Vísir - 21.09.1914, Blaðsíða 3

Vísir - 21.09.1914, Blaðsíða 3
Kaupmannahöfb, iamDf- VÍSIR te®41 systurmál norrænu málanna — Jslenskuna. Kyaö hann þessa stund mundu verSa meö hinum ánægju- legri endurminningum þessarar : ferí5ar.“ vátryggir: HÚS, HÚSGÖGN, ALSKONAR VÖRUFORÐA o. s. frv. gegn eldsvotSa fyrir lægsta iiSgjald. Skrifst. opin kl. 12—1 og 4—5 í AUSTURSTRÆTI 1 (bú'S Lauru Nielsen). Hvöttu blaöamennirnir íslend- inga til aö ferSast suöur um Norö- mannabygðir í B.andaríkjunum og láta þá heyra söng sinn. TfB/Vt Pr, H, J. Bryde N. B. Nielsen. NÝIR DRTKEIB. i r CACAO COLOBIC STELLA FBIANDJ CUBACAO ALVEG ÁFENGISLAUSIR, EN SMEKKUR OG ILMUR SEM ÁFENG VÍN Fást aðeins í ölkjallaranum í INGÓLFSHVOLI. úr þýskum herbúdum. Samfeld skýrsla um styrjöldina frá byrjun frá þýsku sjónarmiöi. 3. ágúst. Þann dag var friönum 1 slitið, þegar Rússland, er kallar sig menningarland, haföi ekki gefiö neitt svar viövíkjándi síðasta skeyti Þjóðverja til þeirra; en þeg- ar áöur en þetta var höföu Rússar svikist að oss á.tyeim stöð.um (Ei- charried og Schmidden), en voru jafnharöan reknir aftur. Þannig höföu Rússar úndir vernd hins hvíta fána (friðarins) framið sví- virðilegt drengskaparbrot; vatnsheldu milligerði og trausti og nýi búkur voru það sem vörnuðu því, að hann steyptist ekki óðfluga niður. Þannig skildum við þá yi? „Skúla fógeta“, þegar hann var að sökkva. Það sorglegasta var, að við vorum ekki allirl Við lögðum svo á stað, og voru þá frá sprengingunni liðnar 7—10 mínútur. Illa vorum við útbúnir, ef við hefðum þurft að dvelja lengi í skipsbátnum, sumir voru berfætt- if, skólausir og fáklæddir mjög, en verst voru þeir staddir, sem veikir voru og nú voru komnir til meðvitundar og kvörtuðu um kulda, og var reynt að hlúa að þeim eftir föngum. Eftir hálfrar stundar róður, hittum við enskt síldarveiðaskip, Lottie Leask, eign R. Irvin & son. frá North Shields. yíð báðum skipstjórann að taka við okkur, en hann vildi fá að vita, hvort við værum Þjóðverjar, en eftir að við höfðum sagt frá, hvað fyrir okkur hefði komið, og hverrar þjóðar við værum, tók hann við okkur. Skipstjórinn tjáði okkur að hann væri mjög illa staddur, því sprengidufl væri í netunum hjá sjer. Hann hafði úti tim 100 net, og var hann byrjaður að draga þau inn, og kom þá eitt duflið í ljós, gaf hann þá netið -út aftur, en þá sprakk það, samt var hann búinn að gefa svo langt út netið, að skipið sakaði ekki. En þó að dýr væru netin (um 5000 kr.) vildi hann heldur losa sig við þau, en eiga það á hættu, að springa upp, og hjó þau frá sjer, og hjelt á stað til lands; á leiðinni vorum við stöðvaðir af herskipi; skipstjóri skýrði frá því, hvernig á stóð, og fjekk hann þá leyfi til að halda áfram. Kl. 5 um morgun- inn hinn 27. komum við til North •Shields. Þá við vorum búnir að binda okkur í skipakvínni, komu læknar frá herskipi um borð og tóku þá veiku og fluttu þá til S. Shields á sjúkrahús. Við hinir fengum ekki að fara í land fyr en ræðismaður hr. Zölner kom, og kom hann okkur fyrir á sjómanna- heimili, og dvöldum við þar i 14 daga. Var þá Jón forseti ferðbú- inn til íslands og fórum við á hon- um heim. Svo vil jeg írieð fáum orðum láta þess getið, að jeg álít Norðursjó- inn mjög ótryggan sökum sprengi- dufla, sem Þjóðverjar hafa dreift út, vísast á allmörgum stöðum, og flýtjast þessi dufl viða um sjó, þar sém þau eru laus. Jeg las í norsku blaði í N. Shields, að enska stjórn- in Ijeti þess getið, að sprerigidufl þau, sem í Norðursjónum væ;rú, væru ekki íátin eftir neinum regl- um, eins og þegar dufl ,væru lögð fyrir fljóts- eða árjnynni, eða þeg- ar króa ætti óvinaskip inn, heldur væri þeim dreift hingað og þang- að. Enska stjórnin tók það líka fram, að duflin ónýttust e k k i eft- ir vist tímabil. Af þessu geta menn sjeð, að Norðursjórinn að minsta kosti i langan tima er ótryggur. Að endingu vil jeg þakka skips- höfninni af Skúla fógeta fyrir góða samvinnu, einnig fyrir still- ingu og hugrekki hennar, þegar þetta slys bar að höndum. Kr. Kristjánsson. Landan vestra. Vestanblöðin segja frá heimsókn norrænna blaðamanna í Winnipeg. Voru þeir danskir, sænskir, norsk- ir og finskir, en búsettir vestra. Meðal annars, er þeim var gert