
á mál þitt, fái óbilandi sannfær-
ingu fyrir því, aS þú flytjir rjett
mál. SjáSu til þess aS loforS þín
sjeu eins áreiðanleg, eins og þú
gæfir skriflega skuldbindingu, í
öllum þínum viSskiftum, og gerSu
jafnan alt, sem í þínu valdi stend-
ur, til þess aS efna loforS þín. Þau
tilfelli geta aö höndum boriS, aS
þjer veröi þetta ómögulegt, en
láttu þau veröa eins fá og frekast
er unt.
Gættu þess í tali þínu, aS ýkja
aldrei, því aö ef þú reynist ýkinn,
þá lækkar þaS tiltrú til þín hjá
öllum mönnum, sem eru þess virði,
aS eiga 'þá aS vinum, og sem þjer
er hagur aS njóta tiltrúar hjá.
Tungunnar skyldi vel gætt, og orð-
in, sem töluS eru, skyldu vel og
nákvæmlega yfirveguS.
Vertu ekki ofsafenginn í tali,
ðdýrast iijð
]es Zimsen.
Tennur
eru tilbúnar og settar inn, bæSi
heilir tanngarSar og einstakar
tennur,
á Laugaveg 31, uppi.
Tennur dregnar út af lækni dag-
lega kl. 11—12 meS eSa án deyf-
ingar.
ViStalstími 10—5.
SOPHY BJARNASON.
því þaS skapar þaS álit á þjer, aö
þú sjert bráSlyndur og ekki fje-
lagslegur. Allir ættu aS varast há-
væran mann, og hávær kona ætti
helst aS tala viS sjálfa sig.
ViShafSu ekki löng orS eSa
þungskilin í viðræöum þínum, en
veldu algeng orS til þess aS gera
hugsanir þínar skiljanlegar. Ein-
földu orSin eru auðskildust, og þaö
veitir grunnhygnum mönnum á-
nægju, að hlusta á þig, ekki síS-
ur en þeim sem eru skynsamir.
TalaSu liægt og ljóst og graut-
aðu ekki saman málsgreinum þín-
um. Þú getur ekki veriS of var-
kár í þessu efni, ef þú vilt veröa
rjett skilinn.
Frh.
■e
4.
Komið
ðð muniD i sannfœrast.
Flestallar
geta menn nú fengið eftir þörfum,
þar á meðal ÁGÆTAR
Kartöflnr
hjá
Ág-ætur
itiililiir Im
| fæst hjá
Ziinsen.
Eftir
Jules Verne.
Frh.
Lesaranum mun þegar hafa skil-
ist, um hvaS mennirnir voru aS
tala. Fyrir utan þann ímigust, sem
þeir höfSu á Karpatahöllinni, var
nú alt útlit fyrir aS þeir mundu
bíSa efnalegt tjón hennar vegna.
Kæmu ekki feröamenn, þá hlaut
þaS aS skaða efnahag Jónasar, og
tekjur Koltz hrepþstjóra af veg-
skattinum hlutu þá aS minka.
Ef engir vildu kaupa jarðeign-
irnar í Werst, þá gátu núverandi
eigendur þeirra ekki losnaS viö
þær hvaS lágt sem veröiö væri.
Hjeldist þétta í mörg ár — og
nú var alt útlit fyrir þaS, — þá
yröu vesalings bændurnir illa úti—
þeir, sem engum gerðu og aldrei
höföu gert neinum ilt.
Nú fanst FriSrik fjárhirði, aS
tíminn væri kominn fyrir sig til
þess aö láta uppi sína skoðun á
málinu, og niælti, raunar heldur
lágt og hikandi:
„En aS maður færi .... “
„HvaS?“ spurSi Koltz.
„Færi einu sinni upp eftir og
gáöi sjálfur aS þessu, herra dóm-
ari.“
OrS hans höröu mikil áhrif.
Raunar hafSi hann ekki mælt
þau svo, sem hann hefSi mikla trú
á þeim sjálfur; en þaS eitt, aö
hann þorSi aS segja þetta, sýndi
aS hann var mjög hugaSur maS-
ur.
Allir horfSu vandræðalega hver
á annari, og litu siSan undan og
enginn virtist kæra sig um aS
svara þessari uppástungu.
Þá tók Jónas aftur til máls, og
sneri sjer aS Koltz hreppstjóra, og
mælti:
„Fjárhirðirinn yðar hefur, þeg-
ar öllu er á botninn hvolft, komiö
meS einu uppástunguna, sem vit
er í; viö getum aldrei ráöiS fram
úr . þessu, nema fara aS eins og
hann hefur bent okkur á.“
„AS fara upp til hallarinn-
„Já, kæri vinur,“ svaraði veit-
ingamaSurinn, „þegar reykjar-
strókur stendur upp úr reykháfn-
um á varðturninum, þá er þaS aug-
ljóst, aS einhver hefur kveikt upp
í arininum, og svo mikiS getum
viS sagt okkur sjálfir, aS þegar
kveiktur er upp eldur, þá hlýtur
þar aö hafa veriS einhver hönd til
þess aS kveikja í ....“
„Hönd .... ! bara að þaS hafi
ekki veriS klær,“ sagSi gamall^
bóndi, og hristi höfuSiS.
„ÞaS skiftir engu máli, hvort
þaS hefur veriS hönd eSa klær,“
sagði veitingamaSurinn ; „viS verS-
um aS komast aS raun um, hverrt-
ig þessu er variö! Þaö er í fyrsta
skifti sem reykur sjest úr reyk-
háfnum á höllinni, síðan aS barón
Rudolf von Gortz fór þaöan.“