Vísir - 12.11.1914, Blaðsíða 3

VÍSIR
CSvsmp&Qnc TllKl
r - J'l* 4. • ' ’ •
verða seldar
með 20°ío afslætti
hjá
3* ÍS ~ uw stutv.
á morgun hjá
P?TL Tli. Áusturstro 14,

Líkkistur
líl kístuskraut og líkklæði mest
úrval hjá
EYV, ÁYNRNASYNI Lufásveg2
STOR UTSALA!
STÓR ÚTSALA!
Þar sem eg hef núfengið miklar birgðir af
alískonar vefnaðarvörum,
— keyptar áður en stríðið mikla byrjaði — þá sei eg nú um tíma eftirtaldar vörur með feikna
niiklum afslætti. Svo sem: Tilbúimi fafnað, Veirarfrakka, Jakka, Pey ur, Regn-
kápur (Waierproof) karla og kvenna, Veirarkápur (fyrir konur og börn), Vetr-
rarkáputau. Húfur, Háislín, Slifsi, Slaufur, Skófainað ailskonar — Ennfremur hina
alkunnu og alþektu v e f n a ð a r v ö r u : svo sem
gardínntau svuntutau, kjólatau, léreft og m. m íl
Kýmui
Mark Twain og Rockefeller.
Mark Twain og vinur bans einn
voru eitt sinri aö tala um auðæfi
John D. Rockefellers og varð vin-
inum að orði:
»Hugsaðu þér bara, Samúel, að
Rockefeller skuli eiga fleiri dollara
en það eru hár á hausnum á þér,
þetta líka litla fax, sem þú hefur
nú.«'
»Það er nú svo sem ekki mikið«,
sagði Mark Twain. »Eg á fleiri
dollara en hárin eru á hausnum á
honum*.
(Rockefeller er sem sé bersköll-
óttur.
10-40 prc. afsláttur.
A. : »Hvernig stendur á því, að
maður sér aldrei beiningamenn við
húsdyrnar þínar ? Eg vildi gjarnan
fá að vita, með hvaða brögðum þú
fælir þá frá þér.«
B. : »Það er nú ekki mikil vandi,
ég bara festi upp spohljóðandi
auglýsingu: Hér fæst atvinna.t
>(S T E .N O O R A F I) —
,H.H.T ’ Sloan-Duployan -
kennir Helgi Tómasson, Hverfis-
götu46.Talsími 177, heima 6-7e.m.
Bæði kend ,,Konior“- & „De-
bat“ Stenografi.
Fallegi livíti
púkinn.
Eftir
Guy Boothby.
Frh.
Þótt eg segði að eg hefði orðið
^'ssa, þá væri það alls ekki nóg
W þess að lýsa ástandi mínu. Það
Sekk svo gersamlega fram af mér,
í nokkur augnablik gat eg ekk-
ert annað gert en að standa og
S'ápa á hana, alveg vita forviða.
Pulargerfi hennar var svo fullkom-
’^» Vesturheims-tungutakið svo eðli-
eSt og leikurinn svo undursam-
eSa sjálfum sér samkvæmur, að
hefði aldrei eitt augnablik grun-
^ Það, hvernig hún var að leika
“ *"lg.
‘Þér! Aiie!« kallaði eg upp,
Sar eg loksins gat komiö upp
»Qetur þetta á;t sér stað, að
bej
Orð
^‘Ss Sanderson hafi ekki verið
en tilbúningur allan þennan
‘f'að ge{ur efcgj einungis átt sér
stað, heldur er það svo í raun og
veru^ svaraði hún og hló við.
»Já, eg er Alie, og ekki frekar Miss
Sanderson frá New York, en þér,
Þér munið aö eg sagði yður að eg
væri dugleg að dulbúa mig. Ástæða
mín til þess, að segja yður ekki ttl
mín fyr en þetta, var sú, að eg
vildi fá það sannað svart á hvítu,
hvað þetta dygði, og úr því nú að
þér, sem þekkið mig svo vel, könn-
uðust ekki við mig, þá liggur mér
við að halda að enginn mu*ii gera
þaö annar,«
»Þetta er blátt áfram furðuverk.
Ef þér hefðuð ekki sagt til yöar,
þá hefði eg aldrei þekl yður. Og
förunautur yðar er þá ekki heldur
kona Mr. Beechers, sem er svo
frægur fyrir sófafjaðrirnar sínat, frem-
ur en þér eruð Miss Sanderson?*
»Nei, bæði maðurinn og fjaðr-
irnar eru uppspuni úr mér,«
»Já, en atvikið, sem þér mintuð
mig á, beinið, sem eg dró úr háls-
inum á yður í Langham-gistihús-
inu, hvernig farið þér að gera^grein
fyrir þv'?«
»Það var hægðarleikur. Þér mint-
ust á það einu sinni af hendingu
í sjúkraskáJanum í nýlendunni, að
þér heíðuð dregið fiskbein úr háls-
inum. á ungri stúlku úr Vesturheimi
í þ m gistihúsi. Mér þótti það ólík-
leg', að þér mynduð muna eftir
hvað hún hét, og hvernig hún leit
út, úr því þér sáuð hana ekki nema
í þetta eina skifti, svo að eg tók á
mig gerft hennar til þess að reyna
hva'í dularbúmngurinn minn dygði
gagnvart yður.«
»Þér eruð aðdáanleg leikkona.
Þér mynduð verða stórfrægar á
leiksviðinu.*
»Haldið þér það? Þá yrði nú
litiö upp hér Austurlöndum. Að
hugsa sér fallega hvíta púkann
leika Opheliu eöa DigJemonu skul-
um vér segja undir hlífiskildi hans
íthágöfgi, landshöfðingjans í Hong-
Koi.'g, æðsta hershöfðingja á sjó
og landil Þá yrði nú húsfyllir í
lagi. En nú skulum við tala um
okkni málefni. Úr því við höfum
ekkí anuað tækifæri, þá skulum við
nú sjá um, að fyrirætlanir okkar
séu í samræmi. Franska skipið fer
nú héðan annað kvöld til Singa-
pore. Þér hafið auðvitað fengið yð-
ur iati?«
Eg kinkaði kolli til samþykkis,
og hún hélt áfram:
»Þér verðið að stíga á skip ein-
samall, við komum þá rétt áður en
skipið fer. Þegar við komum til
Singapore verðutn viö að fara sitt
í hvoru lagi til Mandalay-gistihúss-
ins og koma þar fram eins og við
heföum kynst af tilviljun á ferða-
Iagi. Ef til vill verðið þér búinn
. að-kynnast Mr. Ebbington, mann-
inum, sem við leitum að, áður en
þér hafið verið hálfan dag þar á
staðnum. Hann sér svo að þér
talið við mig og hvað sem tautar,
verðiö þér að kynna okkur hvort
öðru. En hvað sem þér hafist að,
þá megið þér aldrei gleyma þvíað
eg heiti Mrs. Sanderson. Þegar
þér eruð búinn að þessu, þá skal
eg sjá um það, sem eftir er. Hald-
ið þér, að þér skiljið mig ekki fylli-
lega?«
»Jú, fyllilega.«
»Vel er það. Nú skulum við fara
heirn. Á morgun verðum við að
vera snemma á fótum.«
Við héldum svo áfram göngunni
og eftir 5 mín. buðum viö hvortöðru
góða nótt í gistihússgarðinnm og
skildum.