til skemtunar, var það, að íslensk- ur söngflokkur söng fyrir þá ís- lenska söngva. — Söngnum stjórn- aði Brynjólfur Þorláksson og Steingrímur Hall ljek uridir á hljóðfæri. — „Formaður fararinnar“ — segir Lögberg — „hjelt ræðu á eftir og lauk miklu lofsorði á sönginn og hve skemtilegt hefði verið að hlusta á hið hljómfagra og sterka Frakkland sleit einnig friðnum án þess að svara síðasta skeyti voru; byrj- uðu Frakkar með því að- kasta sprengikúlum úr loftskipum sínum niður yfir Nyrnberg, friðsaman bæ, er' engar hervarnir hafði. — Með þvi að hvorugt landið hafði sagt öðru strið á hendur, er þetta beinlínis brot á þjóðarjett- i num. 4. á g ú s t. Berlín 3. ág. Hingáð til höfðum vjer ekki farið inn á Frakkland. Aftur á móti fóru Frakkar yfir landamær- in á mörgum stöðum og settust i ýms þýsk þorp; flugmenn þeirra Eftir Guy Boothby. Frh. „Af hverju held jeg þessu líferni áfram, spyrjið þjer?“ svaraði hún fáum augnabiikum siðar. „Af þvi jeg má til! Af því jeg hef engan annan en sjálfa mig til að leiða fólkið mitt og sjá því farborða." „En nú skylduð þjer verða hand- sömuð? Þá yrði fólkið að sjá um sig sjálft!“ „Jeg verð aldrei tekin lifandi. Það er að segja, nema með svik- um. Nei, Normanwille læknir! Komi hvað sem koma vill, en jeg bregst þeim aldrei, — jeg get það ekki! Skylduleið mín liggur fyrir framan mig og eins og jeg hef kostað kapps um að feta hana hingað til, svo ætla jeg og verð að gera nritt ýtrasta til að fara hana hjer eftir. En nú er orðið á- liðið og við höfum ferðast drjúga dagleið í dag. Haldið þjer nú ekki að mál sje orðið að bjóða góða nótt?" Að svo mæltu reis hún á fætur og jeg líka. Svo tók hún í hönd fóru yfir Baden, Bayern og yfir Belgíu (skeyttu ekkert um hlut- léýsi herinar) inn í Rínarlöndiri og leituðust við að ónýta járnbrautir vorab. Hervörslu lögðu þeir á 3 þorp i Vogesafjöllum (Gottesthal, Met- seral, Markirch). Englendingar. * 6. á g ú s t. Berlín 4. ág. I dag eftir að ríkiskanslarinn hafði haldið ræðu sina í Ríkisþing- iriu, kom sendiherrann enski, Sir*^- Edward Goschen, og krafðist þess að Þjóðverjar þegar í stað stöðv- uðu för hers síns inn i Belgía. Flann gaf svarfrest til miðnættis. F.n þýska stjórnin gat ekki orðið við þessu, bæði af hernaðar- og af stjórnmálalegum ástæðum; þvi auðsætt var, að England innan skemri eða lengri tíma mundi fylla flokk fjandmanna vorra. Auk þess er nauðsynlegt fyrir herinn að fara yfir Belgiu, þegar um ófrið við Frakka er að ræða. Kröfunni var því eftir stutta stund neitað. Litlu siðar sagði England Þjóðverjum stríð á hendur. 6. á g ú s t. Berlín 5. ág. Þjóðverjar hrinda af sjer ridd- araliðsáhlaupi Rússa við Sodau. Berlín 5. ág. Þýskt riddaralið ræðst á K i- barty, sem Rússar hafa tekið sjer stöðu í; Rússar hörfa updan. Heil sveit af riddaraliði þeirra. horfir aðgerðalaus á. Berlín 5. ág. Þýskt riddaralið tekur sjer stöðu í Wielum, sunnan til við Kalisch. Ibúarnir heilsa þeim með fögnuði. 7. á g ú s t. Berlín 6. ág. Rússar reyna að kljúfa fylkingar Þjóðverja við landamærin; voru mjer, bauð mjer góða nótt og hvarf mjer inn í svéfnskálann sinn, með huridinn á hæluni sjer. Jeg settist aftur er hún var farin, kveikti í öðrum vindli og sat i þungum þankabrotum. Hljóðin úr skóginum bar til mín yfir útbrunna eldana, ugluvæl og ýms dýralæti. Kvölddýrðin var dáin og ólýsan- leg angurblíða og þunglyndisró virtist hafa lagt lófann i höfuð sjálfri náttúrurini. Jeg fór inn, er jeg hafði lokið vindlinum. skoðaöi byssur mínar til þess að sjá hvort þær væru til taks ef á þyrfti a5 halda. Svo háttaði jeg og gekk til hvílu. Jeg var þreyttur og svaf værum draumlausum svefni, og mjer fanst ekki nema fáar mín- útur frá því er jeg hallaði höfði að bólstri til þess er jeg vaknaði við það, að þjónninn kom inn og kvað dag ljóma á lofti. Jafnskjótt sem árbit var lokið, tók jeg.safnöskjur mínar og ljetta kúlubyssu og hjelt áleiðis til skóg- ar til að safna í hylki min i för með Alie og tveim innbornum þjónum okkar. En svo var þar miklu úr að velja, að jeg var alt af á báðum áttum um hvað jeg ætti að taka og hvað kyrt láta. Sannaðist þar hið fornkveðna, að „sá á kvöl sem á völ“.

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.